Όλα ανοιχτά ανάλογα με τις απαιτήσεις των δανειστών και τις αντοχές βουλευτών και κοινωνίας
Η ώρα της κρίσης και των αποφάσεων για την κυβέρνηση και τον Αλέξη Τσίπρα πλησιάζει.
Στο μεθαυριανό Eurogroup της 26ης Ιανουαρίου προφανώς και δεν θα ληφθεί καμία απόφαση για το ελληνικό ζήτημα.
Ωστόσο, θα αποσαφηνιστεί τι ακριβώς θέλουν οι δανειστές από την ελληνική κυβέρνηση.
Καθώς και το κατά πόσο αποφασισμένοι είναι να τραβήξουν το σκοινί απέναντι της.
Ανάλογα με τις αιτήσεις τους, θα αποφασίσει και η κυβέρνηση τις επόμενες κινήσεις της.
Όπως, για το εάν θα υποχωρήσει από την θέση ότι δεν πρόκειται να συζητήσει για επιπλέον μέτρα μετά το 2018.
Ή για το εάν θα υποχωρήσει από τις «κόκκινες γραμμές» της για το αφορολόγητο ή για τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας ή για το εάν θα βρεθεί αντιμέτωπη με νέες δυσάρεστες εκπλήξεις, όπως π.χ. αύξηση του ΦΠΑ, νέες περικοπές σε μισθούς, συντάξεις.
Η πίεση βρίσκεται στην ελληνική πλευρά.
Και κορυφώνεται ανάλογα με τις υποχωρήσεις που θα κληθεί να κάνει η κυβέρνηση Τσίπρα.
Καθώς εάν αναγκαστεί να κάνει πίσω, θα πρέπει να παρουσιάσει κάτι θετικό τόσο απέναντι στους βουλευτές του όσο και απέναντι στους πολίτες.
Στο Eurogroup της 26ης Ιανουαρίου θα φανεί αν, και τι ανταλλάγματα θα πάρει το οικονομικό επιτελείο (π.χ. μείωση στόχων για τα πρωτογενή πλεονάσματα, μεσοπρόθεσμα για το χρέος).
Πρόκειται αναμφίβολα για μια κρίσιμη στιγμή.
Όπου όλα τα σενάρια είναι ανοιχτά.
Και από αυτό το «ζύγισμα» θα κριθεί και η επόμενη ημέρα.
Ο πρωθυπουργός γνωρίζει ότι η φθορά της κυβέρνησης και η δυσαρέσκεια των πολιτών χτυπούν κόκκινο.
Επίσης, γνωρίζει ότι υπάρχει ένα ερωτηματικό για το εάν θα περάσουν από τη Βουλή νέα, επώδυνα μέτρα (π.χ. περικοπές μισθών και συντάξεων) παρά τις διαβεβαιώσεις για την «ανθεκτικότητα» των βουλευτών της συμπολίτευσης.
Γνωρίζει όμως ότι άλλος δρόμος δεν υπάρχει.
Και ότι αυτόν πρέπει να ακολουθήσει, αν θέλει να προσδοκά μια αντιστροφή του κλίματος για την κυβέρνηση του.
Και αυτό θα πράξει, αν διαπιστωθεί ότι οι απαιτήσεις των δανειστών είναι διαχειρίσιμες επικοινωνιακά.
Εάν για παράδειγμα, υπάρξει ένας συμβιβασμός με την επέκταση του «κόφτη», ο κ.Τσίπρας και οι αρμόδιοι υπουργοί μπορούν να πουν ότι αυτό δεν πρόκειται να υλοποιηθεί, διότι απλά η ελληνική οικονομία θα υπεραποδίδει τα επόμενα χρόνια.
Εάν για παράδειγμα απαιτηθούν σκληρά μέτρα, π.χ. μείωση αφορολόγητου, αλλά μειωθούν και οι στόχοι για τα πρωτογενή πλεονάσματα για μετά το 2018, τότε και πάλι ο πρωθυπουργός έχει επιχειρήματα στην φαρέτρα του.
Εάν όμως οι δανειστές επιμείνουν στη σκληρή γραμμή, χωρίς να κάνουν βήμα πίσω τινάζοντας κάθε σχεδιασμό της κυβέρνησης στον αέρα και διατηρώντας το σημερινό αδιέξοδο, τότε τα δεδομένα αλλάζουν.
Και το πιθανότερο σε αυτήν την περίπτωση είναι πως ο πρωθυπουργός θα αποφασίσει να μην ξοδέψει άλλο πολιτικό κεφάλαιο καθώς όπως διαμηνύουν και κορυφαίοι υπουργοί «υπάρχουν και όρια στη διαπραγμάτευση».
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Στο μεθαυριανό Eurogroup της 26ης Ιανουαρίου προφανώς και δεν θα ληφθεί καμία απόφαση για το ελληνικό ζήτημα.
Ωστόσο, θα αποσαφηνιστεί τι ακριβώς θέλουν οι δανειστές από την ελληνική κυβέρνηση.
Καθώς και το κατά πόσο αποφασισμένοι είναι να τραβήξουν το σκοινί απέναντι της.
Ανάλογα με τις αιτήσεις τους, θα αποφασίσει και η κυβέρνηση τις επόμενες κινήσεις της.
Όπως, για το εάν θα υποχωρήσει από την θέση ότι δεν πρόκειται να συζητήσει για επιπλέον μέτρα μετά το 2018.
Ή για το εάν θα υποχωρήσει από τις «κόκκινες γραμμές» της για το αφορολόγητο ή για τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας ή για το εάν θα βρεθεί αντιμέτωπη με νέες δυσάρεστες εκπλήξεις, όπως π.χ. αύξηση του ΦΠΑ, νέες περικοπές σε μισθούς, συντάξεις.
Η πίεση βρίσκεται στην ελληνική πλευρά.
Και κορυφώνεται ανάλογα με τις υποχωρήσεις που θα κληθεί να κάνει η κυβέρνηση Τσίπρα.
Καθώς εάν αναγκαστεί να κάνει πίσω, θα πρέπει να παρουσιάσει κάτι θετικό τόσο απέναντι στους βουλευτές του όσο και απέναντι στους πολίτες.
Στο Eurogroup της 26ης Ιανουαρίου θα φανεί αν, και τι ανταλλάγματα θα πάρει το οικονομικό επιτελείο (π.χ. μείωση στόχων για τα πρωτογενή πλεονάσματα, μεσοπρόθεσμα για το χρέος).
Πρόκειται αναμφίβολα για μια κρίσιμη στιγμή.
Όπου όλα τα σενάρια είναι ανοιχτά.
Και από αυτό το «ζύγισμα» θα κριθεί και η επόμενη ημέρα.
Ο πρωθυπουργός γνωρίζει ότι η φθορά της κυβέρνησης και η δυσαρέσκεια των πολιτών χτυπούν κόκκινο.
Επίσης, γνωρίζει ότι υπάρχει ένα ερωτηματικό για το εάν θα περάσουν από τη Βουλή νέα, επώδυνα μέτρα (π.χ. περικοπές μισθών και συντάξεων) παρά τις διαβεβαιώσεις για την «ανθεκτικότητα» των βουλευτών της συμπολίτευσης.
Γνωρίζει όμως ότι άλλος δρόμος δεν υπάρχει.
Και ότι αυτόν πρέπει να ακολουθήσει, αν θέλει να προσδοκά μια αντιστροφή του κλίματος για την κυβέρνηση του.
Και αυτό θα πράξει, αν διαπιστωθεί ότι οι απαιτήσεις των δανειστών είναι διαχειρίσιμες επικοινωνιακά.
Εάν για παράδειγμα, υπάρξει ένας συμβιβασμός με την επέκταση του «κόφτη», ο κ.Τσίπρας και οι αρμόδιοι υπουργοί μπορούν να πουν ότι αυτό δεν πρόκειται να υλοποιηθεί, διότι απλά η ελληνική οικονομία θα υπεραποδίδει τα επόμενα χρόνια.
Εάν για παράδειγμα απαιτηθούν σκληρά μέτρα, π.χ. μείωση αφορολόγητου, αλλά μειωθούν και οι στόχοι για τα πρωτογενή πλεονάσματα για μετά το 2018, τότε και πάλι ο πρωθυπουργός έχει επιχειρήματα στην φαρέτρα του.
Εάν όμως οι δανειστές επιμείνουν στη σκληρή γραμμή, χωρίς να κάνουν βήμα πίσω τινάζοντας κάθε σχεδιασμό της κυβέρνησης στον αέρα και διατηρώντας το σημερινό αδιέξοδο, τότε τα δεδομένα αλλάζουν.
Και το πιθανότερο σε αυτήν την περίπτωση είναι πως ο πρωθυπουργός θα αποφασίσει να μην ξοδέψει άλλο πολιτικό κεφάλαιο καθώς όπως διαμηνύουν και κορυφαίοι υπουργοί «υπάρχουν και όρια στη διαπραγμάτευση».
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών