γράφει : Νίκος Κονδυλόπουλος
Gatestone Institute: Η Κίνα προετοιμάζεται για πόλεμο - Οι κινήσεις του προέδρου Xi και ο ρόλος των στρατηγών
Ο τολμηρός ηγέτης της Κίνας Xi Jinping απειλεί τους γείτονές του και τις Ηνωμένες Πολιτείες με μεγάλη συχνότητα τους τελευταίους μήνες.
Όπως αναφέρει σε ανάλυσή του το think tank Strategic Institute από την Ουάσιγκτον έως το Νέο Δελχί, οι υπεύθυνοι χάραξη πολιτικής αναρωτιούνται εάν η Κίνα θα ξεκινήσει την επόμενη μεγάλη σύγκρουση της ιστορίας.
Μία ιδιαίτερα ανησυχητική εξέλιξη στο θέμα αυτό είναι ο κινεζικός στρατός που αποκτά δύναμη στους πολιτικούς κύκλους του Πεκίνου.
Ο Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός (PLA), όπως είναι γνωστός ο κινεζικός στρατός, εξοπλίζεται γρήγορα και η εξέλιξη αυτή προκαλεί συναγερμό.
Το Πεκίνο ισχυρίζεται πάντοτε ότι ο στρατός του είναι μόνο για αμυντικούς σκοπούς, αλλά καμία χώρα δεν απειλεί έδαφος που βρίσκεται υπό τον έλεγχο της Κίνας.
Η συσσώρευση μεγάλων στρατιωτικών δυνάμεων από την Κίνα επομένως, μοιάζει με προετοιμασία για επιθετικότητα.
Μεγάλο μέρος του εξοπλισμού που αποκτά ο Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός – πολεμικά αεροσκάφη, αμφίβιοι αερομεταφορείς και οι στρατηγικά βομβαρδιστικά με τεχνολογία stealth (μη ανιχνεύσιμα από ραντάρ) είναι για την προβολή στρατιωτικής δύναμης και όχι για την εθνική άμυνα.
Οι κινέζοι ηγέτες - και όχι μόνο ο Xi Jinping - πιστεύουν ότι οι τομείς τους θα πρέπει να είναι πολύ μεγαλύτεροι από ό, τι σήμερα.
Η ανησυχία είναι ότι, με δική τους ρητορική, θα χρησιμοποιήσουν τα νέα όπλα για να καταλάβουν άλλες περιοχές και να αυξήσουν την επιρροή του Πεκίνου στη διεθνή γεωστρατηγική σκακιέρα.
Οι κινέζοι ηγέτες –αλλά και άλλοι- έχουν σίγουρα τη χειρότερη περίπτωση αλυτρωτισμού στον κόσμο, καθώς επιδιώκουν να «καταλάβουν» περιοχές που δεν είχαν ποτέ υπό την εξουσία τους, αλλά δεν προσβλέπουν οπωσδήποτε στρατιωτική κατάκτηση ως μέσο για την απόκτηση τεράστιων «χαμένων περιοχών».
Πιστεύουν ότι μπορούν να εκφοβίσουν και στη συνέχεια να εξαναγκάσουν τα εδάφη που εποφθαλμιούν να πέσουν στην «αγκαλιά» του Πεκίνου.
Μιλώντας για την Κίνα, ο Arthur Waldron του Πανεπιστημίου της Πενσυλβανίας είπε στο Ινστιτούτο Gatestone «νομίζω ότι ο στόχος της είναι να αυξήσει τις ανησυχίες στη διεθνή κοινότητα, έτσι ώστε κόσμου έτσι ώστε να γίνει αρκετά ισχυρή και να μπορεί να περιφρονεί τη διεθνή κοινότητα χωρίς συνέπειες».
Παρά την πολεμική ρητορική, οι Κινέζοι γνωρίζουν τι σημαίνει ένας πραγματικός πόλεμος.
Για αιώνες, δεν ήταν πολύ καλοί σε αυτό, υπομένοντας την μια ήττα μετά την άλλη και την μία εισβολή μετά την άλλη.
Το στρατιωτικό τους ρεκόρ κατά τη διάρκεια της θητείας της Λαϊκής Δημοκρατίας είναι εξίσου εντυπωσιακό.
Ναι, οι Κινέζοι «άρπαξαν» τον έλεγχο των νήσων Paracel και των νησιών Spratlys στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας σε μια σειρά αψιμαχιών με διάφορες βιετναμέζικες κυβερνήσεις, αλλά τα περιστατικά αυτά ήταν μικρά σε σύγκριση με τις αποτυχίες.
Ο Mao Zedong είδε την Κίνα να έχει 600.000 νεκρούς - συμπεριλαμβανομένου του γιου του, Mao Anying- να πάρει μια «ισοπαλία» στην Κορέα στις αρχές της δεκαετίας του 1950.
Ο διάδοχός του, ο Deng Xiaoping, ξεκίνησε μια εισβολή το 1979 «για να διδάξει στο Βιετνάμ ένα μάθημα» και αντ 'αυτού υπέστη μια ταπεινωτική ήττα στα χέρια του μικρού κομμουνιστικού γείτονά του.
Όπως δήλωσε ο Willy Lam του κινεζικού πανεπιστημίου του Χονγκ Κονγκ στο Gatestone αυτό το μήνα, «η κορυφαία ηγεσία είναι παρανοϊκή απέναντι σε πιθανές μαζικές κοινωνικές αναταραχές» και έτσι έδωσε τη στρατιωτική και αστυνομική δύναμη να ενισχύσει την εσωτερική ασφάλεια.
ΟXi καταλαβαίνει πολύ καλά ότι είναι ο στρατός και η αστυνομία που κρατούν ζωντανά το Κόμμα».
Ο Xi προσπάθησε να φέρει τον στρατό υπό έλεγχο τόσο με τις προσπάθειες για την καταπολέμηση της διαφθοράς - στην πραγματικότητα με μια σειρά πολιτικών εκκαθαρίσεων - όσο και με τον Teufel Dreyer του Πανεπιστημίου του Μαϊάμι, δήλωσε στο Gatestone "μια σαρωτική στρατιωτική οργάνωση".
Ωστόσο, αυτές οι προσπάθειες δεν ήταν απολύτως επιτυχείς. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Χι προσπαθεί, σύμφωνα με τα λόγια του Waldron, να θεωρηθεί ως «πολεμικός αυτοκράτορας». Γνωρίζει τη δύναμη του PLA ως «βασιλιά», ικανό να υποστηρίξει και να καθαιρέσει πολιτικούς ηγέτες.
«Η σημερινή κινεζική εστίαση στον στρατό αναμφίβολα έχει εσωτερικές πολιτικές ρίζες και δεν σχετίζεται με αλλαγές στο περιβάλλον ασφαλείας», δήλωσε ο Waldron.
Ακριβώς επειδή η διαδικασία είναι εσωτερική δεν την καθιστά λιγότερο επικίνδυνη.
Ο πρόεδρος Xi έχει χρηματοδοτήσει υπερβολικά μεγάλους στρατιωτικούς προϋπολογισμούς και έχει επιτρέψει στους ανώτερους αξιωματικούς να έχουν υπερμεγέθης ρόλους στη διαμόρφωση προκλητικών εξωτερικών πολιτικών.
Η στρατιωτική επιρροή στην κινεζική πρωτεύουσα σημαίνει ότι η εχθρότητα δεν ξεφεύγει ποτέ από τη μόδα.
Δύο φορές τον Δεκέμβριο του 2018, ανώτεροι αξιωματικοί του PLA απείλησαν δημόσια με απρόκλητες επιθέσεις το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ.
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες φοβούνται περισσότερο τον θάνατο», δήλωσε ο ναύαρχος Luo Yuan.
«Έχουμε τώρα πυραύλους Dong Feng-21D, Dong Feng-26
Αυτοί οι πύραυλοι φονιάδες κατά των αεροπλανοφόρων.
Προχωράμε σε επίθεση και βυθίζουμε ένα αμερικανικό αεροπλανοφόρο.
Αφήστε τους να έχουν 5.000 θύματα.
Για να δούμε οι ΗΠΑ φοβούνται ή όχι;»
Ο καθένας, και όχι μόνο οι ΗΠΑ, θα πρέπει να φοβούνται, εν μέρει λόγω των κοινών σημείων μεταξύ του στρατού της Κίνας σήμερα και της Ιαπωνίας στη δεκαετία του 1930.
Στη δεκαετία του 1930, οι στρατιωτικοί αξιωματικοί της Ιαπωνίας, όπως είπε ο Dreyer στο Gatestone, «προχωρούσαν σε δραστικές κινήσεις για να αναγκάσουν την κυβέρνηση να πάει σε πόλεμο, ακόμη και να δολοφονήσουν ιάπωνες πολιτικούς που αντιτίθονταν σε αυτές τις κινήσεις».
Τότε, ο ιαπωνικός στρατός, όπως και ο κινεζικός σήμερα, ενθαρρύνθηκε από την επιτυχία και τον υπερεθνικισμό.
Τότε, όπως και τώρα, η Ιαπωνία είχε τον μεγαλύτερο στρατό της Ασίας
.Στη συνέχεια, όπως και σήμερα, ο μεγαλύτερος στρατός της Ασίας είναι γεμάτος από διαβεβαιώσεις για πολεμική συμπεριφορά.
Επιπλέον, στη δεκαετία του 1930 τα ΜΜΕ δημοσίευσαν την ιδέα ότι η Ιαπωνία περιβάλλεται από εχθρικές δυνάμεις που επιθυμούν να αποτρέψουν την άνοδό της.
Eri Hotta στην Ιαπωνία 1941: Οι Ιάπωνες πιστεύουν ότι ήταν θύματα περιστάσεων και όχι επιδρομείς».
Αυτό ακριβώς κάνουν οι Κινέζοι αυτή τη στιγμή.
«Αν ρωτήσουμε, Θέλουν πόλεμο;» η απάντηση είναι ναι και αν ρωτούμε «ήθελαν να αποφύγουν τον πόλεμο;» η απάντηση είναι ακόμα ναι», σημειώνει ο Maruyama Masao, ένας κορυφαίος μεταπολεμικός πολιτικός επιστήμονας, όπως αναφέρθηκε από τον Hotta.
«Αν και επιθυμούσαν πόλεμο, προσπάθησαν να το αποφύγουν, αν και επιθυμούσαν να το αποφύγουν, σκόπιμα επέλεξαν το μονοπάτι που οδήγησε σε αυτό».
Δυστυχώς, αυτό το τραγικό μοτίβο είναι εμφανές σήμερα σε ένα Πεκίνο όπου οι Κινέζοι, φορώντας αστέρια στους ώμους τους, μοιάζουν σαν να θέλουν να επαναλάβουν ένα από τα χειρότερα λάθη του περασμένου αιώνα.
www.bankingnews.gr
Όπως αναφέρει σε ανάλυσή του το think tank Strategic Institute από την Ουάσιγκτον έως το Νέο Δελχί, οι υπεύθυνοι χάραξη πολιτικής αναρωτιούνται εάν η Κίνα θα ξεκινήσει την επόμενη μεγάλη σύγκρουση της ιστορίας.
Μία ιδιαίτερα ανησυχητική εξέλιξη στο θέμα αυτό είναι ο κινεζικός στρατός που αποκτά δύναμη στους πολιτικούς κύκλους του Πεκίνου.
Ο Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός (PLA), όπως είναι γνωστός ο κινεζικός στρατός, εξοπλίζεται γρήγορα και η εξέλιξη αυτή προκαλεί συναγερμό.
Το Πεκίνο ισχυρίζεται πάντοτε ότι ο στρατός του είναι μόνο για αμυντικούς σκοπούς, αλλά καμία χώρα δεν απειλεί έδαφος που βρίσκεται υπό τον έλεγχο της Κίνας.
Η συσσώρευση μεγάλων στρατιωτικών δυνάμεων από την Κίνα επομένως, μοιάζει με προετοιμασία για επιθετικότητα.
Μεγάλο μέρος του εξοπλισμού που αποκτά ο Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός – πολεμικά αεροσκάφη, αμφίβιοι αερομεταφορείς και οι στρατηγικά βομβαρδιστικά με τεχνολογία stealth (μη ανιχνεύσιμα από ραντάρ) είναι για την προβολή στρατιωτικής δύναμης και όχι για την εθνική άμυνα.
Οι κινέζοι ηγέτες - και όχι μόνο ο Xi Jinping - πιστεύουν ότι οι τομείς τους θα πρέπει να είναι πολύ μεγαλύτεροι από ό, τι σήμερα.
Η ανησυχία είναι ότι, με δική τους ρητορική, θα χρησιμοποιήσουν τα νέα όπλα για να καταλάβουν άλλες περιοχές και να αυξήσουν την επιρροή του Πεκίνου στη διεθνή γεωστρατηγική σκακιέρα.
Οι κινέζοι ηγέτες –αλλά και άλλοι- έχουν σίγουρα τη χειρότερη περίπτωση αλυτρωτισμού στον κόσμο, καθώς επιδιώκουν να «καταλάβουν» περιοχές που δεν είχαν ποτέ υπό την εξουσία τους, αλλά δεν προσβλέπουν οπωσδήποτε στρατιωτική κατάκτηση ως μέσο για την απόκτηση τεράστιων «χαμένων περιοχών».
Πιστεύουν ότι μπορούν να εκφοβίσουν και στη συνέχεια να εξαναγκάσουν τα εδάφη που εποφθαλμιούν να πέσουν στην «αγκαλιά» του Πεκίνου.
Μιλώντας για την Κίνα, ο Arthur Waldron του Πανεπιστημίου της Πενσυλβανίας είπε στο Ινστιτούτο Gatestone «νομίζω ότι ο στόχος της είναι να αυξήσει τις ανησυχίες στη διεθνή κοινότητα, έτσι ώστε κόσμου έτσι ώστε να γίνει αρκετά ισχυρή και να μπορεί να περιφρονεί τη διεθνή κοινότητα χωρίς συνέπειες».
Παρά την πολεμική ρητορική, οι Κινέζοι γνωρίζουν τι σημαίνει ένας πραγματικός πόλεμος.
Για αιώνες, δεν ήταν πολύ καλοί σε αυτό, υπομένοντας την μια ήττα μετά την άλλη και την μία εισβολή μετά την άλλη.
Το στρατιωτικό τους ρεκόρ κατά τη διάρκεια της θητείας της Λαϊκής Δημοκρατίας είναι εξίσου εντυπωσιακό.
Ναι, οι Κινέζοι «άρπαξαν» τον έλεγχο των νήσων Paracel και των νησιών Spratlys στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας σε μια σειρά αψιμαχιών με διάφορες βιετναμέζικες κυβερνήσεις, αλλά τα περιστατικά αυτά ήταν μικρά σε σύγκριση με τις αποτυχίες.
Ο Mao Zedong είδε την Κίνα να έχει 600.000 νεκρούς - συμπεριλαμβανομένου του γιου του, Mao Anying- να πάρει μια «ισοπαλία» στην Κορέα στις αρχές της δεκαετίας του 1950.
Ο διάδοχός του, ο Deng Xiaoping, ξεκίνησε μια εισβολή το 1979 «για να διδάξει στο Βιετνάμ ένα μάθημα» και αντ 'αυτού υπέστη μια ταπεινωτική ήττα στα χέρια του μικρού κομμουνιστικού γείτονά του.
Όπως δήλωσε ο Willy Lam του κινεζικού πανεπιστημίου του Χονγκ Κονγκ στο Gatestone αυτό το μήνα, «η κορυφαία ηγεσία είναι παρανοϊκή απέναντι σε πιθανές μαζικές κοινωνικές αναταραχές» και έτσι έδωσε τη στρατιωτική και αστυνομική δύναμη να ενισχύσει την εσωτερική ασφάλεια.
ΟXi καταλαβαίνει πολύ καλά ότι είναι ο στρατός και η αστυνομία που κρατούν ζωντανά το Κόμμα».
Ο Xi προσπάθησε να φέρει τον στρατό υπό έλεγχο τόσο με τις προσπάθειες για την καταπολέμηση της διαφθοράς - στην πραγματικότητα με μια σειρά πολιτικών εκκαθαρίσεων - όσο και με τον Teufel Dreyer του Πανεπιστημίου του Μαϊάμι, δήλωσε στο Gatestone "μια σαρωτική στρατιωτική οργάνωση".
Ωστόσο, αυτές οι προσπάθειες δεν ήταν απολύτως επιτυχείς. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Χι προσπαθεί, σύμφωνα με τα λόγια του Waldron, να θεωρηθεί ως «πολεμικός αυτοκράτορας». Γνωρίζει τη δύναμη του PLA ως «βασιλιά», ικανό να υποστηρίξει και να καθαιρέσει πολιτικούς ηγέτες.
«Η σημερινή κινεζική εστίαση στον στρατό αναμφίβολα έχει εσωτερικές πολιτικές ρίζες και δεν σχετίζεται με αλλαγές στο περιβάλλον ασφαλείας», δήλωσε ο Waldron.
Ακριβώς επειδή η διαδικασία είναι εσωτερική δεν την καθιστά λιγότερο επικίνδυνη.
Ο πρόεδρος Xi έχει χρηματοδοτήσει υπερβολικά μεγάλους στρατιωτικούς προϋπολογισμούς και έχει επιτρέψει στους ανώτερους αξιωματικούς να έχουν υπερμεγέθης ρόλους στη διαμόρφωση προκλητικών εξωτερικών πολιτικών.
Η στρατιωτική επιρροή στην κινεζική πρωτεύουσα σημαίνει ότι η εχθρότητα δεν ξεφεύγει ποτέ από τη μόδα.
Δύο φορές τον Δεκέμβριο του 2018, ανώτεροι αξιωματικοί του PLA απείλησαν δημόσια με απρόκλητες επιθέσεις το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ.
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες φοβούνται περισσότερο τον θάνατο», δήλωσε ο ναύαρχος Luo Yuan.
«Έχουμε τώρα πυραύλους Dong Feng-21D, Dong Feng-26
Αυτοί οι πύραυλοι φονιάδες κατά των αεροπλανοφόρων.
Προχωράμε σε επίθεση και βυθίζουμε ένα αμερικανικό αεροπλανοφόρο.
Αφήστε τους να έχουν 5.000 θύματα.
Για να δούμε οι ΗΠΑ φοβούνται ή όχι;»
Ο καθένας, και όχι μόνο οι ΗΠΑ, θα πρέπει να φοβούνται, εν μέρει λόγω των κοινών σημείων μεταξύ του στρατού της Κίνας σήμερα και της Ιαπωνίας στη δεκαετία του 1930.
Στη δεκαετία του 1930, οι στρατιωτικοί αξιωματικοί της Ιαπωνίας, όπως είπε ο Dreyer στο Gatestone, «προχωρούσαν σε δραστικές κινήσεις για να αναγκάσουν την κυβέρνηση να πάει σε πόλεμο, ακόμη και να δολοφονήσουν ιάπωνες πολιτικούς που αντιτίθονταν σε αυτές τις κινήσεις».
Τότε, ο ιαπωνικός στρατός, όπως και ο κινεζικός σήμερα, ενθαρρύνθηκε από την επιτυχία και τον υπερεθνικισμό.
Τότε, όπως και τώρα, η Ιαπωνία είχε τον μεγαλύτερο στρατό της Ασίας
.Στη συνέχεια, όπως και σήμερα, ο μεγαλύτερος στρατός της Ασίας είναι γεμάτος από διαβεβαιώσεις για πολεμική συμπεριφορά.
Επιπλέον, στη δεκαετία του 1930 τα ΜΜΕ δημοσίευσαν την ιδέα ότι η Ιαπωνία περιβάλλεται από εχθρικές δυνάμεις που επιθυμούν να αποτρέψουν την άνοδό της.
Eri Hotta στην Ιαπωνία 1941: Οι Ιάπωνες πιστεύουν ότι ήταν θύματα περιστάσεων και όχι επιδρομείς».
Αυτό ακριβώς κάνουν οι Κινέζοι αυτή τη στιγμή.
«Αν ρωτήσουμε, Θέλουν πόλεμο;» η απάντηση είναι ναι και αν ρωτούμε «ήθελαν να αποφύγουν τον πόλεμο;» η απάντηση είναι ακόμα ναι», σημειώνει ο Maruyama Masao, ένας κορυφαίος μεταπολεμικός πολιτικός επιστήμονας, όπως αναφέρθηκε από τον Hotta.
«Αν και επιθυμούσαν πόλεμο, προσπάθησαν να το αποφύγουν, αν και επιθυμούσαν να το αποφύγουν, σκόπιμα επέλεξαν το μονοπάτι που οδήγησε σε αυτό».
Δυστυχώς, αυτό το τραγικό μοτίβο είναι εμφανές σήμερα σε ένα Πεκίνο όπου οι Κινέζοι, φορώντας αστέρια στους ώμους τους, μοιάζουν σαν να θέλουν να επαναλάβουν ένα από τα χειρότερα λάθη του περασμένου αιώνα.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών