Τεράστιο το οικονομικό κόστος για την αντιμετώπιση μίας επιδημίας, με βαρύτατες επιπτώσεις σε ολόκληρο το φάσμα της ζωής και της οικονομικής δραστηριότητας
Η ταχεία εξάπλωση του ιού Ζίκα στη Νότια και την Κεντρική Αμερική αποτελεί μία υπενθύμιση του κόστους που έχουν οι μεγάλες επιδημίες σοβαρών ασθενειών σε έναν ήδη «στριμωγμένο» οικονομικά κόσμο, όπως επισημαίνει σε ανάλυσή του το Marketwatch.
Τα άμεσα έξοδα για τον περιορισμό και τον έλεγχο του ιού Ζίκα μπορεί να αποδειχθούν σημαντικά.
Για παράδειγμα, η ανθρωπιστική και φαρμακευτική βοήθεια προς της Δυτική Αφρική κατά τη διάρκεια της έξαρσης της τελευταίας επιδημίας του Έμπολα ανήλθε σε δισεκατομμύρια δολάρια.
Τα έμμεσα κόστη περιορισμού ενός διαδεδομένου ιού είναι ήδη σημαντικά.
Στις περιοχές που επηρεάστηκαν από τον Έμπολα στην Αφρική, για παράδειγμα, μεγάλοι αριθμοί πληθυσμού τις εγκατέλειψαν ή βρέθηκαν απομονωμένοι λόγω της καραντίνας, δημιουργώντας προβλήματα στην παραγωγή τροφίμων.
Στη Λιβερία, η σοδειά ρυζιού ήταν μειωμένη κατά 25% εξαιτίας της έλλειψης εργατών και του φόβου της μετάδοσης της ασθένειας.
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα προβλήματα στην ασφάλεια των τροφίμων.
Ο ΟΗΕ εκτιμά ότι πάνω από 1 εκατ. άνθρωποι βίωσαν τις παρενέργειες.
Διεθνείς οργανισμοί χρειάστηκε να παρέμβουν στις 3 χώρες που επλήγησαν περισσότερο, προκειμένου να ξαναχτιστούν τα συστήματα αγροτικής παραγωγής.
Η μειούμενη παραγωγή και η έλλειψη καθιστά τα φάρμακα και άλλα βασικά αγαθά πιο ακριβά.
Και οι περιορισμοί στις μετακινήσεις πλήττουν σοβαρά τον τουρισμό, ενώ οι επιχειρήσεις προχωρούν σε μείωση του ρυθμού δραστηριοτήτων του, ή ακόμη και σε αναστολή λειτουργίας τους.
Τα δημόσια οικονομικά επίσης επηρεάζονται εξαιρετικά αρνητικά από τις επιδημίες.
Η ηπιότερη οικονομική δραστηριότητα οδηγεί σε άμεση μείωση των φορολογικών εσόδων και απαιτεί αύξηση δαπανών για να αντιμετωπιστεί η ασθένεια.
Οι μακροπρόθεσμες ζημίες μπορεί να είναι σημαντικές, καθώς μπορεί να οδηγήσουν σε πιθανή επιβράδυνση της οικονομικής ανάπτυξης.
Επιπλέον, τα θύματα που αποκτούν μόνιμες αναπηρίες μπορεί να χρειαστούν θεραπεία και υποστήριξη.
Τα ορφανά χρειάζονται φροντίδα.
Όταν η απαραίτητη υποστήριξη δεν υπάρχει από την πλευρά του κράτους η ευθύνη πέφτει στους υπόλοιπους συγγενείς και τις οικογένειές τους, μειώνοντας περαιτέρω την οικονομική παραγωγή.
Στις φτωχές χώρες, οι επιδημίες μπορεί επίσης να προκαλέσουν πολιτική αστάθεια.
Ακόμη, συχνά ο τρόπος αντιμετώπισης τέτοιων κρίσεων απαιτεί παλαιές τεχνικές από τον 14ο αιώνα, όπως η καραντίνα και η απομόνωση, κάτι που συνεπάγεται ακριβές διαδικασίες ελέγχου και κλείσιμο των συνόρων.
Ο φόβος μετάδοσης επίσης μειώνει τα ταξίδια και τις κοινωνικές δραστηριότητες.
Παρά το γεγονός ότι μόνον 5 από τις 54 χώρες της Αφρικής ανακοίνωσαν κρούσματα Έμπολα, οι οικονομικές επιπτώσεις της επιδημίας επηρέασαν ολόκληρη την ήπειρο.
Τελικά, η πιο διαδεδομένη επιδημία σε τέτοιες περιπτώσεις υγειονομικού τρόμου είναι αυτό που ένας σχολιαστής όρισε ως «επιδημία άγνοιας».
www.bankingnews.gr
Τα άμεσα έξοδα για τον περιορισμό και τον έλεγχο του ιού Ζίκα μπορεί να αποδειχθούν σημαντικά.
Για παράδειγμα, η ανθρωπιστική και φαρμακευτική βοήθεια προς της Δυτική Αφρική κατά τη διάρκεια της έξαρσης της τελευταίας επιδημίας του Έμπολα ανήλθε σε δισεκατομμύρια δολάρια.
Τα έμμεσα κόστη περιορισμού ενός διαδεδομένου ιού είναι ήδη σημαντικά.
Στις περιοχές που επηρεάστηκαν από τον Έμπολα στην Αφρική, για παράδειγμα, μεγάλοι αριθμοί πληθυσμού τις εγκατέλειψαν ή βρέθηκαν απομονωμένοι λόγω της καραντίνας, δημιουργώντας προβλήματα στην παραγωγή τροφίμων.
Στη Λιβερία, η σοδειά ρυζιού ήταν μειωμένη κατά 25% εξαιτίας της έλλειψης εργατών και του φόβου της μετάδοσης της ασθένειας.
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα προβλήματα στην ασφάλεια των τροφίμων.
Ο ΟΗΕ εκτιμά ότι πάνω από 1 εκατ. άνθρωποι βίωσαν τις παρενέργειες.
Διεθνείς οργανισμοί χρειάστηκε να παρέμβουν στις 3 χώρες που επλήγησαν περισσότερο, προκειμένου να ξαναχτιστούν τα συστήματα αγροτικής παραγωγής.
Η μειούμενη παραγωγή και η έλλειψη καθιστά τα φάρμακα και άλλα βασικά αγαθά πιο ακριβά.
Και οι περιορισμοί στις μετακινήσεις πλήττουν σοβαρά τον τουρισμό, ενώ οι επιχειρήσεις προχωρούν σε μείωση του ρυθμού δραστηριοτήτων του, ή ακόμη και σε αναστολή λειτουργίας τους.
Τα δημόσια οικονομικά επίσης επηρεάζονται εξαιρετικά αρνητικά από τις επιδημίες.
Η ηπιότερη οικονομική δραστηριότητα οδηγεί σε άμεση μείωση των φορολογικών εσόδων και απαιτεί αύξηση δαπανών για να αντιμετωπιστεί η ασθένεια.
Οι μακροπρόθεσμες ζημίες μπορεί να είναι σημαντικές, καθώς μπορεί να οδηγήσουν σε πιθανή επιβράδυνση της οικονομικής ανάπτυξης.
Επιπλέον, τα θύματα που αποκτούν μόνιμες αναπηρίες μπορεί να χρειαστούν θεραπεία και υποστήριξη.
Τα ορφανά χρειάζονται φροντίδα.
Όταν η απαραίτητη υποστήριξη δεν υπάρχει από την πλευρά του κράτους η ευθύνη πέφτει στους υπόλοιπους συγγενείς και τις οικογένειές τους, μειώνοντας περαιτέρω την οικονομική παραγωγή.
Στις φτωχές χώρες, οι επιδημίες μπορεί επίσης να προκαλέσουν πολιτική αστάθεια.
Ακόμη, συχνά ο τρόπος αντιμετώπισης τέτοιων κρίσεων απαιτεί παλαιές τεχνικές από τον 14ο αιώνα, όπως η καραντίνα και η απομόνωση, κάτι που συνεπάγεται ακριβές διαδικασίες ελέγχου και κλείσιμο των συνόρων.
Ο φόβος μετάδοσης επίσης μειώνει τα ταξίδια και τις κοινωνικές δραστηριότητες.
Παρά το γεγονός ότι μόνον 5 από τις 54 χώρες της Αφρικής ανακοίνωσαν κρούσματα Έμπολα, οι οικονομικές επιπτώσεις της επιδημίας επηρέασαν ολόκληρη την ήπειρο.
Τελικά, η πιο διαδεδομένη επιδημία σε τέτοιες περιπτώσεις υγειονομικού τρόμου είναι αυτό που ένας σχολιαστής όρισε ως «επιδημία άγνοιας».
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών