Έξι πίνακες αποδεικνύουν του λόγου το αληθές...
Τις ευοίωνες ιαχές περί πλήρους ανάρρωσης του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος απορρίπτει το Bruegel, κάνοντας λόγο για επίπλαστη σταθερότητα, η οποία δύναται να καταρρεύσει από στιγμή σε στιγμή.
Ειδικότερα, το γνωστό think tank των Βρυξελλών θέτει υπό πλήρη αμφισβήτηση την αισιοδοξία των Ευρωπαίων αναλυτών περί υγιούς τραπεζικού συστήματος.
Παράλληλα, μέμφεται όσους αναλυτές αγνοούν είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα τις υπάρχουσες αδυναμίες στο ευρωπαϊκό banking.
Μάλιστα, το Bruegel εκτιμά πως κορωνίδα της αστάθειας του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος συνιστά η υψηλή τραπεζική αλληλεξάρτηση, η οποία εκφράζεται δια μέσου των λεγόμενων τραπεζικών ομολόγων.
Επικαλούμενο στοιχεία του Financial Stability and Integration Report, το ευρωπαϊκό think tank επισημαίνει πως κατά την περίοδο 2008 – 2013, από τα 630 δισ. ευρώ, τα οποία αντλήθηκαν μέσω αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου των τραπεζών, τα… 400 δισ. συνιστούν χρήματα διατραπεζικών συναλλαγών και μόλις τα 230 δισ. ευρώ αντιπροσωπεύουν «φρέσκα» κεφάλαια στο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Ενδεικτική είναι η κατάσταση στο ιταλικό banking, όπου οι τράπεζες αλληλοτροφοδοτούνται με κεφάλαια, αδυνατώντας να αντλήσουν «ζεστό» χρήμα από νέες επενδύσεις.
Παρόμοια άλλωστε, είναι η κατάσταση και στην Ισπανία, όπου οι τράπεζες και οι μεγάλες εταιρείες του χρηματοπιστωτικού κλάδου αλληλοστηρίζονται μέσω της ανταλλαγής κεφαλαίων.
Για του λόγου το αληθές, οι παρακάτω πίνακες καταδεικνύουν την «πηγή» άντλησης των τραπεζικών κεφαλαίων από το 1997 έως το 2014 στον ιταλικό, πορτογαλικό, γαλλικό και γερμανικό τραπεζικό κλάδο.
www.bankingnews.gr
Ειδικότερα, το γνωστό think tank των Βρυξελλών θέτει υπό πλήρη αμφισβήτηση την αισιοδοξία των Ευρωπαίων αναλυτών περί υγιούς τραπεζικού συστήματος.
Παράλληλα, μέμφεται όσους αναλυτές αγνοούν είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα τις υπάρχουσες αδυναμίες στο ευρωπαϊκό banking.
Μάλιστα, το Bruegel εκτιμά πως κορωνίδα της αστάθειας του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος συνιστά η υψηλή τραπεζική αλληλεξάρτηση, η οποία εκφράζεται δια μέσου των λεγόμενων τραπεζικών ομολόγων.
Επικαλούμενο στοιχεία του Financial Stability and Integration Report, το ευρωπαϊκό think tank επισημαίνει πως κατά την περίοδο 2008 – 2013, από τα 630 δισ. ευρώ, τα οποία αντλήθηκαν μέσω αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου των τραπεζών, τα… 400 δισ. συνιστούν χρήματα διατραπεζικών συναλλαγών και μόλις τα 230 δισ. ευρώ αντιπροσωπεύουν «φρέσκα» κεφάλαια στο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Ενδεικτική είναι η κατάσταση στο ιταλικό banking, όπου οι τράπεζες αλληλοτροφοδοτούνται με κεφάλαια, αδυνατώντας να αντλήσουν «ζεστό» χρήμα από νέες επενδύσεις.
Παρόμοια άλλωστε, είναι η κατάσταση και στην Ισπανία, όπου οι τράπεζες και οι μεγάλες εταιρείες του χρηματοπιστωτικού κλάδου αλληλοστηρίζονται μέσω της ανταλλαγής κεφαλαίων.
Για του λόγου το αληθές, οι παρακάτω πίνακες καταδεικνύουν την «πηγή» άντλησης των τραπεζικών κεφαλαίων από το 1997 έως το 2014 στον ιταλικό, πορτογαλικό, γαλλικό και γερμανικό τραπεζικό κλάδο.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών