Ο Τσίπρας έχει πια μεταμορφωθεί από έναν λαϊκιστή πολιτικό που στρεφόταν κατά της λιτότητας στον πιο απαιτητικό πολιτικό της δημοσιονομικής πειθαρχίας της ΕΕ
«Σε μια ιστορική στιγμή για τα Βαλκάνια, το διπλωματικό αίνιγμα για το όνομα της FYROM έληξε την Παρασκευή (25/1/2019). Με 153 ψήφους, το ελληνικό Kοινοβούλιο ενέκρινε συμφωνία με τη γειτονική χώρα, η οποία θα αλλάξει το όνομά της σε Βόρεια Μακεδονία (προκειμένου να διαφοροποιηθεί από την ελληνική επαρχία της Μακεδονίας). Η αλλαγή ανοίγει το δρόμο για τη Βόρεια Μακεδονία να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση ενώ και οι δυο χώρες είναι πιθανό να επωφεληθούν από ένα νέο status quo που αποτινάσει τις εθνικιστικές αφηγήσεις».
Έτσι ξεκινάει το δημοσίευμα του Foreign Policy για τη Συμφωνία των Πρεσπών, που τιτλοφορείται: «Ο Αλέξης Τσίπρας είναι εξυπνότερος από όσο νομίζετε».
Συμπτωματικά, την Παρασκευή συμπληρώθηκαν τέσσερα χρόνια από την εκλογική νίκη το 2015 του κυβερνώντος κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ, που κάποτε βρισκόταν στο περιθώριο της ελληνικής πολιτικής.
Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος απευθύνθηκε στο Κοινοβούλιο την Πέμπτη (24/1) το βράδυ, πριν από την κρίσιμη ψήφο της επόμενης ημέρας και άδραξε την ευκαιρία να συνδέσει τη διπλωματία με την εσωτερική πολιτική.
«Δεν είμαστε εμείς, που θα δικαιώσουμε την ιστορία. Η Ιστορία θα δικαιώσει την Ελλάδα» τόνισε ο Τσίπρας δήλωσε πριν επιτεθεί στην αντιπολίτευση και στον ηγέτη της, Κυριάκο Μητσοτάκη, για την αρνητική στάση τους στο θέμα. «Το βασικό σας ζήτημα δεν είναι η συμφωνία.
Κύριο θέμα σας είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.
Το κύριο θέμα σας είμαι εγώ. Αυτή είναι η αλήθεια».
Ο Τσίπρας δεν κάνει λάθος. Η αντιπολίτευση είναι πράγματι εξοργισμένη με την ηγεσία του.
Αλλά αυτό συμβαίνει κυρίως επειδή ο Τσίπρας τους έχει ξεπεράσει όλους σε αυτό το θέμα, με τους χειρισμούς του στις διεθνείς διαπραγματεύσεις.
Μέχρι και τις σχέσεις του με τον κυβερνητικό εταίρο του - το μικρότερο κόμμα εγκατέλειψε τελικά την κυβέρνηση πριν από την κρίσιμη ψηφοφορία - διέρρηξε για να αντιμετωπίσει τις εθνικιστικές διαμαρτυρίες σε ολόκληρη τη χώρα . Οι αντίπαλοι του Τσίπρα τον κατηγορούν για κυνισμό και οπορτουνισμό.
Εν τω μεταξύ, ξένοι αξιωματούχοι τον επαίνεσαν για το διπλωματικό θάρρος του.
Είτε έτσι είτε αλλιώς, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι δεινός πολιτικός.
Η μεταμόρφωση του Τσίπρα
Αυτό όμως δεν ήταν πάντα έτσι.
Στις δύσκολες μέρες του 2015, αμέσως μετά την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εθνικές εκλογές, ξεκίνησε μια χαοτική διαπραγμάτευση της Ελλάδας με την ΕΕ, την πιο άτυχη τέτοια προσπάθεια στην ιστορία της μέχρι το Brexit.
Ως αποτέλεσμα των διπλωματικών χειρισμών του Τσίπρα, η οικονομία της Ελλάδας καταστράφηκε ενώ ο πρωθυπουργός επιμελώς αγνόησε το αποτέλεσμα ενός δημοψηφίσματος, που ο ίδιος οργάνωσε και στη συνέχεια υιοθέτησε μια συμφωνία την οποία είχε αρχικά απορρίψει.
Η αλλαγή του Τσίπρα συντελέστηκε, αφού επέζησε σε έναν ακόμη γύρο εκλογών τον Σεπτέμβριο του 2015.
Έκτοτε, ουσιαστικά εγκατέλειψε τα ριζοσπαστικά του διαπιστευτήρια ένα προς ένα, επικεντρώνοντας την προσοχή του σε διεθνή ακροατήρια και παράλληλα διατηρώντας την βασική του δεξαμενή ψηφοφόρων στην Ελλάδα.
Ο πρώην αριστερός αγωνιστής έγινε ο πιο φιλικός προς τις ΗΠΑ και την ΕΕ, Έλληνας πρωθυπουργός από τον Κώστα Σημίτη τη δεκαετία του 1990.
Ο Τσίπρας έχει πια μεταμορφωθεί από έναν λαϊκιστή πολιτικό που στρεφόταν κατά της λιτότητας στον πιο απαιτητικό πολιτικό της δημοσιονομικής πειθαρχίας της ΕΕ που έχει δει η χώρα από τη στιγμή που ξέσπασε η κρίση το 2008.
Και με την ψηφοφορία και την επίτευξη συμφωνίας για το ζήτημα της «Μακεδονίας», ένας φιλόδοξος στόχος εξωτερικής πολιτικής για τις ελληνικές κυβερνήσεις από το 1994, έχει εδραιώσει τη φήμη του στο εξωτερικό, με τα γερμανικά συντηρητικά μέσα ενημέρωσης που κάποτε τασσόταν εναντίον του να φέρουν τους ακόλουθους τίτλους:
«Μόνο ο Τσίπρας αντιστέκεται στο κενό της ηγεσίας της Δύσης», όπως έγραφε πριν από λίγες μέρες η Die Welt.
Πάντως οι εγχώριοι επικριτές του έχουν άλλες απόψεις.
Για το Κομμουνιστικό Κόμμα, είναι ενεργούμενο του ΝΑΤΟ. για τους εθνικιστές είναι προδότης.
Την ίδια ώρα συνεχίζονται οι έπαινοι από τους ξένους αξιωματούχους, χωρίς να πλήττεται στην Ελλάδα.
Οι επιτήδειοι χειρισμοί
Όταν οι διαδοχικές κυβερνήσεις κατέρρεαν κάτω από το βάρος των περικοπών και των μεταρρυθμίσεων, που έπρεπε να προωθήσουν, ο ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα κατάφερε να ολοκληρώσει μία κυβερνητική θητεία, που έχει να επιτευχθεί εδώ και μία δεκαετία στην Ελλάδα.
Ωστόσο επιτεύχθηκε με τεράστιο τίμημα για τη δημοτικότητά του, που βρίσκεται αρκετά πίσω από αυτή του αντιπάλου του Κυριάκου Μητσοτάκη, αν και έχει διαφοροποιηθεί από το αριστερό ακροατήριο, που τον έφερε κάποτε στην εξουσία.
«Η αντιμετώπιση της κατάστασης από την ελληνική κυβέρνηση σε στρατηγικό επίπεδο ήταν θετική, επειδή συνειδητοποίησε ότι υπήρχε ένα παράθυρο ευκαιρίας για να κλείσει το ζήτημα αυτό μια για πάντα», δήλωσε ο Θάνος Ντόκος, γενικός διευθυντής του Ελληνικού Ιδρύματος για την Ευρωπαϊκή και Εξωτερική Πολιτική.
Η επιτυχία της διεθνούς πολιτικής, ωστόσο, απαιτούσε «επιτηδευμένους» εγχώριους ελιγμούς.
Μεγάλο μέρος της σημερινής επιτυχίας του Τσίπρα οφείλεται στην υπολογιζόμενη επιδεξιότητα στην αντιμετώπιση άλλων κομμάτων.
Η αντιπολίτευση ήλπιζε λανθασμένα ότι η συμφωνία της «Μακεδονίας» θα αποδειχτεί καταστροφική για τον Τσίπρα.
Ενώ ο μικρότερος εταίρος του ΣΥΡΙΖΑ εγκατέλειψε την κυβέρνηση, όπως απειλούσε επί μήνες, τα μέλη του κόμματος των ΑΝΕΛ παρέμειναν πιστά στον Τσίπρα.
Το αντιπολιτευόμενο Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα, το οποίο ήλπιζε ότι η υιοθέτηση εθνικιστικών αποχρώσεων θέσεων θα το βοηθήσει να αποσπάσει κάποιες ψήφους από τον ΣΥΡΙΖΑ, είδε βουλευτές του να συντάσσονται επίσης με την κυβέρνηση.
Το ίδιο συνέβη και με το κεντρώο κόμμα Ποτάμι, του οποίου οι βουλευτές φεύγουν τόσο προς τα αριστερά, όσο και προς τα δεξιά.
Αυτές οι πρόσφατες κινήσεις έχουν αποδεκατίσει τα μικρά κόμματα, επιτρέποντας τόσο στον ΣΥΡΙΖΑ όσο και στην αξιωματική αντιπολίτευση, την κεντροδεξιά Νέα Δημοκρατία, να απορροφήσουν υποστηρικτές και ειδικά για τον πρώτο να «εισβάλλει» στον μεσαίο χώρο, που δεν ήταν κάτι πιθανό πριν από μερικά χρόνια.
Και τώρα οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η διαφορά μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Δημοκρατίας – ενόψει εκλογών σε αρκετούς μήνες - μειώνεται.
Τα πολωτικά αφηγήματα
Όλα αυτά βέβαια αφήνουν την Ελλάδα να επιπλέει σε πολύ «επικίνδυνα νερά».
Και ο Τσίπρας και ο Μητσοτάκης έχουν επενδύσει σε πολωτικά αφηγήματα: ο Τσίπρας έγινε ο λαϊκιστής της αντιπολίτευσης για να εκλεγεί το 2015 και ο Μητσοτάκης τώρα ακολούθησε μία εθνικιστική γραμμή στο θέμα της Μακεδονίας.
Δεν είναι βέβαιο αν θα μπορέσουν να παραμείνουν αληθινοί σε όσα διεκήρυτταν.
Η εικόνα του Τσίπρα, μετά από όλα αυτά, έχει «μεταναστεύσει» μακριά από τη ριζοσπαστική αριστερά, στην οποία βρισκόταν πριν από το 2015.
Να πείσει τους αριστερούς να τον στηρίξουν εκ νέου είναι δύσκολο, εάν όχι απίθανο.
Και ο Μητσοτάκης μπορεί να αντιμετωπιστεί με σκεπτικισμό από μετριοπαθείς κεντρώους που πιστεύουν ότι η «εθνικιστική του στάση» στο θέμα της Μακεδονίας τον έχει φέρει σε συμφωνία με τα συμφέροντα της Ρωσίας και της Τουρκίας στην περιοχή.
Αυτό που είναι ξεκάθαρο, όμως, είναι ότι η Ελλάδα έχει φύγει από τη βαλκανοποίηση της πολιτικής της ζωής κατά τη χειρότερη περίοδο της χρηματοπιστωτικής κρίσης.
Και πάλι υπάρχει ένα σχετικά καθαρό δικομματικό σύστημα όπως συνέβαινε πάντα μετά την κατάρρευση της στρατιωτικής κυβέρνησης το 1974.
Ο Τσίπρας κατάφερε να μετατρέψει τον ΣΥΡΙΖΑ σε ένα νέο στέρεο κεντροαριστερό κόμμα για την Ελλάδα.
Αλλά οι συνέπειες της λιτότητας εξακολουθούν να πλήττουν τους απλούς Έλληνες.
Η ανεργία, ενώ μειώνεται, εξακολουθεί να είναι περίπου στο 18%.
Οι χαμηλοί μισθοί και η επισφάλεια στην εργασία είναι ο κανόνας.
Η πορεία της χώρας κατά την επόμενη δεκαετία θα εξαρτηθεί από το εάν ο Τσίπρας μπορεί να πείσει τους Έλληνες ότι μπορεί να αλλάξει αυτή την άσχημη κατάσταση μετά τον τερματισμό της λιτότητας που επιβάλλεται από την ΕΕ. Μπορεί να το καταφέρει;
Ίσως - αλλά η επιτυχημένη διπλωματία του με την FYROM, η οποία έχει εμπνεύσει το «ακροατήριό» του στο εξωτερικό και εντυπωσίασε μερικούς Έλληνες στη χώρα του, μπορεί τελικά να μην βοηθήσει σε αυτή την προσπάθεια.
www.bankingnews.gr
Έτσι ξεκινάει το δημοσίευμα του Foreign Policy για τη Συμφωνία των Πρεσπών, που τιτλοφορείται: «Ο Αλέξης Τσίπρας είναι εξυπνότερος από όσο νομίζετε».
Συμπτωματικά, την Παρασκευή συμπληρώθηκαν τέσσερα χρόνια από την εκλογική νίκη το 2015 του κυβερνώντος κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ, που κάποτε βρισκόταν στο περιθώριο της ελληνικής πολιτικής.
Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος απευθύνθηκε στο Κοινοβούλιο την Πέμπτη (24/1) το βράδυ, πριν από την κρίσιμη ψήφο της επόμενης ημέρας και άδραξε την ευκαιρία να συνδέσει τη διπλωματία με την εσωτερική πολιτική.
«Δεν είμαστε εμείς, που θα δικαιώσουμε την ιστορία. Η Ιστορία θα δικαιώσει την Ελλάδα» τόνισε ο Τσίπρας δήλωσε πριν επιτεθεί στην αντιπολίτευση και στον ηγέτη της, Κυριάκο Μητσοτάκη, για την αρνητική στάση τους στο θέμα. «Το βασικό σας ζήτημα δεν είναι η συμφωνία.
Κύριο θέμα σας είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.
Το κύριο θέμα σας είμαι εγώ. Αυτή είναι η αλήθεια».
Ο Τσίπρας δεν κάνει λάθος. Η αντιπολίτευση είναι πράγματι εξοργισμένη με την ηγεσία του.
Αλλά αυτό συμβαίνει κυρίως επειδή ο Τσίπρας τους έχει ξεπεράσει όλους σε αυτό το θέμα, με τους χειρισμούς του στις διεθνείς διαπραγματεύσεις.
Μέχρι και τις σχέσεις του με τον κυβερνητικό εταίρο του - το μικρότερο κόμμα εγκατέλειψε τελικά την κυβέρνηση πριν από την κρίσιμη ψηφοφορία - διέρρηξε για να αντιμετωπίσει τις εθνικιστικές διαμαρτυρίες σε ολόκληρη τη χώρα . Οι αντίπαλοι του Τσίπρα τον κατηγορούν για κυνισμό και οπορτουνισμό.
Εν τω μεταξύ, ξένοι αξιωματούχοι τον επαίνεσαν για το διπλωματικό θάρρος του.
Είτε έτσι είτε αλλιώς, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι δεινός πολιτικός.
Η μεταμόρφωση του Τσίπρα
Αυτό όμως δεν ήταν πάντα έτσι.
Στις δύσκολες μέρες του 2015, αμέσως μετά την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εθνικές εκλογές, ξεκίνησε μια χαοτική διαπραγμάτευση της Ελλάδας με την ΕΕ, την πιο άτυχη τέτοια προσπάθεια στην ιστορία της μέχρι το Brexit.
Ως αποτέλεσμα των διπλωματικών χειρισμών του Τσίπρα, η οικονομία της Ελλάδας καταστράφηκε ενώ ο πρωθυπουργός επιμελώς αγνόησε το αποτέλεσμα ενός δημοψηφίσματος, που ο ίδιος οργάνωσε και στη συνέχεια υιοθέτησε μια συμφωνία την οποία είχε αρχικά απορρίψει.
Η αλλαγή του Τσίπρα συντελέστηκε, αφού επέζησε σε έναν ακόμη γύρο εκλογών τον Σεπτέμβριο του 2015.
Έκτοτε, ουσιαστικά εγκατέλειψε τα ριζοσπαστικά του διαπιστευτήρια ένα προς ένα, επικεντρώνοντας την προσοχή του σε διεθνή ακροατήρια και παράλληλα διατηρώντας την βασική του δεξαμενή ψηφοφόρων στην Ελλάδα.
Ο πρώην αριστερός αγωνιστής έγινε ο πιο φιλικός προς τις ΗΠΑ και την ΕΕ, Έλληνας πρωθυπουργός από τον Κώστα Σημίτη τη δεκαετία του 1990.
Ο Τσίπρας έχει πια μεταμορφωθεί από έναν λαϊκιστή πολιτικό που στρεφόταν κατά της λιτότητας στον πιο απαιτητικό πολιτικό της δημοσιονομικής πειθαρχίας της ΕΕ που έχει δει η χώρα από τη στιγμή που ξέσπασε η κρίση το 2008.
Και με την ψηφοφορία και την επίτευξη συμφωνίας για το ζήτημα της «Μακεδονίας», ένας φιλόδοξος στόχος εξωτερικής πολιτικής για τις ελληνικές κυβερνήσεις από το 1994, έχει εδραιώσει τη φήμη του στο εξωτερικό, με τα γερμανικά συντηρητικά μέσα ενημέρωσης που κάποτε τασσόταν εναντίον του να φέρουν τους ακόλουθους τίτλους:
«Μόνο ο Τσίπρας αντιστέκεται στο κενό της ηγεσίας της Δύσης», όπως έγραφε πριν από λίγες μέρες η Die Welt.
Πάντως οι εγχώριοι επικριτές του έχουν άλλες απόψεις.
Για το Κομμουνιστικό Κόμμα, είναι ενεργούμενο του ΝΑΤΟ. για τους εθνικιστές είναι προδότης.
Την ίδια ώρα συνεχίζονται οι έπαινοι από τους ξένους αξιωματούχους, χωρίς να πλήττεται στην Ελλάδα.
Οι επιτήδειοι χειρισμοί
Όταν οι διαδοχικές κυβερνήσεις κατέρρεαν κάτω από το βάρος των περικοπών και των μεταρρυθμίσεων, που έπρεπε να προωθήσουν, ο ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα κατάφερε να ολοκληρώσει μία κυβερνητική θητεία, που έχει να επιτευχθεί εδώ και μία δεκαετία στην Ελλάδα.
Ωστόσο επιτεύχθηκε με τεράστιο τίμημα για τη δημοτικότητά του, που βρίσκεται αρκετά πίσω από αυτή του αντιπάλου του Κυριάκου Μητσοτάκη, αν και έχει διαφοροποιηθεί από το αριστερό ακροατήριο, που τον έφερε κάποτε στην εξουσία.
«Η αντιμετώπιση της κατάστασης από την ελληνική κυβέρνηση σε στρατηγικό επίπεδο ήταν θετική, επειδή συνειδητοποίησε ότι υπήρχε ένα παράθυρο ευκαιρίας για να κλείσει το ζήτημα αυτό μια για πάντα», δήλωσε ο Θάνος Ντόκος, γενικός διευθυντής του Ελληνικού Ιδρύματος για την Ευρωπαϊκή και Εξωτερική Πολιτική.
Η επιτυχία της διεθνούς πολιτικής, ωστόσο, απαιτούσε «επιτηδευμένους» εγχώριους ελιγμούς.
Μεγάλο μέρος της σημερινής επιτυχίας του Τσίπρα οφείλεται στην υπολογιζόμενη επιδεξιότητα στην αντιμετώπιση άλλων κομμάτων.
Η αντιπολίτευση ήλπιζε λανθασμένα ότι η συμφωνία της «Μακεδονίας» θα αποδειχτεί καταστροφική για τον Τσίπρα.
Ενώ ο μικρότερος εταίρος του ΣΥΡΙΖΑ εγκατέλειψε την κυβέρνηση, όπως απειλούσε επί μήνες, τα μέλη του κόμματος των ΑΝΕΛ παρέμειναν πιστά στον Τσίπρα.
Το αντιπολιτευόμενο Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα, το οποίο ήλπιζε ότι η υιοθέτηση εθνικιστικών αποχρώσεων θέσεων θα το βοηθήσει να αποσπάσει κάποιες ψήφους από τον ΣΥΡΙΖΑ, είδε βουλευτές του να συντάσσονται επίσης με την κυβέρνηση.
Το ίδιο συνέβη και με το κεντρώο κόμμα Ποτάμι, του οποίου οι βουλευτές φεύγουν τόσο προς τα αριστερά, όσο και προς τα δεξιά.
Αυτές οι πρόσφατες κινήσεις έχουν αποδεκατίσει τα μικρά κόμματα, επιτρέποντας τόσο στον ΣΥΡΙΖΑ όσο και στην αξιωματική αντιπολίτευση, την κεντροδεξιά Νέα Δημοκρατία, να απορροφήσουν υποστηρικτές και ειδικά για τον πρώτο να «εισβάλλει» στον μεσαίο χώρο, που δεν ήταν κάτι πιθανό πριν από μερικά χρόνια.
Και τώρα οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η διαφορά μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Δημοκρατίας – ενόψει εκλογών σε αρκετούς μήνες - μειώνεται.
Τα πολωτικά αφηγήματα
Όλα αυτά βέβαια αφήνουν την Ελλάδα να επιπλέει σε πολύ «επικίνδυνα νερά».
Και ο Τσίπρας και ο Μητσοτάκης έχουν επενδύσει σε πολωτικά αφηγήματα: ο Τσίπρας έγινε ο λαϊκιστής της αντιπολίτευσης για να εκλεγεί το 2015 και ο Μητσοτάκης τώρα ακολούθησε μία εθνικιστική γραμμή στο θέμα της Μακεδονίας.
Δεν είναι βέβαιο αν θα μπορέσουν να παραμείνουν αληθινοί σε όσα διεκήρυτταν.
Η εικόνα του Τσίπρα, μετά από όλα αυτά, έχει «μεταναστεύσει» μακριά από τη ριζοσπαστική αριστερά, στην οποία βρισκόταν πριν από το 2015.
Να πείσει τους αριστερούς να τον στηρίξουν εκ νέου είναι δύσκολο, εάν όχι απίθανο.
Και ο Μητσοτάκης μπορεί να αντιμετωπιστεί με σκεπτικισμό από μετριοπαθείς κεντρώους που πιστεύουν ότι η «εθνικιστική του στάση» στο θέμα της Μακεδονίας τον έχει φέρει σε συμφωνία με τα συμφέροντα της Ρωσίας και της Τουρκίας στην περιοχή.
Αυτό που είναι ξεκάθαρο, όμως, είναι ότι η Ελλάδα έχει φύγει από τη βαλκανοποίηση της πολιτικής της ζωής κατά τη χειρότερη περίοδο της χρηματοπιστωτικής κρίσης.
Και πάλι υπάρχει ένα σχετικά καθαρό δικομματικό σύστημα όπως συνέβαινε πάντα μετά την κατάρρευση της στρατιωτικής κυβέρνησης το 1974.
Ο Τσίπρας κατάφερε να μετατρέψει τον ΣΥΡΙΖΑ σε ένα νέο στέρεο κεντροαριστερό κόμμα για την Ελλάδα.
Αλλά οι συνέπειες της λιτότητας εξακολουθούν να πλήττουν τους απλούς Έλληνες.
Η ανεργία, ενώ μειώνεται, εξακολουθεί να είναι περίπου στο 18%.
Οι χαμηλοί μισθοί και η επισφάλεια στην εργασία είναι ο κανόνας.
Η πορεία της χώρας κατά την επόμενη δεκαετία θα εξαρτηθεί από το εάν ο Τσίπρας μπορεί να πείσει τους Έλληνες ότι μπορεί να αλλάξει αυτή την άσχημη κατάσταση μετά τον τερματισμό της λιτότητας που επιβάλλεται από την ΕΕ. Μπορεί να το καταφέρει;
Ίσως - αλλά η επιτυχημένη διπλωματία του με την FYROM, η οποία έχει εμπνεύσει το «ακροατήριό» του στο εξωτερικό και εντυπωσίασε μερικούς Έλληνες στη χώρα του, μπορεί τελικά να μην βοηθήσει σε αυτή την προσπάθεια.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών