Για την Ελλάδα, να κληθεί να καταγράψει χαμηλότερο πλεόνασμα - λόγω της ύφεσης - είναι ένα αξιοσημείωτο επίτευγμα
Την περασμένη εβδομάδα, μετά από πολύ δράμα, η νέα ελληνική κυβέρνηση κατέληξε σε συμφωνία με τους πιστωτές της.
Νωρίτερα αυτή την εβδομάδα, οι Έλληνες έδωσαν κάποιες λεπτομέρειες για το πώς σκοπεύουν να εκπληρώσουν τους όρους.
Ποιο είναι το συμπέρασμα από αυτές τις εξελίξεις, αναρωτιέται ο νομπελίστας οικονομολόγος, Paul Krugman, σε νέο του άρθρο στους New York Times.
Λοιπόν, εάν λάβουμε υπόψιν μας τα δελτία ειδήσεων και τις γνώμες που εκφράζονται τις τελευταίες ημέρες, θα νομίζει κανείς ότι ήταν μια καταστροφή για το ΣΥΡΙΖΑ.
Ορισμένες παρατάξεις μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ προφανώς σκέφτονται έτσι.
Αλλά δεν είναι.
Αντίθετα, η Ελλάδα βγήκε αρκετά κερδισμένη από τις διαπραγματεύσεις, αν και οι μεγάλες μάχες είναι ακόμα μπροστά μας.
Η Ελλάδα έχει κάνει στην υπόλοιπη Ευρώπη μια χάρη.
Για να κατανοήσει κανείς τι συνέβη, θα πρέπει να κατανοήσει ότι το κύριο θέμα της έριδος περιλαμβάνει μόνο έναν αριθμό: το μέγεθος του ελληνικού πρωτογενούς πλεονάσματος.
Το πρωτογενές πλεόνασμα μετρά τους πόρους που η Ελλάδα στην πραγματικότητα μεταφέρει στους πιστωτές της.
Οτιδήποτε άλλο, συμπεριλαμβανομένου του ονομαστικού μεγέθους του χρέους, έχουν σημασία μόνο στο βαθμό που επηρεάζει το πρωτογενές πλεόνασμα.
Για την Ελλάδα, να κληθεί να καταγράψει χαμηλότερο πλεόνασμα - λόγω της ύφεσης - είναι ένα αξιοσημείωτο επίτευγμα.
Παρ 'όλα αυτά, ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν πάντα σαφής ότι προτίθεται να συνεχίσει να καταγράφει ένα μικρό πρωτογενές πλεόνασμα.
Εάν είναι επομένως κανείς θυμωμένος ότι οι διαπραγματεύσεις δεν άφησαν περιθώρια για μια πλήρη αντιστροφή της λιτότητας, δεν έχει δίκιο.
Το ερώτημα ήταν αν η Ελλάδα αναγκαστεί να επιβάλει ακόμη περισσότερη λιτότητα.
Η προηγούμενη ελληνική κυβέρνηση είχε συμφωνήσει ένα πρόγραμμα βάσει του οποίου το πρωτογενές πλεόνασμα θα έπρεπει να τριπλασιαστεί μέσα στα επόμενα λίγα χρόνια, με τεράστιο κόστος για την οικονομία.
Γιατί κάθε κυβέρνηση να συμφωνήσει σε ένα τέτοιο πράγμα;
Ο μόνος λόγος είναι ο φόβος.
Ουσιαστικά, οι ηγέτες στην Ελλάδα δεν τόλμησαν να αμφισβητήσουν τις ακραίες απαιτήσεις των πιστωτών, υπό το φόβο να μην τιμωρηθούν.
Με αυτό που πέτυχε η τρέχουσα ελληνική κυβέρνηση απέκτησε ευελιξία για το τρέχον έτος.
Θα μπορούσε να σημαίνει κάτι ή και τίποτα.
Και οι πιστωτές δεν τράβηξαν το βύσμα.
Αντ 'αυτού, έθεσαν στη διάθεση της Ελλάδας την χρηματοδότηση που απαιτείται για τους επόμενους μήνες.
Το γεγονός πως τελικά η ελληνική κυβέρνηση δεν ενέδωσε είναι ένα είδος νίκη.
Γιατί, τότε, όλη η αρνητική αναφορά;
Για να είμαστε δίκαιοι, η δημοσιονομική πολιτική δεν είναι το μόνο θέμα.
Υπήρχαν επίσης τα επιχειρήματα σχετικά με το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ έχει συμφωνήσει να μην αντιστρέψει εκείνες που έχουν ήδη πραγματοποιηθεί, καθώς και τη ρύθμιση της αγοράς εργασίας, όπου μερικές από τις «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις» της εποχής λιτότητας θα παραμείνουν προφανώς.
Ο ΣΥΡΙΖΑ συμφώνησε επίσης να πατάξει την φοροδιαφυγή.
Τώρα γιατί η δέσμευση για τη συλλογή των φόρων υποτίθεται ότι είναι μια ήττα για μια αριστερή κυβέρνηση, είναι ένα μυστήριο για μένα, αναφέρει σκωπτικά ο Krugan.
Παρόλα αυτά, τίποτα που μόλις συνέβη δεν δικαιολογεί τη διάχυτη ρητορική της αποτυχίας.
Στην πραγματικότητα, η αίσθησή μου είναι ότι βλέπουμε μια ανίερη συμμαχία εδώ μεταξύ αριστερών τάσεων που καλλιεργούν μη ρεαλιστικές προσδοκίες και εκείνων που τους αρέσει η ιστορία της ελληνικής πανωλεθρίας διότι αυτό είναι που υποτίθεται ότι θα συμβεί σε αλαζόνες οφειλέτες.
Αλλά δεν υπήρχε πανωλεθρία.
Προσωρινά, τουλάχιστον, η Ελλάδα φαίνεται να έχει τελειώσει τον κύκλο της άγριας λιτότητας.
Με τον τρόπο αυτό, η Ελλάδα έχει κάνει στην υπόλοιπη Ευρώπη μια χάρη.
Στο παρασκήνιο του ελληνικού δράματος είναι μια ευρωπαϊκή οικονομία που, παρά τα κάποια θετικά στοιχεία τα τελευταία χρόνια, φαίνεται ότι εξακολουθεί να διολισθαίνει σε μια αποπληθωριστική παγίδα.
Η Ευρώπη στο σύνολό της χρειάζεται απεγνωσμένα να τελειώσει την τρέλα της λιτότητας, και αυτή την εβδομάδα υπήρξαν κάποια ελαφρώς θετικά σημάδια.
Συγκεκριμένα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποφάσισε να μην επιβάλει πρόστιμο στη Γαλλία και την Ιταλία για την υπέρβαση των στόχων τους στο έλλειμμα.
«Ο πρώτος πραγματικός οφειλέτης εξεγέρθηκε κατά της λιτότητας, έκανε ένα αξιοπρεπές ξεκίνημα, αν και ακόμη κανένας δεν το πιστεύει.
Είναι σαν να λέει η Ελλάδα: ''Μείνετε ήρεμοι, συνεχίζουμε'', καταλήγει o Krugman.
www.bankingnews.gr
Νωρίτερα αυτή την εβδομάδα, οι Έλληνες έδωσαν κάποιες λεπτομέρειες για το πώς σκοπεύουν να εκπληρώσουν τους όρους.
Ποιο είναι το συμπέρασμα από αυτές τις εξελίξεις, αναρωτιέται ο νομπελίστας οικονομολόγος, Paul Krugman, σε νέο του άρθρο στους New York Times.
Λοιπόν, εάν λάβουμε υπόψιν μας τα δελτία ειδήσεων και τις γνώμες που εκφράζονται τις τελευταίες ημέρες, θα νομίζει κανείς ότι ήταν μια καταστροφή για το ΣΥΡΙΖΑ.
Ορισμένες παρατάξεις μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ προφανώς σκέφτονται έτσι.
Αλλά δεν είναι.
Αντίθετα, η Ελλάδα βγήκε αρκετά κερδισμένη από τις διαπραγματεύσεις, αν και οι μεγάλες μάχες είναι ακόμα μπροστά μας.
Η Ελλάδα έχει κάνει στην υπόλοιπη Ευρώπη μια χάρη.
Για να κατανοήσει κανείς τι συνέβη, θα πρέπει να κατανοήσει ότι το κύριο θέμα της έριδος περιλαμβάνει μόνο έναν αριθμό: το μέγεθος του ελληνικού πρωτογενούς πλεονάσματος.
Το πρωτογενές πλεόνασμα μετρά τους πόρους που η Ελλάδα στην πραγματικότητα μεταφέρει στους πιστωτές της.
Οτιδήποτε άλλο, συμπεριλαμβανομένου του ονομαστικού μεγέθους του χρέους, έχουν σημασία μόνο στο βαθμό που επηρεάζει το πρωτογενές πλεόνασμα.
Για την Ελλάδα, να κληθεί να καταγράψει χαμηλότερο πλεόνασμα - λόγω της ύφεσης - είναι ένα αξιοσημείωτο επίτευγμα.
Παρ 'όλα αυτά, ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν πάντα σαφής ότι προτίθεται να συνεχίσει να καταγράφει ένα μικρό πρωτογενές πλεόνασμα.
Εάν είναι επομένως κανείς θυμωμένος ότι οι διαπραγματεύσεις δεν άφησαν περιθώρια για μια πλήρη αντιστροφή της λιτότητας, δεν έχει δίκιο.
Το ερώτημα ήταν αν η Ελλάδα αναγκαστεί να επιβάλει ακόμη περισσότερη λιτότητα.
Η προηγούμενη ελληνική κυβέρνηση είχε συμφωνήσει ένα πρόγραμμα βάσει του οποίου το πρωτογενές πλεόνασμα θα έπρεπει να τριπλασιαστεί μέσα στα επόμενα λίγα χρόνια, με τεράστιο κόστος για την οικονομία.
Γιατί κάθε κυβέρνηση να συμφωνήσει σε ένα τέτοιο πράγμα;
Ο μόνος λόγος είναι ο φόβος.
Ουσιαστικά, οι ηγέτες στην Ελλάδα δεν τόλμησαν να αμφισβητήσουν τις ακραίες απαιτήσεις των πιστωτών, υπό το φόβο να μην τιμωρηθούν.
Με αυτό που πέτυχε η τρέχουσα ελληνική κυβέρνηση απέκτησε ευελιξία για το τρέχον έτος.
Θα μπορούσε να σημαίνει κάτι ή και τίποτα.
Και οι πιστωτές δεν τράβηξαν το βύσμα.
Αντ 'αυτού, έθεσαν στη διάθεση της Ελλάδας την χρηματοδότηση που απαιτείται για τους επόμενους μήνες.
Το γεγονός πως τελικά η ελληνική κυβέρνηση δεν ενέδωσε είναι ένα είδος νίκη.
Γιατί, τότε, όλη η αρνητική αναφορά;
Για να είμαστε δίκαιοι, η δημοσιονομική πολιτική δεν είναι το μόνο θέμα.
Υπήρχαν επίσης τα επιχειρήματα σχετικά με το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ έχει συμφωνήσει να μην αντιστρέψει εκείνες που έχουν ήδη πραγματοποιηθεί, καθώς και τη ρύθμιση της αγοράς εργασίας, όπου μερικές από τις «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις» της εποχής λιτότητας θα παραμείνουν προφανώς.
Ο ΣΥΡΙΖΑ συμφώνησε επίσης να πατάξει την φοροδιαφυγή.
Τώρα γιατί η δέσμευση για τη συλλογή των φόρων υποτίθεται ότι είναι μια ήττα για μια αριστερή κυβέρνηση, είναι ένα μυστήριο για μένα, αναφέρει σκωπτικά ο Krugan.
Παρόλα αυτά, τίποτα που μόλις συνέβη δεν δικαιολογεί τη διάχυτη ρητορική της αποτυχίας.
Στην πραγματικότητα, η αίσθησή μου είναι ότι βλέπουμε μια ανίερη συμμαχία εδώ μεταξύ αριστερών τάσεων που καλλιεργούν μη ρεαλιστικές προσδοκίες και εκείνων που τους αρέσει η ιστορία της ελληνικής πανωλεθρίας διότι αυτό είναι που υποτίθεται ότι θα συμβεί σε αλαζόνες οφειλέτες.
Αλλά δεν υπήρχε πανωλεθρία.
Προσωρινά, τουλάχιστον, η Ελλάδα φαίνεται να έχει τελειώσει τον κύκλο της άγριας λιτότητας.
Με τον τρόπο αυτό, η Ελλάδα έχει κάνει στην υπόλοιπη Ευρώπη μια χάρη.
Στο παρασκήνιο του ελληνικού δράματος είναι μια ευρωπαϊκή οικονομία που, παρά τα κάποια θετικά στοιχεία τα τελευταία χρόνια, φαίνεται ότι εξακολουθεί να διολισθαίνει σε μια αποπληθωριστική παγίδα.
Η Ευρώπη στο σύνολό της χρειάζεται απεγνωσμένα να τελειώσει την τρέλα της λιτότητας, και αυτή την εβδομάδα υπήρξαν κάποια ελαφρώς θετικά σημάδια.
Συγκεκριμένα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποφάσισε να μην επιβάλει πρόστιμο στη Γαλλία και την Ιταλία για την υπέρβαση των στόχων τους στο έλλειμμα.
«Ο πρώτος πραγματικός οφειλέτης εξεγέρθηκε κατά της λιτότητας, έκανε ένα αξιοπρεπές ξεκίνημα, αν και ακόμη κανένας δεν το πιστεύει.
Είναι σαν να λέει η Ελλάδα: ''Μείνετε ήρεμοι, συνεχίζουμε'', καταλήγει o Krugman.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών