Αν και η υποστήριξη στο Εθνικό Μέτωπο αυξάνεται σταδιακά την τελευταία 10ετία το εκλογικό σύστημα των δύο γύρων που ισχύει στην Γαλλία, επιτρέπει στους ψηφοφόρους να ενωθούν εναντίον του Εθνικού Μετώπου στο δεύτερο γύρο.
Στις 23 Απριλίου η Γαλλία θα διεξάγει τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών και στις 7 Μαΐου θα διεξαχθεί ο δεύτερος γύρος όπου θα εκλεγεί και ο επόμενος πρόεδρος της Γαλλικής δημοκρατίας.
Δεδομένων των σημαντικών εξουσιών του Γάλλου προέδρου, συμπεριλαμβανομένης της δυνατότητας να διαλύσει την Εθνοσυνέλευση, το διακύβευμα είναι μεγαλύτερο από ποτέ αυτή τη στιγμή αναφέρει ο Zaki Laïdi, Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων L'Institut d’études politiques de Paris (Sciences Po), στο Project Syndicate.
Οι δύο πρωτοπόροι είναι του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου Marine Le Pen και E. Macron, ο οποίος διετέλεσε υπουργός οικονομίας με τον Σοσιαλιστή πρόεδρο François Hollande, αλλά λειτουργεί ως ανεξάρτητος.
Αν, όπως αναμένεται, Le Pen και Macron βρεθούν αντιμέτωποι στο δεύτερο γύρο των εκλογών στις 7 Μαΐου, θα είναι ένα πολιτικό ορόσημο για τη Γαλλία:
Η πρώτη φορά σε 60 χρόνια που τα κύρια κόμματα της αριστεράς και της δεξιάς που δεν θα εκπροσωπούνται στο δεύτερο γύρο.
Η Γαλλία δεν είχε υποστεί ανάλογη πολιτική αναταραχή από το 1958, όταν, εν μέσω του πολέμου της Αλγερίας, General Charles de Gaulle ανήλθε στην εξουσία και δημιούργησε το Σύνταγμα της Πέμπτης Δημοκρατίας.
Σήμερα η κατάσταση δεν είναι διαφορετική.
Κατ 'αρχάς, η άνοδος, όπως και στις περισσότερες ανεπτυγμένες χώρες, της λαϊκής δυσπιστία έναντι των ελίτ, τα αισθήματα αποδυνάμωσης της κοινωνίας, ο φόβος της οικονομικής παγκοσμιοποίησης και της μετανάστευσης και το άγχος της αυξανόμενης ανισότητας.
Αυτοί οι παράμετροι - μαζί με ιστορικό ρόλο του γαλλικού κράτους στην προώθηση της εθνικής ταυτότητας και την οικονομική ανάπτυξη - συνέβαλαν στην αύξηση της υποστήριξης στο Εθνικό Μέτωπο.
Αν και η υποστήριξη στο Εθνικό Μέτωπο αυξάνεται σταδιακά την τελευταία 10ετία το εκλογικό σύστημα των δύο γύρων που ισχύει στην Γαλλία, επιτρέπει στους ψηφοφόρους να ενωθούν εναντίον του Εθνικού Μετώπου στο δεύτερο γύρο.
Με δεδομένη την αδυναμία του Εθνικού Μετώπου να κάνει συμμαχίες, η προεδρία της Γαλλίας παρέμεινε στα χέρια των κύριων κομμάτων της αριστεράς και της δεξιάς, ακόμη και αν Γαλλία έχει στραφεί προς ένα τριμερές πολιτικό σύστημα.
Τώρα, ο Macron εκμεταλλεύεται τις παρούσες συνθήκες να αποδομήσει το τριμερές σύστημα.
Η μεγάλη διορατικότητα του Macron, ήταν ότι έγκαιρα διέγνωσε ότι η αριστερά και η δεξιά στην Γαλλία ακολουθούν φθίνουσα πορεία, βρήκε την χρυσή ευκαιρία για την δημιουργία ενός οργανωμένου πολιτικού κινήματος.
Σε μια εποχή που ο γαλλικός λαός όλο και περισσότερο απορρίπτει το παραδοσιακό κομματικό σύστημα, η αρχική αδυναμία του Macron γρήγορα έγινε δύναμή του.
Ο κατακερματισμός των παραδοσιακών κομμάτων στην Γαλλία είναι γεγονός ειδικά στην αριστερή πλευρά, όπου ένας σαφής διαχωρισμός έχει προκύψει ανάμεσα σε ένα ρεφορμιστικό ρεύμα, με επικεφαλής τον πρώην Πρωθυπουργό Manuel Valls, και της παραδοσιακής αριστεράς με υποψήφιο του Σοσιαλιστικού Κόμματος, Benoît Hamon.
Οι σοσιαλιστές εμφανίζουν επιδεινούμενα προβλήματα από την ύπαρξη μιας ριζοσπαστικής αριστεράς που στοχεύει στην εξάλειψή τους.
Στο δεξιό μέτωπο επίσης υπάρχουν προβλήματα.
Μέχρι πριν από λίγους μήνες, ο υποψήφιος για την προεδρία της Γαλλίας από την κεντροδεξιά Φρανσουά Φιγιόν, προηγείτο στον πρώτο γύρο με μεγάλη διαφορά.
Αλλά ένα σκάνδαλο (ο ίδιος φέρεται να τοποθέτησε την σύζυγο και τα παιδιά του σε ανύπαρκτες θέσεις εργασίας, ενώ ήταν μέλος του κοινοβουλίου) του προκάλεσε τεράστια πολιτική ζημία.
Όποια και αν είναι η αιτία για την πτώση της δεξιάς, ο Macron έχει ωφεληθεί σημαντικά από αυτό, καθώς και από τα της αριστεράς.
Τώρα, υπάρχει μια πραγματική ευκαιρία ο νεαρός ανεξάρτητος να εκλεγεί πρόεδρος στις 7 Μαΐου, καταλύοντας την πολιτικό σύστημα της πέμπτης Δημοκρατίας.
Αλλά μια εκλογική νίκη είναι μόνο ένα πρώτο βήμα.
Το υβριδικό προεδρικό - κοινοβουλευτικό σύστημα της Γαλλίας, απαιτεί ο Macron – εφόσον εκλεγεί να εξασφαλίσει την πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση.
Υπάρχουν δύο σενάρια.
Στο πρώτο σενάριο, ο Macron κερδίζει γρήγορα κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ενισχύοντας την θέση του στις εκλογές της Εθνοσυνέλευσης του Ιουνίου του 2017.
Αυτό είναι πιθανό, αλλά όχι βέβαιο: Σε αυτό το σενάριο ο Macron δεν διαθέτει ισχυρό πλεονέκτημα.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι εκλογές του Ιουνίου του 2017 θα μπορούσαν να προκαλέσουν το δεύτερο σενάριο:
Συμβίωση με μια κοινοβουλευτική συμμαχία που θα αποτελείται από μια μικρή μερίδα της δεξιάς, μια μεγάλη κεντρώα παράταξη, και μια απελπιστικά διαιρεμένη παράταξη της αριστεράς.
Μια τέτοια εξέλιξη είναι συνηθισμένη σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες.
Αλλά στη Γαλλία, όπου ακόμη ισχύει το Δεξιά και Αριστερά εάν αυτό συμβεί θα ήταν μια πραγματική επανάσταση - που θα μπορούσε να σημάνει το τέλος του Σοσιαλιστικού Κόμματος.
Με δεδομένη τη συμβολική δύναμη του διαχωρισμού δεξιά και αριστερά, οι ψηφοφόροι της Γαλλίας αντιμετωπίζουν όλα τα προβλήματα της χώρας με ιδεολογικούς όρους.
Ωστόσο τόσο οι πολίτες όσο και οι πολιτικοί της έχουν μικρή εμπειρία σε κυβερνήσεις - συνασπισμού.
Αυτό εξηγεί εν μέρει γιατί το πολιτικό σύστημα μερικές φορές σχεδιάζει μεταρρυθμίσεις που είναι δύσκολο να εφαρμοστούν.
Αν η Le Pen κερδίσει η γαλλική πολιτική σκηνή - για να μην αναφέρουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση - θα γυρίσει ανάποδα.
Αλλά ακόμα και η φαινομενικά μετριοπαθής υποψηφιότητα του Macron αντιπροσωπεύει, με τον τρόπο του, μια πραγματικά ριζοσπαστική στάση.
Με τους δύο υποψηφίους πιθανόν να περάσουν στον δεύτερο γύρο, η Γαλλία είναι στα πρόθυρα μιας πολιτικής επανάστασης, ανεξάρτητα από το ποιος θα κερδίσει.
(Πρώτη ενημέρωση 20:06, 18 Απριλίου 2017)
www.bankingnews.gr
Δεδομένων των σημαντικών εξουσιών του Γάλλου προέδρου, συμπεριλαμβανομένης της δυνατότητας να διαλύσει την Εθνοσυνέλευση, το διακύβευμα είναι μεγαλύτερο από ποτέ αυτή τη στιγμή αναφέρει ο Zaki Laïdi, Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων L'Institut d’études politiques de Paris (Sciences Po), στο Project Syndicate.
Οι δύο πρωτοπόροι είναι του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου Marine Le Pen και E. Macron, ο οποίος διετέλεσε υπουργός οικονομίας με τον Σοσιαλιστή πρόεδρο François Hollande, αλλά λειτουργεί ως ανεξάρτητος.
Αν, όπως αναμένεται, Le Pen και Macron βρεθούν αντιμέτωποι στο δεύτερο γύρο των εκλογών στις 7 Μαΐου, θα είναι ένα πολιτικό ορόσημο για τη Γαλλία:
Η πρώτη φορά σε 60 χρόνια που τα κύρια κόμματα της αριστεράς και της δεξιάς που δεν θα εκπροσωπούνται στο δεύτερο γύρο.
Η Γαλλία δεν είχε υποστεί ανάλογη πολιτική αναταραχή από το 1958, όταν, εν μέσω του πολέμου της Αλγερίας, General Charles de Gaulle ανήλθε στην εξουσία και δημιούργησε το Σύνταγμα της Πέμπτης Δημοκρατίας.
Σήμερα η κατάσταση δεν είναι διαφορετική.
Κατ 'αρχάς, η άνοδος, όπως και στις περισσότερες ανεπτυγμένες χώρες, της λαϊκής δυσπιστία έναντι των ελίτ, τα αισθήματα αποδυνάμωσης της κοινωνίας, ο φόβος της οικονομικής παγκοσμιοποίησης και της μετανάστευσης και το άγχος της αυξανόμενης ανισότητας.
Αυτοί οι παράμετροι - μαζί με ιστορικό ρόλο του γαλλικού κράτους στην προώθηση της εθνικής ταυτότητας και την οικονομική ανάπτυξη - συνέβαλαν στην αύξηση της υποστήριξης στο Εθνικό Μέτωπο.
Αν και η υποστήριξη στο Εθνικό Μέτωπο αυξάνεται σταδιακά την τελευταία 10ετία το εκλογικό σύστημα των δύο γύρων που ισχύει στην Γαλλία, επιτρέπει στους ψηφοφόρους να ενωθούν εναντίον του Εθνικού Μετώπου στο δεύτερο γύρο.
Με δεδομένη την αδυναμία του Εθνικού Μετώπου να κάνει συμμαχίες, η προεδρία της Γαλλίας παρέμεινε στα χέρια των κύριων κομμάτων της αριστεράς και της δεξιάς, ακόμη και αν Γαλλία έχει στραφεί προς ένα τριμερές πολιτικό σύστημα.
Τώρα, ο Macron εκμεταλλεύεται τις παρούσες συνθήκες να αποδομήσει το τριμερές σύστημα.
Η μεγάλη διορατικότητα του Macron, ήταν ότι έγκαιρα διέγνωσε ότι η αριστερά και η δεξιά στην Γαλλία ακολουθούν φθίνουσα πορεία, βρήκε την χρυσή ευκαιρία για την δημιουργία ενός οργανωμένου πολιτικού κινήματος.
Σε μια εποχή που ο γαλλικός λαός όλο και περισσότερο απορρίπτει το παραδοσιακό κομματικό σύστημα, η αρχική αδυναμία του Macron γρήγορα έγινε δύναμή του.
Ο κατακερματισμός των παραδοσιακών κομμάτων στην Γαλλία είναι γεγονός ειδικά στην αριστερή πλευρά, όπου ένας σαφής διαχωρισμός έχει προκύψει ανάμεσα σε ένα ρεφορμιστικό ρεύμα, με επικεφαλής τον πρώην Πρωθυπουργό Manuel Valls, και της παραδοσιακής αριστεράς με υποψήφιο του Σοσιαλιστικού Κόμματος, Benoît Hamon.
Οι σοσιαλιστές εμφανίζουν επιδεινούμενα προβλήματα από την ύπαρξη μιας ριζοσπαστικής αριστεράς που στοχεύει στην εξάλειψή τους.
Στο δεξιό μέτωπο επίσης υπάρχουν προβλήματα.
Μέχρι πριν από λίγους μήνες, ο υποψήφιος για την προεδρία της Γαλλίας από την κεντροδεξιά Φρανσουά Φιγιόν, προηγείτο στον πρώτο γύρο με μεγάλη διαφορά.
Αλλά ένα σκάνδαλο (ο ίδιος φέρεται να τοποθέτησε την σύζυγο και τα παιδιά του σε ανύπαρκτες θέσεις εργασίας, ενώ ήταν μέλος του κοινοβουλίου) του προκάλεσε τεράστια πολιτική ζημία.
Όποια και αν είναι η αιτία για την πτώση της δεξιάς, ο Macron έχει ωφεληθεί σημαντικά από αυτό, καθώς και από τα της αριστεράς.
Τώρα, υπάρχει μια πραγματική ευκαιρία ο νεαρός ανεξάρτητος να εκλεγεί πρόεδρος στις 7 Μαΐου, καταλύοντας την πολιτικό σύστημα της πέμπτης Δημοκρατίας.
Αλλά μια εκλογική νίκη είναι μόνο ένα πρώτο βήμα.
Το υβριδικό προεδρικό - κοινοβουλευτικό σύστημα της Γαλλίας, απαιτεί ο Macron – εφόσον εκλεγεί να εξασφαλίσει την πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση.
Υπάρχουν δύο σενάρια.
Στο πρώτο σενάριο, ο Macron κερδίζει γρήγορα κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ενισχύοντας την θέση του στις εκλογές της Εθνοσυνέλευσης του Ιουνίου του 2017.
Αυτό είναι πιθανό, αλλά όχι βέβαιο: Σε αυτό το σενάριο ο Macron δεν διαθέτει ισχυρό πλεονέκτημα.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι εκλογές του Ιουνίου του 2017 θα μπορούσαν να προκαλέσουν το δεύτερο σενάριο:
Συμβίωση με μια κοινοβουλευτική συμμαχία που θα αποτελείται από μια μικρή μερίδα της δεξιάς, μια μεγάλη κεντρώα παράταξη, και μια απελπιστικά διαιρεμένη παράταξη της αριστεράς.
Μια τέτοια εξέλιξη είναι συνηθισμένη σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες.
Αλλά στη Γαλλία, όπου ακόμη ισχύει το Δεξιά και Αριστερά εάν αυτό συμβεί θα ήταν μια πραγματική επανάσταση - που θα μπορούσε να σημάνει το τέλος του Σοσιαλιστικού Κόμματος.
Με δεδομένη τη συμβολική δύναμη του διαχωρισμού δεξιά και αριστερά, οι ψηφοφόροι της Γαλλίας αντιμετωπίζουν όλα τα προβλήματα της χώρας με ιδεολογικούς όρους.
Ωστόσο τόσο οι πολίτες όσο και οι πολιτικοί της έχουν μικρή εμπειρία σε κυβερνήσεις - συνασπισμού.
Αυτό εξηγεί εν μέρει γιατί το πολιτικό σύστημα μερικές φορές σχεδιάζει μεταρρυθμίσεις που είναι δύσκολο να εφαρμοστούν.
Αν η Le Pen κερδίσει η γαλλική πολιτική σκηνή - για να μην αναφέρουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση - θα γυρίσει ανάποδα.
Αλλά ακόμα και η φαινομενικά μετριοπαθής υποψηφιότητα του Macron αντιπροσωπεύει, με τον τρόπο του, μια πραγματικά ριζοσπαστική στάση.
Με τους δύο υποψηφίους πιθανόν να περάσουν στον δεύτερο γύρο, η Γαλλία είναι στα πρόθυρα μιας πολιτικής επανάστασης, ανεξάρτητα από το ποιος θα κερδίσει.
(Πρώτη ενημέρωση 20:06, 18 Απριλίου 2017)
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών