Πώς οι ΗΠΑ σχεδίαζαν την αποσταθεροποηση της Συρίας εδώ και δεκαετίες - Αποκαλυπτικοόι οι φάκελοι της CIA
Ενώ τα σχέδια για την αποσταθεροποίηση της Συρίας της κυβέρνησης Obama είναι γενικά γνωστάς, αυτό που είναι λιγότερο γνωστό είναι το γεγονός ότι υπήρχαν σχέδιο για αποσταθεροποίηση της Συρίας τόσο από την κυβέρνηση Bush αλλά και την κυβέρνηση Reagan το 1983.
Τα έγγραφα που περιέχονται στο Εθνικό Αρχείο των ΗΠΑ καταρτίστηκαν από την CIA αποκαλύπτουν ένα σχέδιο για την αποσταθεροποίηση και πτώση της κυβέρνησης της Συρίας που πηγαίνει αρκετές δεκαετίες στο παρελθόν.
Ένα τέτοιο έγγραφο με τίτλο «Φέρνοντας τον πραγματικό μύκητα στη Συρία», γραμμένο από τον αξιωματικό της CIA Graham Fuller, ρίχνει φως στα σχέδια των ΗΠΑ.
Σε αυτό το έγγραφο, ο Fuller αναφέρει ότι «η Συρία έχει επί του παρόντος αποτελεί πρόβλημα για τα συμφέροντα των ΗΠΑ τόσο στον Λίβανο όσο και στον Κόλπο της Μέσης Ανατολής, με το κλείσιμο του αγωγού του Ιράκ, με αποτέλεσμα να απειλείται η διεθνοποίηση του πολέμου Ιράν-Ιράκ.
Οι ΗΠΑ θα πρέπει να εξετάσουν την απότομη κλιμάκωση των πιέσεων εναντίον του Assad μέσω μυστικών ταυτόχρονων στρατιωτικών απειλών κατά της Συρίας από τα τρία συνοριακά κράτη που είναι εχθρικά στη Συρία, το Ιράκ, το Ισραήλ και η Τουρκία».
Ακόμη και το 1983, ο πατέρας του σύρου Προέδρου Bashar al-Assad, Hafez Assad, θεωρούνταν ως εμπόδιο στα σχέδια των ΗΠΑ που επεδίωκαν να αποδυναμώσουν τόσο τους Ιρακινούς όσο και τους Ιρανούς και να επεκτείνουν την ηγεμονία στη Μέση Ανατολή και την Περσία.
Το έγγραφο τονίζει ότι ο Assad και συνεπώς η Συρία αντιπροσώπευαν σοβαρή αντίσταση στα σχέδια των ΗΠΑ, απειλή για το Ισραήλ.
Το ζήτημα της απομάκρυνσης του Assad από την εξουσία, συνέχιζε να απασχολεί τις ΗΠΑ, όπως αποδεικνύεται από ένα ακόμα έγγραφο της CIA του 1986 με τίτλο «Συρία: Σενάρια της Δραματικής Πολιτικής Αλλαγής».
Το έγγραφο εξέταζε τις δυνατότητες αποσταθεροποίησης και «αλλαγής του καθεστώτος» στη Συρία, κυρίως με το σενάριο μαζικών αναταραχών, χειραγώγησης και βίας από τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, ανατροπές και πραξικόπημα.
Αφού περιγράφει μια σύνοψη της «σημερινής (1986) σκηνής» και «των σημαντικών παικτών» που περιλαμβάνουν τον εσωτερικό κύκλο του Hafez Assad, τους στρατιωτικούς, τους σουνίτες και τη μουσουλμανική αδελφότητα, η εργασία περιγράφει τους πιθανούς τρόπους με τους οποίους η κυβέρνηση Assad θα μπορούσε να αποσταθεροποιηθεί και να αντικατασταθεί από μια φιλική προς τα δυτικά συμφέροντα.
Οι τρόποι με τους οποίους θα μπορούσε να αποσταθεροποιηθεί η συριακή κυβέρνηση, κυμαίνονταν από ένα στρατιωτικό πραξικόπημα, ή μια μαζική δημόσια αναταραχή.
Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι η έκθεση επιχειρεί να ζωγραφίσει τους Σουνίτες και τη Μουσουλμανική Αδελφότητα ως μια οντότητα. Ωστόσο, η Μουσουλμανική Αδελφότητα δεν αντιπροσωπεύει και ποτέ δεν εκπροσωπεί την πλειοψηφία των Σουνιτών στη Συρία.
Έτσι, όταν το έγγραφο της CIA αναφέρει τους «Σουνίτες», αναφέρεται στις εξτρεμιστικές παρατάξεις της μουσουλμανικής αδελφότητας της κοινωνίας.
Σε μια υποενότητα με τίτλο «Η κοινωνική βία κλιμακώνεται σε εμφύλιο πόλεμο», το έγγραφο αναφέρει "ότι η διαφωνίες των Σοινιτών ήταν ελάχιστες, δεδομένου ότι ο Assad συνέτριψε τη Μουσουλμανική Αδελφότητα στις αρχές της δεκαετίας του 1980, αλλά εξακολουθούν να υπάρχουν έντονες εντάσεις - διατηρώντας ζωντανό το δυναμικό για μικρά επεισόδια ποτ μπορούν να μετατραπούν σε μεγάλες εκδηλώσεις κοινοτικής βίας.
Για παράδειγμα, η δυσαρέσκεια για τις αυξήσεις των τιμών, οι διαμαρτυρίες μεταξύ των σουνιτών πολιτών και των αστυνομικών δυνάμεων ή ο θυμός των προνομίων που απονέμονται στους Αλαβίτες εις βάρος των Σουνιτών θα μπορούσαν να προωθήσουν διαμαρτυρίες μικρής η και μεγάλης κλίμακας.
Η υπερβολική κυβερνητική δύναμη για την εξουδετέρωση παρόμοιων διαταραχών μπορεί να θεωρηθεί από τους Σουνίτες ως απόδειξη κυβερνητικής βεντέτας εναντίον όλων των Σουνιτών, προκαλώντας ακόμη μεγαλύτερες διαμαρτυρίες άλλων σουνιτικών ομάδων.
Οι Σουνίτες έμποροι και τεχνίτες μάλλον θα ξεκινήσουν διαδηλώσεις παρόμοιες με εκείνες που είχαν πραγματοποιηθεί τα προηγούμενα χρόνια, για παράδειγμα κλείνοντας επιχειρήσεις και τα παζάρια στη Χάμα το Χαλέπι και ενδεχομένως στη Δαμασκό.
Οι σουνίτες φοιτητές θα διοργανώσουν διαδηλώσεις στις πανεπιστημιουπόλεις.
Θεωρώντας τις διαμαρτυρίες ως αναζωπύρωση της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, η συριακή κυβέρνηση θα επιταχύνει τη χρήση βίας και θα ξεκινήσει βίαιες επιθέσεις σε ένα ευρύ φάσμα ηγετών της σουνιτικής κοινότητας καθώς και σε όσους συμμετέχουν στις διαμαρτυρίες.
Οι προσπάθειες του καθεστώτος για την αποκατάσταση της τάξης θα πέσουν στο κενό, αν η βία της κυβέρνησης εναντίον των διαδηλωτών προκαλέσει ευρεία κοινοτική βία μεταξύ των Αλαβιτών Αλάβων και των Σουνιτών.
Μια γενική εκστρατεία βίας των Αλαβιτών εναντίον των Σουνιτών μπορεί να ωθήσει ακόμη και τους μετριοπαθείς Σουνίτες να συμμετάσχουν στις διαδηλώσεις.
Τα κατάλοιπα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας - πολλά μέλη της επιστρέφουν από την εξορία στο Ιράκ - θα μπορούσαν να αποτελέσουν έναν πυρήνα ηγεσίας για το κίνημα.
Παρόλο που το καθεστώς έχει τους πόρους να συντρίψει μια τέτοια επιχείρηση, εκτιμούμε ότι οι βάναυσες επιθέσεις εναντίον των Σουνιτών θα μπορούσαν να οδηγήσουν μεγάλο αριθμό Σουνιτών αξιωματικών και στρατιωτών να εγκαταλείψουν το συριακό στρατό ή να οργανώσουν ανταρσίες υπέρ των αντιφρονούντων και το Ιράκ να τους παράσχει επαρκή όπλα ώστε να ξεσπάσει εμφύλιος πόλεμος.
Ενδείξεις του αναπτυσσόμενου σεναρίου
-Οι απεργίες και οι διαδηλώσεις που απαιτούν από την συριακή κυβέρνηση να σταματήσει τις διακρίσεις κατά των Σουνιτών γίνονται συχνές.
-Το προσωπικό ασφαλείας αναγκάζει τις επιχειρήσεις να ξανανοίξουν και κατάσχει τα αποθέματά τους.
-Η κυβέρνηση προχωρεί αδιακρίτως σε συλλήψεις των σουνιτών ηγετών.
-Η κυβέρνηση της Συρίας κατηγορούν το Ιράκ και τη Μουσουλμανική Αδελφότητα ότι προκαλούν αναταραχές.
-Η αύξηση της βίας, συμπεριλαμβανομένων των βομβαρδισμών των σουνιτικών κοινωνικών εκδηλώσεων, οι σουνίτες αντιστέκονται και έρχονται σε βίαιη αντιπαράθεση με τους Αλαβίτες.
- Οι κυβερνητικές επιθέσεις κατά υπόπτων αντιφρονούντων των Σουνιτών αυξάνονται, μερικές φορές καταστρέφοντας μεγάλες κατοικημένες περιοχές σουνιτών
- Τα σουνιτικά στρατεύματα αρνούνται να στραφούν κατά των διαδηλωτών, μερικές στρατιωτικές μονάδες στασιάζουν και εντάσσονται σε σουνιτικά αντιπολιτευτικά κινήματα.
Έτσι, η CIA, διαβλέποντας τις πιθανές ενδείξεις για ξέσπασμα κοινωνικής βίας, μια σημαντική πτυχή της αποσταθεροποίησης του 2011, θεωρούσε τον Σουνιτικό πληθυσμό, ειδικότερα τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, ως εκείνους που θα αποτελούσαν το πιο ασταθές στοιχείο της κοινωνίας και επίσης θα μπορούσαν να χρηματοδοτηθούν από το εξωτερικό.
Η CIA προέβλεψε τις «αποτυχίες» και έναν «εμφύλιο πόλεμο» που είχε διαμορφωθεί από θρησκευτικούς άξονες.
Αυτή η κατάσταση επιχειρήθηκε να δημιουργηθεί από τη CIA το 2011, αλλά αναγκάστηκε να μην στηριχθεί σε σουνίτες μαχητές, καθώς ο λαός της Συρίας δεν προχώρησε σε θρησκευτικό εμφύλιο πόλεμο τόσο εύκολα όσο φανταζόταν η CIA.
Το έγγραφο της CIA έκανε λόγο επίσης για τη «Σοβιετική Γωνία», αναλύοντας τους τρόπους με τους οποίους θα μπορούσαν να σπάσουν οι ισχυροί δεσμοί μεταξύ της Ρωσίας/Σοβιετικής Ένωσης και της Συρίας και τις καταστάσεις που θα μπορούσαν να επιφέρουν αυτόν τον διαχωρισμό.
Το έγγραφο καταλήγει στο συμπέρασμα ότι μια στρατιωτική ήττα, πιθανότατα από το Ισραήλ, θα έκανε τη Συρία να καταλάβει πως τα σοβιετικά όπλα είναι κατώτερα, αναγκάζοντας τη Δαμασκό να στηριχθεί περισσότερο στη Δύση για εκπαίδευση και στρατιωτικό εξοπλισμό και έτσι να καταστεί πιο ευέλικτη στην ατζέντα της Δύσης.
Στην ενότητα με τίτλο «Επιπτώσεις για τις Ηνωμένες Πολιτείες», το έγγραφο αναφέρει ότι η πιο ιδανική κατάσταση για τις ΗΠΑ θα ήταν η ανατροπή της κυβέρνησης Assad και η αντικατάστασή της από ένα «σουνιτικό καθεστώς ελεγχόμενο από επιχειρηματίες».
Σε ένα πραξικόπημα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας κατά της κυβέρνησης της Συρίας που φυσικά θα ακολουθούσε με ένα καθεστώς που είναι πολύ πιο ευνοϊκό και συνεργάζεται με τη Δυτική ατζέντα από εκείνο της Συρίας του Assad.
Το έγγραφο υποδηλώνει επίσης την επιθυμία να υπάρξει μια "νέα μεσαία τάξη προσανατολισμένη στην επιχειρηματικότητα" και μια κυβέρνηση υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων κάτι το οποίο ιστορικά σημαίνει σημαντικές ότι δυτικές εταιρείες αναλαμβάνουν δημόσιες εταιρίες και τους φυσικούς πόρους (πετρέλαιο, φυσικό αέριο) και τα μετατρέπουν σε εμπορεύματα.
Παρόλο που το έγγραφο αυτό δεν παρείχε στρατηγική για την επίτευξη των επιθυμητών αποτελεσμάτων (τουλάχιστον όχι στην αποχαρακτηρισμένη έκδοση), να ακολουθεί το ίδιο σκεπτικό με το έγγραφο της CIA που είχε αποχαρακτηριστεί τρία χρόνια πριν, και έκανε λόγο για την κατάρρευση της κυβέρνησης Assad και την αντικατάσταση της κυβέρνησης αυτής από μια κυβέρνηση που είναι πιο φιλική προς τη Δύση.
Η αμερικανική κυβέρνηση προχώρησε στην εφαρμογή αυτού του σχεδίου το 2011, η οποία έχει οδηγήσει σε περισσότερους από 400.000 θανάτους στη Συρία κατά τη διάρκεια επτά ετών πολέμου.
www.bankingnews.gr
Τα έγγραφα που περιέχονται στο Εθνικό Αρχείο των ΗΠΑ καταρτίστηκαν από την CIA αποκαλύπτουν ένα σχέδιο για την αποσταθεροποίηση και πτώση της κυβέρνησης της Συρίας που πηγαίνει αρκετές δεκαετίες στο παρελθόν.
Ένα τέτοιο έγγραφο με τίτλο «Φέρνοντας τον πραγματικό μύκητα στη Συρία», γραμμένο από τον αξιωματικό της CIA Graham Fuller, ρίχνει φως στα σχέδια των ΗΠΑ.
Σε αυτό το έγγραφο, ο Fuller αναφέρει ότι «η Συρία έχει επί του παρόντος αποτελεί πρόβλημα για τα συμφέροντα των ΗΠΑ τόσο στον Λίβανο όσο και στον Κόλπο της Μέσης Ανατολής, με το κλείσιμο του αγωγού του Ιράκ, με αποτέλεσμα να απειλείται η διεθνοποίηση του πολέμου Ιράν-Ιράκ.
Οι ΗΠΑ θα πρέπει να εξετάσουν την απότομη κλιμάκωση των πιέσεων εναντίον του Assad μέσω μυστικών ταυτόχρονων στρατιωτικών απειλών κατά της Συρίας από τα τρία συνοριακά κράτη που είναι εχθρικά στη Συρία, το Ιράκ, το Ισραήλ και η Τουρκία».
Ακόμη και το 1983, ο πατέρας του σύρου Προέδρου Bashar al-Assad, Hafez Assad, θεωρούνταν ως εμπόδιο στα σχέδια των ΗΠΑ που επεδίωκαν να αποδυναμώσουν τόσο τους Ιρακινούς όσο και τους Ιρανούς και να επεκτείνουν την ηγεμονία στη Μέση Ανατολή και την Περσία.
Το έγγραφο τονίζει ότι ο Assad και συνεπώς η Συρία αντιπροσώπευαν σοβαρή αντίσταση στα σχέδια των ΗΠΑ, απειλή για το Ισραήλ.
Το ζήτημα της απομάκρυνσης του Assad από την εξουσία, συνέχιζε να απασχολεί τις ΗΠΑ, όπως αποδεικνύεται από ένα ακόμα έγγραφο της CIA του 1986 με τίτλο «Συρία: Σενάρια της Δραματικής Πολιτικής Αλλαγής».
Το έγγραφο εξέταζε τις δυνατότητες αποσταθεροποίησης και «αλλαγής του καθεστώτος» στη Συρία, κυρίως με το σενάριο μαζικών αναταραχών, χειραγώγησης και βίας από τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, ανατροπές και πραξικόπημα.
Αφού περιγράφει μια σύνοψη της «σημερινής (1986) σκηνής» και «των σημαντικών παικτών» που περιλαμβάνουν τον εσωτερικό κύκλο του Hafez Assad, τους στρατιωτικούς, τους σουνίτες και τη μουσουλμανική αδελφότητα, η εργασία περιγράφει τους πιθανούς τρόπους με τους οποίους η κυβέρνηση Assad θα μπορούσε να αποσταθεροποιηθεί και να αντικατασταθεί από μια φιλική προς τα δυτικά συμφέροντα.
Οι τρόποι με τους οποίους θα μπορούσε να αποσταθεροποιηθεί η συριακή κυβέρνηση, κυμαίνονταν από ένα στρατιωτικό πραξικόπημα, ή μια μαζική δημόσια αναταραχή.
Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι η έκθεση επιχειρεί να ζωγραφίσει τους Σουνίτες και τη Μουσουλμανική Αδελφότητα ως μια οντότητα. Ωστόσο, η Μουσουλμανική Αδελφότητα δεν αντιπροσωπεύει και ποτέ δεν εκπροσωπεί την πλειοψηφία των Σουνιτών στη Συρία.
Έτσι, όταν το έγγραφο της CIA αναφέρει τους «Σουνίτες», αναφέρεται στις εξτρεμιστικές παρατάξεις της μουσουλμανικής αδελφότητας της κοινωνίας.
Σε μια υποενότητα με τίτλο «Η κοινωνική βία κλιμακώνεται σε εμφύλιο πόλεμο», το έγγραφο αναφέρει "ότι η διαφωνίες των Σοινιτών ήταν ελάχιστες, δεδομένου ότι ο Assad συνέτριψε τη Μουσουλμανική Αδελφότητα στις αρχές της δεκαετίας του 1980, αλλά εξακολουθούν να υπάρχουν έντονες εντάσεις - διατηρώντας ζωντανό το δυναμικό για μικρά επεισόδια ποτ μπορούν να μετατραπούν σε μεγάλες εκδηλώσεις κοινοτικής βίας.
Για παράδειγμα, η δυσαρέσκεια για τις αυξήσεις των τιμών, οι διαμαρτυρίες μεταξύ των σουνιτών πολιτών και των αστυνομικών δυνάμεων ή ο θυμός των προνομίων που απονέμονται στους Αλαβίτες εις βάρος των Σουνιτών θα μπορούσαν να προωθήσουν διαμαρτυρίες μικρής η και μεγάλης κλίμακας.
Η υπερβολική κυβερνητική δύναμη για την εξουδετέρωση παρόμοιων διαταραχών μπορεί να θεωρηθεί από τους Σουνίτες ως απόδειξη κυβερνητικής βεντέτας εναντίον όλων των Σουνιτών, προκαλώντας ακόμη μεγαλύτερες διαμαρτυρίες άλλων σουνιτικών ομάδων.
Οι Σουνίτες έμποροι και τεχνίτες μάλλον θα ξεκινήσουν διαδηλώσεις παρόμοιες με εκείνες που είχαν πραγματοποιηθεί τα προηγούμενα χρόνια, για παράδειγμα κλείνοντας επιχειρήσεις και τα παζάρια στη Χάμα το Χαλέπι και ενδεχομένως στη Δαμασκό.
Οι σουνίτες φοιτητές θα διοργανώσουν διαδηλώσεις στις πανεπιστημιουπόλεις.
Θεωρώντας τις διαμαρτυρίες ως αναζωπύρωση της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, η συριακή κυβέρνηση θα επιταχύνει τη χρήση βίας και θα ξεκινήσει βίαιες επιθέσεις σε ένα ευρύ φάσμα ηγετών της σουνιτικής κοινότητας καθώς και σε όσους συμμετέχουν στις διαμαρτυρίες.
Οι προσπάθειες του καθεστώτος για την αποκατάσταση της τάξης θα πέσουν στο κενό, αν η βία της κυβέρνησης εναντίον των διαδηλωτών προκαλέσει ευρεία κοινοτική βία μεταξύ των Αλαβιτών Αλάβων και των Σουνιτών.
Μια γενική εκστρατεία βίας των Αλαβιτών εναντίον των Σουνιτών μπορεί να ωθήσει ακόμη και τους μετριοπαθείς Σουνίτες να συμμετάσχουν στις διαδηλώσεις.
Τα κατάλοιπα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας - πολλά μέλη της επιστρέφουν από την εξορία στο Ιράκ - θα μπορούσαν να αποτελέσουν έναν πυρήνα ηγεσίας για το κίνημα.
Παρόλο που το καθεστώς έχει τους πόρους να συντρίψει μια τέτοια επιχείρηση, εκτιμούμε ότι οι βάναυσες επιθέσεις εναντίον των Σουνιτών θα μπορούσαν να οδηγήσουν μεγάλο αριθμό Σουνιτών αξιωματικών και στρατιωτών να εγκαταλείψουν το συριακό στρατό ή να οργανώσουν ανταρσίες υπέρ των αντιφρονούντων και το Ιράκ να τους παράσχει επαρκή όπλα ώστε να ξεσπάσει εμφύλιος πόλεμος.
Ενδείξεις του αναπτυσσόμενου σεναρίου
-Οι απεργίες και οι διαδηλώσεις που απαιτούν από την συριακή κυβέρνηση να σταματήσει τις διακρίσεις κατά των Σουνιτών γίνονται συχνές.
-Το προσωπικό ασφαλείας αναγκάζει τις επιχειρήσεις να ξανανοίξουν και κατάσχει τα αποθέματά τους.
-Η κυβέρνηση προχωρεί αδιακρίτως σε συλλήψεις των σουνιτών ηγετών.
-Η κυβέρνηση της Συρίας κατηγορούν το Ιράκ και τη Μουσουλμανική Αδελφότητα ότι προκαλούν αναταραχές.
-Η αύξηση της βίας, συμπεριλαμβανομένων των βομβαρδισμών των σουνιτικών κοινωνικών εκδηλώσεων, οι σουνίτες αντιστέκονται και έρχονται σε βίαιη αντιπαράθεση με τους Αλαβίτες.
- Οι κυβερνητικές επιθέσεις κατά υπόπτων αντιφρονούντων των Σουνιτών αυξάνονται, μερικές φορές καταστρέφοντας μεγάλες κατοικημένες περιοχές σουνιτών
- Τα σουνιτικά στρατεύματα αρνούνται να στραφούν κατά των διαδηλωτών, μερικές στρατιωτικές μονάδες στασιάζουν και εντάσσονται σε σουνιτικά αντιπολιτευτικά κινήματα.
Έτσι, η CIA, διαβλέποντας τις πιθανές ενδείξεις για ξέσπασμα κοινωνικής βίας, μια σημαντική πτυχή της αποσταθεροποίησης του 2011, θεωρούσε τον Σουνιτικό πληθυσμό, ειδικότερα τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, ως εκείνους που θα αποτελούσαν το πιο ασταθές στοιχείο της κοινωνίας και επίσης θα μπορούσαν να χρηματοδοτηθούν από το εξωτερικό.
Η CIA προέβλεψε τις «αποτυχίες» και έναν «εμφύλιο πόλεμο» που είχε διαμορφωθεί από θρησκευτικούς άξονες.
Αυτή η κατάσταση επιχειρήθηκε να δημιουργηθεί από τη CIA το 2011, αλλά αναγκάστηκε να μην στηριχθεί σε σουνίτες μαχητές, καθώς ο λαός της Συρίας δεν προχώρησε σε θρησκευτικό εμφύλιο πόλεμο τόσο εύκολα όσο φανταζόταν η CIA.
Το έγγραφο της CIA έκανε λόγο επίσης για τη «Σοβιετική Γωνία», αναλύοντας τους τρόπους με τους οποίους θα μπορούσαν να σπάσουν οι ισχυροί δεσμοί μεταξύ της Ρωσίας/Σοβιετικής Ένωσης και της Συρίας και τις καταστάσεις που θα μπορούσαν να επιφέρουν αυτόν τον διαχωρισμό.
Το έγγραφο καταλήγει στο συμπέρασμα ότι μια στρατιωτική ήττα, πιθανότατα από το Ισραήλ, θα έκανε τη Συρία να καταλάβει πως τα σοβιετικά όπλα είναι κατώτερα, αναγκάζοντας τη Δαμασκό να στηριχθεί περισσότερο στη Δύση για εκπαίδευση και στρατιωτικό εξοπλισμό και έτσι να καταστεί πιο ευέλικτη στην ατζέντα της Δύσης.
Στην ενότητα με τίτλο «Επιπτώσεις για τις Ηνωμένες Πολιτείες», το έγγραφο αναφέρει ότι η πιο ιδανική κατάσταση για τις ΗΠΑ θα ήταν η ανατροπή της κυβέρνησης Assad και η αντικατάστασή της από ένα «σουνιτικό καθεστώς ελεγχόμενο από επιχειρηματίες».
Σε ένα πραξικόπημα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας κατά της κυβέρνησης της Συρίας που φυσικά θα ακολουθούσε με ένα καθεστώς που είναι πολύ πιο ευνοϊκό και συνεργάζεται με τη Δυτική ατζέντα από εκείνο της Συρίας του Assad.
Το έγγραφο υποδηλώνει επίσης την επιθυμία να υπάρξει μια "νέα μεσαία τάξη προσανατολισμένη στην επιχειρηματικότητα" και μια κυβέρνηση υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων κάτι το οποίο ιστορικά σημαίνει σημαντικές ότι δυτικές εταιρείες αναλαμβάνουν δημόσιες εταιρίες και τους φυσικούς πόρους (πετρέλαιο, φυσικό αέριο) και τα μετατρέπουν σε εμπορεύματα.
Παρόλο που το έγγραφο αυτό δεν παρείχε στρατηγική για την επίτευξη των επιθυμητών αποτελεσμάτων (τουλάχιστον όχι στην αποχαρακτηρισμένη έκδοση), να ακολουθεί το ίδιο σκεπτικό με το έγγραφο της CIA που είχε αποχαρακτηριστεί τρία χρόνια πριν, και έκανε λόγο για την κατάρρευση της κυβέρνησης Assad και την αντικατάσταση της κυβέρνησης αυτής από μια κυβέρνηση που είναι πιο φιλική προς τη Δύση.
Η αμερικανική κυβέρνηση προχώρησε στην εφαρμογή αυτού του σχεδίου το 2011, η οποία έχει οδηγήσει σε περισσότερους από 400.000 θανάτους στη Συρία κατά τη διάρκεια επτά ετών πολέμου.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών