γράφει : Πέτρος Λεωτσάκος
Η ποσοτικής χαλάρωση, θα αυξήσει κατακόρυφα την πλεονάζουσα ρευστότητα στις τράπεζες και αυτό σημαίνει....ίσως λανθασμένα εκτύπωση χρήματος...
Η Ευρώπη περιμένει ποσοτική χαλάρωση που στα αγγλικά αναφέρεται ως Quantitative easing ή QE, από την ΕΚΤ κατά τα πρότυπα της Αμερικανικής Κεντρικής Τράπεζας FED.
Δεν είναι τυχαίο ότι οι αγορές ομολόγων έχουν σημειώσει ρεκόρ και τα ομόλογα της ευρωπαϊκής περιφέρειας συνεχίζουν να εκπλήσσουν με την άνοδο των τιμών και τις συνεχείς πτώσεις των αποδόσεων.
Δεν είναι τυχαίο ότι τα Γερμανικά ομόλογα από 1 έως 3 χρόνια εμφανίζουν αρνητικές αποδόσεις που σημαίνει ότι όποιος επενδύει στα Γερμανικά βραχυχρόνια ομόλογα χάνει κεφάλαιο.
Το 10ετές Γερμανικό ομόλογο εμφανίζει απόδοση 0,94% και τα 30 χρόνια 1,78%.
Το Ιταλικό 10ετές ομόλογο εμφανίζει απόδοση 2,40% όταν στα 3 χρόνια η απόδοση είναι 0,55%.
Η Ιρλανδική 10ετία έχει υποχωρήσει στο 1,78%, το 10ετές πορτογαλικό ομόλογο στο 2,98% και το Ισπανικό 1οετές ομόλογο 2,19%.
Το ελληνικό 10ετές ομόλογο έχει υποχωρήσει στο 5,56%.
Αντίστοιχα το 3ετές και 5ετές ομόλογο διαπραγματεύεται στην Ελλάδα σε τιμές σταθερά πάνω από τις 100 μονάδες βάσης και σε απόδοση χαμηλότερη από την περίοδο που εκδόθηκαν.
Η αγορά ομολόγων στην Ευρώπη, συνεχίζει το ράλι οι τιμές αυξάνονται, οι αποδόσεις υποχωρούν και όλα αυτά λόγω της προσδοκίας ότι θα υπάρξει ποσοτική χαλάρωση από την ΕΚΤ.
Τι είναι η ποσοτική χαλάρωση;
Είναι μια σχετικά αντισυμβατική μέθοδος νομισματικής πολιτικής, που ακολουθούν οι κεντρικές τράπεζες.
Οι κεντρικές τράπεζες αγοράζουν ομόλογα και άλλα περιουσιακά στοιχεία τραπεζών και με αυτό τον τρόπο αυξάνουν τις τιμές των ομολόγων και των assets.
Έτσι οι τράπεζες αποκτούν αξία, οι τιμές σταθεροποιούνται και βελτιώνονται και γενικώς δημιουργείται ένα περιβάλλον ασφάλειας για την οικονομία και τις τράπεζες.
Οι τράπεζες ισχυροποιούνται γιατί αυξάνεται κατακόρυφα η πλεονάζουσα ρευστότητας τους.
Συνήθως οι κεντρικές τράπεζες αγοράζουν βραχυπρόθεσμα περιουσιακά στοιχεία και ομόλογα και όταν επιτευχθούν οι στόχοι, στρέφονται και σε αγορές πιο μακροπρόθεσμων ομολόγων και assets ή ακόμη και μετοχών.
Μέσω αυτής της αντισυμβατικής νομισματικής πολιτικής, αυξάνεται η προσφορά χρήματος και αποκαθίστανται οι στρεβλώσεις στις αγορές, διατραπεζική, ομόλογα κ.α.
Λόγω αυτής της θετικής επίδρασης, τα χρηματιστήρια ανακάμπτουν.
Η ποσοτική χαλάρωση για πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκε από την Κεντρική Τράπεζα της Ιαπωνίας το 2000 με στόχο να καταπολεμήσει τον αποπληθωρισμό.
Ωστόσο η πολιτική της ποσοτικής χαλάρωσης δεν δούλεψε όσο αναμενόταν.
Υπενθυμίζεται ότι το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Κεντρικής Τράπεζας της Ιαπωνίας ήταν 300 δισεκ. δολάρια.
Το 2008 η FED η αμερικανική Κεντρική Τράπεζα αποφασίσει να χρησιμοποιήσει τον μηχανισμό ποσοτικής χαλάρωσης.
Στις 25 Νοεμβρίου του 2008 η FED ανακοίνωσε πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης 600 δισεκ. δολάρια και αφορούσε τίτλους στεγαστικής πίστης π.χ. τιτλοποιήσεις και ομόλογα.
Εν συνεχεία το πρόγραμμα επεκτάθηκε στα 1,15 τρισεκ δολάρια.
Η FED ενώ το 2007 είχε επιτόκια 5,25% σε διάστημα 17 μηνών μειώθηκαν τα επιτόκια στο 0,20% με 0,25% ενώ το overnight έφθασε στο 0%.
Να σημειωθεί ότι τα επιτόκια του ευρώ ξεκίνησαν από ψηλά και πλέον βρίσκονται στο 0,15%.
Στις 3 Νοεμβρίου του 2010 η FED ανακοινώνει νέο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης QE 2 ύψους 600 δισεκ. δολαρίων με ρυθμό αγοράς ομολόγων και assets τραπεζών 75 δισεκ. μηνιαίως.
Η FOMC η Ομοσπονδιακή Επιτροπή Ανοικτής Αγοράς στις 21 Σεπτεμβρίου του 2011 εφάρμοσε το πρόγραμμα twist αγοράζοντας 400 δισεκ. δολάρια ομόλογα λήξης 6 και 30 ετών.
Στόχος της κίνησης αυτής είναι να μετριαστεί η εκτύπωση χρήματος από την FED και χωρίς να αυξηθεί περαιτέρω ο ισολογισμός της Κεντρικής Τράπεζας.
Τα δύο προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης βοήθησαν τα μέγιστα το αμερικανικό χρηματιστήριο καθώς ο δείκτης βαρόμετρο S&P 500 τέλη Οκτωβρίου του 2008 ήταν στις 900 μονάδες και τέλη του 2011 είχε φθάσει στις 1280 μονάδες.
Στις 13 Σεπτεμβρίου του 2012 η FED ανακοίνωσε τρίτο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης 400 δισεκ δολαρίων.
Στις 18 Δεκεμβρίου 2013 η Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ FED αποφάσισε να μειώσει μηνιαίως την αγορά ομολόγων και τραπεζικών assets με στόχο το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης 3 ή QE3 να ολοκληρωθεί τον Οκτώβριο του 2014.
Σε προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης το 2009 είχε προχωρήσει και η Βρετανική Κεντρική Τράπεζα BOE και αφορούσε αγορές 165 δισεκ. στερλίνες έως τον Σεπτέμβριο του 2009 και 175 δισεκ. στερλίνες έως τον Οκτώβριο του 2010.
Έχουν απόδοση τα προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης;
ΔΝΤ και οικονομολόγοι συμφωνούν ότι σε περιόδους μεγάλων κρίσεων τα προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης συμβάλλουν στην συστημική σταθερότητα.
Το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης 2 της FED αλλά και το 3ο πρόγραμμα συνέβαλλαν στην μεγάλη αύξηση των χρηματιστηριακών αξιών, οδηγώντας σε αύξηση της κατανάλωσης.
Τα προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης δεν είναι πανάκεια στα οικονομικά προβλήματα.
Π.χ. αν οι τράπεζες έχοντας πλεονάζουσα ρευστότητα δεν δανείζουν τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά, οι θετικές επιπτώσεις το προγραμμάτων ποσοτικής χαλάρωσης μετριάζονται.
Η μεγάλη αύξηση της προσφοράς χρήματος, επίσης έχει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα και ειδικά στην Ευρώπη που υπάρχουν χώρες που ακολουθούν προγράμματα λιτότητας.
Επίσης ένα ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι με τα προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης οι αποδόσεις των ομολόγων τεχνικά διατηρούνται σε χαμηλά επίπεδα και αυτό σημαίνει ότι τα ομόλογα δεν είναι ελκυστικά για επενδύσεις.
Τα προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης συμβάλλουν σε ράλι σε μετοχές και ομόλογα και προφανώς μετοχές και ομόλογα κατέχουν συνήθως οι πλούσιοι.
Μάλιστα στην Βρετανία επικρίθηκαν τα προγράμματα αυτά λόγω αυτής της παραμέτρου.
Χώρες όπως οι BRIC έχουν ταχθεί κατά των προγραμμάτων ποσοτικής χαλάρωσης καθώς θεωρούν ότι αποτελούν προγράμματα προστατευτισμού και έμμεσης υποτίμησης του νομίσματος.
Κατά ορισμένους οικονομολόγους η ποσοτική χαλάρωση διαφέρει από την ποιοτική χαλάρωση.
Η ποσοτική χαλάρωση οδηγεί σε αύξηση του ισολογισμού μιας κεντρικής τράπεζας αφού αγοράζει assets.
Ποιοτική χαλάρωση είναι η διαδικασία κατά την οποία η Κεντρική Τράπεζα επιλέγει τα περιουσιακά στοιχεία που θα αγοράσει.
Μια άλλη διάσταση είναι η πιστωτική χαλάρωση όπου δίδεται έμφαση στην καλή ποιότητα των αποθεματικών των τραπεζών.
Η ποσοτική χαλάρωση σημαίνει εκτύπωση χρήματος;
Οι κεντρικές τράπεζες τυπώνουν χρήματα για να αγοράσουν assets, τα χρήματα αυτά δεν πάνε απευθείας στην οικονομία άρα δεν συμφωνούν όλοι με αυτή την ερμηνεία.
Επειδή όμως οι τράπεζες αποκτούν πλεονάζουσα ρευστότητα θεωρείται ωσάν έμμεση εκτύπωση χρήματος από τις Κεντρικές τράπεζες.
Ως γνωστό οι Κεντρικές Τράπεζες δεν μπορούν να αγοράσουν πρωτογενώς ομόλογα.
Όμως μέσω τραπεζών μπορούν να αγοράσουν δευτερογενώς.
Η ΕΚΤ έχει ακολουθήσει μια τέτοια πολιτική με την Ελλάδα καθώς κατέχει ελληνικό χρέος 35 δισεκ. ευρώ.
Η πορεία του S&P 500 και η ποσοτική χαλάρωση
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι από τις 900 μονάδες τον Οκτώβριο του 2008 ο δείκτης βαρόμετρο S&P 500 στην wall έχει αναρριχηθεί στις 2000 μονάδες τέλη Αυγούστου του 2014 ή άνοδος 122% σε 6 χρόνια.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι τα προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης προκαλούν ράλι στα χρηματιστήρια και δικαιολογημένα ειδικά μάλιστα όταν η οικονομία ανακάμπτει.
Τι θα συμβεί αν υπάρξει ποσοτική χαλάρωση από την ΕΚΤ;
Έχει εκτιμηθεί ότι ένα πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης θα μπορούσε στην ΕΚΤ να φθάσει το 1 τρισεκ ευρώ και θα αφορούσε ομόλογα και τραπεζικά assets.
Οι τράπεζες θα πλημμύριζαν ρευστότητα και αυτό θα οδηγούσε σε ράλι τα χρηματιστήρια, τις τραπεζικές μετοχές και γενικώς θα προκαλούσε τεχνητή ευφορία στις αγορές καθηλώνοντας στο ναδίρ τις αποδόσεις των ομολόγων.
Π.χ. στην Ελλάδα με πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης το ελληνικό χρηματιστήριο από τις 1180 μονάδες θα βρισκόταν στις 1800 – 2000 μονάδες ή άνοδος +60%.
Το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ όμως στην Ευρώπη έχει μια ιδιαιτερότητα.
Λιτότητα και ποσοτική χαλάρωση δεν συμβαδίζουν, οπότε η Ευρώπη πρέπει να αποφασίσει ή λιτότητα ή ποσοτική χαλάρωση.
Πορεία S&P 500 από τις αρχές του 2009 έως τα τέλη Αυγούστου του 2014
www.bankingnews.gr
Πρώτη ενημέρωση 23:12 26 Αυγούστου 2014
Δεν είναι τυχαίο ότι οι αγορές ομολόγων έχουν σημειώσει ρεκόρ και τα ομόλογα της ευρωπαϊκής περιφέρειας συνεχίζουν να εκπλήσσουν με την άνοδο των τιμών και τις συνεχείς πτώσεις των αποδόσεων.
Δεν είναι τυχαίο ότι τα Γερμανικά ομόλογα από 1 έως 3 χρόνια εμφανίζουν αρνητικές αποδόσεις που σημαίνει ότι όποιος επενδύει στα Γερμανικά βραχυχρόνια ομόλογα χάνει κεφάλαιο.
Το 10ετές Γερμανικό ομόλογο εμφανίζει απόδοση 0,94% και τα 30 χρόνια 1,78%.
Το Ιταλικό 10ετές ομόλογο εμφανίζει απόδοση 2,40% όταν στα 3 χρόνια η απόδοση είναι 0,55%.
Η Ιρλανδική 10ετία έχει υποχωρήσει στο 1,78%, το 10ετές πορτογαλικό ομόλογο στο 2,98% και το Ισπανικό 1οετές ομόλογο 2,19%.
Το ελληνικό 10ετές ομόλογο έχει υποχωρήσει στο 5,56%.
Αντίστοιχα το 3ετές και 5ετές ομόλογο διαπραγματεύεται στην Ελλάδα σε τιμές σταθερά πάνω από τις 100 μονάδες βάσης και σε απόδοση χαμηλότερη από την περίοδο που εκδόθηκαν.
Η αγορά ομολόγων στην Ευρώπη, συνεχίζει το ράλι οι τιμές αυξάνονται, οι αποδόσεις υποχωρούν και όλα αυτά λόγω της προσδοκίας ότι θα υπάρξει ποσοτική χαλάρωση από την ΕΚΤ.
Τι είναι η ποσοτική χαλάρωση;
Είναι μια σχετικά αντισυμβατική μέθοδος νομισματικής πολιτικής, που ακολουθούν οι κεντρικές τράπεζες.
Οι κεντρικές τράπεζες αγοράζουν ομόλογα και άλλα περιουσιακά στοιχεία τραπεζών και με αυτό τον τρόπο αυξάνουν τις τιμές των ομολόγων και των assets.
Έτσι οι τράπεζες αποκτούν αξία, οι τιμές σταθεροποιούνται και βελτιώνονται και γενικώς δημιουργείται ένα περιβάλλον ασφάλειας για την οικονομία και τις τράπεζες.
Οι τράπεζες ισχυροποιούνται γιατί αυξάνεται κατακόρυφα η πλεονάζουσα ρευστότητας τους.
Συνήθως οι κεντρικές τράπεζες αγοράζουν βραχυπρόθεσμα περιουσιακά στοιχεία και ομόλογα και όταν επιτευχθούν οι στόχοι, στρέφονται και σε αγορές πιο μακροπρόθεσμων ομολόγων και assets ή ακόμη και μετοχών.
Μέσω αυτής της αντισυμβατικής νομισματικής πολιτικής, αυξάνεται η προσφορά χρήματος και αποκαθίστανται οι στρεβλώσεις στις αγορές, διατραπεζική, ομόλογα κ.α.
Λόγω αυτής της θετικής επίδρασης, τα χρηματιστήρια ανακάμπτουν.
Η ποσοτική χαλάρωση για πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκε από την Κεντρική Τράπεζα της Ιαπωνίας το 2000 με στόχο να καταπολεμήσει τον αποπληθωρισμό.
Ωστόσο η πολιτική της ποσοτικής χαλάρωσης δεν δούλεψε όσο αναμενόταν.
Υπενθυμίζεται ότι το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Κεντρικής Τράπεζας της Ιαπωνίας ήταν 300 δισεκ. δολάρια.
Το 2008 η FED η αμερικανική Κεντρική Τράπεζα αποφασίσει να χρησιμοποιήσει τον μηχανισμό ποσοτικής χαλάρωσης.
Στις 25 Νοεμβρίου του 2008 η FED ανακοίνωσε πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης 600 δισεκ. δολάρια και αφορούσε τίτλους στεγαστικής πίστης π.χ. τιτλοποιήσεις και ομόλογα.
Εν συνεχεία το πρόγραμμα επεκτάθηκε στα 1,15 τρισεκ δολάρια.
Η FED ενώ το 2007 είχε επιτόκια 5,25% σε διάστημα 17 μηνών μειώθηκαν τα επιτόκια στο 0,20% με 0,25% ενώ το overnight έφθασε στο 0%.
Να σημειωθεί ότι τα επιτόκια του ευρώ ξεκίνησαν από ψηλά και πλέον βρίσκονται στο 0,15%.
Στις 3 Νοεμβρίου του 2010 η FED ανακοινώνει νέο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης QE 2 ύψους 600 δισεκ. δολαρίων με ρυθμό αγοράς ομολόγων και assets τραπεζών 75 δισεκ. μηνιαίως.
Η FOMC η Ομοσπονδιακή Επιτροπή Ανοικτής Αγοράς στις 21 Σεπτεμβρίου του 2011 εφάρμοσε το πρόγραμμα twist αγοράζοντας 400 δισεκ. δολάρια ομόλογα λήξης 6 και 30 ετών.
Στόχος της κίνησης αυτής είναι να μετριαστεί η εκτύπωση χρήματος από την FED και χωρίς να αυξηθεί περαιτέρω ο ισολογισμός της Κεντρικής Τράπεζας.
Τα δύο προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης βοήθησαν τα μέγιστα το αμερικανικό χρηματιστήριο καθώς ο δείκτης βαρόμετρο S&P 500 τέλη Οκτωβρίου του 2008 ήταν στις 900 μονάδες και τέλη του 2011 είχε φθάσει στις 1280 μονάδες.
Στις 13 Σεπτεμβρίου του 2012 η FED ανακοίνωσε τρίτο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης 400 δισεκ δολαρίων.
Στις 18 Δεκεμβρίου 2013 η Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ FED αποφάσισε να μειώσει μηνιαίως την αγορά ομολόγων και τραπεζικών assets με στόχο το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης 3 ή QE3 να ολοκληρωθεί τον Οκτώβριο του 2014.
Σε προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης το 2009 είχε προχωρήσει και η Βρετανική Κεντρική Τράπεζα BOE και αφορούσε αγορές 165 δισεκ. στερλίνες έως τον Σεπτέμβριο του 2009 και 175 δισεκ. στερλίνες έως τον Οκτώβριο του 2010.
Έχουν απόδοση τα προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης;
ΔΝΤ και οικονομολόγοι συμφωνούν ότι σε περιόδους μεγάλων κρίσεων τα προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης συμβάλλουν στην συστημική σταθερότητα.
Το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης 2 της FED αλλά και το 3ο πρόγραμμα συνέβαλλαν στην μεγάλη αύξηση των χρηματιστηριακών αξιών, οδηγώντας σε αύξηση της κατανάλωσης.
Τα προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης δεν είναι πανάκεια στα οικονομικά προβλήματα.
Π.χ. αν οι τράπεζες έχοντας πλεονάζουσα ρευστότητα δεν δανείζουν τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά, οι θετικές επιπτώσεις το προγραμμάτων ποσοτικής χαλάρωσης μετριάζονται.
Η μεγάλη αύξηση της προσφοράς χρήματος, επίσης έχει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα και ειδικά στην Ευρώπη που υπάρχουν χώρες που ακολουθούν προγράμματα λιτότητας.
Επίσης ένα ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι με τα προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης οι αποδόσεις των ομολόγων τεχνικά διατηρούνται σε χαμηλά επίπεδα και αυτό σημαίνει ότι τα ομόλογα δεν είναι ελκυστικά για επενδύσεις.
Τα προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης συμβάλλουν σε ράλι σε μετοχές και ομόλογα και προφανώς μετοχές και ομόλογα κατέχουν συνήθως οι πλούσιοι.
Μάλιστα στην Βρετανία επικρίθηκαν τα προγράμματα αυτά λόγω αυτής της παραμέτρου.
Χώρες όπως οι BRIC έχουν ταχθεί κατά των προγραμμάτων ποσοτικής χαλάρωσης καθώς θεωρούν ότι αποτελούν προγράμματα προστατευτισμού και έμμεσης υποτίμησης του νομίσματος.
Κατά ορισμένους οικονομολόγους η ποσοτική χαλάρωση διαφέρει από την ποιοτική χαλάρωση.
Η ποσοτική χαλάρωση οδηγεί σε αύξηση του ισολογισμού μιας κεντρικής τράπεζας αφού αγοράζει assets.
Ποιοτική χαλάρωση είναι η διαδικασία κατά την οποία η Κεντρική Τράπεζα επιλέγει τα περιουσιακά στοιχεία που θα αγοράσει.
Μια άλλη διάσταση είναι η πιστωτική χαλάρωση όπου δίδεται έμφαση στην καλή ποιότητα των αποθεματικών των τραπεζών.
Η ποσοτική χαλάρωση σημαίνει εκτύπωση χρήματος;
Οι κεντρικές τράπεζες τυπώνουν χρήματα για να αγοράσουν assets, τα χρήματα αυτά δεν πάνε απευθείας στην οικονομία άρα δεν συμφωνούν όλοι με αυτή την ερμηνεία.
Επειδή όμως οι τράπεζες αποκτούν πλεονάζουσα ρευστότητα θεωρείται ωσάν έμμεση εκτύπωση χρήματος από τις Κεντρικές τράπεζες.
Ως γνωστό οι Κεντρικές Τράπεζες δεν μπορούν να αγοράσουν πρωτογενώς ομόλογα.
Όμως μέσω τραπεζών μπορούν να αγοράσουν δευτερογενώς.
Η ΕΚΤ έχει ακολουθήσει μια τέτοια πολιτική με την Ελλάδα καθώς κατέχει ελληνικό χρέος 35 δισεκ. ευρώ.
Η πορεία του S&P 500 και η ποσοτική χαλάρωση
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι από τις 900 μονάδες τον Οκτώβριο του 2008 ο δείκτης βαρόμετρο S&P 500 στην wall έχει αναρριχηθεί στις 2000 μονάδες τέλη Αυγούστου του 2014 ή άνοδος 122% σε 6 χρόνια.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι τα προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης προκαλούν ράλι στα χρηματιστήρια και δικαιολογημένα ειδικά μάλιστα όταν η οικονομία ανακάμπτει.
Τι θα συμβεί αν υπάρξει ποσοτική χαλάρωση από την ΕΚΤ;
Έχει εκτιμηθεί ότι ένα πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης θα μπορούσε στην ΕΚΤ να φθάσει το 1 τρισεκ ευρώ και θα αφορούσε ομόλογα και τραπεζικά assets.
Οι τράπεζες θα πλημμύριζαν ρευστότητα και αυτό θα οδηγούσε σε ράλι τα χρηματιστήρια, τις τραπεζικές μετοχές και γενικώς θα προκαλούσε τεχνητή ευφορία στις αγορές καθηλώνοντας στο ναδίρ τις αποδόσεις των ομολόγων.
Π.χ. στην Ελλάδα με πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης το ελληνικό χρηματιστήριο από τις 1180 μονάδες θα βρισκόταν στις 1800 – 2000 μονάδες ή άνοδος +60%.
Το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ όμως στην Ευρώπη έχει μια ιδιαιτερότητα.
Λιτότητα και ποσοτική χαλάρωση δεν συμβαδίζουν, οπότε η Ευρώπη πρέπει να αποφασίσει ή λιτότητα ή ποσοτική χαλάρωση.
Πορεία S&P 500 από τις αρχές του 2009 έως τα τέλη Αυγούστου του 2014
www.bankingnews.gr
Πρώτη ενημέρωση 23:12 26 Αυγούστου 2014
Σχόλια αναγνωστών