Πως θα επέλθει ειρήνη στο Αιγαίο;
Η Ελλάδα πρέπει να εγκαταλείψει τα 12 ναυτικά μίλια αναφέρει το τουρκικό site γεωστρατηγικής ανάλυσης Doğu Akdeniz Politik mavi vatan, δηλαδή Πολιτική Γαλάζιας Πατρίδας στην Ανατολική Μεσόγειο.
Πως προήλθε η κυριαρχία στο Αιγαίο;
Χώρες όπως η Ιταλία, η Βρετανία, η Οθωμανική και η Ελλάδα είχαν λόγο για την κυριαρχία των νησιών του Αιγαίου.
Ένας από τους κύριους παράγοντες που διαμορφώνουν τις συνεχιζόμενες σχέσεις μας μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας εδώ και χρόνια, είναι το «Vicious Circle» δηλαδή τα νησιά του Αιγαίου.
Τα νησιά του Αιγαίου υπήρξαν στην ημερήσια διάταξη σε πολλά θέματα στην ιστορική διαδρομή, η ιδιοκτησία τους έχει συζητηθεί και έχει αποκτήσει στρατηγική σημασία σήμερα.
Ωστόσο, η εξουσία ιδιοκτησίας στα νησιά του Αιγαίου έχει διαταράξει τις σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας και φέρει νέα προβλήματα.
Οι δύο χώρες ποτέ δεν ξεκίνησαν ένα επίσημο διάλογο για τα νησιά και αυτό έχει οδηγήσει σε διαμάχες μεταξύ των δύο χωρών.
Η αβεβαιότητα της υφαλοκρηπίδας μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας, στα νησιά του Αιγαίου προκαλεί επίσης πρόβλημα.
Επιπλέον, η απουσία διαπραγμάτευσης για τα υπάρχοντα νησιά, και βράχια προκαλεί ένταση μεταξύ των δύο χωρών
Η πρόσφατη ιστορία των νησιών του Αιγαίου
Τα Δώδεκα Νησιά καταλήφθηκαν από την Ιταλία το 1911-1912. Στη συνέχεια, τα νησιά στα βορειοανατολικά του Αιγαίου καταλήφθηκαν από την Ελλάδα κατά τη διάρκεια του Βαλκανικού Πολέμου.
Ως αποτέλεσμα της Συνθήκης Uşi που υπογράφηκε μεταξύ της Τουρκίας και της Ιταλίας το 1912, η Ιταλία συμφώνησε να αποχωρήσει από τα Δώδεκα Νησιά (ελληνικά Δωδεκάνησα), αλλά αγνόησε αυτήν τη συμφωνία όταν ξέσπασε ο Βαλκανικός Πόλεμος. Σύμφωνα με τη Συνθήκη του Λονδίνου του 1911, τα νησιά που καταλαμβάνει η Ελλάδα στο βόρειο τμήμα του Αιγαίου έφεραν στην ημερήσια διάταξη και το μέλλον των νησιών που αποφασίστηκε από 6 ευρωπαϊκά κράτη (Αυστρία-Ουγγαρία, Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία, Γερμανία και Ιταλία).
Επιπλέον, σε αυτή τη συνθήκη, η Οθωμανική Αυτοκρατορία μετέφερε το νησί της Κρήτης στα βαλκανικά κράτη.
Οι αποφάσεις που ελήφθησαν στη Συνθήκη του Λονδίνου εγκρίθηκαν στη Συνθήκη των Αθηνών που υπεγράφη μεταξύ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και της Ελλάδας το 1913.
Σύμφωνα με την απόφαση 6 ευρωπαϊκών κρατών στη Συνθήκη του Λονδίνου, τα νησιά στο βόρειο τμήμα του Αιγαίου αφέθηκαν στην κυριαρχία της Ελλάδας και συμφωνήθηκε να διατηρεί το καθεστώς αφοπλισμού των νησιών.
Στη Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάνης, τα νησιά στο βόρειο τμήμα του Αιγαίου μεταφέρθηκαν σίγουρα στην Ελλάδα, ενώ τα νησιά στα νοτιοανατολικά μεταφέρθηκαν στην Ιταλία χωρίς κανένα καθεστώς. Τα νησιά στα νοτιοανατολικά του Αιγαίου καταλήφθηκαν από τη Βρετανία κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Ωστόσο, σύμφωνα με τη Συνθήκη Ειρήνης του Παρισιού του 1947, τα εν λόγω νησιά μεταφέρθηκαν στην κυριαρχία της Ελλάδας με τον όρο ότι θα διατηρήσουν καθεστώς αφοπλισμού.
Νομικό καθεστώς των νησιών με βάση τις συνθήκες της Λωζάνης και του Παρισιού
Τα νησιά στα βορειοανατολικά του Αιγαίου βρίσκονται υπό καθεστώς αφοπλισμού στο πλαίσιο της Συνθήκης Ειρήνης της Λωζάνης του 1923 και της Συνθήκης Ειρήνης του Παρισιού του 1947.
Η πιο σημαντική πηγή για τη νομική κυριαρχία των Νησιών του Αιγαίου είναι η Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάνης και τα άρθρα 6, 12, 15 και 16 αυτής της Συνθήκης και το 14ο άρθρο της Συνθήκης Ειρήνης του Παρισιού.
Τα νησιά που βρίσκεται σε ακτίνα 6 ναυτικών μιλίων απέναντι από νησάκια ή βραχονησίδες που κυριαρχεί η Τουρκία θα έχουν χωρικά ύδατα 6 ναυτικά μίλια.
Σύμφωνα με το άρθρο 13 της Συνθήκης Ειρήνης της Λωζάνης τα νησιά Ικαρία, Χίος (Sakiz), Λέσβος (Midilli) και Σάμος (Sisam) έχουν καθεστώς μερικού αφοπλισμού.
Aπαγορεύεται η κατασκευή οχυρώσεων, η δημιουργία χερσαίων και θαλάσσιων βάσεων στα νησιά, ενώ δεν επιτρέπεται να υπάρχει μεγάλος αριθμός στρατιωτικών μονάδων.
Σύμφωνα με το άρθρο 12 της Συνθήκης Ειρήνης της Λωζάνης τα νησιά Limni και Semadirek βρίσκονται σε πλήρη κατάσταση αφοπλισμού.
Απαγορεύεται η δημιουργία χερσαίων-θαλάσσιων βάσεων και η υποστήριξη οχυρώσεων σε αυτά τα νησιά και επίσης δεν επιτρέπεται να υπάρχει μεγάλος αριθμός στρατιωτικών μονάδων. Σύμφωνα με το τέταρτο άρθρο της Σύμβασης των Στενών της Λωζάνης του 1933, τα νησιά Demaret, Limnos, Gökçeada, Bozcaada και Rabbit έχουν αφοπλισμό και εάν ληφθεί υπόψη το 6ο άρθρο, έχει καθοριστεί το καθεστώς αποστρατικοποίησης.
Σύμφωνα με το άρθρο 15 της Συνθήκης Ειρήνης της Λωζάνης νησιά όπως Astampalya (Astropali A), Rhodes, Kalki (Cal on), Skarpanto, Kasos (Shepherd), Pskopis (Tilos), Misiros (Misyros), Kalymnos (Kalymnos) Leros (Εryleryoz), Patmos (Batnoz), Lipsos (Lipsi), Simi (Sömbeki), Kos (Κως), Kastelorizo (Meis) αλλά και βραχονησίδες συνδέονταν με την Ιταλία.
Η Τουρκία δεν είναι συμβαλλόμενο μέρος στην ειρηνευτική συνθήκη του Παρισιού σύμφωνα με το άρθρο 14.
Νησιά όπως Patmos (Batnoz), Lipsi (Lipsos), Karpathos (Kerpe), Kos (İstanköy), Kasos (Çoban), Stampalea, Kalkiya (Hereke), Simi (Sömbeki), Leros (Ileryoz), Kalimnoz (Kilimli), Nisiros (İncirli), Tilos (İlyaki) και συναφή νησάκια βρίσκονται σε πλήρη καθεστώς αφοπλισμού και απαγορεύονται όλα τα είδη οχυρώσεων και στρατιωτικών μονάδων στα εν λόγω νησιά.
Με αυτήν τη συνθήκη, η Ιταλία παρέδωσε όλα τα Δώδεκα Νησιά στην κυριαρχία της Ελλάδας.
Τα νησιά που βρίσκονται στην περιοχή των Νήσων Mentese και δεν αναφέρονται ονομαστικά στη Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάνης και τα 14 νησιά των οποίων αναφέρονται τα ονόματα καθώς και νησάκια ή βραχονησίδες όπως Ίμια βράχια, Bulamas, Kalimnos, Sakarcı είναι Certa, Nergiscik καθώς και 12 νησιά και νησίδες νότια της Κωνσταντινούπολης και 13 νησιά βορειοανατολικά της Κρήτης
Εξοπλισμός και νομική κατάσταση των νησιών του Βοσπόρου
Ενώ εξοπλίζει τα νησιά Semadirek (Σαμοθράκη), Λήμνος και Θάσος, η Ελλάδα ισχυρίστηκε ότι οι όροι και οι προϋποθέσεις έχουν αλλάξει.
Το 1930, η Ελλάδα και η Τουρκία εκμεταλλεύονται τις ευκαιρίες των θετικών εξελίξεων παραβιάζοντας το νομικό καθεστώς των νησιών και άρχισαν να κάνουν οχυρώσεις.
Ταυτόχρονα, οι στρατηγικές και οι προσπάθειες ασφαλείας του ΝΑΤΟ στα δύο κράτη επέτρεψαν στα νησιά να προστατεύσουν το καθεστώς αφοπλισμού.
Η Τουρκία, το 1936, που είχε οδηγήσει σε αλλαγές στην ισορροπία των διεθνών συνθηκών και των εξελίξεων στη Μεσόγειο Θάλασσα πρότεινε την αντικατάσταση της επιχειρηματολογίας της Συμφωνίας της Λωζάνης για τα Στενά με την Σύμβαση των Στενών του Montreux του 1936.
Σύμφωνα με τους δικούς της ισχυρισμούς, η Ελλάδα δηλώνει ότι η Σύμβαση του Montreux του 1936 αντικατέστησε τη Σύμβαση των Στενών της Λωζάνης.
Βάσει αυτών των ισχυρισμών και δηλώσεων, η Ελλάδα οπλίζει τα νησιά υποστηρίζοντας ότι η Σύμβαση του Montreux «εξοπλίζει εκ νέου τα εν λόγω νησιά και αφαίρεσε το καθεστώς».
Η Τουρκία εξοπλίζει επίσης τη βάση της Bozcaada και της Gökçeada με την Σύμβαση του Montreux.
Ωστόσο, λόγω της ισχύος των άρθρων 12 και 13 της ειρηνευτικής συμφωνίας της Λωζάνης, τα νησιά εξακολουθούν να έχουν νομικό καθεστώς αφοπλισμού.
Εξοπλισμός των Δωδεκανήσων
Η πρώτη κίνηση της Ελλάδας για τον οπλισμό των Δωδεκανήσων ήταν το 1952.
Έφτιαξε ένα στρατιωτικό αεροδρόμιο στο νησί της Λέρου (Illeryoz), που βρίσκεται στα Δωδεκάνησα, και έφερε στρατεύματα στο νησί. Ο κύριος παράγοντας πίσω από το άνοιγμα αυτού του αεροδρομίου είναι η απόφαση που ελήφθη στο Συμβούλιο Αντιπροέδρων του ΝΑΤΟ.
Τα επόμενα χρόνια, συνέχισε να αυξάνει αθόρυβα τις στρατιωτικές / πολιτικές πληθυσμιακές δραστηριότητες στο νησί.
Η Ελλάδα συνεχίζει τις πρωτοβουλίες εξοπλισμού της, ειδικά στα Δωδεκάνησα.
Η Τουρκία δεν είναι συμβαλλόμενο μέρος στην ειρηνευτική συνθήκη του Παρισιού του 1947 και δεν δέχεται παραπομπή.
Ενώ αυτά τα βήματα της Ελλάδας δεν είναι έγκυρα, δεν έχουν καμία νομική αξία.
Σύμφωνα με το άρθρο 51 του ΟΗΕ, η κριτική της Τουρκίας είναι έγκυρη, έχει το δικαίωμα να υπερασπιστεί τον εαυτό της.
Η στάση της Τουρκίας για τα νησιά είναι δικαιολογημένη από πλευράς εθνικής ασφάλειας.
Η Τουρκία, σε αυτήν την περίπτωση ζήτησε την καταδίκη της Ελλάδας τη δεκαετία του 1960, παρατήρησε, ότι υπάρχουν και άλλα νησιά που αμφισβητούνται.
Η στάση της Ελλάδα το 1974 ενάντια σε αυτές τις πρωτοβουλίες και οι εξελίξεις σε σχέση με την Κύπρο οδήγησαν στην ίδρυσης της Διοίκησης Χερσαίων Δυνάμεων και στην δημιουργία στρατού του Αιγαίου (4ος Στρατός).
Το κύριο καθήκον του στρατού του Αιγαίου είναι να διασφαλίσει την ασφάλεια των ακτών της Δυτικής Ανατολίας και του Αιγαίου.
Η Ελλάδα αντιλήφθηκε την Διοίκηση του Στρατού του Αιγαίου ως απειλή και ξεκίνησε οχυρωματικές δραστηριότητες σε άλλα νησιά υπό την κυριαρχία της.
Ποια νησιά έχουν οπλισμό;
Ο αριθμός των οχυρώσεων, των στρατιωτικών μονάδων και των στρατιωτικών οχημάτων / εξοπλισμού στα νησιά υπό την κυριαρχία της Ελλάδας και με την κατάσταση του αφοπλισμού είναι αβέβαια.
Η Ελλάδα διεξάγει στρατιωτική εκπαίδευση σε αυτά τα νησιά και προβλέπει να παρέχει ασφάλεια στα νησιά δημιουργώντας δυνάμεις πολιτοφυλακής.
Ποια είναι αυτά τα νησιά;
Agathonisi (Eşek), Arki (Nergizcik), Farmakonisi (Bulamaç), Simi (Sömbeki), Patmos (Batnoz), Pserimos (Keçi), Kalimnos (Kilimli), Kalolimnos (Kelemez), Kos (Istanköy), Ileryoz, Tilos (İlyaki), Rodos (Rhodes), Gyali (Sakarcılar), İncirli Ada, İlipsi ve Kasos (Kerpe) adaları
Στην ομάδα νησιών Meis ανήκουν τα νησιά Ro (Karaada), Kastellorizo (Meis) και Strongyli (Çamada),
Στην ομάδα των Νήσων Saruhan ανήκουν τα νησιά Inousses (Koyun), Samos (Sisam), Chios (Sakız), Ikaria (Ahikerya), Fournoi (Hurşit), Lesvos (Midilli) ve Psara (İpsara) adalar,
Στην Ομάδα των Νήσων Boğazönü ανήκουν Limnos (Limni), Samothraki (Semadirek) ve Thasos (Taşöz) adalar,
Σε όλα αυτά τα νησιά υπάρχουν οχυρωματικά έργα. 
Εδαφικό πρόβλημα
Μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας, ο καθορισμός των εθνικών συνόρων στο Αιγαίο, λαμβάνει υπόψη τις αρχές του εθιμικού δικαίου της θάλασσας, ο κανόνας των 3 μιλίων έγινε βασικά αποδεκτός και η Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάνης σε δύο χώρες μεταξύ ισορροπίας και ορίου, αυτό εντοπίζεται από τον κανόνα των 3 μιλίων.
Οι σχέσεις Ελλάδας και Τουρκίας στη δεκαετία του 1930 εξελίσσονταν θετικά, το 1936 τα χωρικά ύδατα της Ελλάδας αυξήθηκαν στα 6 μίλια.
Η Τουρκία, αύξησε το 1964, τα χωρικά ύδατα των 6 μιλίων.
Τα χωρικά ύδατα και των δύο χωρών έγιναν 6 ναυτικά μίλια.
Ως αποτέλεσμα στο Αιγαίο Πέλαγος η Ελλάδα ελέγχει το 35%, ενώ η Τουρκία έχει μερίδιο 8,8%.
Η Τουρκία, το 1973, έδωσε 27 τεμάχια αδειών εξερεύνησης πετρελαίου.
Ενώ οι διπλωματικές εξελίξεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας ήταν τεταμένες, το πλοίο TCG Çandarlı κατευθύνθηκε στο Αιγαίο με 32 πολεμικά πλοία.
Έτσι, το 1975, η Ελλάδα έφερε αυτό το ζήτημα στο Διεθνές Δικαστήριο (UAD) στη Χάγη.
Ωστόσο, το Τουρκικό σεισμικό πλοίο έρευνας το 1976, ο Horace εστάλει στο Αιγαίο αψηφώντας τις προειδοποιήσεις.
Αυτή τη φορά, η Ελλάδα μετέφερε το θέμα στην UNSC.
Το ζήτημα πήγε στο ICJ με την απόφαση της UNSC.
Η Τουρκία δεν αναγνώρισε την απόφαση του ICJ.
Μια νέα κρίση προέκυψε αφού η Ελλάδα ανακάλυψε κοιτάσματα πετρελαίου γύρω από τη Θάσο το 1987.
Η Τουρκία έστειλε το Piri Reis στην περιοχή και το σεισμικό-I1.
Τα γεγονότα εκτονώθηκαν από τις παρεμβάσεις που υπήρξαν.
Η Ελλάδα έχει το δικαίωμα να ορίσει τα εθνικά της χωρικά σύνορα στα 12 μίλια σύμφωνα με το άρθρο 3 της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας.
Εν τω μεταξύ, καθώς τα νησιά του Αιγαίου αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδας, αυτά τα νησιά έχουν επίσης εδαφικά σύνορα 12 μιλίων.
Η Τουρκία δεν έχει υπογράψει την Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας
Λαμβάνοντας υπόψη αυτό, η Ελλάδα σκέφτεται να αυξήσει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια.
Η κίνηση της Ελλάδας θα οδηγήσει σε νέα προβλήματα στο Αιγαίο Υπάρχουν νησιά που απέχουν 6 μίλια από την Τουρκία.
Σε περίπτωση αύξησης των χωρικών υδάτων της Ελλάδας σε 12 μίλια.
Τα ελληνικά ύδατα είναι 60,33%, τα τουρκικά ύδατα θα είναι 9%,
Τα χωρικά ύδατα των νησιών, των νησίδων και των βράχων που δεν μεταφέρονται στην Ελλάδα θα είναι 10,65%,
Το ποσοστό των διεθνών υδάτων ή της ανοικτής θάλασσας θα είναι 20,02%.
Επίσης, σε περίπτωση τέτοιου γεγονότος η υφαλοκρηπίδα της Τουρκίας θα παραμείνει ενός των ελληνικών υδάτων.
Η Ελλάδα ελέγχει τον εναέριο χώρο στην περιοχή για να αποτρέψει τις πτήσεις των τουρκικών αεροπλάνων, περιορίζοντας την στρατιωτική κυριαρχία της Τουρκίας.
Θα υπάρξουν οικονομικές και εμπορικές απώλειες στην αλιεία και αλλού.
Αύξηση των ναυτικών μιλίων σε 12 θα φυλάκιζε την Τουρκία στο Αιγαίο και το Αιγαίο θα καταστεί ελληνικό.
Μπορούμε να δούμε ότι ο αγώνας εξουσίας στα νησιά θα μεταφερθεί στα χωρικά ύδατα.
Υποστηρίζεται επίσης από την ΕΕ ότι η Ελλάδα μπορεί να αυξήσει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια.
Η Ελλάδα, μέλος της ΕΕ, διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στον καθορισμό των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ, αυξάνοντας τα χωρικά της ύδατα σε 12 μίλια. Αυτή η κατάσταση είναι υπέρ της Ελλάδας και υπέρ της ΕΕ.
Ωστόσο, σε αυτήν την περίπτωση η Τουρκία θα θεωρήσει ότι αυτό είναι αιτία πολέμου, δεν θα επιτρέψει μια τέτοια πρωτοβουλία.
Ο κύριος σκοπός της επιμονής ότι η Ελλάδα θα αυξήσει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια είναι να αποτρέψει πιθανή τουρκική επιχείρηση στα νησιά που είναι οπλισμένα στο Αιγαίο.
Ωστόσο, οι συμφωνίες της Λωζάνης, του Παρισιού και του Mountreux παραμένουν έγκυρες, η κατάστασή τους δεν έχει αλλάξει.
Όταν η Ελλάδα αυξήσει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια, η ελληνοτουρκική σύγκρουση στο Αιγαίο θα είναι μονόδρομος.
Σε αυτήν τη διαδικασία σύγκρουσης η Ελλάδα, θα θέσει σε κίνδυνο τα δικαιώματα σε νησιά, στην Κύπρο, στη Μεσόγειο θα έρθει σε σύγκρουση με την Τουρκία.
Για να αποφευχθεί μια τέτοια σύγκρουση, η Ελλάδα δεν μπορεί πραγματικά να εφαρμόσει την απόφαση των 12 ναυτικών μιλίων.
Μέλη του ΝΑΤΟ Ελλάδα και Τουρκία, δεν μπορούν να αγνοήσουν την Βορειοατλαντική Συμμαχία.
Με λίγα λόγια, η απόφαση της Ελλάδας να επεκτείνει σε 12 μίλια, θα αντιμετωπίσει την άρνηση του ΝΑΤΟ, το ΝΑΤΟ δεν μπορεί να αγνοήσει τις ευαισθησίες στην Τουρκία.
Οι προσπάθειες της Ελλάδας να κυριαρχήσει παράνομα και εχθρικά στο Αιγαίο μέσω διαφόρων συνθηκών θα συνεχίσουν να βλάπτουν τις διμερείς μας σχέσεις.
Η Ελλάδα πρέπει να σταματήσει τις επιχειρήσεις, τις στρατιωτικές ασκήσεις, τη δημιουργία δυνάμεων πολιτοφυλακής και τις προσπάθειες να διαταράξει το νομικό καθεστώς σε νησιά με καθεστώς αφοπλισμού.
Η αποτυχία διαπραγμάτευσης με τις δύο χώρες σχετικά με την υφαλοκρηπίδα στα νησιά θα περιπλέξει περαιτέρω αυτές τις καταστάσεις και θα προκαλέσει πιθανή θερμή σύγκρουση.
Σε αυτήν την περίπτωση, το status quo θα αλλάξει στην περιοχή, τα χωρικά ύδατα και η ιδιοκτησία των νησιών θα συμπεριληφθούν στην ημερήσια διάταξη.
Ταυτόχρονα, θα υπογραφεί νέα συμφωνία για το Αιγαίο Πέλαγος με τη συμμετοχή τρίτων κρατών ή θεσμών.
Η παύση της οχύρωσης της Ελλάδας στα εν λόγω νησιά, η ελαχιστοποίηση του αριθμού των στρατιωτών θα δημιουργήσουν δυναμική για την αύξηση των διμερών σχέσεων.
Με αυτόν τον τρόπο, το ζήτημα των νησιών δεν θα είναι πλέον στην ημερήσια διάταξη.
Η Ελλάδα και η Τουρκία εκτόξευαν κάθε φορά την απειλή επέκτασης των χωρικών υδάτων σε 12 ναυτικά μίλια με σκοπό τις εξορύξεις, όμως αυτό είναι ένα από τα σημαντικά θέματα που πρέπει να συζητηθούν.
Η δημιουργία πλαισίου συμφιλίωσης για το θέμα αυτό, η Ελλάδα και η Τουρκία θα έχουν υπερασπιστεί τα εθνικά συμφέροντα τους. Εάν η Ελλάδα θέλει να διατηρήσει την κυριαρχία της στα νησιά και την Κύπρο θα πρέπει να διαπραγματευτεί με την Τουρκία.
Τα γεγονότα στο Αιγαίο προκαλούν παράλληλα ένταση στην Μεσόγειο.
Ένας άλλος τομέας της διαμάχης εξουσίας μεταξύ των δύο χωρών είναι οι πολιτικές συγκρούσεις στην Κύπρο.
Ταυτόχρονα, ένας από τους σημαντικότερους λόγους για τον εξοπλισμό των νησιών είναι η ειρηνευτική επιχείρηση (!!!!) του 1974.
Στη Μεσόγειο, η συμφωνία της θαλάσσιας δικαιοδοσίας που υπεγράφη μεταξύ της Λιβύης και της Τουρκίας έχει φέρει ένταση.
Ο χάρτης της Σεβίλλης δίνει την δυνατότητα στην Τουρκία να μελετήσει την περιοχή 41 χιλιάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων στη Μεσόγειο.
Ωστόσο το τέλος των ονείρων της Μεγάλης Ιδέας στην Ανατολία θα τους αποτρέψει από το να παραμένουν εχθρικοί στόχοι.
Η συμφιλίωση και η ειρηνική στάση που θα επιδείξει η Ελλάδα μπορεί να δημιουργήσει μια νέα συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών.
Η Ελλάδα πρέπει να αναγνωρίσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα και να σταματήσει να δημιουργεί εχθρικές πολιτικές.
Οι προσπάθειες της Ελλάδας να υπερέχει στο Αιγαίο και την Μεσογείου ενδέχεται να θέσουν σε κίνδυνο τα εθνικά της συμφέροντα κατά την επόμενη περίοδο.
Η Τουρκία έχει συνείδηση ότι ενεργεί με βάση την διπλωματία και είναι πάντα ανοικτή σε επικοινωνία με την Ελλάδα. 
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών