γράφει : ΜΑΡΙΝΑ ΦΟΥΝΤΑ
Διαφορετικό χαρτοφυλάκιο, ανάλογα με την ηλικία του κάθε επενδυτή προτείνουν οι ειδικοί σε όσους θέλουν να αποκομίσουν υψηλές αποδόσεις σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα. Ειδικά μάλιστα για όσο χρονικό διάστημα διαρκεί η κρίση, η επενδυτική «πυξίδα» αλλάζει, στρεφόμενη σε περισσότερο «αμυντικές» τοποθετήσεις, που όμως κρύβουν ευκαιρίες για υψηλές αποδόσεις στο μέλλον.
Ξεκινώντας από το ρίσκο των μετοχών, με στόχο το γρήγορο κέρδος, οι επενδυτές σταδιακά μεταφέρονται σε περισσότερο αμυντικές τοποθετήσεις, όπως τα ομόλογα και αναζητούν «ασφαλείς λιμένες» για τα χρήματά τους. Παράλληλα, το «πέρασμα» από τη μια κατηγορία χαρτοφυλακίου στην άλλη μπορεί να γίνει «εν μία νυκτί» ή να διαρκέσει ακόμη και μία πενταετία, ανάλογα με τις συνθήκες που επικρατούν στην αγορά, αλλά και τις ιδιαίτερες επιθυμίες του κάθε επενδυτή.
Σε γενικές γραμμές, το ιδανικό χαρτοφυλάκιο ξεκινά με επενδύσεις, βασισμένες ως επί το πλείστον σε μετοχές, και –με το πέρασμα των ετών- αλλάζει πλεύση αποτελείται σε μεγάλο ποσοστό από ομόλογα και άλλες χαμηλού ρίσκου επενδύσεις.
Όπως αναφέρουν παράγοντες της αγοράς, στην πρώτη φάση της «ζωής» τους, γι' αυτού του είδους τα χαρτοφυλάκια επιλέγονται συνήθως μετοχές με μεγάλο βάρος και μερισματική απόδοση», καθώς ο επενδυτής θέλει οι επενδύσεις του να επηρεάζονται μόνο από τη γενικότερη πορεία της αγοράς και όχι από τα χαρακτηριστικά κάθε μετοχής.
H υψηλή μερισματική απόδοση,, προσφέρει εισροή μετρητών - που σε κάποιο βαθμό αντισταθμίζει τον πληθωρισμό - κατά τη διάρκεια ωρίμανσης του χαρτοφυλακίου, ενώ «προς το τέλος της "ζωής" τής επένδυσης οι μετοχές έρχονται σε ισορροπία με αποδόσεις χαμηλότερου ρίσκου, όπως είναι τα ομόλογα».
Με το πέρασμα των ετών, το ρίσκο συνήθως μειώνεται αλλά η ακριβής σύσταση του χαρτοφυλακίου εξαρτάται από το επενδυτικό προφίλ κάθε επενδυτή, υποστηρίζουν οι αναλυτές. Σε αυτού του είδους τα χαρτοφυλάκια, ο επενδυτής αρχικά προσδοκά μέσω των μετοχών σε υπεραπόδοση. Στη συνέχεια, και με το πέρασμα των ετών, στρέφεται περισσότερο προς τις επενδύσεις σε ομόλογα, έχοντας σε μεγάλο βαθμό αποσβέσει τον κίνδυνο του πληθωρισμού.
Το ιδανικό ξεκίνημα
Σύμφωνα με τους ειδικούς, στο πρώτο στάδιο της δημιουργίας ενός χαρτοφυλακίου, ο επενδυτής - ηλικίας 25 έως 30 ετών - θα πρέπει να τοποθετήσει το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων του (περίπου το 75%) σε μετοχές, ένα μικρό ποσοστό (περίπου 20%) σε ομόλογα και να διατηρήσει κάποιο ποσό σε μετρητά για την κάλυψη εκτάκτων αναγκών. Ανάλογα με τον χαρακτήρα του εκάστοτε επενδυτή (αμυντικός ή επιθετικός), οι μετοχές μπορεί να είναι υψηλής, μεσαίας ή μικρής κεφαλαιοποίησης, με διαφορετικό ποσοστό ρίσκου και προσδοκούμενης απόδοσης για την κάθε κατηγορία.
Μεσήλικοι επενδυτές
Έπειτα από περίπου δύο δεκαετίες εργασίας και επενδύσεων, έρχεται, σύμφωνα με τους ειδικούς, η στιγμή για την αναδιάρθρωση του χαρτοφυλακίου. Από την ηλικία των 40 ετών οι επενδυτές αναζητούν μακροχρόνια αύξηση, δίχως όμως να ρισκάρουν σημαντικές απώλειες στα κέρδη που έχουν ήδη αποκομίσει. H ιδανική στρατηγική είναι να μειώσουν το ποσοστό των μετοχών στο χαρτοφυλάκιο κατά περίπου 10% - με στροφή προς εταιρείες μεγάλης κεφαλαιοποίησης - εξασφαλίζοντας παράλληλα τα κέρδη τους με αύξηση των χρημάτων που τοποθετούνται σε ομόλογα.
Πριν από τη συνταξιοδότηση
Φτάνοντας στην ηλικία της συνταξιοδότησης, οι επενδυτές θα πρέπει να φροντίσουν ώστε να διατηρήσουν τα κέρδη τους, καθώς είναι πλέον δύσκολο οι απώλειες να καλυφθούν από την εργασία. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να διατηρήσουν ένα ποσοστό σε μετοχές, καθώς οι αποδόσεις από τα ομόλογα είναι - συνήθως - χαμηλότερες του πληθωρισμού. Αυτό σημαίνει πως το ιδανικό χαρτοφυλάκιο για έναν επενδυτή 55 και πλέον ετών θα πρέπει να αποτελείται περίπου κατά το ήμισυ από μετοχές, με το υπόλοιπο ποσοστό να μοιράζεται περισσότερο σε ομόλογα και λιγότερο σε μετρητά.
Μετά τη σύνταξη
H διασφάλιση επιπλέον εισοδήματος είναι το βασικό μέλημα του επενδυτή μετά τη συνταξιοδότησή του και η επιδίωξη αυτή θα πρέπει να αντικατοπτρίζεται στη σύσταση του ιδανικού χαρτοφυλακίου. Ανάλογα με τον τρόπο ζωής του επενδυτή αλλά και τις άλλες πηγές εισοδήματος, οι μετοχές μπορούν να αποτελούν έως και το 35% του χαρτοφυλακίου, τα μετρητά για περιπτώσεις ανάγκης 10% και το υπόλοιπο ποσό να είναι επενδεδυμένο σε ομόλογα.
Πότε αλλάζει η σύνθεση του χαρτοφυλακίου
H μεταβολή της σύνθεσης του ιδανικού χαρτοφυλακίου είναι μια διαδικασία που μπορεί να κρατήσει από κάποιες μέρες έως και μερικά χρόνια. H συμβουλή των ειδικών είναι οι μεταβολές να γίνονται τμηματικά - χρόνο με τον χρόνο - ώστε να συμπίπτουν με την ετήσια αναδιάρθρωση που πραγματοποιείται σε κάθε χαρτοφυλάκιο. Με αυτόν τον τρόπο εξασφαλίζεται πως δεν θα υπάρξουν απώλειες από παροδικές μεταβολές της αγοράς, ενώ ο επενδυτής θα έχει την ευελιξία που απαιτείται για τη σωστή επιλογή στις νέες τοποθετήσεις.
Τέλος, υπάρχουν διεθνώς οικογένειες αμοιβαίων κεφαλαίων, στις οποίες η σύνθεση των επενδύσεων αλλάζει με το πέρασμα του χρόνου, απαλλάσσοντας τον επενδυτή από τον κόπο και το άγχος της αναδιάρθρωσης του χαρτοφυλακίου του.
Γιώργος Θεοδώρου
www.bankingnews.gr
Σε γενικές γραμμές, το ιδανικό χαρτοφυλάκιο ξεκινά με επενδύσεις, βασισμένες ως επί το πλείστον σε μετοχές, και –με το πέρασμα των ετών- αλλάζει πλεύση αποτελείται σε μεγάλο ποσοστό από ομόλογα και άλλες χαμηλού ρίσκου επενδύσεις.
Όπως αναφέρουν παράγοντες της αγοράς, στην πρώτη φάση της «ζωής» τους, γι' αυτού του είδους τα χαρτοφυλάκια επιλέγονται συνήθως μετοχές με μεγάλο βάρος και μερισματική απόδοση», καθώς ο επενδυτής θέλει οι επενδύσεις του να επηρεάζονται μόνο από τη γενικότερη πορεία της αγοράς και όχι από τα χαρακτηριστικά κάθε μετοχής.
H υψηλή μερισματική απόδοση,, προσφέρει εισροή μετρητών - που σε κάποιο βαθμό αντισταθμίζει τον πληθωρισμό - κατά τη διάρκεια ωρίμανσης του χαρτοφυλακίου, ενώ «προς το τέλος της "ζωής" τής επένδυσης οι μετοχές έρχονται σε ισορροπία με αποδόσεις χαμηλότερου ρίσκου, όπως είναι τα ομόλογα».
Με το πέρασμα των ετών, το ρίσκο συνήθως μειώνεται αλλά η ακριβής σύσταση του χαρτοφυλακίου εξαρτάται από το επενδυτικό προφίλ κάθε επενδυτή, υποστηρίζουν οι αναλυτές. Σε αυτού του είδους τα χαρτοφυλάκια, ο επενδυτής αρχικά προσδοκά μέσω των μετοχών σε υπεραπόδοση. Στη συνέχεια, και με το πέρασμα των ετών, στρέφεται περισσότερο προς τις επενδύσεις σε ομόλογα, έχοντας σε μεγάλο βαθμό αποσβέσει τον κίνδυνο του πληθωρισμού.
Το ιδανικό ξεκίνημα
Σύμφωνα με τους ειδικούς, στο πρώτο στάδιο της δημιουργίας ενός χαρτοφυλακίου, ο επενδυτής - ηλικίας 25 έως 30 ετών - θα πρέπει να τοποθετήσει το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων του (περίπου το 75%) σε μετοχές, ένα μικρό ποσοστό (περίπου 20%) σε ομόλογα και να διατηρήσει κάποιο ποσό σε μετρητά για την κάλυψη εκτάκτων αναγκών. Ανάλογα με τον χαρακτήρα του εκάστοτε επενδυτή (αμυντικός ή επιθετικός), οι μετοχές μπορεί να είναι υψηλής, μεσαίας ή μικρής κεφαλαιοποίησης, με διαφορετικό ποσοστό ρίσκου και προσδοκούμενης απόδοσης για την κάθε κατηγορία.
Μεσήλικοι επενδυτές
Έπειτα από περίπου δύο δεκαετίες εργασίας και επενδύσεων, έρχεται, σύμφωνα με τους ειδικούς, η στιγμή για την αναδιάρθρωση του χαρτοφυλακίου. Από την ηλικία των 40 ετών οι επενδυτές αναζητούν μακροχρόνια αύξηση, δίχως όμως να ρισκάρουν σημαντικές απώλειες στα κέρδη που έχουν ήδη αποκομίσει. H ιδανική στρατηγική είναι να μειώσουν το ποσοστό των μετοχών στο χαρτοφυλάκιο κατά περίπου 10% - με στροφή προς εταιρείες μεγάλης κεφαλαιοποίησης - εξασφαλίζοντας παράλληλα τα κέρδη τους με αύξηση των χρημάτων που τοποθετούνται σε ομόλογα.
Πριν από τη συνταξιοδότηση
Φτάνοντας στην ηλικία της συνταξιοδότησης, οι επενδυτές θα πρέπει να φροντίσουν ώστε να διατηρήσουν τα κέρδη τους, καθώς είναι πλέον δύσκολο οι απώλειες να καλυφθούν από την εργασία. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να διατηρήσουν ένα ποσοστό σε μετοχές, καθώς οι αποδόσεις από τα ομόλογα είναι - συνήθως - χαμηλότερες του πληθωρισμού. Αυτό σημαίνει πως το ιδανικό χαρτοφυλάκιο για έναν επενδυτή 55 και πλέον ετών θα πρέπει να αποτελείται περίπου κατά το ήμισυ από μετοχές, με το υπόλοιπο ποσοστό να μοιράζεται περισσότερο σε ομόλογα και λιγότερο σε μετρητά.
Μετά τη σύνταξη
H διασφάλιση επιπλέον εισοδήματος είναι το βασικό μέλημα του επενδυτή μετά τη συνταξιοδότησή του και η επιδίωξη αυτή θα πρέπει να αντικατοπτρίζεται στη σύσταση του ιδανικού χαρτοφυλακίου. Ανάλογα με τον τρόπο ζωής του επενδυτή αλλά και τις άλλες πηγές εισοδήματος, οι μετοχές μπορούν να αποτελούν έως και το 35% του χαρτοφυλακίου, τα μετρητά για περιπτώσεις ανάγκης 10% και το υπόλοιπο ποσό να είναι επενδεδυμένο σε ομόλογα.
Πότε αλλάζει η σύνθεση του χαρτοφυλακίου
H μεταβολή της σύνθεσης του ιδανικού χαρτοφυλακίου είναι μια διαδικασία που μπορεί να κρατήσει από κάποιες μέρες έως και μερικά χρόνια. H συμβουλή των ειδικών είναι οι μεταβολές να γίνονται τμηματικά - χρόνο με τον χρόνο - ώστε να συμπίπτουν με την ετήσια αναδιάρθρωση που πραγματοποιείται σε κάθε χαρτοφυλάκιο. Με αυτόν τον τρόπο εξασφαλίζεται πως δεν θα υπάρξουν απώλειες από παροδικές μεταβολές της αγοράς, ενώ ο επενδυτής θα έχει την ευελιξία που απαιτείται για τη σωστή επιλογή στις νέες τοποθετήσεις.
Τέλος, υπάρχουν διεθνώς οικογένειες αμοιβαίων κεφαλαίων, στις οποίες η σύνθεση των επενδύσεων αλλάζει με το πέρασμα του χρόνου, απαλλάσσοντας τον επενδυτή από τον κόπο και το άγχος της αναδιάρθρωσης του χαρτοφυλακίου του.
Γιώργος Θεοδώρου
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών