Λάθος το βέτο του Γάλλου προέδρου στην ενταξιακή πορεία Β. Μακεδονίας και Αλβανίας
Στη διάσκεψη κορυφής ΕΕ-Δυτικών Βαλκανίων του 2003 στη Θεσσαλονίκη, η ΕΕ δήλωσε ότι «το μέλλον των Βαλκανίων βρίσκεται εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης». Αλλά σήμερα το μέλλον φαίνεται πολύ απομακρυσμένο και το πρόσφατο βέτο του Γάλλου προέδρου Macron στις ενταξιακές συνομιλίες της Β. Μακεδονίας και της Αλβανίας, αμφισβήτησαν την ύπαρξή της.
Η απόφασή του ενδέχεται να έχει σοβαρές και εκτεταμένες συνέπειες για τα Δυτικά Βαλκάνια και την ίδια την ΕΕ - εκτός εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες ενεργήσουν εγκαίρως.
Το βέτο Macron ανέστρεψε την συμφωνία που έχει υποστεί μακροχρόνιες σχέσεις μεταξύ της ΕΕ και των Δυτικών Βαλκανίων και ενθάρρυνε τη μεταρρύθμιση και τη συμφιλίωση: ότι η ΕΕ θα επιβράβευε τις χώρες που ανέλαβαν δύσκολες μεταρρυθμίσεις με την πρόοδο στην πορεία ένταξης. Καθώς η πορεία αυτή έρχεται σε αδιέξοδο, οι μεταρρυθμιστές της περιοχής χάνονται, η αξιοπιστία τους εντός των χωρών τους εξασθενεί και οι εκλογικές τους ευκαιρίες παρακωλύονται.
Το πιο αινιγματικό παράδειγμα είναι η πρόσφατα μετονομασθείσα Βόρεια Μακεδονία, της οποίας ο πρωθυπουργός Zoran Zaev διαπραγματεύτηκε το τέλος της διαρκούς διαμάχης της χώρας με την Ελλάδα για το όνομα της, ώστε να διατηρήσει την ελπίδα της ζωντανής.
Αφού έλαβε αυτό το πολιτικά επικίνδυνο βήμα και αρνήθηκε την προσδοκώμενη ανταμοιβή, ο Zaev κάλεσε σε εκλογές, τις οποίες ίσως τους δεξιούς, εθνικιστικούς αντιπάλους του κόμματός του.
Ο Zaev ο οποίος ηγείται της πλέον πραγματικής μεταρρυθμιστικής κυβέρνησης στην περιοχή εδώ και χρόνια, μπορεί να είναι ο πρώτος που θα πληρώσει το τίμημα για την παρεμπόδιση από τον Macron. Όμως ο ευρύτερος κατάλογος πιθανών θυμάτων και δικαιούχων της αδιαλλαξίας της Γαλλίας επισημαίνει δύο απλά γεγονότα: Τα Δυτικά Βαλκάνια δεν είναι ένα σκοτεινό, αλλά κεντρικό σημείο στην μεταβαλλόμενη ισορροπία δυνάμεων στην Ευρώπη και η περιοχή δεν θα παραμείνει ακίνητη ενώ η ΕΕ έχει την πλάτη της .
Το Παρίσι όχι μόνο υπονόμευσε τις προσπάθειες των πραγματικών μεταρρυθμιστών και των δημοκρατών στην περιοχή, αλλά έσπειρε τους σπόρους της αστάθειας και ενθάρρυνε τους επικεφαλής γεωπολιτικούς ανταγωνιστές της ΕΕ και των Ηνωμένων Πολιτειών, τη Ρωσία και την Κίνα.
Δεδομένου ότι ο ενθουσιασμός της ΕΕ για τη διεύρυνση έχει συρρικνωθεί, μειώνοντας τις ελπίδες των υποψήφιων χωρών για ένταξη, η Ρωσία και η Κίνα είναι πολύ πρόθυμες να καλύψουν το κενό που προκύπτει σε επενδύσεις και επιρροή.
Η Σερβία, παρά το γεγονός ότι έχει προχωρήσει πολύ σε συνομιλίες με την ΕΕ, έχει αναδειχθεί ως ο κύριος προορισμός για τις κινεζικές χρηματοπιστωτικές επενδύσεις στην Ανατολική Ευρώπη - συμπεριλαμβανομένων σημαντικών συνεισφορών στον ταχέως αναπτυσσόμενο τομέα της ασφάλειας.
Στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη, η Κίνα είναι υπεύθυνη για την ενιαία μεταπολεμική επένδυση της χώρας, τη σχεδιαζόμενη κατασκευή ενός θερμοηλεκτρικού σταθμού στην πόλη Tuzla, ακόμη και όταν το έργο έχει προκαλέσει σοβαρές περιβαλλοντικές, υγειονομικές και πολιτικές ανησυχίες στο κοινό της Βοσνίας. Στο Μαυροβούνιο, οι κινεζικές επιχειρήσεις κατασκευάζουν μια εθνική οδό ύψους 1,5 δισ. δολαρίων, η οποία μπορεί να έχει σαν αποτέλεσμα το χρέος της χώρας να φτάσει στο 80% του ΑΕΠ.
Όταν η Κίνα παρέχει κεφάλαιο για έργα υποδομής και άλλα έργα μεγάλης κλίμακας, η Ρωσία ασκεί επιρροή μέσω της κυριαρχίας της στον ενεργειακό τομέα και στους πολιτιστικούς δεσμούς της. Η ρωσική και κινεζική χρηματοδότηση συχνά γοητεύει επειδή συνοδεύεται από λιγότερες συσχετίσεις που σχετίζονται με ζητήματα όπως η διαφθορά και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Την περασμένη εβδομάδα, η Σερβία υπέγραψε συμφωνία ελεύθερου εμπορίου με την Ευρωασιατική Οικονομική Ένωση της Ρωσίας, παρά την ασυμβατότητα της συμφωνίας με τις απαιτήσεις ένταξης στην ΕΕ. Η ρωσική εταιρεία Gazprom χρηματοδοτεί το ιστορικό κέντρο ποδοσφαίρου «Κόκκινο Αστέρι» του Βελιγραδίου και το ρωσικό Sputnik και περισσότερα από 20 άλλα ρωσικά πρακτορεία ειδήσεων προωθούν τις ρωσικές αφηγήσεις, οι οποίες συχνά ανακυκλώνονται από εγχώρια μέσα ενημέρωσης. Καθώς η ΕΕ αποσύρεται, η κινεζική και η ρωσική επιρροή θα αυξηθούν μόνο, ασκώντας μια έλξη που με την πάροδο του χρόνου θα αποδειχθεί αρκετά ισχυρή ώστε να αμβλύνει τις χώρες της περιοχής από τα φιλοδυτικά δημοκρατικά τους θεμέλια και να υπονομεύσει μια εύθραυστη ειρήνη.
Αυτό μπορεί να ανατραπεί, μόνο εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες παρέμβουν. Η Ουάσινγκτον μπορεί ακόμα να εκμεταλλευτεί την πρωτοβουλία για να διασφαλίσει ότι η κατάρρευση του ευρωπαϊκού σχεδίου δεν θα σημαίνει το τέλος της ακόρεστης μετά-γιουγκοσλαβικής πολιτικής τάξης.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν την ευκαιρία να προβούν σε συμβολική και πρακτική επιστροφή στον τόπο των μεγαλύτερων παρεμβάσεων της εξωτερικής πολιτικής από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου σε μια περιοχή όπου η αμερικανική ηγεσία εξακολουθεί να είναι ευρέως δημοφιλής και όπου ο μακροπρόθεσμος στόχος των ΗΠΑ μια Ευρώπη «ενιαία, ελεύθερη και ειρηνική» αγκαλιάζεται αλλά αμφισβητείται.
Για να γίνει αυτό, οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να αναλάβουν μια σειρά βραχυπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων πρωτοβουλιών σε ολόκληρη την περιοχή, πρώτα να σταθεροποιήσουν την κατάσταση που προκάλεσε το γαλλικό βέτο και στη συνέχεια να προσφέρουν ένα συναρπαστικό και βιώσιμο αμερικανικό όραμα για τα Δυτικά Βαλκάνια.
Η πιο άμεση προτεραιότητα πρέπει να είναι να καθησυχάσει τις χώρες της περιοχής ότι η ανοιχτή πόρτα του ΝΑΤΟ στην πραγματικότητα παραμένει ανοιχτή. Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι η Βόρεια Μακεδονία θα λάβει την έδρα της ως το 30ο μέλος του ΝΑΤΟ στη διάσκεψη κορυφής του Λονδίνου τον Δεκέμβριο 2019.
Σημαίνει επίσης την επανεκκίνηση της προοπτικής του ΝΑΤΟ στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη, εξασφαλίζοντας ότι η εισερχόμενη κυβέρνηση της χώρας θα είναι σε θέση να υποβάλει το πρώτο ετήσιο εθνικό πρόγραμμα, αφού το ΝΑΤΟ τελικά εκτοξεύσει το σχέδιο δράσης για τη συμμετοχή της χώρας τον περασμένο Δεκέμβριο.
Στη συνέχεια, οι ΗΠΑ θα πρέπει να αξιοποιήσουν την υπάρχουσα πολιτική τους δομή στην περιοχή για να διασφαλίσουν τη σταθερότητα και να διευκολύνουν την επίλυση διαφορών. Πρόσφατα, οι Ηνωμένες Πολιτείες διόρισαν δύο ξεχωριστούς ειδικούς απεσταλμένους - περιφερειακό απεσταλμένο M. Palmer και ειδικό απεσταλμένο για το διάλογο Κοσσυφοπεδίου-Σερβίας Richard Grenell. Αυτή η επίδειξη ενδιαφέροντος από την Ουάσιγκτον είναι ευπρόσδεκτη, αλλά ακόμη πιο ευπρόσδεκτη θα ήταν η απόδειξη ότι δουλεύουν παράλληλα για την υποστήριξη ορθών πολιτικών λύσεων.
Ο κ. Grenell, ο οποίος διατηρεί επίσης τη θέση του ως πρεσβευτής των ΗΠΑ στο Βερολίνο, διαθέτει μια σαφή εντολή από το Trump για να επιτύχει μια «γρήγορη συμφωνία» μεταξύ Βελιγραδίου και Πρίστινα. Αυτό έχει ανανεώσει τους φόβους στην περιοχή ότι η συμφωνία "ανταλλαγής γης" που επεκτάθηκε φέτος από τους προέδρους της Σερβίας και του Κοσσυφοπεδίου για την επίλυση του αμφισβητούμενου καθεστώτος του τελευταίου ενδέχεται να επιστρέψει στην ημερήσια διάταξη.
Το ασαφές σχέδιο χάθηκε μπροστά σε δεκαετίες αμερικανικών και ευρωπαϊκών δεσμεύσεων για την εδαφική ακεραιότητα των μετασυγκροτουμένων κρατών και αποκόπηκε εξαιτίας της αντιπολίτευσης του κοινοβουλίου του Κοσσυφοπεδίου και της ευρείας αποδοκιμασίας από την κοινωνία των πολιτών και τη διεθνή κοινότητα. Παρ 'όλα αυτά, το σχέδιο έτυχε εκπληκτικής υποστήριξης σε σημαντικές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, ακόμα και στον Λευκό Οίκο.
Αυτό δεν μπορεί να συμβεί. Ο κατακερματισμός, οποιουδήποτε είδους, είναι ένα σχέδιο σύγκρουσης, πιθανόν περιφερειακό.
Η Ουάσιγκτον δεν πρέπει να θέσει σε κίνδυνο το αλφα και τα ωμέγα της πολιτικής της στα Δυτικά Βαλκάνια από το τέλος των γιουγκοσλαβικών πολέμων.
Αντ 'αυτού, οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να συνεργαστούν με τους ευρωπαίους συμμάχους τους για να παράσχουν ένα εναλλακτικό πλαίσιο για την ομαλοποίηση των σχέσεων μεταξύ της Σερβίας και του Κοσσυφοπεδίου. Οι πρόσφατες προτάσεις για μια περιφερειακή κοινή αγορά και η ένταξη της περιοχής στον ευρωπαϊκό οικονομικό χώρο θα μπορούσαν να παράσχουν εναλλακτικούς τρόπους αλληλεπίδρασης και συνεργασίας μεταξύ της Σερβίας και του Κοσσυφοπεδίου, καθώς και της υπόλοιπης περιφέρειας, και να επιτρέψουν πρακτικές κοινωνικοοικονομικές ανησυχίες για την αντικατάσταση της βραδυπορίας των ελίτ.
www.bankingnews.gr
Η απόφασή του ενδέχεται να έχει σοβαρές και εκτεταμένες συνέπειες για τα Δυτικά Βαλκάνια και την ίδια την ΕΕ - εκτός εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες ενεργήσουν εγκαίρως.
Το βέτο Macron ανέστρεψε την συμφωνία που έχει υποστεί μακροχρόνιες σχέσεις μεταξύ της ΕΕ και των Δυτικών Βαλκανίων και ενθάρρυνε τη μεταρρύθμιση και τη συμφιλίωση: ότι η ΕΕ θα επιβράβευε τις χώρες που ανέλαβαν δύσκολες μεταρρυθμίσεις με την πρόοδο στην πορεία ένταξης. Καθώς η πορεία αυτή έρχεται σε αδιέξοδο, οι μεταρρυθμιστές της περιοχής χάνονται, η αξιοπιστία τους εντός των χωρών τους εξασθενεί και οι εκλογικές τους ευκαιρίες παρακωλύονται.
Το πιο αινιγματικό παράδειγμα είναι η πρόσφατα μετονομασθείσα Βόρεια Μακεδονία, της οποίας ο πρωθυπουργός Zoran Zaev διαπραγματεύτηκε το τέλος της διαρκούς διαμάχης της χώρας με την Ελλάδα για το όνομα της, ώστε να διατηρήσει την ελπίδα της ζωντανής.
Αφού έλαβε αυτό το πολιτικά επικίνδυνο βήμα και αρνήθηκε την προσδοκώμενη ανταμοιβή, ο Zaev κάλεσε σε εκλογές, τις οποίες ίσως τους δεξιούς, εθνικιστικούς αντιπάλους του κόμματός του.
Ο Zaev ο οποίος ηγείται της πλέον πραγματικής μεταρρυθμιστικής κυβέρνησης στην περιοχή εδώ και χρόνια, μπορεί να είναι ο πρώτος που θα πληρώσει το τίμημα για την παρεμπόδιση από τον Macron. Όμως ο ευρύτερος κατάλογος πιθανών θυμάτων και δικαιούχων της αδιαλλαξίας της Γαλλίας επισημαίνει δύο απλά γεγονότα: Τα Δυτικά Βαλκάνια δεν είναι ένα σκοτεινό, αλλά κεντρικό σημείο στην μεταβαλλόμενη ισορροπία δυνάμεων στην Ευρώπη και η περιοχή δεν θα παραμείνει ακίνητη ενώ η ΕΕ έχει την πλάτη της .
Το Παρίσι όχι μόνο υπονόμευσε τις προσπάθειες των πραγματικών μεταρρυθμιστών και των δημοκρατών στην περιοχή, αλλά έσπειρε τους σπόρους της αστάθειας και ενθάρρυνε τους επικεφαλής γεωπολιτικούς ανταγωνιστές της ΕΕ και των Ηνωμένων Πολιτειών, τη Ρωσία και την Κίνα.
Δεδομένου ότι ο ενθουσιασμός της ΕΕ για τη διεύρυνση έχει συρρικνωθεί, μειώνοντας τις ελπίδες των υποψήφιων χωρών για ένταξη, η Ρωσία και η Κίνα είναι πολύ πρόθυμες να καλύψουν το κενό που προκύπτει σε επενδύσεις και επιρροή.
Η Σερβία, παρά το γεγονός ότι έχει προχωρήσει πολύ σε συνομιλίες με την ΕΕ, έχει αναδειχθεί ως ο κύριος προορισμός για τις κινεζικές χρηματοπιστωτικές επενδύσεις στην Ανατολική Ευρώπη - συμπεριλαμβανομένων σημαντικών συνεισφορών στον ταχέως αναπτυσσόμενο τομέα της ασφάλειας.
Στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη, η Κίνα είναι υπεύθυνη για την ενιαία μεταπολεμική επένδυση της χώρας, τη σχεδιαζόμενη κατασκευή ενός θερμοηλεκτρικού σταθμού στην πόλη Tuzla, ακόμη και όταν το έργο έχει προκαλέσει σοβαρές περιβαλλοντικές, υγειονομικές και πολιτικές ανησυχίες στο κοινό της Βοσνίας. Στο Μαυροβούνιο, οι κινεζικές επιχειρήσεις κατασκευάζουν μια εθνική οδό ύψους 1,5 δισ. δολαρίων, η οποία μπορεί να έχει σαν αποτέλεσμα το χρέος της χώρας να φτάσει στο 80% του ΑΕΠ.
Όταν η Κίνα παρέχει κεφάλαιο για έργα υποδομής και άλλα έργα μεγάλης κλίμακας, η Ρωσία ασκεί επιρροή μέσω της κυριαρχίας της στον ενεργειακό τομέα και στους πολιτιστικούς δεσμούς της. Η ρωσική και κινεζική χρηματοδότηση συχνά γοητεύει επειδή συνοδεύεται από λιγότερες συσχετίσεις που σχετίζονται με ζητήματα όπως η διαφθορά και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Την περασμένη εβδομάδα, η Σερβία υπέγραψε συμφωνία ελεύθερου εμπορίου με την Ευρωασιατική Οικονομική Ένωση της Ρωσίας, παρά την ασυμβατότητα της συμφωνίας με τις απαιτήσεις ένταξης στην ΕΕ. Η ρωσική εταιρεία Gazprom χρηματοδοτεί το ιστορικό κέντρο ποδοσφαίρου «Κόκκινο Αστέρι» του Βελιγραδίου και το ρωσικό Sputnik και περισσότερα από 20 άλλα ρωσικά πρακτορεία ειδήσεων προωθούν τις ρωσικές αφηγήσεις, οι οποίες συχνά ανακυκλώνονται από εγχώρια μέσα ενημέρωσης. Καθώς η ΕΕ αποσύρεται, η κινεζική και η ρωσική επιρροή θα αυξηθούν μόνο, ασκώντας μια έλξη που με την πάροδο του χρόνου θα αποδειχθεί αρκετά ισχυρή ώστε να αμβλύνει τις χώρες της περιοχής από τα φιλοδυτικά δημοκρατικά τους θεμέλια και να υπονομεύσει μια εύθραυστη ειρήνη.
Αυτό μπορεί να ανατραπεί, μόνο εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες παρέμβουν. Η Ουάσινγκτον μπορεί ακόμα να εκμεταλλευτεί την πρωτοβουλία για να διασφαλίσει ότι η κατάρρευση του ευρωπαϊκού σχεδίου δεν θα σημαίνει το τέλος της ακόρεστης μετά-γιουγκοσλαβικής πολιτικής τάξης.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν την ευκαιρία να προβούν σε συμβολική και πρακτική επιστροφή στον τόπο των μεγαλύτερων παρεμβάσεων της εξωτερικής πολιτικής από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου σε μια περιοχή όπου η αμερικανική ηγεσία εξακολουθεί να είναι ευρέως δημοφιλής και όπου ο μακροπρόθεσμος στόχος των ΗΠΑ μια Ευρώπη «ενιαία, ελεύθερη και ειρηνική» αγκαλιάζεται αλλά αμφισβητείται.
Για να γίνει αυτό, οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να αναλάβουν μια σειρά βραχυπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων πρωτοβουλιών σε ολόκληρη την περιοχή, πρώτα να σταθεροποιήσουν την κατάσταση που προκάλεσε το γαλλικό βέτο και στη συνέχεια να προσφέρουν ένα συναρπαστικό και βιώσιμο αμερικανικό όραμα για τα Δυτικά Βαλκάνια.
Η πιο άμεση προτεραιότητα πρέπει να είναι να καθησυχάσει τις χώρες της περιοχής ότι η ανοιχτή πόρτα του ΝΑΤΟ στην πραγματικότητα παραμένει ανοιχτή. Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι η Βόρεια Μακεδονία θα λάβει την έδρα της ως το 30ο μέλος του ΝΑΤΟ στη διάσκεψη κορυφής του Λονδίνου τον Δεκέμβριο 2019.
Σημαίνει επίσης την επανεκκίνηση της προοπτικής του ΝΑΤΟ στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη, εξασφαλίζοντας ότι η εισερχόμενη κυβέρνηση της χώρας θα είναι σε θέση να υποβάλει το πρώτο ετήσιο εθνικό πρόγραμμα, αφού το ΝΑΤΟ τελικά εκτοξεύσει το σχέδιο δράσης για τη συμμετοχή της χώρας τον περασμένο Δεκέμβριο.
Στη συνέχεια, οι ΗΠΑ θα πρέπει να αξιοποιήσουν την υπάρχουσα πολιτική τους δομή στην περιοχή για να διασφαλίσουν τη σταθερότητα και να διευκολύνουν την επίλυση διαφορών. Πρόσφατα, οι Ηνωμένες Πολιτείες διόρισαν δύο ξεχωριστούς ειδικούς απεσταλμένους - περιφερειακό απεσταλμένο M. Palmer και ειδικό απεσταλμένο για το διάλογο Κοσσυφοπεδίου-Σερβίας Richard Grenell. Αυτή η επίδειξη ενδιαφέροντος από την Ουάσιγκτον είναι ευπρόσδεκτη, αλλά ακόμη πιο ευπρόσδεκτη θα ήταν η απόδειξη ότι δουλεύουν παράλληλα για την υποστήριξη ορθών πολιτικών λύσεων.
Ο κ. Grenell, ο οποίος διατηρεί επίσης τη θέση του ως πρεσβευτής των ΗΠΑ στο Βερολίνο, διαθέτει μια σαφή εντολή από το Trump για να επιτύχει μια «γρήγορη συμφωνία» μεταξύ Βελιγραδίου και Πρίστινα. Αυτό έχει ανανεώσει τους φόβους στην περιοχή ότι η συμφωνία "ανταλλαγής γης" που επεκτάθηκε φέτος από τους προέδρους της Σερβίας και του Κοσσυφοπεδίου για την επίλυση του αμφισβητούμενου καθεστώτος του τελευταίου ενδέχεται να επιστρέψει στην ημερήσια διάταξη.
Το ασαφές σχέδιο χάθηκε μπροστά σε δεκαετίες αμερικανικών και ευρωπαϊκών δεσμεύσεων για την εδαφική ακεραιότητα των μετασυγκροτουμένων κρατών και αποκόπηκε εξαιτίας της αντιπολίτευσης του κοινοβουλίου του Κοσσυφοπεδίου και της ευρείας αποδοκιμασίας από την κοινωνία των πολιτών και τη διεθνή κοινότητα. Παρ 'όλα αυτά, το σχέδιο έτυχε εκπληκτικής υποστήριξης σε σημαντικές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, ακόμα και στον Λευκό Οίκο.
Αυτό δεν μπορεί να συμβεί. Ο κατακερματισμός, οποιουδήποτε είδους, είναι ένα σχέδιο σύγκρουσης, πιθανόν περιφερειακό.
Η Ουάσιγκτον δεν πρέπει να θέσει σε κίνδυνο το αλφα και τα ωμέγα της πολιτικής της στα Δυτικά Βαλκάνια από το τέλος των γιουγκοσλαβικών πολέμων.
Αντ 'αυτού, οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να συνεργαστούν με τους ευρωπαίους συμμάχους τους για να παράσχουν ένα εναλλακτικό πλαίσιο για την ομαλοποίηση των σχέσεων μεταξύ της Σερβίας και του Κοσσυφοπεδίου. Οι πρόσφατες προτάσεις για μια περιφερειακή κοινή αγορά και η ένταξη της περιοχής στον ευρωπαϊκό οικονομικό χώρο θα μπορούσαν να παράσχουν εναλλακτικούς τρόπους αλληλεπίδρασης και συνεργασίας μεταξύ της Σερβίας και του Κοσσυφοπεδίου, καθώς και της υπόλοιπης περιφέρειας, και να επιτρέψουν πρακτικές κοινωνικοοικονομικές ανησυχίες για την αντικατάσταση της βραδυπορίας των ελίτ.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών