Η πλήρης λειτουργία της αμυντικής μηχανής της χώρας απαιτεί πολύ χρήμα και οι πολίτες το κατανοούν
Ημέρες κρίσης για την Ελλάδα και οι ένοπλες δυνάμεις καλούνται να σηκώσουν βαρύ φορτίο.
Το προσωπικό σε επιφυλακή και τα μέσα - κυρίως τα αεροπορικά και τα ναυτικά – λειτουργούν επί μήνες πλέον σε πλήρεις επιχειρησιακούς ρυθμούς, Αυτό σημαίνει πέραν των άλλων έξοδα, ώστε η πολεμική μηχανή της Ελλάδος να συνεχίσει να παράγει ΑΠΟΤΡΟΠΗ.
Γιατί αυτό είναι το προϊόν της αμυντικής βιομηχανίας της χώρας.
Το αναφέρουμε απλά γιατί ένας εύσωμος πρώην Υπουργός Εξωτερικών είχε κάποτε αναρωτηθεί «Και τι παράγει ο στρατός;».
Ευτυχώς για εμάς που βρίσκεται πλέον στο κτήμα του…
Η πλήρης λειτουργία της αμυντικής μηχανής της χώρας απαιτεί πολύ χρήμα και οι πολίτες το κατανοούν.
Αυτή τη στιγμή ακόμα και ο πλέον αντιρρησίας σκύβει το κεφάλι αντιλαμβανόμενος ότι χωρίς πατρίδα δεν υπάρχουν “δικαιώματα”, προνόμια, “συντάξεις”.
Η παρούσα κατάσταση όμως μας δίνει ευκαιρίες για να επαναξιολογήσουμε τις εξοπλιστικές μας προτεραιότητες.
Ο τρόπος είναι απλός, μέσω της παρατήρησης:
Η ελληνοτουρκική αντιπαράθεση λαμβάνει χώρα στο Αιγαίο και πάνω από τις παρυφές της Ανατολικής Μεσογείου.
Τι μέσα χρειάζεται κάποιος για να πολεμήσει εκεί:
Αεροσκάφη πρωτίστως -μαχητικά που κάπως τα κατέχουμε, εναέριου εφοδιασμού (δεν αξιωθήκαμε ποτέ να αποκτήσουμε), έγκαιρης προειδοποίησης και ηλεκτρονικού πολέμου (ας μη το συζητάμε καλύτερα).
Κατόπιν απαιτούνται πλοία για προβολή ισχύος και αντιαεροπορική κάλυψη, αποβατικό στόλο και ελικοπτεροφόρα στη συνέχεια.
Δυστυχώς και εδώ υπάρχουν μεγάλα κενά, τα οποία μόνο το φιλότιμο και η “μαγκιά” των ένστολων παιδιών μας καλύπτει για την ώρα.
Πολλοί και ειδικότεροι από το γράφοντα έχουν επισημάνει ότι αυτοί οι δύο βραχίονες (Αεροπορία και Ναυτικό) χρήζουν αμεσότατης ενίσχυσης.
Όχι μετά από 5 χρόνια, ούτε 5 μήνες αλλά χθες.
Στα επιτελεία “ξύνουν τον πάτο του βαρελιού” για εξεύρεση κονδυλίων που θα καλύψουν αγορές πολύτιμων όπλων και ανταλλακτικών, ακόμη και άμεσα διαθέσιμων αεροσκαφών από συμμάχους τα οποία θα μπορούσαν να καταστούν επιχειρησιακά εντός εβδομάδων.
Μέσα σε τούτη τη συγκυρία, κάποιοι “συνεχίζουν το χαβά τους” οραματιζόμενοι εθνικά τουφέκια, εθνικά τζιπάκια, και άλλα εθνικά κουραφέξαλα για να παρελάσουν τα στρατά την 25η Μαρτίου.
Τα δύο αυτά προγράμματα (10.000 οχήματα προς αντικατάσταση των Mercedes και 180.000 τυφέκια αντί των G3) υπολογίζεται να μας κοστίσουν πάνω από 1,5 δισεκατομμύρια ευρώ!
Η λογική ερώτηση που προκύπτει είναι η ακόλουθη:
-Αν υποθέσουμε ότι είχαμε ήδη επενδύσει αυτά τα κεφάλαια για τα συγκεκριμένα προγράμματα, πόσο θα βελτίωναν την αμυντική μας ισχύ στην παρούσα φάση;
Η Αεροπορία σύμφωνα με πληροφορίες “κάνει έρανο” για 400 εκατομμύρια ευρώ που θα αναστήσουν αρκετά μαχητικά αεροπλάνα, ικανά με τα αντιπλοϊκά βλήματα τους να καθορίσουν την έκβαση ενός πιθανού πολέμου.
Το Ναυτικό αντίστοιχα, επισκευάζει, “κανιβαλλίζει” και κινητοποιεί σκάφη που θα κλείσουν τις διόδους του πιθανού εισβολέα.
Τα τουφέκια και τα αυτοκίνητα, τι προσθέτουν στην αποτρεπτική ικανότητα της χώρας;
Αρμόδια στελέχη που ειδικεύονται σε θέματα φορητού οπλισμού, ξεκαθαρίζουν υπό το καθεστώς της ανωνυμίας ότι ουδέποτε εκφράστηκε από τη στρατιωτική πλευρά επιχειρησιακή απαίτηση για αντικατάσταση του G 3.
Το γιατί είναι πολύ απλό.
Τα τυφέκια ελάχιστη σημασία έχουν στην έκβαση μιας πολεμικής σύρραξης.
Οι επιχειρήσεις -ειδικά στο δικό μας θαλάσσιο θέατρο – κρίνονται από την ναυτική και αεροπορική ισχύ και κατόπιν από τα τεθωρακισμένα και το πυροβολικό.
Κανείς πόλεμος ποτέ δεν χάνεται από τα λιανοτούφεκα.
Έμπειροι οπλουργοί των ενόπλων δυνάμεων όταν ερωτήθηκαν υπηρεσιακά εξέφρασαν την άποψη ότι βελτιώσεις επί του υφιστάμενου φορητού οπλισμού θα ήταν εφικτές με κόστος περίπου 300 ευρώ ανά μονάδα και θα αφορούσαν όχι το σύνολο του αποθέματος αλλά μόνο 50.0000 όπλα πρώτης γραμμής.
Δηλαδή ένα συνολικό πρόγραμμα ανακατασκευής 15 εκατομμυρίων ευρώ. Συγκρίνετε αυτό το νούμερο με το “φαραωνικό” κόστους των 500+ εκατομμυρίων που προσπαθούν να δικαιολογήσουν ανώτατοι κύκλοι εντός των Ενόπλων Δυνάμεων.
Με δεδομένη την απειλή, δε θα ήταν προτιμότερο να χρησιμοποιηθεί αυτά τα 500+ εκατ ευρώ για αγορές πχ. τορπιλών για τα υποβρύχια Type 214 ή βλημάτων Exocet;
Ακόμη και με την απλοϊκή ματιά του μη ειδικού, μοιάζει λογικότερο να ξοδέψουμε τα λιγοστά μας διαθέσιμα κεφάλαια σε όπλα που θα καθηλώσουν τον στόλο των απέναντι ή ακόμη και θα τον καταστρέψουν εντός των λιμανιών του.
Αν οι εισβολείς φτάσουν στα 300 μέτρα από τις ένοπλες δυνάμεις μας, ώστε να είναι χρήσιμα τα τυφέκια πλέον, τότε η περίφημη “αποτροπή” για την οποία μιλούν οι ηγέτες μας θα έχει πάει περίπατο…
www.bankingnews.gr
Το προσωπικό σε επιφυλακή και τα μέσα - κυρίως τα αεροπορικά και τα ναυτικά – λειτουργούν επί μήνες πλέον σε πλήρεις επιχειρησιακούς ρυθμούς, Αυτό σημαίνει πέραν των άλλων έξοδα, ώστε η πολεμική μηχανή της Ελλάδος να συνεχίσει να παράγει ΑΠΟΤΡΟΠΗ.
Γιατί αυτό είναι το προϊόν της αμυντικής βιομηχανίας της χώρας.
Το αναφέρουμε απλά γιατί ένας εύσωμος πρώην Υπουργός Εξωτερικών είχε κάποτε αναρωτηθεί «Και τι παράγει ο στρατός;».
Ευτυχώς για εμάς που βρίσκεται πλέον στο κτήμα του…
Η πλήρης λειτουργία της αμυντικής μηχανής της χώρας απαιτεί πολύ χρήμα και οι πολίτες το κατανοούν.
Αυτή τη στιγμή ακόμα και ο πλέον αντιρρησίας σκύβει το κεφάλι αντιλαμβανόμενος ότι χωρίς πατρίδα δεν υπάρχουν “δικαιώματα”, προνόμια, “συντάξεις”.
Η παρούσα κατάσταση όμως μας δίνει ευκαιρίες για να επαναξιολογήσουμε τις εξοπλιστικές μας προτεραιότητες.
Ο τρόπος είναι απλός, μέσω της παρατήρησης:
Η ελληνοτουρκική αντιπαράθεση λαμβάνει χώρα στο Αιγαίο και πάνω από τις παρυφές της Ανατολικής Μεσογείου.
Τι μέσα χρειάζεται κάποιος για να πολεμήσει εκεί:
Αεροσκάφη πρωτίστως -μαχητικά που κάπως τα κατέχουμε, εναέριου εφοδιασμού (δεν αξιωθήκαμε ποτέ να αποκτήσουμε), έγκαιρης προειδοποίησης και ηλεκτρονικού πολέμου (ας μη το συζητάμε καλύτερα).
Κατόπιν απαιτούνται πλοία για προβολή ισχύος και αντιαεροπορική κάλυψη, αποβατικό στόλο και ελικοπτεροφόρα στη συνέχεια.
Δυστυχώς και εδώ υπάρχουν μεγάλα κενά, τα οποία μόνο το φιλότιμο και η “μαγκιά” των ένστολων παιδιών μας καλύπτει για την ώρα.
Πολλοί και ειδικότεροι από το γράφοντα έχουν επισημάνει ότι αυτοί οι δύο βραχίονες (Αεροπορία και Ναυτικό) χρήζουν αμεσότατης ενίσχυσης.
Όχι μετά από 5 χρόνια, ούτε 5 μήνες αλλά χθες.
Στα επιτελεία “ξύνουν τον πάτο του βαρελιού” για εξεύρεση κονδυλίων που θα καλύψουν αγορές πολύτιμων όπλων και ανταλλακτικών, ακόμη και άμεσα διαθέσιμων αεροσκαφών από συμμάχους τα οποία θα μπορούσαν να καταστούν επιχειρησιακά εντός εβδομάδων.
Μέσα σε τούτη τη συγκυρία, κάποιοι “συνεχίζουν το χαβά τους” οραματιζόμενοι εθνικά τουφέκια, εθνικά τζιπάκια, και άλλα εθνικά κουραφέξαλα για να παρελάσουν τα στρατά την 25η Μαρτίου.
Τα δύο αυτά προγράμματα (10.000 οχήματα προς αντικατάσταση των Mercedes και 180.000 τυφέκια αντί των G3) υπολογίζεται να μας κοστίσουν πάνω από 1,5 δισεκατομμύρια ευρώ!
Η λογική ερώτηση που προκύπτει είναι η ακόλουθη:
-Αν υποθέσουμε ότι είχαμε ήδη επενδύσει αυτά τα κεφάλαια για τα συγκεκριμένα προγράμματα, πόσο θα βελτίωναν την αμυντική μας ισχύ στην παρούσα φάση;
Η Αεροπορία σύμφωνα με πληροφορίες “κάνει έρανο” για 400 εκατομμύρια ευρώ που θα αναστήσουν αρκετά μαχητικά αεροπλάνα, ικανά με τα αντιπλοϊκά βλήματα τους να καθορίσουν την έκβαση ενός πιθανού πολέμου.
Το Ναυτικό αντίστοιχα, επισκευάζει, “κανιβαλλίζει” και κινητοποιεί σκάφη που θα κλείσουν τις διόδους του πιθανού εισβολέα.
Τα τουφέκια και τα αυτοκίνητα, τι προσθέτουν στην αποτρεπτική ικανότητα της χώρας;
Αρμόδια στελέχη που ειδικεύονται σε θέματα φορητού οπλισμού, ξεκαθαρίζουν υπό το καθεστώς της ανωνυμίας ότι ουδέποτε εκφράστηκε από τη στρατιωτική πλευρά επιχειρησιακή απαίτηση για αντικατάσταση του G 3.
Το γιατί είναι πολύ απλό.
Τα τυφέκια ελάχιστη σημασία έχουν στην έκβαση μιας πολεμικής σύρραξης.
Οι επιχειρήσεις -ειδικά στο δικό μας θαλάσσιο θέατρο – κρίνονται από την ναυτική και αεροπορική ισχύ και κατόπιν από τα τεθωρακισμένα και το πυροβολικό.
Κανείς πόλεμος ποτέ δεν χάνεται από τα λιανοτούφεκα.
Έμπειροι οπλουργοί των ενόπλων δυνάμεων όταν ερωτήθηκαν υπηρεσιακά εξέφρασαν την άποψη ότι βελτιώσεις επί του υφιστάμενου φορητού οπλισμού θα ήταν εφικτές με κόστος περίπου 300 ευρώ ανά μονάδα και θα αφορούσαν όχι το σύνολο του αποθέματος αλλά μόνο 50.0000 όπλα πρώτης γραμμής.
Δηλαδή ένα συνολικό πρόγραμμα ανακατασκευής 15 εκατομμυρίων ευρώ. Συγκρίνετε αυτό το νούμερο με το “φαραωνικό” κόστους των 500+ εκατομμυρίων που προσπαθούν να δικαιολογήσουν ανώτατοι κύκλοι εντός των Ενόπλων Δυνάμεων.
Με δεδομένη την απειλή, δε θα ήταν προτιμότερο να χρησιμοποιηθεί αυτά τα 500+ εκατ ευρώ για αγορές πχ. τορπιλών για τα υποβρύχια Type 214 ή βλημάτων Exocet;
Ακόμη και με την απλοϊκή ματιά του μη ειδικού, μοιάζει λογικότερο να ξοδέψουμε τα λιγοστά μας διαθέσιμα κεφάλαια σε όπλα που θα καθηλώσουν τον στόλο των απέναντι ή ακόμη και θα τον καταστρέψουν εντός των λιμανιών του.
Αν οι εισβολείς φτάσουν στα 300 μέτρα από τις ένοπλες δυνάμεις μας, ώστε να είναι χρήσιμα τα τυφέκια πλέον, τότε η περίφημη “αποτροπή” για την οποία μιλούν οι ηγέτες μας θα έχει πάει περίπατο…
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών