Μπορεί η Αραβική Άνοιξη να απέτυχε αλλά στην πράξη επανέρχεται δια της διπλωματίας
Η διπλωματία αντικαθιστά τον πόλεμο, στην Μέση Ανατολή αλλά το σχέδιο ορισμένων δυτικών χωρών παραμένει αναλλοίωτο.
Μπορεί η Αραβική Άνοιξη να απέτυχε αλλά στην πράξη επανέρχεται δια της διπλωματίας.
Σε ένα ενδιαφέρον άρθρο ο τούρκος νομικός Onur Sinan Guzaltan – αν και προκατειλημμένο προς τα τουρκικά συμφέροντα – αναλύει την νέα στρατηγική της Δύσης στην ευρύτερη περιοχή.
Για να κατανοήσουμε το σχέδιο του Ισραήλ θα πρέπει να δούμε την στρατηγική που ακολουθεί τα τελευταία 20 χρόνια.
Αμέσως μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, η κυβέρνηση των ΗΠΑ ανακοίνωσε το Σχέδιο της Μέσης Ανατολής ή Greater Middle East Project (GMEP), το οποίο στόχευε στην αναμόρφωση της πολιτικής γεωγραφίας σε όλο το Ισλάμ μέσω στρατιωτικών παρεμβάσεων και υποκινούμενων επαναστάσεων γνωστό και ως σχέδιο Αραβική Άνοιξη, από το Μαρόκο έως το Πακιστάν.
Το Αφγανιστάν και το Ιράκ συνέβαλλαν στην αρχιτεκτονική αυτού του σχεδίου.
Στη Λιβύη, η κυβέρνηση του Muammar Gaddafi ανατράπηκε από παρέμβαση του ΝΑΤΟ με επικεφαλής τη Γαλλία.
Στην Αίγυπτο και την Τυνησία, τα λαϊκά κινήματα που προέκυψαν από τις κοινωνικές συγκρούσεις κατέλαβαν την εξουσία της Μουσουλμανικής Αδελφότητας σύμφωνα με το Σχέδιο της Μέσης Ανατολής.
Οι εξτρεμιστικές και αυτονομιστικές τρομοκρατικές ομάδες όπως το ISIS και το YPG / PYD (υποσημείωση bankingnews οι κούρδοι δεν είναι τρομοκρατική ομάδα) υποστηρίχθηκαν, ενώ εμφύλιος πόλεμος ξέσπασε στην Συρία.
Ενώ η πρώτη φάση περιλάμβανε καταστροφή, χάος και αστάθεια εν μέρει πέτυχε ωστόσο δεν σημείωσε την ίδια επιτυχία κατά τη φάση της δημιουργίας των νέων κυβερνήσεων.
Στις χώρες της Βόρειας Αφρικής, οι πολιτικές ισλαμιστικές κυβερνήσεις που απορρίπτουν την κοινωνική πραγματικότητα έχουν ανατραπεί.
Στη Συρία, ο Bashar al-Assad διατηρεί την εξουσία καθώς είχε την στήριξη της Ρωσίας.
Στο Λίβανο, η Hezbollah απέκρουσε τις απόπειρες εισβολής του Ισραήλ.
Οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις απέτρεψαν την ίδρυση κράτους στη Βόρεια Συρία υπό τον έλεγχο της Δύσης.
Το δημοψήφισμα για διαχωρισμό του Barzani απέτυχε λόγω της κοινής στάσης από τις χώρες της περιοχής.
Από την άλλη πλευρά, οι πρωτοβουλίες συνεργασίας μεταξύ ισχυρών περιφερειακών χωρών όπως η Τουρκία, το Ιράν και η Ρωσία εντάθηκαν.
Εν ολίγοις, το Σχέδιο της Μέσης Ανατολής ή Greater Middle East Project ενώ ξεκίνησε δυναμικά ξεθώριασε στην πορεία.
Ωστόσο, νέες πρωτοβουλίες από τον άξονα ΗΠΑ, Γαλλίας και Ισραήλ δείχνουν ότι το σχέδιο βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη
Η νέα έκδοση του Σχεδίου της Μέσης Ανατολής ή Greater Middle East Project
Στις αρχές του 2020, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Trump και ο Πρωθυπουργός του Ισραήλ Binyamin Netanyahu ανακοίνωσαν το σχέδιο «Συμφωνία του αιώνα» ως λύση στις ισραηλινοπαλαιστινιακές διαφορές.
Αμέσως μετά την ανακοίνωση του σχεδίου, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι συνεργάτες τους δήλωσαν ότι αναγνώρισαν την Ιερουσαλήμ ως την ισραηλινή πρωτεύουσα.
Εν τω μεταξύ, ξεκίνησε μια διεθνής εκστρατεία συκοφάντησης εναντίον των παλαιστινίων πολιτικών και ομάδων που αντιτάχθηκαν στη συμφωνία του αιώνα.
Η κυβέρνηση Netanyahu, από την άλλη πλευρά, ξεκίνησε μια διπλωματική πρωτοβουλία με τα κράτη του Περσικού Κόλπου, τις χώρες της Αφρικής και των Βαλκανίων με την υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών.
Οι Ισραηλινοί αξιωματούχοι των μυστικών πληροφοριών ξεκίνησαν μια περιοδεία προσέγγισης στην Αφρική, ιδίως στο Τσαντ και το Σουδάν.
Η Σερβία και το Κοσσυφοπέδιο ήταν οι επόμενοι που εντάχθηκαν στο σχέδιο εξομάλυνσης - εμβάθυνσης των σχέσεών τους με το Ισραήλ.
Το διπλωματικό άνοιγμα, του Ισραήλ έχει υποστήριξη από τις ΗΠΑ και συγκεκριμένα από τον γαμπρό του Trump τον Jared Kushner και ο στενός φίλος του Avi Berkowitz (σύμβουλος του Trump), έπαιξαν κρίσιμο ρόλο.
Αυτό συμβαίνει επειδή και οι δύο άνθρωποι έχουν στενούς δεσμούς με το Ισραήλ…
To σχέδιο του Ισραήλ
Το Ισραήλ στοχεύει στην επίτευξη των ακόλουθων στόχων, όταν εμβαθύνει τις σχέσεις μεταξύ των αραβικών χωρών, καθώς και ορισμένων άλλων μουσουλμανικών χωρών όπως το Κοσσυφοπέδιο και το Τσαντ:
1) Να αποτινάξουν τον χαρακτηρισμό του εχθρού για τις μουσουλμανικές χώρες
2)Να κρατήσουν υπό έλεγχο τις αντιδράσεις των μουσουλμανικών χωρών στην διαμάχη με την Παλαιστίνη.
3)Να αναδείξουν την Τουρκία και το Ιράν ως τους νέους εχθρούς του αραβικού κόσμου μέσω του νεο-οθωμανισμού ή μέσω σεχταριστικών συγκρούσεων…
Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι ο επικεφαλής της Mossad Yossi Kohen σε δηλώσεις του υποστήριξε ότι «η Τουρκία είναι μεγαλύτερη απειλή από το Ιράν» για τις αραβικές χώρες.
Το κράτος του Ισραήλ, έχει εκπονήσει εκθέσεις για τους αιγυπτίους, που υποδηλώνουν ότι «η Τουρκία περικυκλώνει την Αίγυπτο από τρία μέτωπα».
4) Το Ισραήλ θέλει να διασπάσει την αντίσταση της Συρίας και του Λιβάνου.
Πως ο Macron υποστηρίζει το Ισραήλ
Τα σχέδια ΗΠΑ-Ισραήλ υποστηρίζονται από την Γαλλία.
Παρόλο που οι σχέσεις Trump και Macron φαίνονται όχι οι καλύτερες, οι δύο ηγέτες εργάζονται ανελλιπώς για να ανοίξουν ένα πεδίο δράσης στην περιοχή για το Ισραήλ.
Ο Macron ασκεί πίεση στον Assad στην Συρία που υποστηρίζει τις παλαιστινιακές δυνάμεις κατά του Ισραήλ.
Επιδιώκει να απομονώσει την Hezbollah, που είναι μια οργάνωση αντίστασης ενάντια στο Ισραήλ ενώ για τους ισραηλίτες είναι τρομοκρατική οργάνωση, χρησιμοποιώντας την επιρροή της στον Λίβανο
Επιδιώκει την απομόνωση του Ιράν, μέσω Συρίας και Λιβάνου.
Η Γαλλία προσπαθεί να επιβάλλει στρατιωτικές, οικονομικές και πολιτικές κυρώσεις στην Τουρκία, η οποία είναι αντίπαλος του Ισραήλ στην περιοχή, ιδίως στην Ανατολική Μεσόγειο. Αναλαμβάνονται πρωτοβουλίες από τη Γαλλία προκειμένου να καταρρεύσει η κυβέρνηση al-Sarraj στη Λιβύη, επίσης υποστηρίζει το PKK / YPG / PYD στο Ιράκ και τη Συρία και παρεμβαίνει στο τουρκικό ναυτικό στην Ανατολική Μεσόγειο.
Ένα από τα άτομα που επηρεάζει τις πολιτικές του Macron στην περιοχή είναι ο Γάλλος φιλόσοφος Jacques Attali.
Ο Attali, έχει επιρροή στη γαλλική πολιτική από την κυβέρνηση του François Mitterrand, και όπως και ο Jared Kushner, γαμπρός του Trump, έχει επίσης στενούς δεσμούς με το Ισραήλ.
Αν και ο Attali έρχεται σε αντίθεση με την κυβέρνηση του Netanyahu, ακολουθεί μια ειδική στάση για την προστασία των Ισραηλινών συμφερόντων.
Όταν βάζουμε όλα τα κομμάτια μαζί, ανακαλύπτουμε ότι το Σχέδιο της Μέσης Ανατολής, το οποίο βασίστηκε στην καταστροφή με την Αραβική Άνοιξη, προχωρά με τη Συμφωνία του αιώνα που βασίζεται στη διπλωματία.
Η απάντηση στον άξονα Γαλλίας και Ισραήλ
Οι δράσεις που αναλαμβάνονται από τον άξονα ΗΠΑ-Γαλλίας-Ισραήλ όχι μόνο στοχεύουν σε ένα έθνος, αλλά και σε όλες τις κυβερνήσεις και τα έθνη στην περιοχή.
Η έκκληση του Ιρανού Προέδρου Hassan Rouhani για την Τουρκία να δράσει μαζί με το Ιράν, κατά της συνεργασίας μεταξύ Ισραήλ και Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, είναι σε μεγάλο βαθμό σημαντική.
Κατά συνέπεια, η Τουρκία θα πρέπει
1)Να εμβαθύνει τη συνεργασία της με το Ιράν στην περιοχή, ιδίως με τον Λίβανο και τη Λιβύη,
2)Να ομαλοποιήσει τις σχέσεις με τη Συρία αμέσως,
3)Να αποτρέψει ο αραβικός κόσμος να βρεθεί κάτω από την επιρροή του άξονα ΗΠΑ-Ισραήλ-Γαλλίας, προσεγγίζοντας εκ νέου την Αίγυτπο,
4)Να εμβαθύνει την συνεργασία με τη Ρωσία στην Ανατολική Μεσόγειο.
Μια μόνιμη λύση θα ήταν η Τουρκία, το Ιράν και η Αίγυπτος να ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις.
Δεν χρειαζόμαστε πια ηγέτες να παραδώσουν την περιοχή στα χέρια του γαμπρού του Trump, στον φιλόσοφο του Maxron και στον Netanyahu.
Χρειαζόμαστε νέους Nassers, Titos, Nehrus και Ataturks για να αλλάξει πορεία η Μέση Ανατολή.
www.bankingnews.gr
Μπορεί η Αραβική Άνοιξη να απέτυχε αλλά στην πράξη επανέρχεται δια της διπλωματίας.
Σε ένα ενδιαφέρον άρθρο ο τούρκος νομικός Onur Sinan Guzaltan – αν και προκατειλημμένο προς τα τουρκικά συμφέροντα – αναλύει την νέα στρατηγική της Δύσης στην ευρύτερη περιοχή.
Για να κατανοήσουμε το σχέδιο του Ισραήλ θα πρέπει να δούμε την στρατηγική που ακολουθεί τα τελευταία 20 χρόνια.
Αμέσως μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, η κυβέρνηση των ΗΠΑ ανακοίνωσε το Σχέδιο της Μέσης Ανατολής ή Greater Middle East Project (GMEP), το οποίο στόχευε στην αναμόρφωση της πολιτικής γεωγραφίας σε όλο το Ισλάμ μέσω στρατιωτικών παρεμβάσεων και υποκινούμενων επαναστάσεων γνωστό και ως σχέδιο Αραβική Άνοιξη, από το Μαρόκο έως το Πακιστάν.
Το Αφγανιστάν και το Ιράκ συνέβαλλαν στην αρχιτεκτονική αυτού του σχεδίου.
Στη Λιβύη, η κυβέρνηση του Muammar Gaddafi ανατράπηκε από παρέμβαση του ΝΑΤΟ με επικεφαλής τη Γαλλία.
Στην Αίγυπτο και την Τυνησία, τα λαϊκά κινήματα που προέκυψαν από τις κοινωνικές συγκρούσεις κατέλαβαν την εξουσία της Μουσουλμανικής Αδελφότητας σύμφωνα με το Σχέδιο της Μέσης Ανατολής.
Οι εξτρεμιστικές και αυτονομιστικές τρομοκρατικές ομάδες όπως το ISIS και το YPG / PYD (υποσημείωση bankingnews οι κούρδοι δεν είναι τρομοκρατική ομάδα) υποστηρίχθηκαν, ενώ εμφύλιος πόλεμος ξέσπασε στην Συρία.
Ενώ η πρώτη φάση περιλάμβανε καταστροφή, χάος και αστάθεια εν μέρει πέτυχε ωστόσο δεν σημείωσε την ίδια επιτυχία κατά τη φάση της δημιουργίας των νέων κυβερνήσεων.
Στις χώρες της Βόρειας Αφρικής, οι πολιτικές ισλαμιστικές κυβερνήσεις που απορρίπτουν την κοινωνική πραγματικότητα έχουν ανατραπεί.
Στη Συρία, ο Bashar al-Assad διατηρεί την εξουσία καθώς είχε την στήριξη της Ρωσίας.
Στο Λίβανο, η Hezbollah απέκρουσε τις απόπειρες εισβολής του Ισραήλ.
Οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις απέτρεψαν την ίδρυση κράτους στη Βόρεια Συρία υπό τον έλεγχο της Δύσης.
Το δημοψήφισμα για διαχωρισμό του Barzani απέτυχε λόγω της κοινής στάσης από τις χώρες της περιοχής.
Από την άλλη πλευρά, οι πρωτοβουλίες συνεργασίας μεταξύ ισχυρών περιφερειακών χωρών όπως η Τουρκία, το Ιράν και η Ρωσία εντάθηκαν.
Εν ολίγοις, το Σχέδιο της Μέσης Ανατολής ή Greater Middle East Project ενώ ξεκίνησε δυναμικά ξεθώριασε στην πορεία.
Ωστόσο, νέες πρωτοβουλίες από τον άξονα ΗΠΑ, Γαλλίας και Ισραήλ δείχνουν ότι το σχέδιο βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη
Η νέα έκδοση του Σχεδίου της Μέσης Ανατολής ή Greater Middle East Project
Στις αρχές του 2020, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Trump και ο Πρωθυπουργός του Ισραήλ Binyamin Netanyahu ανακοίνωσαν το σχέδιο «Συμφωνία του αιώνα» ως λύση στις ισραηλινοπαλαιστινιακές διαφορές.
Αμέσως μετά την ανακοίνωση του σχεδίου, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι συνεργάτες τους δήλωσαν ότι αναγνώρισαν την Ιερουσαλήμ ως την ισραηλινή πρωτεύουσα.
Εν τω μεταξύ, ξεκίνησε μια διεθνής εκστρατεία συκοφάντησης εναντίον των παλαιστινίων πολιτικών και ομάδων που αντιτάχθηκαν στη συμφωνία του αιώνα.
Η κυβέρνηση Netanyahu, από την άλλη πλευρά, ξεκίνησε μια διπλωματική πρωτοβουλία με τα κράτη του Περσικού Κόλπου, τις χώρες της Αφρικής και των Βαλκανίων με την υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών.
Οι Ισραηλινοί αξιωματούχοι των μυστικών πληροφοριών ξεκίνησαν μια περιοδεία προσέγγισης στην Αφρική, ιδίως στο Τσαντ και το Σουδάν.
Η Σερβία και το Κοσσυφοπέδιο ήταν οι επόμενοι που εντάχθηκαν στο σχέδιο εξομάλυνσης - εμβάθυνσης των σχέσεών τους με το Ισραήλ.
Το διπλωματικό άνοιγμα, του Ισραήλ έχει υποστήριξη από τις ΗΠΑ και συγκεκριμένα από τον γαμπρό του Trump τον Jared Kushner και ο στενός φίλος του Avi Berkowitz (σύμβουλος του Trump), έπαιξαν κρίσιμο ρόλο.
Αυτό συμβαίνει επειδή και οι δύο άνθρωποι έχουν στενούς δεσμούς με το Ισραήλ…
To σχέδιο του Ισραήλ
Το Ισραήλ στοχεύει στην επίτευξη των ακόλουθων στόχων, όταν εμβαθύνει τις σχέσεις μεταξύ των αραβικών χωρών, καθώς και ορισμένων άλλων μουσουλμανικών χωρών όπως το Κοσσυφοπέδιο και το Τσαντ:
1) Να αποτινάξουν τον χαρακτηρισμό του εχθρού για τις μουσουλμανικές χώρες
2)Να κρατήσουν υπό έλεγχο τις αντιδράσεις των μουσουλμανικών χωρών στην διαμάχη με την Παλαιστίνη.
3)Να αναδείξουν την Τουρκία και το Ιράν ως τους νέους εχθρούς του αραβικού κόσμου μέσω του νεο-οθωμανισμού ή μέσω σεχταριστικών συγκρούσεων…
Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι ο επικεφαλής της Mossad Yossi Kohen σε δηλώσεις του υποστήριξε ότι «η Τουρκία είναι μεγαλύτερη απειλή από το Ιράν» για τις αραβικές χώρες.
Το κράτος του Ισραήλ, έχει εκπονήσει εκθέσεις για τους αιγυπτίους, που υποδηλώνουν ότι «η Τουρκία περικυκλώνει την Αίγυπτο από τρία μέτωπα».
4) Το Ισραήλ θέλει να διασπάσει την αντίσταση της Συρίας και του Λιβάνου.
Πως ο Macron υποστηρίζει το Ισραήλ
Τα σχέδια ΗΠΑ-Ισραήλ υποστηρίζονται από την Γαλλία.
Παρόλο που οι σχέσεις Trump και Macron φαίνονται όχι οι καλύτερες, οι δύο ηγέτες εργάζονται ανελλιπώς για να ανοίξουν ένα πεδίο δράσης στην περιοχή για το Ισραήλ.
Ο Macron ασκεί πίεση στον Assad στην Συρία που υποστηρίζει τις παλαιστινιακές δυνάμεις κατά του Ισραήλ.
Επιδιώκει να απομονώσει την Hezbollah, που είναι μια οργάνωση αντίστασης ενάντια στο Ισραήλ ενώ για τους ισραηλίτες είναι τρομοκρατική οργάνωση, χρησιμοποιώντας την επιρροή της στον Λίβανο
Επιδιώκει την απομόνωση του Ιράν, μέσω Συρίας και Λιβάνου.
Η Γαλλία προσπαθεί να επιβάλλει στρατιωτικές, οικονομικές και πολιτικές κυρώσεις στην Τουρκία, η οποία είναι αντίπαλος του Ισραήλ στην περιοχή, ιδίως στην Ανατολική Μεσόγειο. Αναλαμβάνονται πρωτοβουλίες από τη Γαλλία προκειμένου να καταρρεύσει η κυβέρνηση al-Sarraj στη Λιβύη, επίσης υποστηρίζει το PKK / YPG / PYD στο Ιράκ και τη Συρία και παρεμβαίνει στο τουρκικό ναυτικό στην Ανατολική Μεσόγειο.
Ένα από τα άτομα που επηρεάζει τις πολιτικές του Macron στην περιοχή είναι ο Γάλλος φιλόσοφος Jacques Attali.
Ο Attali, έχει επιρροή στη γαλλική πολιτική από την κυβέρνηση του François Mitterrand, και όπως και ο Jared Kushner, γαμπρός του Trump, έχει επίσης στενούς δεσμούς με το Ισραήλ.
Αν και ο Attali έρχεται σε αντίθεση με την κυβέρνηση του Netanyahu, ακολουθεί μια ειδική στάση για την προστασία των Ισραηλινών συμφερόντων.
Όταν βάζουμε όλα τα κομμάτια μαζί, ανακαλύπτουμε ότι το Σχέδιο της Μέσης Ανατολής, το οποίο βασίστηκε στην καταστροφή με την Αραβική Άνοιξη, προχωρά με τη Συμφωνία του αιώνα που βασίζεται στη διπλωματία.
Η απάντηση στον άξονα Γαλλίας και Ισραήλ
Οι δράσεις που αναλαμβάνονται από τον άξονα ΗΠΑ-Γαλλίας-Ισραήλ όχι μόνο στοχεύουν σε ένα έθνος, αλλά και σε όλες τις κυβερνήσεις και τα έθνη στην περιοχή.
Η έκκληση του Ιρανού Προέδρου Hassan Rouhani για την Τουρκία να δράσει μαζί με το Ιράν, κατά της συνεργασίας μεταξύ Ισραήλ και Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, είναι σε μεγάλο βαθμό σημαντική.
Κατά συνέπεια, η Τουρκία θα πρέπει
1)Να εμβαθύνει τη συνεργασία της με το Ιράν στην περιοχή, ιδίως με τον Λίβανο και τη Λιβύη,
2)Να ομαλοποιήσει τις σχέσεις με τη Συρία αμέσως,
3)Να αποτρέψει ο αραβικός κόσμος να βρεθεί κάτω από την επιρροή του άξονα ΗΠΑ-Ισραήλ-Γαλλίας, προσεγγίζοντας εκ νέου την Αίγυτπο,
4)Να εμβαθύνει την συνεργασία με τη Ρωσία στην Ανατολική Μεσόγειο.
Μια μόνιμη λύση θα ήταν η Τουρκία, το Ιράν και η Αίγυπτος να ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις.
Δεν χρειαζόμαστε πια ηγέτες να παραδώσουν την περιοχή στα χέρια του γαμπρού του Trump, στον φιλόσοφο του Maxron και στον Netanyahu.
Χρειαζόμαστε νέους Nassers, Titos, Nehrus και Ataturks για να αλλάξει πορεία η Μέση Ανατολή.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών