Ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο; - To CFR το... πολιτικό γραφείο του καπιταλισμού
Σε μεγάλο βαθμό άγνωστο στο ευρύ κοινό, τα στελέχη και οι κορυφαίοι δημοσιογράφοι σχεδόν όλων των μεγάλων αμερικανικών ειδησεογραφικών εταιρειών είναι από καιρό μέλη στο ισχυρό Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων (Council on Foreign Relations, CFR).
Το CFR ιδρύθηκε το 1921 ως ιδιωτική οργάνωση για να «ωθήσει τις ΗΠΑ στις παγκόσμιες ευθύνες της», το CFR και τα 5.000 μέλη της ελίτ έχουν εδώ και δεκαετίες διαμορφώσει την εξωτερική πολιτική και τον δημόσιο διάλογο των ΗΠΑ.
Όπως εξήγησε ένα γνωστό μέλος του Συμβουλίου, ο στόχος ήταν πράγματι να δημιουργηθεί μια παγκόσμια αυτοκρατορία, αν και «φιλανθρωπική».
Βάσει των επίσημων καταλόγων των μελών, η ακόλουθη εικόνα απεικονίζει για πρώτη φορά το εκτεταμένο δίκτυο μέσων ενημέρωσης του CFR και των δύο κύριων διεθνών θυγατρικών οργανώσεων του.
Τη λέσχη Bilderberg (που καλύπτει κυρίως τις ΗΠΑ και την Ευρώπη) και την rilateral Commission (καλύπτει τη Βόρεια Αμερική, την Ευρώπη και την Ανατολική Ασία), οι οποίες δημιουργήθηκαν από τους ηγέτες του Συμβουλίου για την προώθηση της συνεργασίας της σε διεθνές επίπεδο.
Σε άρθρο του ο πρώην συντάκτης της Washington Post και ο διαμεσολαβητής Richard Harwood περιέγραψαν κάποτε το Συμβούλιο και τα μέλη του ως «το πλησιέστερο πράγμα που υπάρχει σε ένα κυβερνών ίδρυμα στις Ηνωμένες Πολιτείες».
Harwood συνέχισε τονίζοντας πως «η συμμετοχή αυτών των δημοσιογράφων στο Συμβούλιο, δεν είναι μόνο αναγνώριση του ενεργού και σημαντικού ρόλου τους στις δημόσιες υποθέσεις και την ανάληψή τους στην αμερικανική άρχουσα τάξη.
Δεν περιορίζονται στην ανάλυση και την ερμηνεία της εξωτερικής πολιτικής για τις Ηνωμένες Πολιτείες, βοηθούν στο να γίνει πράξη».
Ωστόσο, οι προσωπικότητες των μέσων μαζικής ενημέρωσης αποτελούν μόνο περίπου το 5% του συνόλου των μελών του δικτύου CFR.
Όπως δείχνει το παρακάτω γράφημα, τα βασικά μέλη του CFR περιλαμβάνουν:
-Αρκετούς προέδρου των ΗΠΑ και αντιπρόεδρους και των δύο κομμάτων
-Σχεδόν όλους τους υπουργούς Εσωτερικών, Άμυνας και Οικονομικών
-Πολλούς υψηλόβαθμους στρατιωτικούς διοικητές του αμερικανικού στρατού και του ΝΑΤΟ
-Σχεδόν όλους τους Συμβούλους Εθνικής Ασφάλειας, τους Διευθυντές της CIA, τους Πρεσβευτές στον ΟΗΕ, τους Προέδρους της Fed, τους Πρόεδρους της Παγκόσμιας Τράπεζας
-Μερικά από τα πιο σημαντικά μέλη του Κογκρέσου (κυρίως σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας)
-Πολλούς κορυφαίους δημοσιογράφους, στελέχη των μέσων μαζικής ενημέρωσης και διευθυντές της βιομηχανίας ψυχαγωγίας.
-Πολλούς εξέχοντες ακαδημαϊκούς, ιδίως σε βασικούς τομείς όπως η οικονομία, οι διεθνείς σχέσεις, οι πολιτικές επιστήμες, η ιστορία και η δημοσιογραφία.
-Πολλά κορυφαία στελέχη της Wall Street, ομάδες προβληματισμού πολιτικής, πανεπιστήμια και ΜΚΟ.
Ο John J. McCloy, ο μακροπρόθεσμος πρόεδρος του CFR και σύμβουλος σε εννέα Αμερικανούς προέδρους, είπε στους New York Times για την εποχή που ήταν στην Ουάσινγκτον.
«Όποτε χρειαζόμασταν κάποιο στέλεχος επεξεργαζόμασταν τη λίστα με τα μέλη του CFR».
Το γερμανικό περιοδικό ειδήσεων Der Spiegel περιέγραψε κάποτε το CFR ως τον «πιο ισχυρό ιδιωτικό θεσμό των Ηνωμένων Πολιτειών και του δυτικού κόσμου» και ένα «πολιτικό γραφείο του καπιταλισμού».
Τόσο το λογότυπο του Συμβουλίου (πάνω δεξιά στο παραπάνω παράδειγμα), όσο και το σύνθημά του (ubique - πανταχού παρόν) φαίνεται να τονίζουν αυτή τη φιλοδοξία.
Στο διάσημο άρθρο του σχετικά με το «The American Establishment», ο πολιτικός αρθρογράφος Richard H. Rovere σημείωσε πως «Οι διευθυντές του CFR αποτελούν ένα είδος Προεδρείου για εκείνο το μέρος του Ιδρύματος που καθοδηγεί το πεπρωμένο μας ως έθνος.
Σπάνια δεν καταφέρνει το CFR να μην έχει δικό του άνθρωπο στον Λευκό Οίκο.
Στην πραγματικότητα, είναι γενικά σε θέση να μεριμνήσει ώστε και οι δύο υποψήφιοι να είναι άνθρωποι αποδεκτοί στο CFR».
Μέχρι πρόσφατα, η αξιολόγηση αυτή ήταν δικαιολογημένη.
Έτσι, το 1993 τον πρώην διευθυντή του CFR George H. W. Bush, ακολούθησε το μέλος της CFR Bill Clinton, τον οποίο με τη σειρά του ακολούθησε ο George W. Bush.
Το 2008, το μέλος του CFR, John McCain, έχασε απότν επίσης μέλος του CFR, Barack Obama, ο οποίος έλαβε τα ονόματα ολόκληρου του Υπουργικού Συμβουλίου του, ένα μήνα πριν από την εκλογή του από το υψηλόβαθμο μέλος του CFR και τραπεζίτη της Citigroup Michael Froman.
Από τότε ο κ. Froman διαπραγματεύτηκε τις συμφωνίες ελεύθερων συναλλαγών TTP και TTIP, πριν επιστρέψει στο CFR ως διακεκριμένος συνεργάτης.
Μόνο πριν από τις εκλογές του 2016 το Συμβούλιο δεν μπόρεσε κατά τα φαινόμενα, να επικρατήσει.
Εν πάση περιπτώσει, όχι ακόμα...
www.bankingnews.gr
Το CFR ιδρύθηκε το 1921 ως ιδιωτική οργάνωση για να «ωθήσει τις ΗΠΑ στις παγκόσμιες ευθύνες της», το CFR και τα 5.000 μέλη της ελίτ έχουν εδώ και δεκαετίες διαμορφώσει την εξωτερική πολιτική και τον δημόσιο διάλογο των ΗΠΑ.
Όπως εξήγησε ένα γνωστό μέλος του Συμβουλίου, ο στόχος ήταν πράγματι να δημιουργηθεί μια παγκόσμια αυτοκρατορία, αν και «φιλανθρωπική».
Βάσει των επίσημων καταλόγων των μελών, η ακόλουθη εικόνα απεικονίζει για πρώτη φορά το εκτεταμένο δίκτυο μέσων ενημέρωσης του CFR και των δύο κύριων διεθνών θυγατρικών οργανώσεων του.
Τη λέσχη Bilderberg (που καλύπτει κυρίως τις ΗΠΑ και την Ευρώπη) και την rilateral Commission (καλύπτει τη Βόρεια Αμερική, την Ευρώπη και την Ανατολική Ασία), οι οποίες δημιουργήθηκαν από τους ηγέτες του Συμβουλίου για την προώθηση της συνεργασίας της σε διεθνές επίπεδο.
Σε άρθρο του ο πρώην συντάκτης της Washington Post και ο διαμεσολαβητής Richard Harwood περιέγραψαν κάποτε το Συμβούλιο και τα μέλη του ως «το πλησιέστερο πράγμα που υπάρχει σε ένα κυβερνών ίδρυμα στις Ηνωμένες Πολιτείες».
Harwood συνέχισε τονίζοντας πως «η συμμετοχή αυτών των δημοσιογράφων στο Συμβούλιο, δεν είναι μόνο αναγνώριση του ενεργού και σημαντικού ρόλου τους στις δημόσιες υποθέσεις και την ανάληψή τους στην αμερικανική άρχουσα τάξη.
Δεν περιορίζονται στην ανάλυση και την ερμηνεία της εξωτερικής πολιτικής για τις Ηνωμένες Πολιτείες, βοηθούν στο να γίνει πράξη».
Ωστόσο, οι προσωπικότητες των μέσων μαζικής ενημέρωσης αποτελούν μόνο περίπου το 5% του συνόλου των μελών του δικτύου CFR.
Όπως δείχνει το παρακάτω γράφημα, τα βασικά μέλη του CFR περιλαμβάνουν:
-Αρκετούς προέδρου των ΗΠΑ και αντιπρόεδρους και των δύο κομμάτων
-Σχεδόν όλους τους υπουργούς Εσωτερικών, Άμυνας και Οικονομικών
-Πολλούς υψηλόβαθμους στρατιωτικούς διοικητές του αμερικανικού στρατού και του ΝΑΤΟ
-Σχεδόν όλους τους Συμβούλους Εθνικής Ασφάλειας, τους Διευθυντές της CIA, τους Πρεσβευτές στον ΟΗΕ, τους Προέδρους της Fed, τους Πρόεδρους της Παγκόσμιας Τράπεζας
-Μερικά από τα πιο σημαντικά μέλη του Κογκρέσου (κυρίως σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας)
-Πολλούς κορυφαίους δημοσιογράφους, στελέχη των μέσων μαζικής ενημέρωσης και διευθυντές της βιομηχανίας ψυχαγωγίας.
-Πολλούς εξέχοντες ακαδημαϊκούς, ιδίως σε βασικούς τομείς όπως η οικονομία, οι διεθνείς σχέσεις, οι πολιτικές επιστήμες, η ιστορία και η δημοσιογραφία.
-Πολλά κορυφαία στελέχη της Wall Street, ομάδες προβληματισμού πολιτικής, πανεπιστήμια και ΜΚΟ.
Ο John J. McCloy, ο μακροπρόθεσμος πρόεδρος του CFR και σύμβουλος σε εννέα Αμερικανούς προέδρους, είπε στους New York Times για την εποχή που ήταν στην Ουάσινγκτον.
«Όποτε χρειαζόμασταν κάποιο στέλεχος επεξεργαζόμασταν τη λίστα με τα μέλη του CFR».
Το γερμανικό περιοδικό ειδήσεων Der Spiegel περιέγραψε κάποτε το CFR ως τον «πιο ισχυρό ιδιωτικό θεσμό των Ηνωμένων Πολιτειών και του δυτικού κόσμου» και ένα «πολιτικό γραφείο του καπιταλισμού».
Τόσο το λογότυπο του Συμβουλίου (πάνω δεξιά στο παραπάνω παράδειγμα), όσο και το σύνθημά του (ubique - πανταχού παρόν) φαίνεται να τονίζουν αυτή τη φιλοδοξία.
Στο διάσημο άρθρο του σχετικά με το «The American Establishment», ο πολιτικός αρθρογράφος Richard H. Rovere σημείωσε πως «Οι διευθυντές του CFR αποτελούν ένα είδος Προεδρείου για εκείνο το μέρος του Ιδρύματος που καθοδηγεί το πεπρωμένο μας ως έθνος.
Σπάνια δεν καταφέρνει το CFR να μην έχει δικό του άνθρωπο στον Λευκό Οίκο.
Στην πραγματικότητα, είναι γενικά σε θέση να μεριμνήσει ώστε και οι δύο υποψήφιοι να είναι άνθρωποι αποδεκτοί στο CFR».
Μέχρι πρόσφατα, η αξιολόγηση αυτή ήταν δικαιολογημένη.
Έτσι, το 1993 τον πρώην διευθυντή του CFR George H. W. Bush, ακολούθησε το μέλος της CFR Bill Clinton, τον οποίο με τη σειρά του ακολούθησε ο George W. Bush.
Το 2008, το μέλος του CFR, John McCain, έχασε απότν επίσης μέλος του CFR, Barack Obama, ο οποίος έλαβε τα ονόματα ολόκληρου του Υπουργικού Συμβουλίου του, ένα μήνα πριν από την εκλογή του από το υψηλόβαθμο μέλος του CFR και τραπεζίτη της Citigroup Michael Froman.
Από τότε ο κ. Froman διαπραγματεύτηκε τις συμφωνίες ελεύθερων συναλλαγών TTP και TTIP, πριν επιστρέψει στο CFR ως διακεκριμένος συνεργάτης.
Μόνο πριν από τις εκλογές του 2016 το Συμβούλιο δεν μπόρεσε κατά τα φαινόμενα, να επικρατήσει.
Εν πάση περιπτώσει, όχι ακόμα...
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών