Οι εταιρείες που εξέδωσαν ομόλογα θα πρέπει να απορροφήσουν συνολική «ζημία» ύψους 1 τρισ. δολαρίων το 2018
Η προσπάθεια ομαλοποίησης της νομισματικής πολιτικής -μέσω μείωσης των προγραμμάτων αγοράς ομολόγων και αύξησης των επιτοκίων- ίσως αποτελέσει καταλυτικό παράγοντα για την ενίσχυση της τρέχουσας -ανύπαρκτης- μεταβλητότητας στις χρηματιστηριακές αγορές, σύμφωνα με όσα εκτιμά ο αναλυτής της Deutsche Bank κ. Alan Ruskin.
Ειδικότερα, όπως αναφέρεται στη σχετική έκθεση και παρατίθεται στον παρακάτω πίνακα, η καθαρή αύξηση -μέσω της αγοράς ομολόγων- στους ισολογισμούς των μεγαλύτερων κεντρικών τραπεζών θα ανέλθει σε μηδενικό επίπεδο στο τέλος του 2018, έναντι 12μηνου μέσου όρου 2 τρισ. δολαρίων τα τελευταία χρόνια, γεγονός που θα δημιουργήσει πίεση στη ρευστότητα των εταιρειών.
Αυτό σημαίνει πως οι εταιρείες που εξέδωσαν ομόλογα -που αγοράστηκαν από τις κεντρικές τράπεζες- θα πρέπει να απορροφήσουν συνολική «ζημία» ύψους 1 τρισ. δολαρίων, επίδοση που είναι η υψηλότερη από το 2012.
Μόνο η Ε.Κ.Τ., αναμένεται να μειώσει τις συνολικές αγορές ομολόγων στα 150 δισ. το επόμενο έτος, από 780 δισ. το 2017, τη στιγμή που η Federal Reserve έχει ήδη προαναγγείλει πως θα συρρικνώσει τον ισολογισμό της -ύψους 4,5 τρισ. δολαρίων.
Ο αναλυτής απαντά και στον -πρόσφατα- νομπελίστα οικονομολόγο κ. Richard Thaler, ο οποίος χαρακτηρίζει ως «αινιγματική» την κατάσταση «νιρβάνας» στην οποία βρίσκονται οι χρηματιστηριακές αγορές, τη στιγμή που διανύουμε «την πιο επικίνδυνη στιγμή στη διάρκεια της ζωής μας» (περισσότερα εδώ).
Όπως λοιπόν εξηγείται, υπάρχουν τρεις παράγοντες στους οποίους οφείλεται η ασυνήθιστα χαμηλή μεταβλητότητα.
Από πλευράς συμπεριφορικής οικονομίας, υπάρχει η υπόδειξη ότι πολλοί ιδιώτες επενδυτές έχουν εισέλθει με καλές τοποθετήσεις στην αγορά και, ως εκ τούτου, είναι σε θέση να αντέξουν αρκετά μεγάλες κρίσεις, όπως η πρόσφατη γεωπολιτική αβεβαιότητα με τη Βόρεια Κορέα.
Από την πλευρά πραγματικής οικονομίας, η παγκόσμια ανάκαμψη μπορεί να είναι σταδιακή, ωστόσο είναι εξαιρετικά σταθερή.
Ενδεικτικά, τα τελευταία πέντε χρόνια, η παγκόσμια ανάπτυξη κυμάνθηκε μεταξύ 3,02% (το 2012) και 3,17% (το 2016)!
Βέβαια, υπάρχει και η νομισματική πολιτική.
Οι κεντρικές τράπεζες έχουν συμβάλει τα μέγιστα στη χαμηλή μεταβλητότητα, μέσω των πολύ χαμηλών επιτοκίων και μέσω της επιρροής των προγραμμάτων ποσοτικής χαλάρωσης στις χρηματιστηριακές αγορές.
www.bankingnews.gr
Ειδικότερα, όπως αναφέρεται στη σχετική έκθεση και παρατίθεται στον παρακάτω πίνακα, η καθαρή αύξηση -μέσω της αγοράς ομολόγων- στους ισολογισμούς των μεγαλύτερων κεντρικών τραπεζών θα ανέλθει σε μηδενικό επίπεδο στο τέλος του 2018, έναντι 12μηνου μέσου όρου 2 τρισ. δολαρίων τα τελευταία χρόνια, γεγονός που θα δημιουργήσει πίεση στη ρευστότητα των εταιρειών.
Αυτό σημαίνει πως οι εταιρείες που εξέδωσαν ομόλογα -που αγοράστηκαν από τις κεντρικές τράπεζες- θα πρέπει να απορροφήσουν συνολική «ζημία» ύψους 1 τρισ. δολαρίων, επίδοση που είναι η υψηλότερη από το 2012.
Μόνο η Ε.Κ.Τ., αναμένεται να μειώσει τις συνολικές αγορές ομολόγων στα 150 δισ. το επόμενο έτος, από 780 δισ. το 2017, τη στιγμή που η Federal Reserve έχει ήδη προαναγγείλει πως θα συρρικνώσει τον ισολογισμό της -ύψους 4,5 τρισ. δολαρίων.
Ο αναλυτής απαντά και στον -πρόσφατα- νομπελίστα οικονομολόγο κ. Richard Thaler, ο οποίος χαρακτηρίζει ως «αινιγματική» την κατάσταση «νιρβάνας» στην οποία βρίσκονται οι χρηματιστηριακές αγορές, τη στιγμή που διανύουμε «την πιο επικίνδυνη στιγμή στη διάρκεια της ζωής μας» (περισσότερα εδώ).
Όπως λοιπόν εξηγείται, υπάρχουν τρεις παράγοντες στους οποίους οφείλεται η ασυνήθιστα χαμηλή μεταβλητότητα.
Από πλευράς συμπεριφορικής οικονομίας, υπάρχει η υπόδειξη ότι πολλοί ιδιώτες επενδυτές έχουν εισέλθει με καλές τοποθετήσεις στην αγορά και, ως εκ τούτου, είναι σε θέση να αντέξουν αρκετά μεγάλες κρίσεις, όπως η πρόσφατη γεωπολιτική αβεβαιότητα με τη Βόρεια Κορέα.
Από την πλευρά πραγματικής οικονομίας, η παγκόσμια ανάκαμψη μπορεί να είναι σταδιακή, ωστόσο είναι εξαιρετικά σταθερή.
Ενδεικτικά, τα τελευταία πέντε χρόνια, η παγκόσμια ανάπτυξη κυμάνθηκε μεταξύ 3,02% (το 2012) και 3,17% (το 2016)!
Βέβαια, υπάρχει και η νομισματική πολιτική.
Οι κεντρικές τράπεζες έχουν συμβάλει τα μέγιστα στη χαμηλή μεταβλητότητα, μέσω των πολύ χαμηλών επιτοκίων και μέσω της επιρροής των προγραμμάτων ποσοτικής χαλάρωσης στις χρηματιστηριακές αγορές.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών