Η επικείμενη ημιτελής συμφωνία εξασφαλίζει μόνο ένα μέρος της δόσης ίσως 6,1 δισεκ. ευρώ
(upd) Μετάθεση για αργότερα, ακόμη και για μετά τις γερμανικές εκλογές τον Σεπτέμβριο του 2017, παίρνουν τα βαριά θέματα της διαπραγμάτευσης, δηλαδή οι νέες περικοπές στις κύριες συντάξεις και το «ψαλίδισμα» του αφορολογήτου ορίου κάτω από τα 8.636 ευρώ που βρίσκεται σήμερα.
Σε αυτή την φάση κυβέρνηση και δανειστές προσπαθούν να κλείσουν το αμιγώς κομμάτι της δεύτερης αξιολόγησης χωρίς τα δημοσιονομικά μέτρα και τα «αντίμετρα» που θα εφαρμοστούν για την περίοδο από το 2019 και μετά και τα οποία μπήκαν εμβόλιμα από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο το οποίο μέχρι πριν από δύο ημέρες δεν συμμερίζονταν την υπεραπόδοση των εσόδων.
Να σημειωθεί ότι σήμερα 9 Μαρτίου βρίσκεται σε εξέλιξη ο νέος γύρος επαφών μεταξύ κυβέρνησης και δανειστών ενώ αξίζει να αναφερθεί ότι οι επικεφαλής των τεχνικών κλιμακίων βρίσκονται για 10η ημέρα στην Αθήνα.
Έτσι ζητούσε επιπλέον μέτρα για να μπορέσει να επιτευχθεί ο στόχος του 3,5% στα πρωτογενή πλεονάσματα.
Χωρίς το μεγάλο βαρίδι αυτής της συμφωνίας η διαπραγμάτευση ανάμεσα στις δύο πλευρές κινείται με μεγαλύτερη ταχύτητα αφού χθες για πρώτη φορά βγήκε λευκός καπνός για το θεσμικό πλαίσιο του «εξωδικαστικού συμβιβασμού».
Πηγές του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης επιβεβαίωναν χθες ότι οι διαβουλεύσεις για την εξωδικαστική ρύθμιση χρεών ολοκληρώθηκαν και το θέμα «κλείδωσε», χωρίς ωστόσο να είναι γνωστό προς ποια κατεύθυνση έκλεισαν οι εκκρεμότητες ή αν έκλεισαν όλες.
Το σημαντικότερο σημείο διαφωνίας μεταξύ του υπουργείου Οικονομικών και των δανειστών είχε να κάνει με τον επανυπολογισμό όλων των προστίμων και των προσαυξήσεων επί των ληξιπρόθεσμων παρακρατούμενων φόρων (ΦΠΑ και Φόρος Μισθωτών Υπηρεσιών) ώστε να μειωθεί το ύψος του συνολικού χρέους.
Το Δημόσιο διαφωνούσε με αυτή τη ρύθμιση, η οποία ισοδυναμεί με διαγραφή οφειλών άνω του 60-70% σε πολλές περιπτώσεις, καθώς συν τοις άλλοις το ξεφούσκωμα των οφειλών αφαιρεί το ειδικό προνόμιο που έχει το Δημόσιο ως βασικός πιστωτής σε αρκετές επιχειρήσεις.
Πηγές του υπουργείου Οικονομίας που ρωτήθηκαν σχετικά, έλεγαν ότι δεν αναμένεται να αυξηθούν τα όρια για την υπαγωγή μιας εταιρείας στον νόμο (προβλέπεται «κατώφλι» οφειλών στις 20.000 ευρώ και οι τράπεζες ζητούσαν να αυξηθεί σε 50.000 ευρώ) ή ο αριθμός των μηνιαίων δόσεων αποπληρωμής, που μπορεί να φτάσουν και να ξεπεράσουν τις 120.
Μετά τον εξωδικαστικό συμβιβασμό την σκυτάλη πήραν τα εργασιακά και συγκεκριμένα η επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων, οι ομαδικές απολύσεις και ο συνδικαλιστικός νόμος, με την ελληνική πλευρά να επιμένει ότι πρέπει να μείνουν εκτός της τεχνικής συμφωνίας (Staff Level Agreement).
Επόμενο θέμα ήταν τα δημοσιονομικά.
Η πορεία των διαπραγματεύσεων θα συζητηθεί σήμερα στο Euro Working Group υπό τον Τόμας Βίζερ που θα αναλάβει να προετοιμάσει το Eurogroup της 20ης Μαρτίου για το οποίο γίνεται προσπάθεια να υπάρξει συμφωνία η οποία θα εξασφαλίσει ένα μικρό ποσό από την δόση των 6,1 δισ. ευρώ και όχι τίποτα παραπάνω λόγω της απουσίας των καυτών θεμάτων από αυτό το κείμενο της συμφωνίας.
Μια τέτοια εξέλιξη, όμως, δημιουργεί επιπλοκές στην ένταξη της Ελλάδας στην ποσοτική χαλάρωση (QE) της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), παρατείνει την αβεβαιότητα για τον ρόλο του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα, ενώ απομακρύνει και την εξειδίκευση των μεσοπρόθεσμων μέτρων ελάφρυνσης του χρέους.
Μ. Χριστοδούλου
www.bankingnews.gr
Σε αυτή την φάση κυβέρνηση και δανειστές προσπαθούν να κλείσουν το αμιγώς κομμάτι της δεύτερης αξιολόγησης χωρίς τα δημοσιονομικά μέτρα και τα «αντίμετρα» που θα εφαρμοστούν για την περίοδο από το 2019 και μετά και τα οποία μπήκαν εμβόλιμα από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο το οποίο μέχρι πριν από δύο ημέρες δεν συμμερίζονταν την υπεραπόδοση των εσόδων.
Να σημειωθεί ότι σήμερα 9 Μαρτίου βρίσκεται σε εξέλιξη ο νέος γύρος επαφών μεταξύ κυβέρνησης και δανειστών ενώ αξίζει να αναφερθεί ότι οι επικεφαλής των τεχνικών κλιμακίων βρίσκονται για 10η ημέρα στην Αθήνα.
Έτσι ζητούσε επιπλέον μέτρα για να μπορέσει να επιτευχθεί ο στόχος του 3,5% στα πρωτογενή πλεονάσματα.
Χωρίς το μεγάλο βαρίδι αυτής της συμφωνίας η διαπραγμάτευση ανάμεσα στις δύο πλευρές κινείται με μεγαλύτερη ταχύτητα αφού χθες για πρώτη φορά βγήκε λευκός καπνός για το θεσμικό πλαίσιο του «εξωδικαστικού συμβιβασμού».
Πηγές του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης επιβεβαίωναν χθες ότι οι διαβουλεύσεις για την εξωδικαστική ρύθμιση χρεών ολοκληρώθηκαν και το θέμα «κλείδωσε», χωρίς ωστόσο να είναι γνωστό προς ποια κατεύθυνση έκλεισαν οι εκκρεμότητες ή αν έκλεισαν όλες.
Το σημαντικότερο σημείο διαφωνίας μεταξύ του υπουργείου Οικονομικών και των δανειστών είχε να κάνει με τον επανυπολογισμό όλων των προστίμων και των προσαυξήσεων επί των ληξιπρόθεσμων παρακρατούμενων φόρων (ΦΠΑ και Φόρος Μισθωτών Υπηρεσιών) ώστε να μειωθεί το ύψος του συνολικού χρέους.
Το Δημόσιο διαφωνούσε με αυτή τη ρύθμιση, η οποία ισοδυναμεί με διαγραφή οφειλών άνω του 60-70% σε πολλές περιπτώσεις, καθώς συν τοις άλλοις το ξεφούσκωμα των οφειλών αφαιρεί το ειδικό προνόμιο που έχει το Δημόσιο ως βασικός πιστωτής σε αρκετές επιχειρήσεις.
Πηγές του υπουργείου Οικονομίας που ρωτήθηκαν σχετικά, έλεγαν ότι δεν αναμένεται να αυξηθούν τα όρια για την υπαγωγή μιας εταιρείας στον νόμο (προβλέπεται «κατώφλι» οφειλών στις 20.000 ευρώ και οι τράπεζες ζητούσαν να αυξηθεί σε 50.000 ευρώ) ή ο αριθμός των μηνιαίων δόσεων αποπληρωμής, που μπορεί να φτάσουν και να ξεπεράσουν τις 120.
Μετά τον εξωδικαστικό συμβιβασμό την σκυτάλη πήραν τα εργασιακά και συγκεκριμένα η επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων, οι ομαδικές απολύσεις και ο συνδικαλιστικός νόμος, με την ελληνική πλευρά να επιμένει ότι πρέπει να μείνουν εκτός της τεχνικής συμφωνίας (Staff Level Agreement).
Επόμενο θέμα ήταν τα δημοσιονομικά.
Η πορεία των διαπραγματεύσεων θα συζητηθεί σήμερα στο Euro Working Group υπό τον Τόμας Βίζερ που θα αναλάβει να προετοιμάσει το Eurogroup της 20ης Μαρτίου για το οποίο γίνεται προσπάθεια να υπάρξει συμφωνία η οποία θα εξασφαλίσει ένα μικρό ποσό από την δόση των 6,1 δισ. ευρώ και όχι τίποτα παραπάνω λόγω της απουσίας των καυτών θεμάτων από αυτό το κείμενο της συμφωνίας.
Μια τέτοια εξέλιξη, όμως, δημιουργεί επιπλοκές στην ένταξη της Ελλάδας στην ποσοτική χαλάρωση (QE) της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), παρατείνει την αβεβαιότητα για τον ρόλο του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα, ενώ απομακρύνει και την εξειδίκευση των μεσοπρόθεσμων μέτρων ελάφρυνσης του χρέους.
Μ. Χριστοδούλου
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών