Δεν υπάρχει καμία διαφυγή από το γεγονός ότι ζούμε ένα πόλεμο των τάξεων
Ανοιχτό αφήνει το ενδεχόμενο για τη ρίψη χρημάτων με το ελικόπτερο από τις κεντρικές τράπεζες ο γενικός διευθυντής της Deutsche Bank, Jim Reid.
Σε κείμενό του εξηγεί τα «οφέλη» από τα 7 χρόνια μηδενικών και αρνητικών επιτοκίων και της ποσοτικής χαλάρωσης.
Ενδεικτικά αναφέρει τα εξής:
Τα ωστικά κύματα και οι συνέπειες που έχουν να κάνουν με το Brexit θα αντηχούν για χρόνια.
Είναι ίσως συγκρατημένο να πω ότι οι περισσότεροι στις χρηματοπιστωτικές αγορές λυπούνται για την απόφασή του Ηνωμένου Βασιλείου να αποχωρήσει από την Ε.Ε., αλλά θα πρέπει να σεβαστούμε τις δυνάμεις που μας έχουν ωθήσει προς αυτό που ήταν πάντα ένα αναπόφευκτο πολιτικό ατύχημα που κάποια στιγμή θα συνέβαινε.
Δεν ήμουν σίγουρος για το αν το δημοψήφισμα για το Brexit ήταν το σημαντικότερο, αλλά ήμουν αρκετά πεπεισμένος ότι κάποιο ερχόταν και αυτό δεν είναι πιθανότατα το τελευταίο.
Η Ισπανία χθες ξεκίνησε ένα νέο κύκλο εθνικών εκλογών μεταξύ των 5 μεγαλύτερων οικονομιών της ευρωζώνης (Ισπανία, Ολλανδία, Γαλλία, Γερμανία και Ιταλία) κατά τους επόμενους 18 μήνες περίπου, χωρίς να ξεχνάμε τις ΗΠΑ το Νοέμβριο.
Βάλτε και την κρίσιμη ψηφοφορία για τη μεταρρύθμιση της Γερουσίας στην Ιταλία τον Οκτώβριο και έχετε πολλές ευκαιρίες για εξέγερση εναντίον του κατεστημένου, που δεν έχει καταφέρει να παράξει αρκετά ικανοποιητική ανάπτυξη για τους χαμηλόμισθους/χαμηλής ειδίκευσης εργαζομένους, ώστε να αντισταθμίσει τις δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης και της μετανάστευσης.
Αξίζει να κοιτάξει κανείς στο πως μοιράστηκαν οι ψήφοι στο δημοψήφισμα του Ηνωμένου Βασιλείου για να πάρει κανείς μία ιδέα για το πως φτάσαμε στο τελικό αποτέλεσμα.
Από την άποψη των κοινωνικο-οικονομικών ομάδων, υπέρ της παραμονής ψήφισαν το 57% της ανώτερης και μεσαίας τάξης (επαγγελματίες/διευθυντές κλπ.), το 49% των εργαζομένων κατώτερη μεσαίας τάξης (θέσεις γραφείου ή κατώτερες διαχείρισης/διοικητικές), το 36% του ειδικευμένου εργατικού δυναμικού (εργατική τάξη) και το 36% των ημιειδικευμένων ή ανειδίκευτων εργατών (χαμηλότερου επιπέδου εργαζόμενοι ή συνταξιούχοι).
Έτσι δεν υπάρχει καμία διαφυγή από το γεγονός ότι όλο αυτό πρόκειται για έναν ταξικό πόλεμο.
Είτε είναι η παγκοσμιοποίηση, η μετανάστευση, η ανισότητα, η κακή οικονομική ανάπτυξη ή ένας συνδυασμός όλων αυτών, είναι αρκετά σαφές από αυτό και άλλα κινήματα κατά του κατεστημένου ότι το status quo δεν μπορεί να διαρκέσει σε μια δημοκρατία.
Τελικά θα έχετε μια αντίδραση.
Αυτό είναι μία τέτοιο μεγάλη αντίδραση και δεδομένου ότι ο ρυθμός ανάπτυξης του Ηνωμένου Βασιλείου μόλις τελευταία ήταν ικανοποιητικός, θα ήταν περίεργο αν η πίεση δεν συνέχιζε να διογκώνεται αλλού, όπου η ανάπτυξη ήταν χαμηλότερη για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
Ένα άλλο σημείο που πρέπει να δούμε είναι ότι η φυσική κατάσταση της Ευρώπης είναι να αλλάζει διαχρονικά μέσα στην ιστορία.
Πριν από λίγους μήνες είδα ένα βίντεο από το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ που δείχνει τα συνεχώς μεταβαλλόμενα σύνορα της Ευρώπης από το έτος 1000 μ.Χ.
Είναι καταπληκτικό για βλέπει κανείς τη συνεχή μετατόπιση στα όρια, τα κράτη και τις χώρες.
Με την επιβολή τεχνητών ευρωπαϊκών συνόρων σε μια ήπειρο που η φυσική της κατάσταση είναι η αλλαγή είναι πιθανό να δημιουργηθούν πιέσεις με έναν τρόπο παρόμοιο με εκείνο των τεκτονικών πλακών, ώστε όταν μετατοπίζονται είναι πιθανό να κάνουν μία μεγάλη κίνηση.
Αν κάποιος θέλει να ψάξει για θετικά είναι ότι πρέπει να υπάρξει μια αλλαγή της οικονομικής πολιτικής σύντομα σε όλο τον κόσμο.
Έχουμε συζητήσει πολλές φορές ότι το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα και πολλές από τις οικονομίες μέσα σε αυτό είναι «χαλασμένες».
Λοιπόν, ένα τέτοιο σοκ θα μπορούσε τελικά να επιταχύνει τις καλύτερες πολιτικές για την αντιμετώπισή του προβλήματος.
Όπως έχουμε πει πολλές φορές στο παρελθόν θα θέλαμε αυτή η πολιτική να είναι πιο δημιουργική, με το χρέος να καταστρέφεται, αλλά ρεαλιστικά το χάος είναι πολύ μεγάλο για να διορθωθεί με αυτόν τον τρόπο, χωρίς υφεσιακές συνθήκες. Χρειαζόμαστε λοιπόν ένα σχέδιο ανάπτυξης και παρά τα προφανή προβλήματα και ηθικά ερωτήματα, η ρίψη χρημάτων με το ελικόπτερο αξίζει τον κίνδυνο.
Οτιδήποτε φέρνει χρήματα δημοσιονομικά στην οικονομία (πληρώνονται με την εκτύπωση χρήματος) σίγουρα θα πρέπει να μεροληπτεί υπέρ εκείνων που στερούνται εξαιτίας των τρεχουσών πολιτικών.
Το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης κατευθύνει τα χρήματα σε θεσμούς του κατεστημένου.
Πιστεύουμε ότι το Brexit θα επιταχύνει τελικά τη ρίψη χρημάτων με το ελικόπτερο και κανείς δεν ξέρει, ίσως μια νέα κυβέρνηση στο Ηνωμένο Βασίλειο μπορεί να αναγκαστούν να ξοδέψει περισσότερα και θα δούμε τη χώρα ως μία από τις πρώτες που θα υιοθετήσει το μέτρο.
www.bankingnews.gr
Σε κείμενό του εξηγεί τα «οφέλη» από τα 7 χρόνια μηδενικών και αρνητικών επιτοκίων και της ποσοτικής χαλάρωσης.
Ενδεικτικά αναφέρει τα εξής:
Τα ωστικά κύματα και οι συνέπειες που έχουν να κάνουν με το Brexit θα αντηχούν για χρόνια.
Είναι ίσως συγκρατημένο να πω ότι οι περισσότεροι στις χρηματοπιστωτικές αγορές λυπούνται για την απόφασή του Ηνωμένου Βασιλείου να αποχωρήσει από την Ε.Ε., αλλά θα πρέπει να σεβαστούμε τις δυνάμεις που μας έχουν ωθήσει προς αυτό που ήταν πάντα ένα αναπόφευκτο πολιτικό ατύχημα που κάποια στιγμή θα συνέβαινε.
Δεν ήμουν σίγουρος για το αν το δημοψήφισμα για το Brexit ήταν το σημαντικότερο, αλλά ήμουν αρκετά πεπεισμένος ότι κάποιο ερχόταν και αυτό δεν είναι πιθανότατα το τελευταίο.
Η Ισπανία χθες ξεκίνησε ένα νέο κύκλο εθνικών εκλογών μεταξύ των 5 μεγαλύτερων οικονομιών της ευρωζώνης (Ισπανία, Ολλανδία, Γαλλία, Γερμανία και Ιταλία) κατά τους επόμενους 18 μήνες περίπου, χωρίς να ξεχνάμε τις ΗΠΑ το Νοέμβριο.
Βάλτε και την κρίσιμη ψηφοφορία για τη μεταρρύθμιση της Γερουσίας στην Ιταλία τον Οκτώβριο και έχετε πολλές ευκαιρίες για εξέγερση εναντίον του κατεστημένου, που δεν έχει καταφέρει να παράξει αρκετά ικανοποιητική ανάπτυξη για τους χαμηλόμισθους/χαμηλής ειδίκευσης εργαζομένους, ώστε να αντισταθμίσει τις δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης και της μετανάστευσης.
Αξίζει να κοιτάξει κανείς στο πως μοιράστηκαν οι ψήφοι στο δημοψήφισμα του Ηνωμένου Βασιλείου για να πάρει κανείς μία ιδέα για το πως φτάσαμε στο τελικό αποτέλεσμα.
Από την άποψη των κοινωνικο-οικονομικών ομάδων, υπέρ της παραμονής ψήφισαν το 57% της ανώτερης και μεσαίας τάξης (επαγγελματίες/διευθυντές κλπ.), το 49% των εργαζομένων κατώτερη μεσαίας τάξης (θέσεις γραφείου ή κατώτερες διαχείρισης/διοικητικές), το 36% του ειδικευμένου εργατικού δυναμικού (εργατική τάξη) και το 36% των ημιειδικευμένων ή ανειδίκευτων εργατών (χαμηλότερου επιπέδου εργαζόμενοι ή συνταξιούχοι).
Έτσι δεν υπάρχει καμία διαφυγή από το γεγονός ότι όλο αυτό πρόκειται για έναν ταξικό πόλεμο.
Είτε είναι η παγκοσμιοποίηση, η μετανάστευση, η ανισότητα, η κακή οικονομική ανάπτυξη ή ένας συνδυασμός όλων αυτών, είναι αρκετά σαφές από αυτό και άλλα κινήματα κατά του κατεστημένου ότι το status quo δεν μπορεί να διαρκέσει σε μια δημοκρατία.
Τελικά θα έχετε μια αντίδραση.
Αυτό είναι μία τέτοιο μεγάλη αντίδραση και δεδομένου ότι ο ρυθμός ανάπτυξης του Ηνωμένου Βασιλείου μόλις τελευταία ήταν ικανοποιητικός, θα ήταν περίεργο αν η πίεση δεν συνέχιζε να διογκώνεται αλλού, όπου η ανάπτυξη ήταν χαμηλότερη για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
Ένα άλλο σημείο που πρέπει να δούμε είναι ότι η φυσική κατάσταση της Ευρώπης είναι να αλλάζει διαχρονικά μέσα στην ιστορία.
Πριν από λίγους μήνες είδα ένα βίντεο από το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ που δείχνει τα συνεχώς μεταβαλλόμενα σύνορα της Ευρώπης από το έτος 1000 μ.Χ.
Είναι καταπληκτικό για βλέπει κανείς τη συνεχή μετατόπιση στα όρια, τα κράτη και τις χώρες.
Με την επιβολή τεχνητών ευρωπαϊκών συνόρων σε μια ήπειρο που η φυσική της κατάσταση είναι η αλλαγή είναι πιθανό να δημιουργηθούν πιέσεις με έναν τρόπο παρόμοιο με εκείνο των τεκτονικών πλακών, ώστε όταν μετατοπίζονται είναι πιθανό να κάνουν μία μεγάλη κίνηση.
Αν κάποιος θέλει να ψάξει για θετικά είναι ότι πρέπει να υπάρξει μια αλλαγή της οικονομικής πολιτικής σύντομα σε όλο τον κόσμο.
Έχουμε συζητήσει πολλές φορές ότι το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα και πολλές από τις οικονομίες μέσα σε αυτό είναι «χαλασμένες».
Λοιπόν, ένα τέτοιο σοκ θα μπορούσε τελικά να επιταχύνει τις καλύτερες πολιτικές για την αντιμετώπισή του προβλήματος.
Όπως έχουμε πει πολλές φορές στο παρελθόν θα θέλαμε αυτή η πολιτική να είναι πιο δημιουργική, με το χρέος να καταστρέφεται, αλλά ρεαλιστικά το χάος είναι πολύ μεγάλο για να διορθωθεί με αυτόν τον τρόπο, χωρίς υφεσιακές συνθήκες. Χρειαζόμαστε λοιπόν ένα σχέδιο ανάπτυξης και παρά τα προφανή προβλήματα και ηθικά ερωτήματα, η ρίψη χρημάτων με το ελικόπτερο αξίζει τον κίνδυνο.
Οτιδήποτε φέρνει χρήματα δημοσιονομικά στην οικονομία (πληρώνονται με την εκτύπωση χρήματος) σίγουρα θα πρέπει να μεροληπτεί υπέρ εκείνων που στερούνται εξαιτίας των τρεχουσών πολιτικών.
Το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης κατευθύνει τα χρήματα σε θεσμούς του κατεστημένου.
Πιστεύουμε ότι το Brexit θα επιταχύνει τελικά τη ρίψη χρημάτων με το ελικόπτερο και κανείς δεν ξέρει, ίσως μια νέα κυβέρνηση στο Ηνωμένο Βασίλειο μπορεί να αναγκαστούν να ξοδέψει περισσότερα και θα δούμε τη χώρα ως μία από τις πρώτες που θα υιοθετήσει το μέτρο.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών