Τα στοιχεία που συγκεντρώθηκαν αποδεικνύουν ότι είναι απίθανο το ευρώ να φέρει ευθύνη για τις θλιβερές αναπτυξιακές επιδόσεις της Ιταλίας...
Απάντηση στο πολυειπωμένο ερώτημα –από Ιταλούς πολιτικούς– για το αν ευθύνεται η ένταξη στην Ευρωζώνη για την οικονομική επιβράδυνση της Ιταλίας, προσπαθεί να δώσει το γνωστό think-tank Bruegel…
Τα στοιχεία που συγκεντρώθηκαν αποδεικνύουν ότι είναι απίθανο το ευρώ να φέρει ευθύνη για τις θλιβερές αναπτυξιακές επιδόσεις της Ιταλίας τις τελευταίες δύο περίπου δεκαετίες.
Δεδομένου ότι υπάρχουν άλλες, πιο εύλογες πιθανές αιτίες, η εξέταση του ευρώ δεν είναι απλώς λανθασμένη αλλά εντελώς βλαπτική, καθώς αποσπά την προσοχή από τη λήψη των αναγκαίων μέτρων για να μπει η Ιταλία σε υψηλότερη πορεία ανάπτυξης.
Το συμπέρασμα του βελγικού ινστιτούτου ότι η αναιμική ανάπτυξη της ιταλικής οικονομίας δεν οφείλεται στο ευρώ, βασίζεται στα ακόλουθα εννέα σημεία:
- Η Ιταλία δεν έχει αναπτυχθεί σχεδόν καθόλου τις τελευταίες δύο δεκαετίες.
- Η ευθύνη του ευρώ σε αυτή την κακή απόδοση είναι δύσκολο να συμβιβαστεί με την έλλειψη οικονομικών μοντέλων όπου οι νομισματικοί παράγοντες καθορίζουν τη μακροπρόθεσμη στασιμότητα.
- Το χρονικό μοτίβο της επιβράδυνσης δεν ταιριάζει με την περίοδο ένταξης στο ευρώ.
- Η βελτίωση της ανεργίας στην Ιταλία αλλά και σε άλλες χώρες της Ευρωζώνης, κατά τα πρώτα χρόνια του ενιαίου νομίσματος, δεν ταιριάζει επίσης με την ευθύνη του ευρώ.
- Η εμπειρία της Ιταλίας είναι χειρότερη από αυτή των άλλων χωρών της Ευρωζώνης, ιδίως της Ισπανίας, η οποία ανήκει, όπως και η Ιταλία, στην ευρωπεριφέρεια, θέτοντας έτσι περαιτέρω αμφιβολίες για το αν το ευρώ είναι η αιτία της στασιμότητας.
- Η εισαγωγή του ευρώ οδήγησε σε χαμηλότερα πραγματικά επιτόκια, τα οποία πιθανότατα είχαν στην Ιταλία και την Ισπανία αρνητικό αντίκτυπο στην αύξηση της παραγωγικότητας κατά τα πρώτα έτη του ενιαίου νομίσματος.
- Ωστόσο, δεν είναι σαφές ότι αυτές οι αρνητικές επιπτώσεις στην παραγωγικότητα μπορούν να επεκταθούν στην πραγματική ανάπτυξη.
- Το ιστορικό της Ιταλίας όσον αφορά τη διαχείριση της συναλλαγματικής ισοτιμίας της είναι ιστορικά αρκετά χαμηλό, και η απώλεια της ικανότητας υποτίμησης του νομίσματος είναι περισσότερο ένα όφελος από ένα κόστος.
- Υπάρχουν αρκετοί διαρθρωτικοί λόγοι που μπορούν να εξηγήσουν τις μακροπρόθεσμες κακές αναπτυξιακές επιδόσεις της Ιταλίας, χωρίς να χρειάζεται να αναζητήσουμε ευθύνες στο ευρώ.
www.bankingnews.gr
Τα στοιχεία που συγκεντρώθηκαν αποδεικνύουν ότι είναι απίθανο το ευρώ να φέρει ευθύνη για τις θλιβερές αναπτυξιακές επιδόσεις της Ιταλίας τις τελευταίες δύο περίπου δεκαετίες.
Δεδομένου ότι υπάρχουν άλλες, πιο εύλογες πιθανές αιτίες, η εξέταση του ευρώ δεν είναι απλώς λανθασμένη αλλά εντελώς βλαπτική, καθώς αποσπά την προσοχή από τη λήψη των αναγκαίων μέτρων για να μπει η Ιταλία σε υψηλότερη πορεία ανάπτυξης.
Το συμπέρασμα του βελγικού ινστιτούτου ότι η αναιμική ανάπτυξη της ιταλικής οικονομίας δεν οφείλεται στο ευρώ, βασίζεται στα ακόλουθα εννέα σημεία:
- Η Ιταλία δεν έχει αναπτυχθεί σχεδόν καθόλου τις τελευταίες δύο δεκαετίες.
- Η ευθύνη του ευρώ σε αυτή την κακή απόδοση είναι δύσκολο να συμβιβαστεί με την έλλειψη οικονομικών μοντέλων όπου οι νομισματικοί παράγοντες καθορίζουν τη μακροπρόθεσμη στασιμότητα.
- Το χρονικό μοτίβο της επιβράδυνσης δεν ταιριάζει με την περίοδο ένταξης στο ευρώ.
- Η βελτίωση της ανεργίας στην Ιταλία αλλά και σε άλλες χώρες της Ευρωζώνης, κατά τα πρώτα χρόνια του ενιαίου νομίσματος, δεν ταιριάζει επίσης με την ευθύνη του ευρώ.
- Η εμπειρία της Ιταλίας είναι χειρότερη από αυτή των άλλων χωρών της Ευρωζώνης, ιδίως της Ισπανίας, η οποία ανήκει, όπως και η Ιταλία, στην ευρωπεριφέρεια, θέτοντας έτσι περαιτέρω αμφιβολίες για το αν το ευρώ είναι η αιτία της στασιμότητας.
- Η εισαγωγή του ευρώ οδήγησε σε χαμηλότερα πραγματικά επιτόκια, τα οποία πιθανότατα είχαν στην Ιταλία και την Ισπανία αρνητικό αντίκτυπο στην αύξηση της παραγωγικότητας κατά τα πρώτα έτη του ενιαίου νομίσματος.
- Ωστόσο, δεν είναι σαφές ότι αυτές οι αρνητικές επιπτώσεις στην παραγωγικότητα μπορούν να επεκταθούν στην πραγματική ανάπτυξη.
- Το ιστορικό της Ιταλίας όσον αφορά τη διαχείριση της συναλλαγματικής ισοτιμίας της είναι ιστορικά αρκετά χαμηλό, και η απώλεια της ικανότητας υποτίμησης του νομίσματος είναι περισσότερο ένα όφελος από ένα κόστος.
- Υπάρχουν αρκετοί διαρθρωτικοί λόγοι που μπορούν να εξηγήσουν τις μακροπρόθεσμες κακές αναπτυξιακές επιδόσεις της Ιταλίας, χωρίς να χρειάζεται να αναζητήσουμε ευθύνες στο ευρώ.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών