Το ΔΝΤ αλλά και η ΕΚΤ δεν βάζουν veto στα σχέδια της Ελλάδος να βγει στις αγορές
Η χείρα βοηθείας που αναμενόταν από το ΔΝΤ με μια ωραιοποίηση των χαρακτηρισμών στην νέα έκθεση βιωσιμότητας για το ελληνικό χρέος τελικά δεν θα παρασχεθεί κατά την σημερινή 20 Ιουλίου συνεδρίαση του ΔΝΤ.
Η Ελλάδα θέλει να βγει στις αγορές 24 Ιουλίου με έκδοση 5ετούς ομολόγου 3 δισεκ. και επιτόκιο 4,4% με 4,5% αντικαθιστώντας έντοκα γραμμάτια δηλαδή βραχυπρόθεσμο χρέος με μακροπρόθεσμο την 5ετία χωρίς να δημιουργηθεί νέο χρέος.
Ωστόσο ακόμη υπάρχουν σύννεφα στην ελληνική προσπάθεια.
Εν τω μεταξύ σήμερα στην συνέντευξη τύπου της ΕΚΤ ο M. Draghi ο διοικητής εφόσον ερωτηθεί θα απαντήσει «ότι η Ελλάδα θα αποφασίσει πότε θα βγει στις αγορές αλλά για την ΕΚΤ προέχουν οι μεταρρυθμίσεις».
Η ΕΚΤ δεν βάζει veto αλλά ουσιαστικά προτιμάει τις μεταρρυθμίσεις.
Πηγές προσκείμενες στο ΔΝΤ το οποίο συνεδριάζει σήμερα
1)Για να εγκρίνει την συμμετοχή του στο ελληνικό πρόγραμμα με την Συμφωνία Επί της Αρχής και προεγκεκριμένο ποσό 1,8 δισεκ. ευρώ
2)Θα παρουσιαστεί η έκθεση βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους DSA αναφέρουν τα εξής….
Η έκθεση βιωσιμότητας θα τονίζει ότι το ελληνικό χρέος παραμένει μη βιώσιμο ουσιαστικά διατηρείται η βασική στρατηγική θέση του ΔΝΤ ως προς το ελληνικό χρέος όπως είχε παρουσιαστεί τον Φεβρουάριο του 2017 ενώ ενδέχεται να εξαλειφθεί ο προσδιορισμός του εξαιρετικά μη βιώσιμου και θα διατηρηθεί η φράση μη βιώσιμο..
Παρά τα μέτρα που ενέκρινε η Ευρωζώνη, το ΔΝΤ εκτιμά ότι μέχρι το 2060 το ελληνικό χρέος θα έχει εκτιναχθεί στο 275% του ΑΕΠ, με τις ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας την ίδια περίοδο να απορροφούν το 62% του ΑΕΠ, γεγονός που τις καθιστά «εκρηκτικές».
Στην ανάλυση βιωσιμότητας θα αναφέρεται ότι οι παρεμβάσεις για το χρέος δεν είναι συνεπείς με τη βιωσιμότητα.
Το ΔΝΤ θα επιμείνει για μεγαλύτερη ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους, ώστε να διατηρηθούν οι χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας εντός του εύρους 15%-20% του ΑΕΠ.
Το ΔΝΤ θα επαναλάβει τις πάγιες προτάσεις του όπως επέκταση της περιόδου χάριτος και αναβολές καταβολής τόκων έως το 2040, επέκταση των ωριμάνσεων των ευρωπαϊκών δανείων έως το 2070 και τη μείωση των επιτοκίων των δανείων του EFSF και του ESM σε επίπεδα χαμηλότερα του 1,5% για περίοδο 30 ετών.
Ως προς το ΑΕΠ είναι πιθανό να αναθεωρήσει το ΔΝΤ την προηγούμενη εκτίμηση του για 1% και να αυξήσει στο 1,4% το ΑΕΠ για το 2017 ενώ το πρωτογενές πλεόνασμα το περιορίζει στο 1,5% του ΑΕΠ για το 2018 και μετά, αντί του 3,5% που προβλέπει το ευρωπαϊκό πρόγραμμα.
Στο βασικό του σενάριο το ΔΝΤ εκτιμάει ότι το ελληνικό χρέος αναμένεται στο 170% του ΑΕΠ μέχρι το 2020 και στο 164% του ΑΕΠ το 2022, ωστόσο στη συνέχεια θα αυξηθεί, φτάνοντας το 275% του ΑΕΠ μέχρι το 2060.
Οι ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδας θα ξεπεράσουν το 15% του ΑΕΠ το 2024, θα φτάσουν το 33% του ΑΕΠ το 2040 και θα εκτοξευθούν στο 62% του ΑΕΠ μέχρι το 2060.
Οι ελληνικές τράπεζες πρέπει να αυξήσουν τα capital buffer
Οι ελληνικές τράπεζες για να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά και χωρίς ρίσκα στους ισολογισμούς τους το μεγάλο πρόβλημα των μη εξυπηρετούμενων δανείων θα πρέπει να αυξήσουν τα capital buffer.
Αν και δεν είναι σαφές εάν θα προσδιορίζεται πόσο θα μπορούσαν να αυξηθούν τα capital buffer τα κεφαλαιακά αποθέματα των τραπεζών ωστόσο ορισμένες πηγές αναφέρουν ότι θα απαιτηθούν επιπλέον 5 δισεκ.
Ήδη τα capital buffer στις ελληνικές τράπεζες ανέρχονται σε 6-7 δισεκ. οπότε με την νέα αύξηση θα ανέλθουν στα 11-12 δισεκ. ευρώ.
Η έξοδος της Ελλάδος στις αγορές με επιτόκια 4,5% είναι πολιτική και οικονομική ανοησία
Η έξοδος της Ελλάδος στις αγορές εκ πρώτης όψεως θα αποτελούσε ένα καλό νέο.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ πραγματοποιεί ένα μεγάλο θετικό βήμα προς τα εμπρός.
Έξοδος στις αγορές σημαίνει την αρχή τους τέλους της κρίσης, σημαίνει οικονομική αυτοτέλεια, σημαίνει λιγότερη εξάρτηση από τα μνημόνια.
Οπότε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να επιβραβευτεί για την προσπάθεια της να βγει να δανειστεί από τις αγορές.
Η έξοδος της Ελλάδος όμως στην ουσία σε αυτή την φάση δεν είναι τίποτε άλλο από πολιτική και οικονομική καθώς και επενδυτική ανοησία.
Γιατί;
1)Όλες οι χώρες που δανείστηκαν μετά από μνημόνια π.χ. Πορτογαλία, Ιρλανδία και Κύπρος είχαν σταματήσει να οικονομική εξάρτηση τους από τα προγράμματα στήριξης.
Δηλαδή δεν χρειάζονταν κεφάλαια από τα μνημόνια, οπότε έχοντας κλείσει το κεφάλαιο της οικονομικής εξάρτησης μπορούσαν να επιδιώξουν την οικονομική απεξάρτηση.
2)Η Ελλάδα την ίδια στιγμή που πήρε μια δόση 8,5 δισεκ. με 0,89% την ίδια στιγμή σχεδιάζει να αντλήσει από τις αγορές για 5 χρόνια 3 δισεκ. με επιτόκιο 4,5%.
Τι λογική υπάρχει σε αυτό τον σχεδιασμό.
Καμία.
Η Ελλάδα δεν έχει οικονομική απεξάρτηση ακόμη από τα μνημόνια
3)Όταν οι δανειστές έδωσαν το πράσινο φως στην Πορτογαλία, Ιρλανδία και Κύπρο να δανειστεί από τις αγορές το έπραξαν γιατί είχαν διαπιστώσει συνέπεια από τις κυβερνήσεις των χωρών αυτών.
Στην Ελλάδα προσεχώς θα ξεκινήσει η 3η αξιολόγηση και θα απαιτηθούν νέες μεταρρυθμίσεις.
Εάν η Ελλάδα βγαίνει στις αγορές και αντλεί κεφάλαια πως θα ασκήσουν πίεση οι ευρωπαίοι στην Ελλάδα να συνεχίσει τις μεταρρυθμίσεις;
Από τις δόσεις;
Αφού η Ελλάδα θα αντλεί κεφάλαια από τις αγορές.
4)Η Ελλάδα χρειάζεται μια ECCL μια νέα πιστωτική γραμμή μετά το 2018 ώστε να διαθέτει ένα μηχανισμό εγγύησης των μελλοντικών εκδόσεων.
Αφού η Ελλάδα δεν θα πάρει QE τουλάχιστον η ECCL θα λειτουργήσει ως μηχανισμός ωραιοποίησης των αποδόσεων των ελληνικών ομολόγων.
5)Όλες οι χώρες που έχουν δανειστεί από τις αγορές και είχαν μνημόνια είναι investment grade.
Κοινώς είχαν βαθμολογία ΒΒΒ- και υψηλότερη.
Η βαθμολογία της Ελλάδος με όρους Standard and Poor’s είναι Β- που σημαίνει 6 βαθμίδες μακριά από τον επενδυτικό βαθμό.
Πόσο ρεαλιστική είναι η εκτίμηση του ΔΝΤ ότι οι ελληνικές τράπεζες χρειάζονται capital buffer 10 δισ
Πόσο ρεαλιστική είναι η εκτίμηση του ΔΝΤ ότι οι ελληνικές τράπεζες χρειάζονται capital buffer 10 δισεκ. ευρώ;
Πρωτίστως πρέπει να αναφερθεί ότι οι τράπεζες διαθέτουν 32 δισεκ. κεφάλαια εκ των οποίων τα 28,5 δισεκ. είναι tangible book.
Η ΕΚΤ έχει προσδιορίσει για τις ελληνικές τράπεζες ένα περιθώριο ασφαλείας για τους δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας στο 12% αντί 8% που είναι το κατώτερο όριο των δεικτών κεφαλαιακής επάρκειας.
Οπότε με βάση την παραδοχή των συνολικών κεφαλαίων οι ελληνικές τράπεζες διαθέτουν ήδη capital buffer δηλαδή κεφαλαιακά μαξιλάρια πάνω από 8 δισεκ. ευρώ.
Προκύπτει ένα θεωρητικό έλλειμμα 2 δισεκ.
Οι τράπεζες θα κληθούν να αντιμετωπίσουν τις εξής προκλήσεις
1)Εφαρμογή της Βασιλείας ΙΙΙΙ όπου θα επιβαρυνθούν τα κεφάλαια περίπου 4 δισεκ. ευρώ.
2)Με την εφαρμογή του διεθνούς λογιστικού προτύπου IFRs 9 οι τράπεζες θα χρειαστούν να διενεργήσουν νέες προβλέψεις έως 3,5 δισεκ. ευρώ ωστόσο έχουν 5 χρόνια δυνατότητα καταγραφής και απόσβεσης της συγκεκριμένης πρόβλεψης.
3)Διαθέτουν αναβαλλόμενη φορολογία 19,8 δισεκ σε σύνολο tangible book 28,5 δισεκ. ευρώ.
Προφανώς πολύ δυσμενή σχέση μεταξύ πραγματικών και λογιστικών κεφαλαίων αλλά η ΕΚΤ έχει αποδεχθεί την αναβαλλόμενη φορολογία.
4)Οι ελληνικές τράπεζες διαθέτουν 106 δισεκ. προβληματικά ανοίγματα όπου η πραγματική τους αξία δεν ξεπερνάει τα 21 δισεκ.
Σε μια υπόθεση εργασίας εάν μπορούσαν σήμερα να πωληθούν και τα 106 δισεκ. προβληματικά ανοίγματα NPEs θα μπορούσαν να πωληθούν ως εξής
Α)Τα καταναλωτικά προβληματικά ανοίγματα ύψους 14,4 δισεκ. ευρώ με ή χωρίς εξασφαλίσεις λογιστικοποιημένα ή μη θα μπορούσαν να πωληθούν 180 εκατ.
Δηλαδή τα 14,4 δισεκ. έχουν αξία 180 εκατ ευρώ.
Β) Τα στεγαστικά προβληματικά ανοίγματα ύψους 27 δισεκ. ευρώ θα μπορούσαν να πωληθούν περίπου 7 δισεκ. ή σε ένα εύρος 6,5 με 7,5 δισεκ.
Γ) Τα προβληματικά ανοίγματα σε πολύ μικρές επιχειρήσεις και επαγγελματίες ύψους 17 δισεκ. θα μπορούσαν να πουληθούν μεταξύ 780 με 850 εκατ ευρώ.
Δ) Τα προβληματικά ανοίγματα στις μεγάλες και μεσαίες επιχειρήσεις ύψους 44 δισεκ. θα μπορούσαν να πωληθούν 13 δισεκ.
Ε)Τα ναυτιλιακά προβληματικά ανοίγματα ύψους 2,8 δισεκ. θα μπορούσαν να πωληθούν 560 εκατ ευρώ.
Συνολικά 106 δισεκ. προβληματικά ανοίγματα πάσης φύσεως δανείων θα μπορούσαν να πωληθούν 21 δισεκ. ευρώ.
Συμπέρασμα
Το capital buffer που διαθέτουν οι ελληνικές τράπεζες κάτω από ένα δυσμενές σενάριο μηδενίζεται.
Ωστόσο οι ελληνικές τράπεζες δεν πέφτουν κάτω από τα όρια φερεγγυότητας που έχει καθορίσει η ΕΚΤ και ο SSM.
Το χειρότερο σενάριο για τις ελληνικές τράπεζες θα είναι να τους ζητηθούν να αυξήσουν τα capital buffer τους εκ νέου.
Πάντως αν και δεν είναι της παρούσης αυτή η ανάλυση υπάρχουν 1 έως 2 περιπτώσεις τραπεζών που θα πιεστούν περισσότερο καθώς τα κεφαλαιακά τους μαξιλάρια είναι πιο αδύναμα σε σχέση με την δομή των προβλημάτων τους που πηγάζουν κυρίως από τα NPEs.
Μόνο σε μια πολύ ακραία παραδοχή οι ελληνικές τράπεζες μηδενίζουν τα capital buffer αλλά η ΕΚΤ και ο SSM δεν φαίνεται να θέλουν να δημιουργήσουν πρόβλημα στις ελληνικές τράπεζες στα stress tests του 2018…
Πολλά θα εξαρτηθούν πάντως από την εξέλιξη της αξιολόγησης των τραπεζών για τους στόχους των προβληματικών τους δανείων από την ΕΚΤ και τον SSM το Φθινόπωρο του 2017.
www.bankingnews.gr
Η Ελλάδα θέλει να βγει στις αγορές 24 Ιουλίου με έκδοση 5ετούς ομολόγου 3 δισεκ. και επιτόκιο 4,4% με 4,5% αντικαθιστώντας έντοκα γραμμάτια δηλαδή βραχυπρόθεσμο χρέος με μακροπρόθεσμο την 5ετία χωρίς να δημιουργηθεί νέο χρέος.
Ωστόσο ακόμη υπάρχουν σύννεφα στην ελληνική προσπάθεια.
Εν τω μεταξύ σήμερα στην συνέντευξη τύπου της ΕΚΤ ο M. Draghi ο διοικητής εφόσον ερωτηθεί θα απαντήσει «ότι η Ελλάδα θα αποφασίσει πότε θα βγει στις αγορές αλλά για την ΕΚΤ προέχουν οι μεταρρυθμίσεις».
Η ΕΚΤ δεν βάζει veto αλλά ουσιαστικά προτιμάει τις μεταρρυθμίσεις.
Πηγές προσκείμενες στο ΔΝΤ το οποίο συνεδριάζει σήμερα
1)Για να εγκρίνει την συμμετοχή του στο ελληνικό πρόγραμμα με την Συμφωνία Επί της Αρχής και προεγκεκριμένο ποσό 1,8 δισεκ. ευρώ
2)Θα παρουσιαστεί η έκθεση βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους DSA αναφέρουν τα εξής….
Η έκθεση βιωσιμότητας θα τονίζει ότι το ελληνικό χρέος παραμένει μη βιώσιμο ουσιαστικά διατηρείται η βασική στρατηγική θέση του ΔΝΤ ως προς το ελληνικό χρέος όπως είχε παρουσιαστεί τον Φεβρουάριο του 2017 ενώ ενδέχεται να εξαλειφθεί ο προσδιορισμός του εξαιρετικά μη βιώσιμου και θα διατηρηθεί η φράση μη βιώσιμο..
Παρά τα μέτρα που ενέκρινε η Ευρωζώνη, το ΔΝΤ εκτιμά ότι μέχρι το 2060 το ελληνικό χρέος θα έχει εκτιναχθεί στο 275% του ΑΕΠ, με τις ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας την ίδια περίοδο να απορροφούν το 62% του ΑΕΠ, γεγονός που τις καθιστά «εκρηκτικές».
Στην ανάλυση βιωσιμότητας θα αναφέρεται ότι οι παρεμβάσεις για το χρέος δεν είναι συνεπείς με τη βιωσιμότητα.
Το ΔΝΤ θα επιμείνει για μεγαλύτερη ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους, ώστε να διατηρηθούν οι χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας εντός του εύρους 15%-20% του ΑΕΠ.
Το ΔΝΤ θα επαναλάβει τις πάγιες προτάσεις του όπως επέκταση της περιόδου χάριτος και αναβολές καταβολής τόκων έως το 2040, επέκταση των ωριμάνσεων των ευρωπαϊκών δανείων έως το 2070 και τη μείωση των επιτοκίων των δανείων του EFSF και του ESM σε επίπεδα χαμηλότερα του 1,5% για περίοδο 30 ετών.
Ως προς το ΑΕΠ είναι πιθανό να αναθεωρήσει το ΔΝΤ την προηγούμενη εκτίμηση του για 1% και να αυξήσει στο 1,4% το ΑΕΠ για το 2017 ενώ το πρωτογενές πλεόνασμα το περιορίζει στο 1,5% του ΑΕΠ για το 2018 και μετά, αντί του 3,5% που προβλέπει το ευρωπαϊκό πρόγραμμα.
Στο βασικό του σενάριο το ΔΝΤ εκτιμάει ότι το ελληνικό χρέος αναμένεται στο 170% του ΑΕΠ μέχρι το 2020 και στο 164% του ΑΕΠ το 2022, ωστόσο στη συνέχεια θα αυξηθεί, φτάνοντας το 275% του ΑΕΠ μέχρι το 2060.
Οι ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδας θα ξεπεράσουν το 15% του ΑΕΠ το 2024, θα φτάσουν το 33% του ΑΕΠ το 2040 και θα εκτοξευθούν στο 62% του ΑΕΠ μέχρι το 2060.
Οι ελληνικές τράπεζες πρέπει να αυξήσουν τα capital buffer
Οι ελληνικές τράπεζες για να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά και χωρίς ρίσκα στους ισολογισμούς τους το μεγάλο πρόβλημα των μη εξυπηρετούμενων δανείων θα πρέπει να αυξήσουν τα capital buffer.
Αν και δεν είναι σαφές εάν θα προσδιορίζεται πόσο θα μπορούσαν να αυξηθούν τα capital buffer τα κεφαλαιακά αποθέματα των τραπεζών ωστόσο ορισμένες πηγές αναφέρουν ότι θα απαιτηθούν επιπλέον 5 δισεκ.
Ήδη τα capital buffer στις ελληνικές τράπεζες ανέρχονται σε 6-7 δισεκ. οπότε με την νέα αύξηση θα ανέλθουν στα 11-12 δισεκ. ευρώ.
Η έξοδος της Ελλάδος στις αγορές με επιτόκια 4,5% είναι πολιτική και οικονομική ανοησία
Η έξοδος της Ελλάδος στις αγορές εκ πρώτης όψεως θα αποτελούσε ένα καλό νέο.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ πραγματοποιεί ένα μεγάλο θετικό βήμα προς τα εμπρός.
Έξοδος στις αγορές σημαίνει την αρχή τους τέλους της κρίσης, σημαίνει οικονομική αυτοτέλεια, σημαίνει λιγότερη εξάρτηση από τα μνημόνια.
Οπότε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να επιβραβευτεί για την προσπάθεια της να βγει να δανειστεί από τις αγορές.
Η έξοδος της Ελλάδος όμως στην ουσία σε αυτή την φάση δεν είναι τίποτε άλλο από πολιτική και οικονομική καθώς και επενδυτική ανοησία.
Γιατί;
1)Όλες οι χώρες που δανείστηκαν μετά από μνημόνια π.χ. Πορτογαλία, Ιρλανδία και Κύπρος είχαν σταματήσει να οικονομική εξάρτηση τους από τα προγράμματα στήριξης.
Δηλαδή δεν χρειάζονταν κεφάλαια από τα μνημόνια, οπότε έχοντας κλείσει το κεφάλαιο της οικονομικής εξάρτησης μπορούσαν να επιδιώξουν την οικονομική απεξάρτηση.
2)Η Ελλάδα την ίδια στιγμή που πήρε μια δόση 8,5 δισεκ. με 0,89% την ίδια στιγμή σχεδιάζει να αντλήσει από τις αγορές για 5 χρόνια 3 δισεκ. με επιτόκιο 4,5%.
Τι λογική υπάρχει σε αυτό τον σχεδιασμό.
Καμία.
Η Ελλάδα δεν έχει οικονομική απεξάρτηση ακόμη από τα μνημόνια
3)Όταν οι δανειστές έδωσαν το πράσινο φως στην Πορτογαλία, Ιρλανδία και Κύπρο να δανειστεί από τις αγορές το έπραξαν γιατί είχαν διαπιστώσει συνέπεια από τις κυβερνήσεις των χωρών αυτών.
Στην Ελλάδα προσεχώς θα ξεκινήσει η 3η αξιολόγηση και θα απαιτηθούν νέες μεταρρυθμίσεις.
Εάν η Ελλάδα βγαίνει στις αγορές και αντλεί κεφάλαια πως θα ασκήσουν πίεση οι ευρωπαίοι στην Ελλάδα να συνεχίσει τις μεταρρυθμίσεις;
Από τις δόσεις;
Αφού η Ελλάδα θα αντλεί κεφάλαια από τις αγορές.
4)Η Ελλάδα χρειάζεται μια ECCL μια νέα πιστωτική γραμμή μετά το 2018 ώστε να διαθέτει ένα μηχανισμό εγγύησης των μελλοντικών εκδόσεων.
Αφού η Ελλάδα δεν θα πάρει QE τουλάχιστον η ECCL θα λειτουργήσει ως μηχανισμός ωραιοποίησης των αποδόσεων των ελληνικών ομολόγων.
5)Όλες οι χώρες που έχουν δανειστεί από τις αγορές και είχαν μνημόνια είναι investment grade.
Κοινώς είχαν βαθμολογία ΒΒΒ- και υψηλότερη.
Η βαθμολογία της Ελλάδος με όρους Standard and Poor’s είναι Β- που σημαίνει 6 βαθμίδες μακριά από τον επενδυτικό βαθμό.
Πόσο ρεαλιστική είναι η εκτίμηση του ΔΝΤ ότι οι ελληνικές τράπεζες χρειάζονται capital buffer 10 δισ
Πόσο ρεαλιστική είναι η εκτίμηση του ΔΝΤ ότι οι ελληνικές τράπεζες χρειάζονται capital buffer 10 δισεκ. ευρώ;
Πρωτίστως πρέπει να αναφερθεί ότι οι τράπεζες διαθέτουν 32 δισεκ. κεφάλαια εκ των οποίων τα 28,5 δισεκ. είναι tangible book.
Η ΕΚΤ έχει προσδιορίσει για τις ελληνικές τράπεζες ένα περιθώριο ασφαλείας για τους δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας στο 12% αντί 8% που είναι το κατώτερο όριο των δεικτών κεφαλαιακής επάρκειας.
Οπότε με βάση την παραδοχή των συνολικών κεφαλαίων οι ελληνικές τράπεζες διαθέτουν ήδη capital buffer δηλαδή κεφαλαιακά μαξιλάρια πάνω από 8 δισεκ. ευρώ.
Προκύπτει ένα θεωρητικό έλλειμμα 2 δισεκ.
Οι τράπεζες θα κληθούν να αντιμετωπίσουν τις εξής προκλήσεις
1)Εφαρμογή της Βασιλείας ΙΙΙΙ όπου θα επιβαρυνθούν τα κεφάλαια περίπου 4 δισεκ. ευρώ.
2)Με την εφαρμογή του διεθνούς λογιστικού προτύπου IFRs 9 οι τράπεζες θα χρειαστούν να διενεργήσουν νέες προβλέψεις έως 3,5 δισεκ. ευρώ ωστόσο έχουν 5 χρόνια δυνατότητα καταγραφής και απόσβεσης της συγκεκριμένης πρόβλεψης.
3)Διαθέτουν αναβαλλόμενη φορολογία 19,8 δισεκ σε σύνολο tangible book 28,5 δισεκ. ευρώ.
Προφανώς πολύ δυσμενή σχέση μεταξύ πραγματικών και λογιστικών κεφαλαίων αλλά η ΕΚΤ έχει αποδεχθεί την αναβαλλόμενη φορολογία.
4)Οι ελληνικές τράπεζες διαθέτουν 106 δισεκ. προβληματικά ανοίγματα όπου η πραγματική τους αξία δεν ξεπερνάει τα 21 δισεκ.
Σε μια υπόθεση εργασίας εάν μπορούσαν σήμερα να πωληθούν και τα 106 δισεκ. προβληματικά ανοίγματα NPEs θα μπορούσαν να πωληθούν ως εξής
Α)Τα καταναλωτικά προβληματικά ανοίγματα ύψους 14,4 δισεκ. ευρώ με ή χωρίς εξασφαλίσεις λογιστικοποιημένα ή μη θα μπορούσαν να πωληθούν 180 εκατ.
Δηλαδή τα 14,4 δισεκ. έχουν αξία 180 εκατ ευρώ.
Β) Τα στεγαστικά προβληματικά ανοίγματα ύψους 27 δισεκ. ευρώ θα μπορούσαν να πωληθούν περίπου 7 δισεκ. ή σε ένα εύρος 6,5 με 7,5 δισεκ.
Γ) Τα προβληματικά ανοίγματα σε πολύ μικρές επιχειρήσεις και επαγγελματίες ύψους 17 δισεκ. θα μπορούσαν να πουληθούν μεταξύ 780 με 850 εκατ ευρώ.
Δ) Τα προβληματικά ανοίγματα στις μεγάλες και μεσαίες επιχειρήσεις ύψους 44 δισεκ. θα μπορούσαν να πωληθούν 13 δισεκ.
Ε)Τα ναυτιλιακά προβληματικά ανοίγματα ύψους 2,8 δισεκ. θα μπορούσαν να πωληθούν 560 εκατ ευρώ.
Συνολικά 106 δισεκ. προβληματικά ανοίγματα πάσης φύσεως δανείων θα μπορούσαν να πωληθούν 21 δισεκ. ευρώ.
Συμπέρασμα
Το capital buffer που διαθέτουν οι ελληνικές τράπεζες κάτω από ένα δυσμενές σενάριο μηδενίζεται.
Ωστόσο οι ελληνικές τράπεζες δεν πέφτουν κάτω από τα όρια φερεγγυότητας που έχει καθορίσει η ΕΚΤ και ο SSM.
Το χειρότερο σενάριο για τις ελληνικές τράπεζες θα είναι να τους ζητηθούν να αυξήσουν τα capital buffer τους εκ νέου.
Πάντως αν και δεν είναι της παρούσης αυτή η ανάλυση υπάρχουν 1 έως 2 περιπτώσεις τραπεζών που θα πιεστούν περισσότερο καθώς τα κεφαλαιακά τους μαξιλάρια είναι πιο αδύναμα σε σχέση με την δομή των προβλημάτων τους που πηγάζουν κυρίως από τα NPEs.
Μόνο σε μια πολύ ακραία παραδοχή οι ελληνικές τράπεζες μηδενίζουν τα capital buffer αλλά η ΕΚΤ και ο SSM δεν φαίνεται να θέλουν να δημιουργήσουν πρόβλημα στις ελληνικές τράπεζες στα stress tests του 2018…
Πολλά θα εξαρτηθούν πάντως από την εξέλιξη της αξιολόγησης των τραπεζών για τους στόχους των προβληματικών τους δανείων από την ΕΚΤ και τον SSM το Φθινόπωρο του 2017.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών