Ποια είναι η μόνη ρεαλιστική επιλογή των ΗΠΑ για την αντιμετώπιση της Βόρειας Κορέας

Ενώ το στρατιωτικό και πολιτικό περιβάλλον στην Κορεατική Χερσόνησο έχει εξελιχθεί, η αμερικανική πολιτική προς το Βόρεια Κορέα δεν έχει αλλάξει από το 1991.
Η πραγματικότητα είναι ότι πλέον η Βόρεια Κορέα διαθέτει πυρηνικά όπλα - ίσως θερμοπυρηνικές βόμβες - και μάλλον είναι αρκετά μικροσκοπικά ώστε να ταιριάζουν στην κορυφή των πυραύλων της, ένας από τους οποίους σύντομα θα είναι, αν όχι ήδη, ικανός να πλήξει όλες τις περιοχές των ηπειρωτικών Ηνωμένων Πολιτειών.
Η Ουάσιγκτον έχασε την ευκαιρία για μια προληπτική επίθεση που θα είχε σταματήσει το πυρηνικό πρόγραμμα της Βόρειας Κορέας ή τουλάχιστον θα το καθυστερούσε σε μεγάλο βαθμό το 1994.
Η απόφαση να μην αναληφθεί στρατιωτική δράση βασίστηκε στις συμβουλές ενός πρώην προέδρου των ΗΠΑ που πίστευε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να διαπραγματευτούν επιτυχώς με την Πιονγιάνγκ.
Και βασιζόμενη στη διπλωματία, η Ουάσιγκτον δεν κατάφερε να σταματήσει το πυρηνικό πρόγραμμα της Βόρεια Κορέας

Η κατάσταση μπορεί τώρα να συνοψιστεί ως τα τρία "όχι" της Βόρειας Κορέας

Πρώτον, όπως δήλωσε σε πολλές περιπτώσεις η Πιονγιάνγκ, δεν θα διαπραγματευτεί το να σταματήσει το πυρηνικό της πρόγραμμα.
Δεύτερον, δεν θα υπάρξει κατάρρευση ή εσωτερική επανάσταση που θα ρίξει το καθεστώς Kim Jong Un.
Και τρίτον, δεν θα υπάρξει καμία συμμετοχή της Βόρειας Κορέας σε καμία προσπάθεια επανένωσης με επικεφαλής τη Νότια Κορέα - με ή χωρίς κάποιον από τους συμμάχους της Σεούλ.

Δεν υπάρχουν διαπραγματεύσεις

Με τα πυρηνικά της όπλα να βρίσκονται σε αρκετά προηγμένο στάδιο, η Πιονγιάνγκ δεν έχει κανένα λόγο να διαπραγματευτεί με τη Σεούλ ή την Ουάσινγκτον.
Ο στόχος το να καταστεί πυρηνική δύναμη είναι προ των πυλών.
Όπως πολλές φορές έχουν δηλώσει αξιωματούχοι της Βόρειας Κορέας, τα πυρηνικά του όπλα αποτελούν τους μόνους εγγυητές της ύπαρξής του καθεστώς και σε καμία περίπτωση δεν θα εγκαταλειφθεί.
Ούτε η Πιονγιάνγκ έδειξε ενδιαφέρον για την πρόταση του Πεκίνου βάσει της οποίας η Βόρεια Κορέα θα σταματούσε να αναπτύσσει τα πυρηνικά της όπλα και να προχωρά στην δοκιμαστική εκτόξευση βαλλιστικών πυραύλων με αντάλλαγμα την παύση των πολεμικών ασκήσεων στη χερσόνησο από τη Σεούλ και τους συμμάχους της.
Η Βόρεια Κορέα έχει ήδη τη δυνατότητα να κρατήσει στρατιωτικά τη Νότια Κορέα και την Ιαπωνίας "όμηρο" στα συμβατικά της όπλα.
Με την προσθήκη πυρηνικών όπλων και πυραύλων μεγαλύτερης εμβέλειας, ο πραγματικός στόχος προσδιορίζεται ανοιχτά, οι Ηνωμένες Πολιτείες, όπως ισχυρίζεται η Πιονγιάνγκ όχι μόνο στο παρελθόν αλλά και πρόσφατα.

Δεν θα υπάρξει επανάσταση στη Βόρεια Κορέα

Παρά τις άθλιες συνθήκες που υφίστανται οι μέσοι πολίτες της Βόρειας Κορέας, δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι το καθεστώς δεν είναι σταθερό.
Ενώ οι πολίτες έχουν κάθε λόγο να είναι δυσαρεστημένοι, οι συνθήκες για μια επιτυχημένη εξέγερση απλά δεν υπάρχουν.
Δεν υπάρχει μια κρίσιμη αριθμητική μάζα πιθανών επαναστατών, αλλά ακόμα κι αν υπήρχε επαρκής αριθμός, η επικοινωνία μεταξύ των πολιτών περιορίζεται και παρακολουθείται στενά.
Η συνεχής και αυστηρή επιτήρηση από τις αρχές αποτρέπει περαιτέρω οποιαδήποτε οργάνωση ή συντονισμό μιας επανάστασης.
Πάνω απ 'όλα, υπάρχει μια τέτοια έλλειψη γνώσης σχετικά με το πώς λειτουργεί το καθεστώς που καθιστά ως ανυπέρβλητη πρόκληση να ανατραπεί η δικτατορία του Kim Jong Un από το λαό.
Και ενώ κάποιοι πολίτες μπορεί να κρατούν κρυφή τη δυσαρέσκειά τους, είναι επειδή γνωρίζουν καλά τι τιμωρία περιμένει τους διαδηλωτές.
Είτε συνοπτική εκτέλεση είτε καταδίκη και φυλάκιση σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα οποία συχνά χαρακτηρίζονται ως αργός θάνατος.

Δεν υπάρχει θέμα επανένωσης της κορεατικής χερσονήσου

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους δεν θα υπάρξει επανένωση των δύο Κορέων σε μεσοπρόθεσμό ορίζοντα.
Αρχικά, δεν υπάρχει οικονομική ή πολιτική δέσμευση από τη Βόρεια Κορέα.
Δεν υπάρχει καμία εμπιστοσύνη για τη συνέχιση αυτών των προσπαθειών, οπότε η εμπλοκή της Πιονγιάνγκ σε εμπορικές δραστηριότητες όπως η επανέναρξη του βιομηχανικού συγκροτήματος Kaesong είναι πρόωρη.
Μια άλλη προϋπόθεση για την επανένωση είναι ότι τουλάχιστον ένα από τα δύο κράτη θα πρέπει να βρίσκεται σε κρίση.
Αν και τα δύο έθνη είναι σταθερά - και τα δύο φαίνεται να είναι - δεν υπάρχει κανένα κίνητρο για να αλλάξει το υπάρχον status quo.
Οι προβλέψεις ότι το καθεστώς της Βόρειας Κορέας θα καταρρεύσει ή θα βιώσει μια αποσταθεροποιητική εξέγερση έχει αποδειχθεί ότι δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια ευσεβής πόθοι εδώ και δεκαετίες.
Πρέπει να υπάρχει κάποια συμφωνία κατανομής της εξουσίας, κάτι το οποίο δεν υπάρχει σήμερα και δεν φαίνεται να υπάρχει κάτι τέτοιο στο μέλλον.
Επιπλέον, για να λειτουργήσει μια τέτοια ρύθμιση, θα πρέπει να γίνουν συμβιβασμοί που θα ήταν είτε μη αποδεκτοί από κάποια πλευρά είτε γραφειοκρατικοί για την αντιμετώπισή τους.
Τέλος, για οποιαδήποτε προσπάθεια επανένωσης θα έπρεπε να υπάρχει κάποιος τρίτος εγγυητής της διαδικασίας για την αποφυγή εξωτερικών παρεμβολών και για την επιτήρηση των συμφερόντων τόσο της Βόρειας όσο και της Νότιας Κορέας.
Η εύρεση ενός τέτοιου κράτους αποδεκτού από όλα τα άλλα έθνη στην περιοχή μοιάζει αδύνατη.

Η μοναδική επιλογή

Οι στρατιωτικές επιλογές της Ουάσινγκτον δεν είναι εφικτές εξαιτίας των του μεγάλου κόστους που θα έχει η Νότια Κορέα και πιθανώς και η Ιαπωνία.
Δυστυχώς, όπως δείχνουν αδιαμφισβήτητα τα τελευταία 25 χρόνια, η διπλωματία δεν λειτούργησε.
Η πραγματικότητα είναι ότι η Πιονγιάνγκ διαθέτει πυρηνικά όπλα και έχει τα μέσα για να πλήξει τους αντιπάλους της και το καθεστώς θα συνεχίσει να υπάρχει.
Οι ΗΠΑ καθιέρωσαν την επιτυχημένη πολιτική "détente" (γαλλικός όρος που σημαίνει ύφεσης της πολιτικής έντασης) πρώτα με τη Ρωσία και αργότερα με την Κίνα, καθώς αυτές οι δύο χώρες ανέπτυξαν τα πυρηνικά τους όπλα.
Οι ΗΠΑ έμαθαν να συνυπάρχουν με τους δύο αυτούς πυρηνικούς αντιπάλους της στο παρελθόν και τώρα πρέπει να κάνει το ίδιο με την Πιονγκγιάνγκ.
Η Ουάσιγκτον πρέπει να επανέλθει στην ρεαλιστική διπλωματία.
Δεν υπάρχει άλλη αποδεκτή επιλογή.

www.bankingnews.gr