Το Δόγμα Wolfowitz και η χρήση του από την Washington
Μία νέα επίθεση στον τρόπο με τον οποίο ασκεί η Washington την εξωτερική της πολιτική, εξαπολύει ο Paul Craig Roberts, στην ιστοσελίδα του Paul Craig Roberts Institute, τονίζοντας ότι οι ΗΠΑ θεωρούν πως ο μόνος νόμος που ισχύει στον κόσμο είναι ο δικός τους νόμος.
Ως εκ τούτου η προσπάθεια της ρωσικής κυβέρνησης να διαπραγματευθεί με τη Δύση στο πλαίσιο των διεθνών νόμων είναι καταδικασμένη να αποτύχει.
«Η «διπλωματία» της Washington χρησιμοποιεί μόνο δύο «επιχειρήματα»: ψέματα και επίδειξη δύναμης.
Η Ρωσία δεν μπορεί να συνεχίσει να προσπαθεί να συνεννοηθεί με τη Δύση, βασιζόμενη στους κανόνες.
Είναι επιζήμιο όχι μόνο γι’ αυτήν αλλά για όλη την υφήλιο.
Τίποτα δεν είναι πιο επικίνδυνο για την υφήλιο από μία Ρωσία που θεωρεί ότι έχει «δυτικούς εταίρους».
Το μόνο που έχει η Ρωσία στη Δύση είναι εχθρούς.
Αυτοί οι εχθροί έχουν στόχο να αποδυναμώσουν τόσο τη Ρωσία όσο και την Κίνα, προκειμένου να μην αποτελούν εμπόδιο για την Washington.
Υπάρχουν δεκάδες αποδείξεις που αποδεικνύουν την παραπάνω στάση της Δύσης.
Από την υπόθεση Skripal έως τη χρήση χημικών όπλων στη Συρία, που στόχο έχουν να απομονώσουν τη Ρωσία, να καταστρέψουν κάθε επιρροή που μπορεί να έχει και να προετοιμάσουν τους μη γνωρίζοντες κατοίκους της Δύσης για έναν πόλεμο με τη Ρωσία.
Προκειμένου η Ρωσία να αποφύγει αυτόν τον πόλεμο, θα πρέπει να γυρίσει την πλάτη της στη Δύση, να σταματήσει να απαντά σε ψεύτικες κατηγορίες να αδειάσει όλες τις δυτικές πρεσβείες και κάθε ένδειξη δυτικών επενδύσεων και να επικεντρώσει την προσοχή της στις σχέσεις της με την Κίνα και την Ανατολή.
Κάθε φορά που η Ρωσία προσπαθεί να βρει κοινά συμφέροντα με τη Δύση, καταλήγει αντιμέτωπη με ενορχηστρωμένες κατηγορίες.
Η αποτυχία της ρωσικής κυβέρνησης να απελευθερώσει τη Συρία
προσέφερε στην Washington μία ευκαιρία για μία νέα σύγκρουση.
Η Washington έχει συγκεντρώσει πολλά όπλα ενάντια στη Ρωσία και είναι απόλυτα έτοιμη να τα χρησιμοποιήσει.
Το Ισραήλ επιθυμεί η Washington να επιτεθεί στο Ιράν και ο Trump φαίνεται πρόθυμος να συμφωνήσει.
Η Ρωσία βρίσκεται αντιμέτωπη με επιθέσεις σε Συρία, Ιράν και τις δημοκρατίες του Donatsk και Luhans, αλλά και με προβλήματα στις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας και φυσικά με τις συνεχιζόμενες κατηγορίες της Washington και του ΝΑΤΟ.
Ορισμένοι τρελοί νέο-συντηρητικοί όπως ο σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας του Trump, John Bolton, πιστεύουν ότι η Ρωσία θα υποκύψει στις πιέσεις, θα αρχίσει να εκλιπαρεί για ειρήνη και τελικά θα αποδεχθεί την ηγεμονία της Washington.
Εάν η παραπάνω εκτίμηση αποδειχθεί λανθασμένη τότε η Washington δεν θα διστάσει να προχωρήσει ακόμη και σε πυρηνικό πόλεμο ενάντια στη Ρωσία.
Δεν υποστηρίζω ούτε τις θέσεις της Washington, ούτε τις θέσεις της Ρωσίας, αλλά υποστηρίζω τις θέσεις της ανθρωπότητας και της ζωής ενάντια στον πυρηνικό όλεθρο.
Το Δόγμα Wolfowitz
Βέβαια συνεχίζει να αποτελεί μυστήριο με ποιο τρόπο η Ρωσία θα κατορθώσει να νικήσει το Δόγμα Wolfowitz (Wolfowitz Doctrine) του 1992.
Βάσει αυτού ο βασικός στόχος των ΗΠΑ είναι να «εμποδίσουν την επανεμφάνιση ενός νέου αντιπάλου, είτε στην επικράτεια της πρώην Σοβιετικής Ένωσης είτε αλλού, ο οποίος θα μπορέσει να καταστεί μία νέα απειλή, ανάλογη με αυτήν που ήταν η ΕΣΣΔ».
Στον εν λόγω δόγμα περιλαμβάνεται ακόμη ότι οι ΗΠΑ θα πρέπει να προσπαθήσουν με όλες τους τις δυνάμεις να εμποδίσουν κάποια εχθρική δύναμη να αποκτήσει τους φυσικούς πόρους της πρώην ΕΣΣΔ, καθώς κάτι τέτοιο θα τη μετέτρεπε σε μία νέα υπέρ-δύναμη.
Κατά το εν λόγω δόγμα σε Μ. Ανατολή και Νοτιοδυτική Ασία στόχος της Washington είναι «να παραμείνει η μεγαλύτερη δύναμη και να εξασφαλίσει την πρόσβαση των ΗΠΑ και της υπόλοιπης Δύσης στις πετρελαϊκές πηγές της ευρύτερης περιοχής».
Χρησιμοποιώντας τον όρο «απειλή» το Δόγμα Wolfowitz δεν αναφέρεται κατ΄ ανάγκη σε μία πυρηνική απειλή.
«Απειλή» μπορεί να αποτελέσει και ένας κόσμος με παραπάνω από μία μεγάλες δυνάμεις, κάτι το οποίο θα έθετε υπό αμφισβήτηση την ηγεμονία της Washington.
Ποτέ αυτό το δόγμα δεν υιοθετήθηκε επισήμως ή δεν θεωρήθηκε σοβαρό.
Όμως το βλέπουμε να χρησιμοποιείται ενάντια στη Ρωσία και μάλιστα μέσω κατηγοριών αλλά και ενάντια άλλων, όπως Συρία, Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη, Σομαλία, Υεμένη, Βενεζουέλα, Κίνα, Ιράν και Β. Κορέα.
Εάν η Ρωσία επιθυμεί να είναι μέρος της Δύσης, τότε θα πρέπει να κατανοήσει ότι θα πρέπει να χάσει την κυριαρχία της, όπως ακριβώς ισχύει με τις χώρες-μαριονέτες της Ευρώπης».
www.bankingnews.gr
Ως εκ τούτου η προσπάθεια της ρωσικής κυβέρνησης να διαπραγματευθεί με τη Δύση στο πλαίσιο των διεθνών νόμων είναι καταδικασμένη να αποτύχει.
«Η «διπλωματία» της Washington χρησιμοποιεί μόνο δύο «επιχειρήματα»: ψέματα και επίδειξη δύναμης.
Η Ρωσία δεν μπορεί να συνεχίσει να προσπαθεί να συνεννοηθεί με τη Δύση, βασιζόμενη στους κανόνες.
Είναι επιζήμιο όχι μόνο γι’ αυτήν αλλά για όλη την υφήλιο.
Τίποτα δεν είναι πιο επικίνδυνο για την υφήλιο από μία Ρωσία που θεωρεί ότι έχει «δυτικούς εταίρους».
Το μόνο που έχει η Ρωσία στη Δύση είναι εχθρούς.
Αυτοί οι εχθροί έχουν στόχο να αποδυναμώσουν τόσο τη Ρωσία όσο και την Κίνα, προκειμένου να μην αποτελούν εμπόδιο για την Washington.
Υπάρχουν δεκάδες αποδείξεις που αποδεικνύουν την παραπάνω στάση της Δύσης.
Από την υπόθεση Skripal έως τη χρήση χημικών όπλων στη Συρία, που στόχο έχουν να απομονώσουν τη Ρωσία, να καταστρέψουν κάθε επιρροή που μπορεί να έχει και να προετοιμάσουν τους μη γνωρίζοντες κατοίκους της Δύσης για έναν πόλεμο με τη Ρωσία.
Προκειμένου η Ρωσία να αποφύγει αυτόν τον πόλεμο, θα πρέπει να γυρίσει την πλάτη της στη Δύση, να σταματήσει να απαντά σε ψεύτικες κατηγορίες να αδειάσει όλες τις δυτικές πρεσβείες και κάθε ένδειξη δυτικών επενδύσεων και να επικεντρώσει την προσοχή της στις σχέσεις της με την Κίνα και την Ανατολή.
Κάθε φορά που η Ρωσία προσπαθεί να βρει κοινά συμφέροντα με τη Δύση, καταλήγει αντιμέτωπη με ενορχηστρωμένες κατηγορίες.
Η αποτυχία της ρωσικής κυβέρνησης να απελευθερώσει τη Συρία
προσέφερε στην Washington μία ευκαιρία για μία νέα σύγκρουση.
Η Washington έχει συγκεντρώσει πολλά όπλα ενάντια στη Ρωσία και είναι απόλυτα έτοιμη να τα χρησιμοποιήσει.
Το Ισραήλ επιθυμεί η Washington να επιτεθεί στο Ιράν και ο Trump φαίνεται πρόθυμος να συμφωνήσει.
Η Ρωσία βρίσκεται αντιμέτωπη με επιθέσεις σε Συρία, Ιράν και τις δημοκρατίες του Donatsk και Luhans, αλλά και με προβλήματα στις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας και φυσικά με τις συνεχιζόμενες κατηγορίες της Washington και του ΝΑΤΟ.
Ορισμένοι τρελοί νέο-συντηρητικοί όπως ο σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας του Trump, John Bolton, πιστεύουν ότι η Ρωσία θα υποκύψει στις πιέσεις, θα αρχίσει να εκλιπαρεί για ειρήνη και τελικά θα αποδεχθεί την ηγεμονία της Washington.
Εάν η παραπάνω εκτίμηση αποδειχθεί λανθασμένη τότε η Washington δεν θα διστάσει να προχωρήσει ακόμη και σε πυρηνικό πόλεμο ενάντια στη Ρωσία.
Δεν υποστηρίζω ούτε τις θέσεις της Washington, ούτε τις θέσεις της Ρωσίας, αλλά υποστηρίζω τις θέσεις της ανθρωπότητας και της ζωής ενάντια στον πυρηνικό όλεθρο.
Το Δόγμα Wolfowitz
Βέβαια συνεχίζει να αποτελεί μυστήριο με ποιο τρόπο η Ρωσία θα κατορθώσει να νικήσει το Δόγμα Wolfowitz (Wolfowitz Doctrine) του 1992.
Βάσει αυτού ο βασικός στόχος των ΗΠΑ είναι να «εμποδίσουν την επανεμφάνιση ενός νέου αντιπάλου, είτε στην επικράτεια της πρώην Σοβιετικής Ένωσης είτε αλλού, ο οποίος θα μπορέσει να καταστεί μία νέα απειλή, ανάλογη με αυτήν που ήταν η ΕΣΣΔ».
Στον εν λόγω δόγμα περιλαμβάνεται ακόμη ότι οι ΗΠΑ θα πρέπει να προσπαθήσουν με όλες τους τις δυνάμεις να εμποδίσουν κάποια εχθρική δύναμη να αποκτήσει τους φυσικούς πόρους της πρώην ΕΣΣΔ, καθώς κάτι τέτοιο θα τη μετέτρεπε σε μία νέα υπέρ-δύναμη.
Κατά το εν λόγω δόγμα σε Μ. Ανατολή και Νοτιοδυτική Ασία στόχος της Washington είναι «να παραμείνει η μεγαλύτερη δύναμη και να εξασφαλίσει την πρόσβαση των ΗΠΑ και της υπόλοιπης Δύσης στις πετρελαϊκές πηγές της ευρύτερης περιοχής».
Χρησιμοποιώντας τον όρο «απειλή» το Δόγμα Wolfowitz δεν αναφέρεται κατ΄ ανάγκη σε μία πυρηνική απειλή.
«Απειλή» μπορεί να αποτελέσει και ένας κόσμος με παραπάνω από μία μεγάλες δυνάμεις, κάτι το οποίο θα έθετε υπό αμφισβήτηση την ηγεμονία της Washington.
Ποτέ αυτό το δόγμα δεν υιοθετήθηκε επισήμως ή δεν θεωρήθηκε σοβαρό.
Όμως το βλέπουμε να χρησιμοποιείται ενάντια στη Ρωσία και μάλιστα μέσω κατηγοριών αλλά και ενάντια άλλων, όπως Συρία, Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη, Σομαλία, Υεμένη, Βενεζουέλα, Κίνα, Ιράν και Β. Κορέα.
Εάν η Ρωσία επιθυμεί να είναι μέρος της Δύσης, τότε θα πρέπει να κατανοήσει ότι θα πρέπει να χάσει την κυριαρχία της, όπως ακριβώς ισχύει με τις χώρες-μαριονέτες της Ευρώπης».
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών