Όταν ο Θουκυδίδης δήλωνε ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται το απέδιδε στην ανθρώπινη συμπεριφορά.
Μια αντιπροσωπεία που εκπροσωπεί μια ισχυρή συμμαχία αντιμετωπίζει μια μικρή χώρα της Μεσογείου με ένα τελεσίγραφο.
Είτε προσχωρείτε στη συμμαχία μας και πληρώνετε τέλη υποτέλειας και εκχωρείτε την εθνική κυριαρχία σας, ή θα σας καταστρέψουμε.
Η πολιτική ελίτ αυτής της μικρής χώρας προσπαθεί να αγοράσει χρόνο.
Η μικρή χώρα απαντάει ότι δεν είναι διατεθειμένη να παραδώσει την ελευθερία της.
Ποιο ήταν το αποτέλεσμα αυτή η μικρή χώρα συνθλίβεται με συνοπτικές διαδικασίες.
Σας θυμίζει κάτι;
Εκτός από λίγες λεπτομέρειες, η σημερινή κατάσταση μοιάζει με τη αντιπαράθεση ανάμεσα στην Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ωστόσο, αυτή η συγκεκριμένη σκηνή έλαβε χώρα 2.500 χρόνια πριν.
Τότε, επίσης, η Ελλάδα ήταν ο ηγέτης με τις ισχυρές πόλεις κράτη...
Η Ελλάδα στην αρχαία εποχή ήταν ότι σήμερα η ΕΕ ήταν πανίσχυρη.
Η Ελλάδα σήμερα ήταν ότι το μικρό νησί της Μήλου.
Στην μαγευτική ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου, ο Θουκυδίδης αναφέρει, ότι το 416 π.Χ. υπήρξε μια συνάντηση των επικεφαλής του αθηναϊκού στόλου (Τρόικα θεσμοί στην σημερινή ορολογία) και των ηγετών του μικρού νησιού πόλεως της Μήλου (η σημερινή Ελλάδα).
Υπάρχουν πολλοί παραλληλισμοί ανάμεσα στο τότε και το σήμερα και προφανώς μπορεί να μας διδάξουν τι θα συμβεί.
Κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου και την διαμάχη Αθήνας – Σπάρτης, οι Αθηναίοι απαίτησαν η πόλη κράτος της Μήλου να ενταχθεί στην Αθηναϊκή Συμμαχία.
Η Αθηναϊκή Συμμαχία ήταν μια αμυντική συμμαχία που δημιουργήθηκε μετά την δεύτερη περσική εισβολή, ωστόσο ήταν εργαλείο του ιμπεριαλισμού της πανίσχυρης Αθήνας.
Τα κράτη μέλη, δεν μπορούσαν να αποσχιστούν και πλήρωναν ετήσιο φόρο.
Η Αθήνα μετά τον πολύχρονο πόλεμο με την Σπάρτη απαίτησε από διάφορες πόλεις-κράτη να συμμαχήσουν μαζί τους.
Απείλησαν μια ουδέτερη Πόλη – κράτος την Μήλο με καταστροφή, αν αρνηθεί να ενταχθεί στην Αθηναϊκή Συμμαχία.
Βέβαια θα πείτε ότι υπάρχουν πολλές διαφορές στο τότε και στο τώρα.
Η Μήλος ήταν ουδέτερη, ενώ η σύγχρονη Ελλάδα προσχώρησε στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η Μήλος δεν είχε χρέη.
Αλλά τι διακυβεύεται σε σχέση με το τότε και το τώρα;
Πρώτα απ 'όλα, το θέμα της εθνικής κυριαρχίας σε σχέση με τους υπερεθνικούς οργανισμούς.
Η «ΕΕ» γεννήθηκε, εν μέρει, από το φόβο της Ρωσίας του Στάλιν.
Η Ρωσία κάποια στιγμή ήταν μεγάλη απειλή όπως ο Ξέρξης της Περσίας.
Η Δηλιακή Συμμαχία απαίτησε υποταγή στις πόλεις κράτη όταν άρχισε να εξασθενεί ο περσικός κίνδυνος.
Δεν είναι τυχαίο ότι η ΕΕ ζητούσε την υποταγή των κρατών μελών όταν κατέρρευσε η Σοβιετική Ένωση.
Το είδος της αυταρχικής διακυβέρνησης της ΕΕ έχει προκαλέσει προβληματισμό σε κράτη μέλη.
Τι κρύβεται πίσω από το ευρώ;
Η ωμή πραγματικότητα η αυστηρή νομισματική και οικονομική πολιτική της Γερμανίας, η ανησυχία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, για το φάντασμα του πληθωρισμού και η απροθυμία του Συμβουλίου των Υπουργών της Ευρωπαϊκής Ένωσης να λειτουργήσει με δημοκρατικές διαδικασίες.
Το οικονομικό χρέος που αντιμετωπίζει η Ελλάδα είναι απόρροια «δημοκρατικού ελλείμματος».
Ο ιστορικός Τόνι Τζαντ παρατήρησε ότι υπήρχε «μια αίσθηση ότι οι αποφάσεις που λαμβάνονται στην Ευρώπη έχουν δυσμενείς συνέπειες για μας.
Από την άποψη αυτή, οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών είναι λίγο διαφορετικοί από την Αθηναϊκή Συμμαχία:
Και οι δύο (ΕΕ και Αθηναϊκή Συμμαχία) υπέβαλλαν προτάσεις σε φίλους, οι οποίοι δεν μπορούσαν να αρνηθούν
Όταν οι ηγέτες της Ευρώπης επιμένουν ότι η Ελλάδα ανήκει στην Ευρωπαϊκή «οικογένεια» είτε της αρέσει είτε όχι, πρέπει να αγνοήσει την αυξανόμενη κοινωνική αναταραχή και να αποδεχθεί ένα πακέτο λιτότητας χωρίς αντιρρήσεις.
Αυτή την τακτική ακολούθησε και η Αθηναϊκή Συμμαχία από την Πόλη κράτος της Μήλου ότι «ο ισχυρός επιβάλλει με την δύναμη του στον αδύναμο που αποδέχεται αυτά που πρέπει να αποδεχθεί».
Υπό το πρίσμα αυτό, η αντίσταση της σημερινής Ελλάδα για λογαριασμό της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας ανακεφαλαιώνει την προηγούμενη απάντηση των Μηλίων.
Η διαφορά, ίσως, είναι ότι η Αθηναϊκή Συμμαχία πήγε στην Μήλο με φάλαγγες και τριήρεις, όχι με οικονομικά φιρμάνια και νομισματικές απειλές.
Όταν ο Θουκυδίδης δήλωνε ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται, το απέδιδε στην ανθρώπινη συμπεριφορά.
Άρθρο του Robert Zaretsky καθηγητή Ιστορίας του University of Houston στους New York Times
Μεταφραστική επιμέλεια Πέτρος Λαζάρου
www.bankingnews.gr
Είτε προσχωρείτε στη συμμαχία μας και πληρώνετε τέλη υποτέλειας και εκχωρείτε την εθνική κυριαρχία σας, ή θα σας καταστρέψουμε.
Η πολιτική ελίτ αυτής της μικρής χώρας προσπαθεί να αγοράσει χρόνο.
Η μικρή χώρα απαντάει ότι δεν είναι διατεθειμένη να παραδώσει την ελευθερία της.
Ποιο ήταν το αποτέλεσμα αυτή η μικρή χώρα συνθλίβεται με συνοπτικές διαδικασίες.
Σας θυμίζει κάτι;
Εκτός από λίγες λεπτομέρειες, η σημερινή κατάσταση μοιάζει με τη αντιπαράθεση ανάμεσα στην Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ωστόσο, αυτή η συγκεκριμένη σκηνή έλαβε χώρα 2.500 χρόνια πριν.
Τότε, επίσης, η Ελλάδα ήταν ο ηγέτης με τις ισχυρές πόλεις κράτη...
Η Ελλάδα στην αρχαία εποχή ήταν ότι σήμερα η ΕΕ ήταν πανίσχυρη.
Η Ελλάδα σήμερα ήταν ότι το μικρό νησί της Μήλου.
Στην μαγευτική ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου, ο Θουκυδίδης αναφέρει, ότι το 416 π.Χ. υπήρξε μια συνάντηση των επικεφαλής του αθηναϊκού στόλου (Τρόικα θεσμοί στην σημερινή ορολογία) και των ηγετών του μικρού νησιού πόλεως της Μήλου (η σημερινή Ελλάδα).
Υπάρχουν πολλοί παραλληλισμοί ανάμεσα στο τότε και το σήμερα και προφανώς μπορεί να μας διδάξουν τι θα συμβεί.
Κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου και την διαμάχη Αθήνας – Σπάρτης, οι Αθηναίοι απαίτησαν η πόλη κράτος της Μήλου να ενταχθεί στην Αθηναϊκή Συμμαχία.
Η Αθηναϊκή Συμμαχία ήταν μια αμυντική συμμαχία που δημιουργήθηκε μετά την δεύτερη περσική εισβολή, ωστόσο ήταν εργαλείο του ιμπεριαλισμού της πανίσχυρης Αθήνας.
Τα κράτη μέλη, δεν μπορούσαν να αποσχιστούν και πλήρωναν ετήσιο φόρο.
Η Αθήνα μετά τον πολύχρονο πόλεμο με την Σπάρτη απαίτησε από διάφορες πόλεις-κράτη να συμμαχήσουν μαζί τους.
Απείλησαν μια ουδέτερη Πόλη – κράτος την Μήλο με καταστροφή, αν αρνηθεί να ενταχθεί στην Αθηναϊκή Συμμαχία.
Βέβαια θα πείτε ότι υπάρχουν πολλές διαφορές στο τότε και στο τώρα.
Η Μήλος ήταν ουδέτερη, ενώ η σύγχρονη Ελλάδα προσχώρησε στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η Μήλος δεν είχε χρέη.
Αλλά τι διακυβεύεται σε σχέση με το τότε και το τώρα;
Πρώτα απ 'όλα, το θέμα της εθνικής κυριαρχίας σε σχέση με τους υπερεθνικούς οργανισμούς.
Η «ΕΕ» γεννήθηκε, εν μέρει, από το φόβο της Ρωσίας του Στάλιν.
Η Ρωσία κάποια στιγμή ήταν μεγάλη απειλή όπως ο Ξέρξης της Περσίας.
Η Δηλιακή Συμμαχία απαίτησε υποταγή στις πόλεις κράτη όταν άρχισε να εξασθενεί ο περσικός κίνδυνος.
Δεν είναι τυχαίο ότι η ΕΕ ζητούσε την υποταγή των κρατών μελών όταν κατέρρευσε η Σοβιετική Ένωση.
Το είδος της αυταρχικής διακυβέρνησης της ΕΕ έχει προκαλέσει προβληματισμό σε κράτη μέλη.
Τι κρύβεται πίσω από το ευρώ;
Η ωμή πραγματικότητα η αυστηρή νομισματική και οικονομική πολιτική της Γερμανίας, η ανησυχία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, για το φάντασμα του πληθωρισμού και η απροθυμία του Συμβουλίου των Υπουργών της Ευρωπαϊκής Ένωσης να λειτουργήσει με δημοκρατικές διαδικασίες.
Το οικονομικό χρέος που αντιμετωπίζει η Ελλάδα είναι απόρροια «δημοκρατικού ελλείμματος».
Ο ιστορικός Τόνι Τζαντ παρατήρησε ότι υπήρχε «μια αίσθηση ότι οι αποφάσεις που λαμβάνονται στην Ευρώπη έχουν δυσμενείς συνέπειες για μας.
Από την άποψη αυτή, οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών είναι λίγο διαφορετικοί από την Αθηναϊκή Συμμαχία:
Και οι δύο (ΕΕ και Αθηναϊκή Συμμαχία) υπέβαλλαν προτάσεις σε φίλους, οι οποίοι δεν μπορούσαν να αρνηθούν
Όταν οι ηγέτες της Ευρώπης επιμένουν ότι η Ελλάδα ανήκει στην Ευρωπαϊκή «οικογένεια» είτε της αρέσει είτε όχι, πρέπει να αγνοήσει την αυξανόμενη κοινωνική αναταραχή και να αποδεχθεί ένα πακέτο λιτότητας χωρίς αντιρρήσεις.
Αυτή την τακτική ακολούθησε και η Αθηναϊκή Συμμαχία από την Πόλη κράτος της Μήλου ότι «ο ισχυρός επιβάλλει με την δύναμη του στον αδύναμο που αποδέχεται αυτά που πρέπει να αποδεχθεί».
Υπό το πρίσμα αυτό, η αντίσταση της σημερινής Ελλάδα για λογαριασμό της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας ανακεφαλαιώνει την προηγούμενη απάντηση των Μηλίων.
Η διαφορά, ίσως, είναι ότι η Αθηναϊκή Συμμαχία πήγε στην Μήλο με φάλαγγες και τριήρεις, όχι με οικονομικά φιρμάνια και νομισματικές απειλές.
Όταν ο Θουκυδίδης δήλωνε ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται, το απέδιδε στην ανθρώπινη συμπεριφορά.
Άρθρο του Robert Zaretsky καθηγητή Ιστορίας του University of Houston στους New York Times
Μεταφραστική επιμέλεια Πέτρος Λαζάρου
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών