Gatestone Institute: Γιατί ο Erdogan χρειάζεται νέους εχθρούς, ο ρόλος της Ελλάδα και τα μεγάλα προβλήματα στο εσωτερικό

Νέους πολέμους με πραγματικούς ή φανταστικούς εχθρούς φαίνεται να επιδιώκει ο πρόεδρος της Τουρκίας Recep Tayyip Erdogan, φοβούμενος πτώση της εκλογικής του δύναμης εν μέσω μάλιστα μίας οικονομικής κρίσης, σημειώνει σε ανάλυσή του το Gatestone Institute.   
Τα εκλογικά δεδομένα και οι αναλύσεις καταδεικνύουν ότι οι Τούρκοι έχουν την τάση να ενώνονται πίσω από τον ηγέτη τους σε περιόδους κρίσεων ή αντιπαράθεσης με ξένους εχθρούς.
Σύμφωνα με τη δημοσκόπηση της τουρκικής εταιρείας Metropoll, για παράδειγμα, η εκλογική απήχηση του Erdogan έφτασε στο 71,1% τον Δεκέμβριο του 2013, όταν «μετέτρεψε» πολλές κατηγορίες διαφθοράς για αυτόν και την οικογένειά του σε «απόπειρα πραξικοπήματος».
Στις κοινοβουλευτικές εκλογές το 2015, η εκλογική δύναμη του Erdogan σε εθνικό επίπεδο μειώθηκε στο 37,5% και το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης έχασε την κοινοβουλευτική πλειοψηφία του για πρώτη φορά από τότε που ανέλαβε την εξουσία το 2002.
Η έγκριση στις πολιτικές του Erdogan αυξήθηκε απότομα πάλι στο 67,6% μετά από το αποτυχημένο πραξικόπημα εναντίον της κυβέρνησής του τον Ιούλιο του 2016.
Στο αποκορύφωμα της κρίσης του Covid -19 η εκλογική του επιρροή του ήταν ισχυρή στο 55,8%.
Με βάση τα τρέχοντα δεδομένα τις πολιτικές Erdogan εγκρίνει το 50,6% των Τούρκων.
Ο Τούρκος πρόεδρος όμως πιστεύει, πως χρειάζεται νέες εντάσεις με τους αντιπάλους του παρελθόντος και του σήμερα της χώρας του.
Πρόσφατα, καταδικάζοντας την ιστορική συμφωνία εξομάλυνσης των σχέσεων μεταξύ Ισραήλ και Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων (ΗΑΕ), ο Erdogan είπε ότι «επειδή είμαστε δίπλα στην Παλαιστίνη», σκέφτεται να ανακαλέσει τον πρέσβη της Τουρκίας από τα ΗΑΕ.
«Έδωσα οδηγίες στον υπουργό Εξωτερικών μου ...
Μπορούμε να αναστείλουμε τις διπλωματικές σχέσεις [με τα ΗΑΕ] ή να ανακαλέσουμε τον πρέσβη μας στο Αμπού Ντάμπι», σημείωσε ο Erdogan.
Εάν το πράξει, η Τουρκία θα είναι η μόνη χώρα στην περιοχή που δεν έχει καθόλου διπλωματικές σχέσεις με την Αρμενία και την Κύπρο και δεν θα έχει σχέσεις σε πρεσβευτικό επίπεδο με τη Συρία, το Ισραήλ, την Αίγυπτο και τα ΗΑΕ.
Οι σχέσεις της Τουρκίας με πολλές χώρες με τις οποίες έχει πλήρεις διπλωματικούς δεσμούς δεν είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση.
Στα τέλη Ιουλίου, ακόμη και πριν από τη συμφωνία ΗΑΕ-Ισραήλ, ο Τούρκος υπουργός Άμυνας Hulusi Akar είπε πως η Τουρκία θα καταστήσει το Αμπού Ντάμπι, υπόλογο για «κακόβουλες ενέργειες που διαπράχθηκαν στη Λιβύη και τη Συρία».
Είπε ότι τα ΗΑΕ είναι «μια  χώρα που εξυπηρετεί άλλους πολιτικά και στρατιωτικά και χρησιμοποιείται από απόσταση».
Η Τουρκία προφανώς αντιτάσσεται σε οποιαδήποτε συμφωνία που μπορεί να συμβάλλει στη σταθεροποίηση μιας από τις πιο ασταθείς περιοχές του κόσμου.
Στις 3 Αυγούστου 2020, το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών καταδίκασε μια  πετρελαϊκή συμφωνία που συνήφθη μεταξύ μιας εταιρείας με έδρα τις ΗΠΑ και των Κούρδων της Συρίας για την ανάπτυξη πετρελαϊκών πεδίων στη βορειοανατολική Συρία.
Στη βορειοδυτική Συρία, όπου η Τουρκία ελέγχει μικρές εκτάσεις γης, η Άγκυρα απείλησε να απαντήσει στρατιωτικά σε πιθανές επιθέσεις κατά των δυνάμεών της.
Υπάρχουν επίσης «πιο καυτές» διαφορές. Αγνοώντας τις διεθνείς προσπάθειες για εξεύρεση διπλωματικής επίλυσης των διαφορών στα θαλάσσια σύνορα με τον παραδοσιακό αντίπαλό της στο Αιγαίο, την Ελλάδα, στις 10 Αυγούστου, η Τουρκία επανέλαβε τις προσπάθειες ερευνών για πετρέλαιο και φυσικό αέριο στην Ανατολική Μεσόγειο  λίγες μόνο ημέρες μετά την ανακοίνωση της Άγκυρας ότι θα καθυστερήσει τις έρευνες με στόχο την έναρξη διαλόγου με την Αθήνα.
Ο Γάλλος πρόεδρος Emmanuel Macron ζήτησε να επιβληθούν κυρώσεις στην Τουρκία και κατηγόρησε την κυβέρνησή της ότι παραβιάζει τα δικαιώματα της Ελλάδας και της Κύπρου.
Εν όψει της αυξανόμενης τουρκικής επιθετικότητας, ο Macron διέταξε επίσης το Γαλλικό Ναυτικό στην Ανατολική Μεσόγειο να παρέχει στρατιωτική βοήθεια στην Ελλάδα.
Σε μια περαιτέρω κίνηση, η Γαλλία υπέγραψε αμυντική συμφωνία και με την Κύπρο.
Η συμφωνία τέθηκε σε ισχύ την 1η Αυγούστου.
Η διετής Συμφωνία Αμυντικής Συνεργασίας καλύπτει την ενέργεια, τη διαχείριση κρίσεων, την αντιτρομοκρατική και τη ναυτιλιακή ασφάλεια μεταξύ Κύπρου και Γαλλίας.
Εάν προσθέσετε σε αυτήν την επικίνδυνη εικόνα το Ισραήλ και την Αίγυπτο, η Τουρκία βρίσκεται απέναντι σε ισχυρές ναυτικές δυνάμεις στην περιοχή.
Σε ένα επικίνδυνο περιστατικό στις 14 Αυγούστου, δύο πολεμικά πλοία, η φρεγάτα «Λήμνος» του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού και η τουρκική  «Kemal Reis», συγκρούστηκαν στην Ανατολική Μεσόγειο.
Όλες αυτές οι τουρκο-ελληνικές εντάσεις στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο παραπέμπουν στη διάρκεια ενός αιώνα επιδίωξη της Άγκυρας να αποκτήσει μερικά ελληνικά νησιά.
Η εφημερίδα Yeni Safak, φίλα προσκείμενη στον Erdogan πρότεινε, ο τουρκικός στρατός να εισβάλει σε 16 ελληνικά νησιά.
Η στρατηγική του Erdogan για άνοδο της εκλογικής του δύναμης μέσα από περιφερειακές ταραχές δεν περιορίζεται μόνο σε ναυτικές περιπέτειες.
Στο πλαίσιο μιας ξαφνικής αναταραχής μεταξύ του Αζερμπαϊτζάν και της Αρμενίας στις 12 Ιουλίου, ο στρατός της Τουρκίας μαζί με τους Αζέρους ξεκίνησαν μια κοινή στρατιωτική άσκηση διάρκειας δύο εβδομάδων, στην οποία συμμετείχαν οι πολεμικές αεροπορίες των δύο συμμαχικών χωρών.
Στα νοτιοανατολικά της Τουρκίας, το Ιράκ κατηγόρησε την Άγκυρα για επίθεση με drone που σκότωσε δύο υψηλόβαθμους Ιρακινούς στρατιωτικούς αξιωματούχους.
Το περιστατικό συνέβη λίγο πριν από μια προγραμματισμένη επίσκεψη του Τούρκου υπουργού Άμυνας στη Βαγδάτη.
Σε μία τέτοια ατμόσφαιρα το Ιράκ, διεμήνυσε πως ο Hulusi Akar δεν ήταν πλέον ευπρόσδεκτος.
Ο Erdogan χρειάζεται ιστορίες στρατιωτικής ισχύος εναντίον πραγματικών ή φανταστικών ξένων εχθρών για να αυξήσει την εκλογική του επιρροή και δύναμη εν μέσω μιας προβληματικής οικονομίας και αυτό συνιστά ένα άσχημο νέο για την ευρύτερη περιοχή.