Η Τουρκία έχει αυξημένη γεωπολιτική επιρροή στον Καύκασο, διαγράφοντας μια γραμμή μεταξύ της Ευρώπης και της Ασίας
Σπάνια τα γεωπολιτικά γεγονότα είναι ασύνδετα μεταξύ τους, υπενθυμίζει νέα ανάλυση του Strategic Culture Foundation.
Και ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα οι αναταραχές αυξάνονται.
Οι πιέσεις προς τη Γερμανία και την Ευρώπη να εγκαταλείψουν τον αγωγό φυσικού αερίου Nord Stream-2 από τη Ρωσία, αυξάνονται, ενώ η παράξενη υπόθεση της δηλητηρίασης του Navalny έχει περιπλέξει τους δρώντες στο στρατηγικό εμπόριο ενέργειας.
Έπειτα έχουμε την αναζωπύρωση με ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ της Αρμενίας και του Αζερμπαϊτζάν σχετικά με την αμφισβητούμενη περιοχή του Nagorno Karabakh.
Ένας βασικός παράγοντας σε όλα αυτά είναι επίσης τα μακροπρόθεσμα σχέδια του ΝΑΤΟ για επέκταση της συμμαχίας στον Καύκασο και την Κεντρική Ασία κατά μήκος της νότιας περιφέρειας της Ρωσίας.
Ο πολιτικός αναλυτής Rick Rozoff σχολιάζει ότι η έξαρση στη σύγκρουση Nagorno Karabakh είναι απόλυτα σύμφωνη με την εδώ και χρόνια ατζέντα της Τουρκίας για ένταξη του Αζερμπαϊτζάν στο ΝΑΤΟ.
Σύμφωνα με τον ίδιο, η Άγκυρα προσπαθεί να επιβάλει την επίλυση της διαφωνίας Nagorno Karabakh υπέρ του Αζερμπαϊτζάν, με την οποία το τελευταίο διεκδικεί το ιστορικό του έδαφος από τους Αρμένιους αυτονομιστές.
Για να προχωρήσει το ΝΑΤΟ με την ένταξη του Αζερμπαϊτζάν στη συμμαχία πρέπει να επιλυθεί η μακροχρόνια σύγκρουση με την Αρμενία.
Οι δύο πλευρές βρίσκονταν τελευταία σε πόλεμο το 1988-1994 και έκτοτε είχαν διασυνοριακές αψιμαχίες.
Στο τέλος του περασμένου μήνα, η σύγκρουση ξέσπασε και πάλι λόγω της πρόσφατης αύξησης της ρητορικής από τους ηγέτες των Αζέρων και τους Τούρκους προστάτες τους σχετικά με την ανάκτηση της κυριαρχίας της γης.
Σύμφωνα με τον Rozoff υπάρχει μια αναλογία εδώ με άλλες μετα-σοβιετικές παγωμένες συγκρούσεις στη Νότια Οσετία, την Αμπχαζία και την Υπερδνειστερία.
Για να ενσωματώσει το ΝΑΤΟ τη Γεωργία και τη Μολδαβία, όπως σκοπεύει να κάνει, υπάρχει η απαίτηση της Γεωργίας και της Μολδαβίας να αποκτήσουν τον έλεγχο στις αντίστοιχες απομακρυσμένες περιοχές τους.
Ο σύντομος πόλεμος το 2008 μεταξύ της Γεωργίας και της Νότιας Οσετίας - όταν η πρώτη επιτέθηκε στην τελευταία μόνο για να απωθηθεί από ρωσική επέμβαση - πυροδοτήθηκε από τη φιλοδοξία του ΝΑΤΟ να στρατολογήσει τη Γεωργία.
Η αναλογία με το Αζερμπαϊτζάν σήμερα είναι ότι η χώρα προσπαθεί να διευθετήσει το ζήτημα για το Nagorno Karabakh με την παρότρυνση του μέλους του ΝΑΤΟ, της Τουρκίας, προκειμένου να καταστεί το έθνος αποδεκτό υποψήφιο για τη συμμαχία.
Η Τουρκία έχει από καιρό υποστηρίξει το Αζερμπαϊτζάν ως το «επόμενο μέλος του ΝΑΤΟ».
Η αυξημένη στρατιωτική προμήθεια της Άγκυρας στο Αζερμπαϊτζάν αποτελεί επίσης μέρος της διαδικασίας για την προσαρμογή της υποψήφιας χώρας στα πρότυπα του ΝΑΤΟ.
Αλλά ο επεκτατισμός του ΝΑΤΟ δεν αφορά μόνο τον μιλιταρισμό.
Το βέβαιο είναι η τοποθέτηση αμερικανικών πυραύλων πιο κοντά στο υπογάστριο της Ρωσίας.
Ωστόσο, υπάρχει ένας πιο συγκεκριμένος και εξίσου τεράστιος στρατηγικός στόχος, και αυτός είναι η αντικατάσταση του ρωσικού (και του ιρανικού) ενεργειακού εφοδιασμού προς την Ευρώπη με μια εναλλακτική διαδρομή από το Νότο.
Ο πλούτος του πετρελαίου και του φυσικού αερίου της Κασπίας είναι εδώ και πολύ καιρό περιζήτητος.
Ήταν και ο στόχος του Hitler όταν πολεμούσε στο ρωσικό έδαφος.
Ο αγωγός φυσικού αερίου Trans-Caspian προβλέπει την προμήθεια φυσικού αερίου από το Τουρκμενιστάν και το Καζακστάν μέσω του κρίσιμου κόμβου του Αζερμπαϊτζάν και στην Τουρκία από όπου μπορεί να ενώσει τα υπάρχοντα δίκτυα αγωγών στην Κεντρική Ευρώπη.
Με την προβλεπόμενη ετήσια προμήθεια 30 δισ. κυβικών μέτρων φυσικού αερίου, ο αγωγός της Κασπίας θα μπορούσε να προχωρήσει στην αντικατάσταση του έργου Nord Stream-2 (55 δισ. κυβικά μέτρα).
Η υποτιθέμενη δηλητηρίαση του Ρώσου blogger Alexei Navalny και η αξιοποίησή του από διάφορους Ευρωπαίους ηγέτες φαίνεται να ανοίγουν το δρόμο για το μπλοκάρισμα του έργου Nord Stream-2.
Η Ουάσιγκτον και οι διατλαντικοί σύμμαχοι στην Ευρώπη θα χαιρετούσαν σίγουρα την ολοκλήρωση του αγωγού φυσικού αερίου Trans-Caspian ως μέσο υπονόμευσης της σημασίας της Ρωσίας ως προμηθευτή φυσικού αερίου στην Ευρώπη.
Για να υπάρξει ασφάλεια και πολιτική ευθυγράμμιση αυτής της εναλλακτικής οδού, θα ήταν επιτακτική ανάγκη το ΝΑΤΟ να εδραιώσει τις σχέσεις του με τις χώρες του Αζερμπαϊτζάν, του Τουρκμενιστάν και του Καζακστάν.
Για αυτόν τον λόγο, το ΝΑΤΟ έχει απασχοληθεί να προσεγγίζει αυτά τα έθνη ως υποψήφια μέλη.
Αυτό που φαίνεται, επίσης, από την Τουρκία είναι η αυξημένη γεωπολιτική επιρροή στον Καύκασο και πέρα από αυτό, διαγράφοντας μια γραμμή μεταξύ της Ευρώπης και της Ασίας.
Καθώς και πολλά τέλη διαμετακόμισης για τη διευκόλυνση της τροφοδότησης της ηπειρωτικής Ευρώπης.
Η Άγκυρα έχει ήδη μια τέτοια θέση όσον αφορά τη σύνδεση ρωσικού αερίου με την Ευρώπη μέσω του διαδρόμου Turk Stream.
Αλλά για τον Erdogan, το να χτυπήσεις το Nord Stream-2 της Ρωσίας σημαίνει περισσότερα κέρδη για την Άγκυρα από την ενίσχυση της συνολικής χωρητικότητας του νότιου ενεργειακού διαδρόμου.
Η Τουρκία είναι απίθανο να θέλει να δει έναν πλήρη πόλεμο στον Καύκασο, ιδίως έναν πόλεμο που θα έφερνε τη Ρωσία σε αυτά τα εδάφη.
Ως εκ τούτου, οι πρόσφατες προσπάθειες της Ρωσίας στη διαμεσολάβηση μιας ειρηνευτικής συμφωνίας μεταξύ της Αρμενίας και του Αζερμπαϊτζάν για το Nagorno Karabakh έχουν λάβει την υποστήριξη της Άγκυρας.
Ωστόσο, η μεγαλύτερη στρατηγική εικόνα της επέκτασης του ΝΑΤΟ στον Καύκασο και της Κεντρικής Ασίας και ο στόχος της αντικατάστασης της ρωσικής ενέργειας στην Ευρώπη με την εναλλακτική λύση της Κασπίας, σημαίνει ότι η αναβίωση σε σύγκρουση στο Nagorno Karabakh θα μπορούσε να είναι ένας παρατεταμένος χαμηλής εντάσεως πόλεμος.
Πράγματι, ο Rick Rozoff προβλέπει ότι ο σημερινός πόλεμος θα τροφοδοτήσει νέες αναταραχές στη Γεωργία και τη Νότια Οσετία, την Αμπχαζία και την Υπερδνειστερία.
Εκεί, επίσης, η γεωπολιτική του ΝΑΤΟ που επιδιώκει να κερδίσει πλεονέκτημα έναντι της Ρωσίας και το στρατηγικό εμπόριο ενέργειας με την Ευρώπη είναι η ίδια και κυριαρχεί.
Οι χώρες πρέπει να προσέχουν όταν είναι πιόνια του ΝΑΤΟ, σύμφωνα με το Strategic Culture Foundation.
www.bankingnews.gr
Και ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα οι αναταραχές αυξάνονται.
Οι πιέσεις προς τη Γερμανία και την Ευρώπη να εγκαταλείψουν τον αγωγό φυσικού αερίου Nord Stream-2 από τη Ρωσία, αυξάνονται, ενώ η παράξενη υπόθεση της δηλητηρίασης του Navalny έχει περιπλέξει τους δρώντες στο στρατηγικό εμπόριο ενέργειας.
Έπειτα έχουμε την αναζωπύρωση με ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ της Αρμενίας και του Αζερμπαϊτζάν σχετικά με την αμφισβητούμενη περιοχή του Nagorno Karabakh.
Ένας βασικός παράγοντας σε όλα αυτά είναι επίσης τα μακροπρόθεσμα σχέδια του ΝΑΤΟ για επέκταση της συμμαχίας στον Καύκασο και την Κεντρική Ασία κατά μήκος της νότιας περιφέρειας της Ρωσίας.
Ο πολιτικός αναλυτής Rick Rozoff σχολιάζει ότι η έξαρση στη σύγκρουση Nagorno Karabakh είναι απόλυτα σύμφωνη με την εδώ και χρόνια ατζέντα της Τουρκίας για ένταξη του Αζερμπαϊτζάν στο ΝΑΤΟ.
Σύμφωνα με τον ίδιο, η Άγκυρα προσπαθεί να επιβάλει την επίλυση της διαφωνίας Nagorno Karabakh υπέρ του Αζερμπαϊτζάν, με την οποία το τελευταίο διεκδικεί το ιστορικό του έδαφος από τους Αρμένιους αυτονομιστές.
Για να προχωρήσει το ΝΑΤΟ με την ένταξη του Αζερμπαϊτζάν στη συμμαχία πρέπει να επιλυθεί η μακροχρόνια σύγκρουση με την Αρμενία.
Οι δύο πλευρές βρίσκονταν τελευταία σε πόλεμο το 1988-1994 και έκτοτε είχαν διασυνοριακές αψιμαχίες.
Στο τέλος του περασμένου μήνα, η σύγκρουση ξέσπασε και πάλι λόγω της πρόσφατης αύξησης της ρητορικής από τους ηγέτες των Αζέρων και τους Τούρκους προστάτες τους σχετικά με την ανάκτηση της κυριαρχίας της γης.
Σύμφωνα με τον Rozoff υπάρχει μια αναλογία εδώ με άλλες μετα-σοβιετικές παγωμένες συγκρούσεις στη Νότια Οσετία, την Αμπχαζία και την Υπερδνειστερία.
Για να ενσωματώσει το ΝΑΤΟ τη Γεωργία και τη Μολδαβία, όπως σκοπεύει να κάνει, υπάρχει η απαίτηση της Γεωργίας και της Μολδαβίας να αποκτήσουν τον έλεγχο στις αντίστοιχες απομακρυσμένες περιοχές τους.
Ο σύντομος πόλεμος το 2008 μεταξύ της Γεωργίας και της Νότιας Οσετίας - όταν η πρώτη επιτέθηκε στην τελευταία μόνο για να απωθηθεί από ρωσική επέμβαση - πυροδοτήθηκε από τη φιλοδοξία του ΝΑΤΟ να στρατολογήσει τη Γεωργία.
Η αναλογία με το Αζερμπαϊτζάν σήμερα είναι ότι η χώρα προσπαθεί να διευθετήσει το ζήτημα για το Nagorno Karabakh με την παρότρυνση του μέλους του ΝΑΤΟ, της Τουρκίας, προκειμένου να καταστεί το έθνος αποδεκτό υποψήφιο για τη συμμαχία.
Η Τουρκία έχει από καιρό υποστηρίξει το Αζερμπαϊτζάν ως το «επόμενο μέλος του ΝΑΤΟ».
Η αυξημένη στρατιωτική προμήθεια της Άγκυρας στο Αζερμπαϊτζάν αποτελεί επίσης μέρος της διαδικασίας για την προσαρμογή της υποψήφιας χώρας στα πρότυπα του ΝΑΤΟ.
Αλλά ο επεκτατισμός του ΝΑΤΟ δεν αφορά μόνο τον μιλιταρισμό.
Το βέβαιο είναι η τοποθέτηση αμερικανικών πυραύλων πιο κοντά στο υπογάστριο της Ρωσίας.
Ωστόσο, υπάρχει ένας πιο συγκεκριμένος και εξίσου τεράστιος στρατηγικός στόχος, και αυτός είναι η αντικατάσταση του ρωσικού (και του ιρανικού) ενεργειακού εφοδιασμού προς την Ευρώπη με μια εναλλακτική διαδρομή από το Νότο.
Ο πλούτος του πετρελαίου και του φυσικού αερίου της Κασπίας είναι εδώ και πολύ καιρό περιζήτητος.
Ήταν και ο στόχος του Hitler όταν πολεμούσε στο ρωσικό έδαφος.
Ο αγωγός φυσικού αερίου Trans-Caspian προβλέπει την προμήθεια φυσικού αερίου από το Τουρκμενιστάν και το Καζακστάν μέσω του κρίσιμου κόμβου του Αζερμπαϊτζάν και στην Τουρκία από όπου μπορεί να ενώσει τα υπάρχοντα δίκτυα αγωγών στην Κεντρική Ευρώπη.
Με την προβλεπόμενη ετήσια προμήθεια 30 δισ. κυβικών μέτρων φυσικού αερίου, ο αγωγός της Κασπίας θα μπορούσε να προχωρήσει στην αντικατάσταση του έργου Nord Stream-2 (55 δισ. κυβικά μέτρα).
Η υποτιθέμενη δηλητηρίαση του Ρώσου blogger Alexei Navalny και η αξιοποίησή του από διάφορους Ευρωπαίους ηγέτες φαίνεται να ανοίγουν το δρόμο για το μπλοκάρισμα του έργου Nord Stream-2.
Η Ουάσιγκτον και οι διατλαντικοί σύμμαχοι στην Ευρώπη θα χαιρετούσαν σίγουρα την ολοκλήρωση του αγωγού φυσικού αερίου Trans-Caspian ως μέσο υπονόμευσης της σημασίας της Ρωσίας ως προμηθευτή φυσικού αερίου στην Ευρώπη.
Για να υπάρξει ασφάλεια και πολιτική ευθυγράμμιση αυτής της εναλλακτικής οδού, θα ήταν επιτακτική ανάγκη το ΝΑΤΟ να εδραιώσει τις σχέσεις του με τις χώρες του Αζερμπαϊτζάν, του Τουρκμενιστάν και του Καζακστάν.
Για αυτόν τον λόγο, το ΝΑΤΟ έχει απασχοληθεί να προσεγγίζει αυτά τα έθνη ως υποψήφια μέλη.
Αυτό που φαίνεται, επίσης, από την Τουρκία είναι η αυξημένη γεωπολιτική επιρροή στον Καύκασο και πέρα από αυτό, διαγράφοντας μια γραμμή μεταξύ της Ευρώπης και της Ασίας.
Καθώς και πολλά τέλη διαμετακόμισης για τη διευκόλυνση της τροφοδότησης της ηπειρωτικής Ευρώπης.
Η Άγκυρα έχει ήδη μια τέτοια θέση όσον αφορά τη σύνδεση ρωσικού αερίου με την Ευρώπη μέσω του διαδρόμου Turk Stream.
Αλλά για τον Erdogan, το να χτυπήσεις το Nord Stream-2 της Ρωσίας σημαίνει περισσότερα κέρδη για την Άγκυρα από την ενίσχυση της συνολικής χωρητικότητας του νότιου ενεργειακού διαδρόμου.
Η Τουρκία είναι απίθανο να θέλει να δει έναν πλήρη πόλεμο στον Καύκασο, ιδίως έναν πόλεμο που θα έφερνε τη Ρωσία σε αυτά τα εδάφη.
Ως εκ τούτου, οι πρόσφατες προσπάθειες της Ρωσίας στη διαμεσολάβηση μιας ειρηνευτικής συμφωνίας μεταξύ της Αρμενίας και του Αζερμπαϊτζάν για το Nagorno Karabakh έχουν λάβει την υποστήριξη της Άγκυρας.
Ωστόσο, η μεγαλύτερη στρατηγική εικόνα της επέκτασης του ΝΑΤΟ στον Καύκασο και της Κεντρικής Ασίας και ο στόχος της αντικατάστασης της ρωσικής ενέργειας στην Ευρώπη με την εναλλακτική λύση της Κασπίας, σημαίνει ότι η αναβίωση σε σύγκρουση στο Nagorno Karabakh θα μπορούσε να είναι ένας παρατεταμένος χαμηλής εντάσεως πόλεμος.
Πράγματι, ο Rick Rozoff προβλέπει ότι ο σημερινός πόλεμος θα τροφοδοτήσει νέες αναταραχές στη Γεωργία και τη Νότια Οσετία, την Αμπχαζία και την Υπερδνειστερία.
Εκεί, επίσης, η γεωπολιτική του ΝΑΤΟ που επιδιώκει να κερδίσει πλεονέκτημα έναντι της Ρωσίας και το στρατηγικό εμπόριο ενέργειας με την Ευρώπη είναι η ίδια και κυριαρχεί.
Οι χώρες πρέπει να προσέχουν όταν είναι πιόνια του ΝΑΤΟ, σύμφωνα με το Strategic Culture Foundation.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών