γράφει : Αλεξάνδρα Τόμπρα
Τις υψηλότερες αποδόσεις των τελευταίων ετών, που σε πολλές περιπτώσεις ξεπερνούν ακόμα και το 10% προσφέρουν αυτή τη στιγμή τα κρατικά και τα τραπεζικά ομόλογα, σε εκείνους που είναι διατεθειμένοι να αναλάβουν το σχετικό ρίσκο.
Μάλιστα, ο «ξαφνικός έρωτας» που βιώνουν το τελευταίο διάστημα μεγάλες τράπεζες του εξωτερικού, funds και επενδυτικοί οίκοι για την Ελλάδα δημιουργεί τις προϋποθέσεις για (έστω και βραχυπρόθεσμα) κέρδη.
Μόλις χθες η Moody’s ανέφερε ότι εξετάζει την προοπτική αναβάθμισης της Ελλάδας, ενώ τα εύσημα πήρε η χώρα τόσο από την Κομισιόν όσο και από το ΔΝΤ. Παράλληλα, «κάτι κινείται» στη δευτερογενή αγορά ομολόγων, καθώς μετά από αρκετό χρονικό διάστημα έστω και διστακτικά, γίνονται αγορές τίτλων από ξένα funds και τράπεζες.
Όπως αναφέρουν μάλιστα αναλυτές –μεταξύ των οποίων αυτοί της HSBC- οι τιμές στη δευτερογενή αγορά, ιδιαίτερα στα 30ετή ομόλογα, είναι τόσο χαμηλές ώστε ενσωματώνουν το ενδεχόμενο γενναίας αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους.
Όσοι πάντως επιλέξουν το δρόμο αυτό θα πρέπει να είναι προετοιμασμένοι για σημαντικότατες μεταβολές και ενδεχομένως υψηλές, βραχυπρόθεσμες απώλειες, καθώς τα spread των ομολόγων του δημοσίου έχουν γίνει αντικείμενο κερδοσκοπίας στις αγορές, συμπαρασύροντας μαζί τους τις αποδόσεις τόσο των τραπεζικών όσο και των εταιρικών τίτλων.
Το spread των κρατικών ομολόγων παραμένει ψηλά, κοντά στις 800 μονάδες βάσης έναντι των γερμανικών, μειώνοντας κατακόρυφα την αξία παλαιότερων εκδόσεων στη δευτερογενή αγορά, γεγονός που σημαίνει ότι οι αποδόσεις τους έχουν ανέβει αντίστοιχα.
Αυτή τη στιγμή, στην αγορά διατίθενται τραπεζικά ομόλογα με σταθερό επιτόκιο που ξεπερνά το 10%για διάστημα τριών έως και 10 ετών. Εντούτοις «διαβατήριο» για να τοποθετηθεί κανείς σε αυτής της κατηγορίας τα ομόλογα είναι να διαθέτει κατά κανόνα τουλάχιστον 50.000 ευρώ, γεγονός που σημαίνει ότι αυτές οι αποδόσεις απευθύνονται κυρίως σε «παχιά πορτοφόλια».
Εναλλακτική λύση, που κερδίζει έδαφος το τελευταίο διάστημα, είναι τα έντοκα γραμμάτια διάρκειας τριών ή και έξη μηνών που εκδίδει το δημόσιο. Σε αυτή την περίπτωση, το επιτόκιο έφτασε ακόμη και το 4,82% (αφορολόγητο) και αρκετοί είναι εκείνοι που προτίμησαν τη λύση αυτή έναντι των προθεσμιακών καταθέσεων.
«Καμπανάκι» για το ρίσκο
Οι υψηλές αποδόσεις των ομολόγων μπορεί να λειτουργούν ως «τυρί» για τους υποψήφιους επενδυτές, εκείνοι όμως που θα επιλέξουν να τοποθετήσουν μέρος ή και όλα τα διαθέσιμα χρήματά τους θα πρέπει να γνωρίζουν το ρίσκο που αναλαμβάνουν.
Το χειρότερο σενάριο για έναν κάτοχο ομολόγων είναι να χρεοκοπήσει ο εκδότης του. Σε αυτή την περίπτωση, ο επενδυτής χάνει τα χρήματά του και μόνο μετά από μια χρονοβόρα διαδικασία μπορεί να αποζημιωθεί για ένα (κατά κανόνα μικρό) κομμάτι της επένδυσής του.
Ένα εναλλακτικό σενάριο είναι ο εκδότης να ζητήσει αναπροσαρμογή του χρέους. Σε αυτή την περίπτωση, ο κάτοχος ενός 10ετού ομολόγου μπορεί να βρεθεί με ένα χρεόγραφο που λήγει σε 20 χρόνια, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον χρονικό προγραμματισμό των επενδύσεών του. Εναλλακτικά, μπορεί να γίνει «κούρεμα» (haircut) του ομολόγου, γεγονός που σημαίνει ότι μειώνεται η ονομαστική του αξία κατά ένα σημαντικό ποσοστό.
Πέρα όμως από τα παραπάνω σενάρια, όσοι επενδύσουν σε ομόλογα θα πρέπει να γνωρίζουν ότι η αξία τους μεταβάλλεται συνεχώς, από την έκδοσή τους μέχρι και τη λήξη τους. Ειδικά στην τρέχουσα συγκυρία, το «ασανσέρ» των spread έχει προκαλέσει σημαντικότατες απώλειες στους βραχυπρόθεσμους επενδυτές. Παράλληλα, αν κάποιος ομολογιούχος χρειαστεί να ρευστοποιήσουν πρόωρα την επένδυσή του, ενδέχεται να απολέσει ακόμη και σημαντικό κομμάτι από το κεφάλαιό του. Στον αντίποδα όμως, υπάρχει και η περίπτωση να καταγράψουν σημαντικά κεφαλαιακά κέρδη. Αυτό συμβαίνει αν βελτιωθεί η κατάσταση του εκδότη (δηλαδή, στην περίπτωση των ομολόγων του δημοσίου, αν μειωθούν τα spread) με αποτέλεσμα τα επιτόκια των παλιών εκδόσεων να είναι πολύ υψηλά και άρα οι συγκεκριμένοι τίτλοι να γίνουν ιδιαίτερα δημοφιλείς.
Γιώργος Θεοδώρου
www.bankingnews.gr
Μόλις χθες η Moody’s ανέφερε ότι εξετάζει την προοπτική αναβάθμισης της Ελλάδας, ενώ τα εύσημα πήρε η χώρα τόσο από την Κομισιόν όσο και από το ΔΝΤ. Παράλληλα, «κάτι κινείται» στη δευτερογενή αγορά ομολόγων, καθώς μετά από αρκετό χρονικό διάστημα έστω και διστακτικά, γίνονται αγορές τίτλων από ξένα funds και τράπεζες.
Όπως αναφέρουν μάλιστα αναλυτές –μεταξύ των οποίων αυτοί της HSBC- οι τιμές στη δευτερογενή αγορά, ιδιαίτερα στα 30ετή ομόλογα, είναι τόσο χαμηλές ώστε ενσωματώνουν το ενδεχόμενο γενναίας αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους.
Όσοι πάντως επιλέξουν το δρόμο αυτό θα πρέπει να είναι προετοιμασμένοι για σημαντικότατες μεταβολές και ενδεχομένως υψηλές, βραχυπρόθεσμες απώλειες, καθώς τα spread των ομολόγων του δημοσίου έχουν γίνει αντικείμενο κερδοσκοπίας στις αγορές, συμπαρασύροντας μαζί τους τις αποδόσεις τόσο των τραπεζικών όσο και των εταιρικών τίτλων.
Το spread των κρατικών ομολόγων παραμένει ψηλά, κοντά στις 800 μονάδες βάσης έναντι των γερμανικών, μειώνοντας κατακόρυφα την αξία παλαιότερων εκδόσεων στη δευτερογενή αγορά, γεγονός που σημαίνει ότι οι αποδόσεις τους έχουν ανέβει αντίστοιχα.
Αυτή τη στιγμή, στην αγορά διατίθενται τραπεζικά ομόλογα με σταθερό επιτόκιο που ξεπερνά το 10%για διάστημα τριών έως και 10 ετών. Εντούτοις «διαβατήριο» για να τοποθετηθεί κανείς σε αυτής της κατηγορίας τα ομόλογα είναι να διαθέτει κατά κανόνα τουλάχιστον 50.000 ευρώ, γεγονός που σημαίνει ότι αυτές οι αποδόσεις απευθύνονται κυρίως σε «παχιά πορτοφόλια».
Εναλλακτική λύση, που κερδίζει έδαφος το τελευταίο διάστημα, είναι τα έντοκα γραμμάτια διάρκειας τριών ή και έξη μηνών που εκδίδει το δημόσιο. Σε αυτή την περίπτωση, το επιτόκιο έφτασε ακόμη και το 4,82% (αφορολόγητο) και αρκετοί είναι εκείνοι που προτίμησαν τη λύση αυτή έναντι των προθεσμιακών καταθέσεων.
«Καμπανάκι» για το ρίσκο
Οι υψηλές αποδόσεις των ομολόγων μπορεί να λειτουργούν ως «τυρί» για τους υποψήφιους επενδυτές, εκείνοι όμως που θα επιλέξουν να τοποθετήσουν μέρος ή και όλα τα διαθέσιμα χρήματά τους θα πρέπει να γνωρίζουν το ρίσκο που αναλαμβάνουν.
Το χειρότερο σενάριο για έναν κάτοχο ομολόγων είναι να χρεοκοπήσει ο εκδότης του. Σε αυτή την περίπτωση, ο επενδυτής χάνει τα χρήματά του και μόνο μετά από μια χρονοβόρα διαδικασία μπορεί να αποζημιωθεί για ένα (κατά κανόνα μικρό) κομμάτι της επένδυσής του.
Ένα εναλλακτικό σενάριο είναι ο εκδότης να ζητήσει αναπροσαρμογή του χρέους. Σε αυτή την περίπτωση, ο κάτοχος ενός 10ετού ομολόγου μπορεί να βρεθεί με ένα χρεόγραφο που λήγει σε 20 χρόνια, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον χρονικό προγραμματισμό των επενδύσεών του. Εναλλακτικά, μπορεί να γίνει «κούρεμα» (haircut) του ομολόγου, γεγονός που σημαίνει ότι μειώνεται η ονομαστική του αξία κατά ένα σημαντικό ποσοστό.
Πέρα όμως από τα παραπάνω σενάρια, όσοι επενδύσουν σε ομόλογα θα πρέπει να γνωρίζουν ότι η αξία τους μεταβάλλεται συνεχώς, από την έκδοσή τους μέχρι και τη λήξη τους. Ειδικά στην τρέχουσα συγκυρία, το «ασανσέρ» των spread έχει προκαλέσει σημαντικότατες απώλειες στους βραχυπρόθεσμους επενδυτές. Παράλληλα, αν κάποιος ομολογιούχος χρειαστεί να ρευστοποιήσουν πρόωρα την επένδυσή του, ενδέχεται να απολέσει ακόμη και σημαντικό κομμάτι από το κεφάλαιό του. Στον αντίποδα όμως, υπάρχει και η περίπτωση να καταγράψουν σημαντικά κεφαλαιακά κέρδη. Αυτό συμβαίνει αν βελτιωθεί η κατάσταση του εκδότη (δηλαδή, στην περίπτωση των ομολόγων του δημοσίου, αν μειωθούν τα spread) με αποτέλεσμα τα επιτόκια των παλιών εκδόσεων να είναι πολύ υψηλά και άρα οι συγκεκριμένοι τίτλοι να γίνουν ιδιαίτερα δημοφιλείς.
Γιώργος Θεοδώρου
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών