γράφει : Νίκος Κονδυλόπουλος
Η Ρωσία σύντομα θα βρεθεί μεταξύ Τουρκίας και Συρίας...
Η Ρωσία σύντομα θα βρεθεί μεταξύ Τουρκίας και Συρίας...
Αφού ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Donald Trump, ανακοίνωσε την απόσυρση από των αμερικανικών στρατευμάτων από τη Συρία, η Βουλή των Αντιπροσώπων ψήφισε με συντριπτική πλειοψηφία ένα ψήφισμα που την κατακρίνει ως «όφελος για τους αντιπάλους της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών, συμπεριλαμβανομένης της Συρίας, του Ιράν και της Ρωσίας».
Έξι ημέρες αργότερα, ο Mitch McConnell, ο Ρεπουμπλικάνος ηγέτης της Γερουσίας, εισήγαγε παρόμοιο ψήφισμα.
Τόνισε ότι «η αποχώρηση από τη Συρία θα προσκαλέσει περισσότερο από το χάος που δημιουργεί τρομοκρατία και δημιουργεί κενό που οι αντίπαλοί μας θα γεμίσουν σίγουρα».
Μια τέτοια διμερής συμφωνία είναι σπάνια στην Ουάσινγκτον αυτές τις μέρες.
Αλλά υποτιμά τη σοφία της απόφασης του Trump, τα οφέλη για τα συμφέροντα των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή και το κόλπο που έχει παίξει στον ρώσο πρόεδρο Vladimir Putinν.
Ο Trump αποκαλεί τη Συρία ένα «αιματηρό πεδίο».
Έχει δίκιο γι 'αυτό.
Είναι επίσης ένα «θέατρο» πολεμικών φυλών και αιρέσεων, ανεξήγητων αρχαίων εχθροτήτων και ασυμβίβαστων διαφορών.
Εάν η αποχώρηση (των ΗΠΑ) δημιουργήσει μια ευκαιρία για τη Ρωσία να γεμίσει το κενό, όπως πιστεύουν οι αμερικανοί νομοθέτες, τότε ο Trump είναι ευτυχής να παραχωρήσει.
Ο ρώσος ηγέτης δεν κέρδισε ακριβώς στη Συρία.
Αργά ή γρήγορα, η Αλ Κάιντα, το Ισλαμικό Κράτος ή η επόμενη τζιχαντιστική ομάδα θα εμφανιστούν στη Συρία.
Όταν συμβεί αυτό, οι Ρώσοι θα είναι ο νέος «διάβολος» στην εξίσωση.
Οι διπλωμάτες τους στη Δαμασκό θα υποστούν επίθεση, όπως και τα ρωσικά στρατεύματα.
Η Ρωσία θα αποστέλλει περισσότερα στρατεύματα για να τους υπερασπιστεί.
Οι πολύτιμες μεσογειακές ναυτικές εγκαταστάσεις του Putin θα απαιτήσουν στρατιωτική ενίσχυση και ούτω καθεξής.
Σύντομα, οι τζιχαντιστές θα προσεταιριστούν τον πολυπληθή μουσουλμανικό πληθυσμό της Ρωσίας.
Η ίδια η Μόσχα θα αποτελέσει στόχο τρομοκρατίας.
Η ζώνη ασφαλείας που ο Putin και ο Τούρκος Πρόεδρος Recep Tayyip Erdogan έχουν πρόσφατα δημιουργήσει στη βόρεια Συρία θα καταρρεύσει.
Ο ηγέτης της Συρίας Bashar al-Assad θεωρεί σωστά ότι είναι παραβίαση της κυριαρχίας της χώρας του και αν μπορεί να πείσει τους Ρώσους προστάτες του να κλείσουν τη ζώνη, ο Erdogan θα απειλήσει με μια ακόμα εισβολή.
Αν ο Putin πάρει τότε το μέρος της Τουρκίας, ο Assad θα πάρει την κατάσταση στα χέρια του.
Ο στρατός του μπορεί να μην είναι κατάλληλος για την καταπολέμηση των ένοπλων αντιπάλων, αλλά οι Κούρδοι είναι και μπορούν να ενεργούν ως πληρεξούσιοι του Assad.
Εάν και όταν ξεσπάσει μια τέτοια διαμάχη στα σύνορα Σύρίας - Τουρκίας, ο Putin θα βρεθεί μεταξύ του Assad και του Erdogan.
Ό, τι και αν κάνει, θα καταλήξει σε εκείνες τις πιο ευάλωτες θέσεις της Μέσης Ανατολής, ο φίλος του εχθρού κάποιου.
Καθώς η Ρωσία αποτελεί την μεγάλη δύναμη στην περιοχή, η Ρωσία αναμένεται επίσης να βοηθήσει τον Σύριο πελάτη της να αποκαταστήσει τις ζημιές στη χώρα από τον εμφύλιο πόλεμο.
Η ανασυγκρότηση της Συρίας από μόνη της αναμένεται να κοστίσει 400 έως 500 δισεκατομμύρια δολάρια.
Πρόκειται για ένα λογαριασμό που δεν είχε καμία πρόθεση να καταβάλει ο Trump - και ένας ακόμη λόγος ήταν ευτυχής να παραδώσει τη βόρεια Συρία στον Putin.
Η Ρωσία δεν μπορεί να αντέξει ένα σχέδιο αυτού του μεγέθους.
Είναι πιθανό ο Putin να περιμένει από τις χώρες της ΕΕ να πληρώσουν το λογαριασμό, είτε από ανθρωπιστική σκέψη είτε με την επιθυμία να προληφθεί ένα άλλο κύμα απολυμένων μεταναστών.
Αλλά αυτό είναι ευσεβής πόθος.
Αντιμέτωπη με ενδεχόμενη εισροή συριακών προσφύγων, η Ευρώπη είναι πιο πιθανό να δημιουργήσει εμπόδια στα νότια και ανατολικά σύνορά της παρά να επενδύσει σε οικονομικά προσιτές κατοικίες στα ερείπια του Χαλεπίου και της Χόμς.
Επιπλέον, η Συρία χρειάζεται περισσότερα από νέες κατοικίες.
Χρειάζεται μια ολόκληρη οικονομία.
Ο τουρισμός, κάποτε η πιο σημαντική βιομηχανία της χώρας, έχει εξαφανιστεί.
Τα σχετικά ασήμαντα πετρελαιοφόρα πεδία της χώρας είναι ανενεργά ή στα χέρια του μικροσκοπικού τμήματος των στρατευμάτων των ΗΠΑ που έχει παραμείνει για να τα φυλάει.
Και το μεγαλύτερο προϊόν εξαγωγής της χώρας είναι οι σπόροι μπαχαρικών.
Ένας άλλος πονοκέφαλος για τον Putin είναι ο συνεχιζόμενος πόλεμος Ισραήλ-Ιράν, ο οποίος διεξάγεται σε μεγάλο βαθμό στο έδαφος της Συρίας.
Μέχρι στιγμής, η Ρωσία ήταν ουδέτερη.
Οι ισχυρές δυνάμεις άμυνας του Ισραήλ ασχολούνται με το τι θεωρούν οι ηγέτες τους ως μια στρατηγική απειλή.
Και, σε αντίθεση με τους Κούρδους, το Ισραήλ δεν είναι σύμμαχος μιας χρήσης.
Ο Putin το ξέρει αυτό και δεν θα διακινδυνεύσει μια στρατιωτική αντιπαράθεση ανεξάρτητα από το πόσες αποθήκες στρατιωτικού υλικού του Ιράν στη Συρία θα καταστρέψει το Ισραήλ παρά τις πιέσεις από τον Assad να αντιδράσει.
Οι κριτικοί που βλέπουν την αποχώρηση των ΗΠΑ ως πράξη αδυναμίας που θα βλάψει το αμερικανικό κύρος και την επιρροή στη Μέση Ανατολή είναι λανθασμένες.
Ο αραβικός κόσμος αντιλαμβάνεται το realpolitik και θα διαβάσει την αδιαφορία του Trump για την τύχη της Συρίας ως αυτοεξυπηρετούμενη συμπεριφορά του ισχυρού.
Γιατί αυτό είναι οι ΗΠΑ.
Έχουν πολύ περισσότερη ναυτική δύναμη, αεροπορικές δυνάμεις, στρατηγικά όπλα από οποιαδήποτε άλλη χώρα στην περιοχή, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας.
Και οι σύμμαχοί του είναι οι πλουσιότερες, καλύτερα τοποθετημένες και πιο στρατιωτικοποιημένες χώρες στη Μέση Ανατολή.
Κανένας από αυτούς δεν θα ανταλλάξει τη σχέση του με την Ουάσινγκτον για συμμαχία με τη Μόσχα και το γνωρίζει αυτό το Trump.
www.bankingnews.gr
Αφού ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Donald Trump, ανακοίνωσε την απόσυρση από των αμερικανικών στρατευμάτων από τη Συρία, η Βουλή των Αντιπροσώπων ψήφισε με συντριπτική πλειοψηφία ένα ψήφισμα που την κατακρίνει ως «όφελος για τους αντιπάλους της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών, συμπεριλαμβανομένης της Συρίας, του Ιράν και της Ρωσίας».
Έξι ημέρες αργότερα, ο Mitch McConnell, ο Ρεπουμπλικάνος ηγέτης της Γερουσίας, εισήγαγε παρόμοιο ψήφισμα.
Τόνισε ότι «η αποχώρηση από τη Συρία θα προσκαλέσει περισσότερο από το χάος που δημιουργεί τρομοκρατία και δημιουργεί κενό που οι αντίπαλοί μας θα γεμίσουν σίγουρα».
Μια τέτοια διμερής συμφωνία είναι σπάνια στην Ουάσινγκτον αυτές τις μέρες.
Αλλά υποτιμά τη σοφία της απόφασης του Trump, τα οφέλη για τα συμφέροντα των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή και το κόλπο που έχει παίξει στον ρώσο πρόεδρο Vladimir Putinν.
Ο Trump αποκαλεί τη Συρία ένα «αιματηρό πεδίο».
Έχει δίκιο γι 'αυτό.
Είναι επίσης ένα «θέατρο» πολεμικών φυλών και αιρέσεων, ανεξήγητων αρχαίων εχθροτήτων και ασυμβίβαστων διαφορών.
Εάν η αποχώρηση (των ΗΠΑ) δημιουργήσει μια ευκαιρία για τη Ρωσία να γεμίσει το κενό, όπως πιστεύουν οι αμερικανοί νομοθέτες, τότε ο Trump είναι ευτυχής να παραχωρήσει.
Ο ρώσος ηγέτης δεν κέρδισε ακριβώς στη Συρία.
Αργά ή γρήγορα, η Αλ Κάιντα, το Ισλαμικό Κράτος ή η επόμενη τζιχαντιστική ομάδα θα εμφανιστούν στη Συρία.
Όταν συμβεί αυτό, οι Ρώσοι θα είναι ο νέος «διάβολος» στην εξίσωση.
Οι διπλωμάτες τους στη Δαμασκό θα υποστούν επίθεση, όπως και τα ρωσικά στρατεύματα.
Η Ρωσία θα αποστέλλει περισσότερα στρατεύματα για να τους υπερασπιστεί.
Οι πολύτιμες μεσογειακές ναυτικές εγκαταστάσεις του Putin θα απαιτήσουν στρατιωτική ενίσχυση και ούτω καθεξής.
Σύντομα, οι τζιχαντιστές θα προσεταιριστούν τον πολυπληθή μουσουλμανικό πληθυσμό της Ρωσίας.
Η ίδια η Μόσχα θα αποτελέσει στόχο τρομοκρατίας.
Η ζώνη ασφαλείας που ο Putin και ο Τούρκος Πρόεδρος Recep Tayyip Erdogan έχουν πρόσφατα δημιουργήσει στη βόρεια Συρία θα καταρρεύσει.
Ο ηγέτης της Συρίας Bashar al-Assad θεωρεί σωστά ότι είναι παραβίαση της κυριαρχίας της χώρας του και αν μπορεί να πείσει τους Ρώσους προστάτες του να κλείσουν τη ζώνη, ο Erdogan θα απειλήσει με μια ακόμα εισβολή.
Αν ο Putin πάρει τότε το μέρος της Τουρκίας, ο Assad θα πάρει την κατάσταση στα χέρια του.
Ο στρατός του μπορεί να μην είναι κατάλληλος για την καταπολέμηση των ένοπλων αντιπάλων, αλλά οι Κούρδοι είναι και μπορούν να ενεργούν ως πληρεξούσιοι του Assad.
Εάν και όταν ξεσπάσει μια τέτοια διαμάχη στα σύνορα Σύρίας - Τουρκίας, ο Putin θα βρεθεί μεταξύ του Assad και του Erdogan.
Ό, τι και αν κάνει, θα καταλήξει σε εκείνες τις πιο ευάλωτες θέσεις της Μέσης Ανατολής, ο φίλος του εχθρού κάποιου.
Καθώς η Ρωσία αποτελεί την μεγάλη δύναμη στην περιοχή, η Ρωσία αναμένεται επίσης να βοηθήσει τον Σύριο πελάτη της να αποκαταστήσει τις ζημιές στη χώρα από τον εμφύλιο πόλεμο.
Η ανασυγκρότηση της Συρίας από μόνη της αναμένεται να κοστίσει 400 έως 500 δισεκατομμύρια δολάρια.
Πρόκειται για ένα λογαριασμό που δεν είχε καμία πρόθεση να καταβάλει ο Trump - και ένας ακόμη λόγος ήταν ευτυχής να παραδώσει τη βόρεια Συρία στον Putin.
Η Ρωσία δεν μπορεί να αντέξει ένα σχέδιο αυτού του μεγέθους.
Είναι πιθανό ο Putin να περιμένει από τις χώρες της ΕΕ να πληρώσουν το λογαριασμό, είτε από ανθρωπιστική σκέψη είτε με την επιθυμία να προληφθεί ένα άλλο κύμα απολυμένων μεταναστών.
Αλλά αυτό είναι ευσεβής πόθος.
Αντιμέτωπη με ενδεχόμενη εισροή συριακών προσφύγων, η Ευρώπη είναι πιο πιθανό να δημιουργήσει εμπόδια στα νότια και ανατολικά σύνορά της παρά να επενδύσει σε οικονομικά προσιτές κατοικίες στα ερείπια του Χαλεπίου και της Χόμς.
Επιπλέον, η Συρία χρειάζεται περισσότερα από νέες κατοικίες.
Χρειάζεται μια ολόκληρη οικονομία.
Ο τουρισμός, κάποτε η πιο σημαντική βιομηχανία της χώρας, έχει εξαφανιστεί.
Τα σχετικά ασήμαντα πετρελαιοφόρα πεδία της χώρας είναι ανενεργά ή στα χέρια του μικροσκοπικού τμήματος των στρατευμάτων των ΗΠΑ που έχει παραμείνει για να τα φυλάει.
Και το μεγαλύτερο προϊόν εξαγωγής της χώρας είναι οι σπόροι μπαχαρικών.
Ένας άλλος πονοκέφαλος για τον Putin είναι ο συνεχιζόμενος πόλεμος Ισραήλ-Ιράν, ο οποίος διεξάγεται σε μεγάλο βαθμό στο έδαφος της Συρίας.
Μέχρι στιγμής, η Ρωσία ήταν ουδέτερη.
Οι ισχυρές δυνάμεις άμυνας του Ισραήλ ασχολούνται με το τι θεωρούν οι ηγέτες τους ως μια στρατηγική απειλή.
Και, σε αντίθεση με τους Κούρδους, το Ισραήλ δεν είναι σύμμαχος μιας χρήσης.
Ο Putin το ξέρει αυτό και δεν θα διακινδυνεύσει μια στρατιωτική αντιπαράθεση ανεξάρτητα από το πόσες αποθήκες στρατιωτικού υλικού του Ιράν στη Συρία θα καταστρέψει το Ισραήλ παρά τις πιέσεις από τον Assad να αντιδράσει.
Οι κριτικοί που βλέπουν την αποχώρηση των ΗΠΑ ως πράξη αδυναμίας που θα βλάψει το αμερικανικό κύρος και την επιρροή στη Μέση Ανατολή είναι λανθασμένες.
Ο αραβικός κόσμος αντιλαμβάνεται το realpolitik και θα διαβάσει την αδιαφορία του Trump για την τύχη της Συρίας ως αυτοεξυπηρετούμενη συμπεριφορά του ισχυρού.
Γιατί αυτό είναι οι ΗΠΑ.
Έχουν πολύ περισσότερη ναυτική δύναμη, αεροπορικές δυνάμεις, στρατηγικά όπλα από οποιαδήποτε άλλη χώρα στην περιοχή, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας.
Και οι σύμμαχοί του είναι οι πλουσιότερες, καλύτερα τοποθετημένες και πιο στρατιωτικοποιημένες χώρες στη Μέση Ανατολή.
Κανένας από αυτούς δεν θα ανταλλάξει τη σχέση του με την Ουάσινγκτον για συμμαχία με τη Μόσχα και το γνωρίζει αυτό το Trump.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών