Θα μπορούσε η νίκη του Trump να σηματοδοτήσει το τέλος μιας περιόδου σύγχυσης μετά την κρίση, όταν το οικονομικό μοντέλο που απέτυχε το 2008 σταδιακά μετεξελίσσεται και αλλάζει;
Η νέα εποχή που πρεσβεύει η ανάληψη της προεδρίας των ΗΠΑ από τον Donald Trump αποτελεί την αναγέννηση του καπιταλισμού μετά το κραχ και την αμφισβήτηση που δέχθηκε το 2008 όταν επλήγει καίρια ο χρηματοπιστωτικός κλάδος;
Στο ερώτημα αυτό απαντούν οι Edmund Phelps, Joseph Stiglitz, Anatole Kaletsky, Martin Feldstein διεθνούς φήμης οικονομολόγοι οι οποίοι αναλύουν εάν ο Trumpism αντιπροσωπεύει ένα νέο οικονομικό μοντέλο.
Σε ανάλυση τους στο Project Syndicate η προεδρία του Donald Trump θα οδηγήσει σε μια περίοδο νέας ισορροπίας μεταξύ κράτους και αγοράς.
Ο Donald Trump είναι ο 45ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών και θεωρείται ευρέως ως η αρχή του τέλους μετά το 1945 καπιταλιστικής τάσης που έγινε παγκοσμίως κυρίαρχη μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.
Αλλά είναι πιθανό ο Trumpism – όπως θεωρείται το νέο καπιταλιστικό ρεύμα που πρεσβεύει ο Trump – να είναι στην πραγματικότητα το τέλος της αρχής;
Θα μπορούσε η νίκη του Trump να σηματοδοτήσει το τέλος μιας περιόδου σύγχυσης μετά την κρίση, όταν το οικονομικό μοντέλο που απέτυχε το 2008 σταδιακά μετεξελίσσεται και αλλάζει;
Η σχεδόν κατάρρευση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος το 2008 αντανακλάται - μετά από μια καθυστέρηση 5 ετών - σε προκλήσεις για τους υφιστάμενους πολιτικούς θεσμούς και τις επικρατούσες οικονομικές ιδεολογίες.
Στα καπιταλιστικά συστήματα η ακολουθία των γεγονότων μετά από συστημικές κρίσεις του παγκόσμιου καπιταλισμού είναι διδακτικές.
Ο φιλελεύθερος ιμπεριαλισμός αποτέλεσε συνέχεια των επαναστάσεων του 1840.
Ο Κεϋνσιανισμός ακολούθησε τη Μεγάλη Ύφεση της δεκαετίας του 1930.
Το δίδυμο Θάτσερ-Ρέιγκαν που υιοθέτησαν τον φονταμενταλισμό της αγοράς αποτέλεσε συνέχεια του Μεγάλου πληθωρισμού της δεκαετίας του 1970.
Θα μπορούσε ο Trumpism να αποτελεί μια καθυστερημένη - ετεροχρονισμένη αντίδραση στην κρίση του 2008;
Θα μπορούσε ο Trump να είναι προάγγελος ενός νέου καπιταλιστικού συστήματος;
Αυτή η ερώτηση μπορεί να χωριστεί σε τρία μέρη:
Μπορούν να εφαρμοστούν οι οικονομικές πολιτικές Trump;
Το οικονομικό πρόγραμμα της κυβέρνησής του είναι πολιτικά βιώσιμο;
Και τι αντίκτυπο μπορεί να έχει το φαινόμενο Trumpism στην οικονομική σκέψη και στάση απέναντι στον καπιταλισμό σε ολόκληρο τον κόσμο;
Για ορισμένους ο μόνος τρόπος ο Trump να υλοποιήσει τις υποσχέσεις για μεγάλες υποδομές και αμυντικές δαπάνες με μεγάλες φορολογικές περικοπές και μείωση του ελλείμματος είναι να κάνει οικονομικά βουντού υποστηρίζει ο Stiglitz,
Ο Trump αποτελεί μια αναπαράσταση της εποχής Reagan αλλά με την προσθήκη δύο ακόμη θανατηφόρων συστατικών - ένα εμπορικό πόλεμο με την Κίνα και την απώλεια της πρόσβασης στην υγειονομική περίθαλψη για εκατομμύρια αμερικανούς.
www.bankingnews.gr
Στο ερώτημα αυτό απαντούν οι Edmund Phelps, Joseph Stiglitz, Anatole Kaletsky, Martin Feldstein διεθνούς φήμης οικονομολόγοι οι οποίοι αναλύουν εάν ο Trumpism αντιπροσωπεύει ένα νέο οικονομικό μοντέλο.
Σε ανάλυση τους στο Project Syndicate η προεδρία του Donald Trump θα οδηγήσει σε μια περίοδο νέας ισορροπίας μεταξύ κράτους και αγοράς.
Ο Donald Trump είναι ο 45ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών και θεωρείται ευρέως ως η αρχή του τέλους μετά το 1945 καπιταλιστικής τάσης που έγινε παγκοσμίως κυρίαρχη μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.
Αλλά είναι πιθανό ο Trumpism – όπως θεωρείται το νέο καπιταλιστικό ρεύμα που πρεσβεύει ο Trump – να είναι στην πραγματικότητα το τέλος της αρχής;
Θα μπορούσε η νίκη του Trump να σηματοδοτήσει το τέλος μιας περιόδου σύγχυσης μετά την κρίση, όταν το οικονομικό μοντέλο που απέτυχε το 2008 σταδιακά μετεξελίσσεται και αλλάζει;
Η σχεδόν κατάρρευση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος το 2008 αντανακλάται - μετά από μια καθυστέρηση 5 ετών - σε προκλήσεις για τους υφιστάμενους πολιτικούς θεσμούς και τις επικρατούσες οικονομικές ιδεολογίες.
Στα καπιταλιστικά συστήματα η ακολουθία των γεγονότων μετά από συστημικές κρίσεις του παγκόσμιου καπιταλισμού είναι διδακτικές.
Ο φιλελεύθερος ιμπεριαλισμός αποτέλεσε συνέχεια των επαναστάσεων του 1840.
Ο Κεϋνσιανισμός ακολούθησε τη Μεγάλη Ύφεση της δεκαετίας του 1930.
Το δίδυμο Θάτσερ-Ρέιγκαν που υιοθέτησαν τον φονταμενταλισμό της αγοράς αποτέλεσε συνέχεια του Μεγάλου πληθωρισμού της δεκαετίας του 1970.
Θα μπορούσε ο Trumpism να αποτελεί μια καθυστερημένη - ετεροχρονισμένη αντίδραση στην κρίση του 2008;
Θα μπορούσε ο Trump να είναι προάγγελος ενός νέου καπιταλιστικού συστήματος;
Αυτή η ερώτηση μπορεί να χωριστεί σε τρία μέρη:
Μπορούν να εφαρμοστούν οι οικονομικές πολιτικές Trump;
Το οικονομικό πρόγραμμα της κυβέρνησής του είναι πολιτικά βιώσιμο;
Και τι αντίκτυπο μπορεί να έχει το φαινόμενο Trumpism στην οικονομική σκέψη και στάση απέναντι στον καπιταλισμό σε ολόκληρο τον κόσμο;
Για ορισμένους ο μόνος τρόπος ο Trump να υλοποιήσει τις υποσχέσεις για μεγάλες υποδομές και αμυντικές δαπάνες με μεγάλες φορολογικές περικοπές και μείωση του ελλείμματος είναι να κάνει οικονομικά βουντού υποστηρίζει ο Stiglitz,
Ο Trump αποτελεί μια αναπαράσταση της εποχής Reagan αλλά με την προσθήκη δύο ακόμη θανατηφόρων συστατικών - ένα εμπορικό πόλεμο με την Κίνα και την απώλεια της πρόσβασης στην υγειονομική περίθαλψη για εκατομμύρια αμερικανούς.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών