Η τουρκική πλευρά παραβίασε τα συμφωνηθέντα με την Ελλάδα στο Βερολίνο
Το βράδυ της Κυριακής 11/10/2020, λίγο πριν από τα μεσάνυχτα, η Τουρκία εξέδωσε νέα NAVTEX με την οποία ανακοίνωνε την αποστολή του ερευνητικού σκάφους Oruc Reis με σκοπό την πραγματοποίηση σεισμογραφικών ερευνών στην Ανατολική Μεσόγειο.
Λίγες ημέρες νωρίτερα, την Πέμπτη 8 Οκτωβρίου, στη συνάντησή του με τον Έλληνα ομόλογό του Νίκο Δένδια στην Μπρατισλάβα, ο Mevlut Cavusoglu είχε πει ότι αναμένεται να τον ενημερώσει προσεχώς για την ημερομηνία πραγματοποίησης του επόμενου (υπ’ αριθμόν 61) γύρου των διερευνητικών επαφών.
Αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά από τον περασμένο Ιούλιο που η Άγκυρα απέφευγε να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις που αναλάμβανε ενώπιον τόσο της Αθήνας όσο και του Βερολίνου, στο πλαίσιο και της γερμανικής διαμεσολάβησης για την αποκλιμάκωση των τεταμένων σχέσεων των δύο νατοϊκών συμμάχων στην Ανατολική Μεσόγειο.
Ελλάδα και Τουρκία είχαν συμφωνήσει για την επανεκκίνηση των διερευνητικών συνομιλιών και μόνο αντικείμενο την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωών, όπως αναφέρεται στο περιεχόμενο των δύο κειμένων, που παρουσιάζει το «ΒΗΜΑ της Κυριακής».
Όπως προκύπτει και από τα δύο κείμενα που φέρουν ως ημερομηνίες την 13η Ιουλίου και την 18η Σεπτεμβρίου, η οριοθέτηση των θαλασσίων ζωών και δη της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ συνιστά το σημείο επί του οποίου συμφώνησαν οι διπλωματικοί σύμβουλοι του Έλληνα πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και του Τούρκου προέδρου Recep Tayyip Erdogan, η πρέσβης Ελένη Σουρανή και ο Ibrahim Kalin εκπρόσωπος της τουρκικής προεδρίας.
Ο σύνδεσμος μεταξύ των δύο και θεματοφύλακας των συμφωνηθέντων είναι ο διπλωματικός σύμβουλος της καγκελαρίου Merkel, Jan Heker.
Μάλιστα ο Γερμανός αξιωματούχος έχει μονογράψει το κείμενο της 13ης Ιουλίου, καθώς εκείνη η τριμερής συνάντηση λίγα 24ωρ μετά τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τέμενος είχε πραγματοποιηθεί με φυσική παρουσία των «3» στο Βερολίνο.
Το δεύτερο κείμενο της 18ης Σεπτεμβρίου υπήρξε προϊόν τηλεδιάσκεψης στην κ. Σουρανή και τους Kalin και Heker.
Όλα όσα κατεγράφησαν στα δύο κείμενα φέρουν την εγγύηση, πως «υπάρχει η συμφωνία ότι τα άνωθεν σημεία δεν επηρεάζουν και δεν σκοπεύουν να επηρεάσουν, ούτε μεταβάλλουν, κατ΄ουδένα τρόπο τις νομικές θέσεις κάθε πλευράς».
Το «Πρωτόκολλο του Βερολίνου» ήταν ουσιαστικά ένα έγγραφο κατανόησης των δύο πλευρών, που καταπατήθηκε από την Άγκυρα προτού καν στεγνώσει το μελάνι με το οποίο γράφτηκε.
Αποτελούνταν από πέντε σημεία.
Το πρώτο ανέφερε ρητά ότι «η Ελλάδα και η Τουρκία θα επαναλάβουν τις διερευνητικές επαφές μέχρι τα τέλη του Αυγούστου 2020, βασιζόμενες στο σημείο στο οποίο είχαν φθάσει τον Μάρτιο του 2016» και ότι το αντικείμενό τους προβλέπει «την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο».
Οι δύο χώρες αναλάμβαναν στο δεύτερο σημείο τη δέσμευση πως κατά τη διάρκεια των συνομιλιών ή και σε περίπτωση δικαστικών διαδικασιών που θα μπορούσαν να ακολουθήσουν «θα απέχουν από οποιαδήποτε μελλοντική δραστηριότητα στο πεδίο των υδρογονανθράκων σε σχέση με την υφαλοκρηπίδα στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, σε περιοχές όπου η άλλη πλευρά θα θεωρούσε ότι μία τέτοια δραστηριότητα θα αποτελούσε παραβίαση των δικαιωμάτων ή θα παρεμπόδιζε τις συνομιλίες/διαπραγματεύσεις/διαδικασίες.
Ο κρίσιμος όρος moratorium
Το κρίσιμο ερώτημα στο σημείο αυτό ήταν τι περιελάμβανε ο όρος «δραστηριότητα» (activity).
Η άτυπη συμφωνία των «3» ήταν ότι με αυτόν τον όρο καλύπτονταν οι άδειες ερευνών, οι έρευνες και οι γεωτρήσεις.
Για την Αθήνα αυτό το σημείο είχε ιδιαίτερη σημασία, διότι διασφαλίζει την αποχή (moratorium) από προκλητικές ενέργειες για ένα σημαντικό χρονικό σημείο.
Ήταν όμως ακριβώς αυτό το σημείο για το οποίο ο Kalin επιφυλάχθηκε να λάβει την έγκριση του Erdogan και για το οποίο ο Cavusoglu επέμενε να μη γίνει δεκτό.
Μερικές εβδομάδες νωρίτερα η Τουρκική Κρατική Εταιρεία Πετρελαίου (ΤΡΑΟ) είχε ζητήσει την έκδοση αδειών για έρευνες σε περιοχές ακριβώς δίπλα στα ελληνικά χωρικά ύδατα των 6 ναυτικών μιλίων σε Ρόδο, Κάρπαθο, Κάσο και νοτιοανατολικά της Κρήτης.
www.bankingnews.gr
Λίγες ημέρες νωρίτερα, την Πέμπτη 8 Οκτωβρίου, στη συνάντησή του με τον Έλληνα ομόλογό του Νίκο Δένδια στην Μπρατισλάβα, ο Mevlut Cavusoglu είχε πει ότι αναμένεται να τον ενημερώσει προσεχώς για την ημερομηνία πραγματοποίησης του επόμενου (υπ’ αριθμόν 61) γύρου των διερευνητικών επαφών.
Αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά από τον περασμένο Ιούλιο που η Άγκυρα απέφευγε να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις που αναλάμβανε ενώπιον τόσο της Αθήνας όσο και του Βερολίνου, στο πλαίσιο και της γερμανικής διαμεσολάβησης για την αποκλιμάκωση των τεταμένων σχέσεων των δύο νατοϊκών συμμάχων στην Ανατολική Μεσόγειο.
Ελλάδα και Τουρκία είχαν συμφωνήσει για την επανεκκίνηση των διερευνητικών συνομιλιών και μόνο αντικείμενο την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωών, όπως αναφέρεται στο περιεχόμενο των δύο κειμένων, που παρουσιάζει το «ΒΗΜΑ της Κυριακής».
Όπως προκύπτει και από τα δύο κείμενα που φέρουν ως ημερομηνίες την 13η Ιουλίου και την 18η Σεπτεμβρίου, η οριοθέτηση των θαλασσίων ζωών και δη της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ συνιστά το σημείο επί του οποίου συμφώνησαν οι διπλωματικοί σύμβουλοι του Έλληνα πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και του Τούρκου προέδρου Recep Tayyip Erdogan, η πρέσβης Ελένη Σουρανή και ο Ibrahim Kalin εκπρόσωπος της τουρκικής προεδρίας.
Ο σύνδεσμος μεταξύ των δύο και θεματοφύλακας των συμφωνηθέντων είναι ο διπλωματικός σύμβουλος της καγκελαρίου Merkel, Jan Heker.
Μάλιστα ο Γερμανός αξιωματούχος έχει μονογράψει το κείμενο της 13ης Ιουλίου, καθώς εκείνη η τριμερής συνάντηση λίγα 24ωρ μετά τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τέμενος είχε πραγματοποιηθεί με φυσική παρουσία των «3» στο Βερολίνο.
Το δεύτερο κείμενο της 18ης Σεπτεμβρίου υπήρξε προϊόν τηλεδιάσκεψης στην κ. Σουρανή και τους Kalin και Heker.
Όλα όσα κατεγράφησαν στα δύο κείμενα φέρουν την εγγύηση, πως «υπάρχει η συμφωνία ότι τα άνωθεν σημεία δεν επηρεάζουν και δεν σκοπεύουν να επηρεάσουν, ούτε μεταβάλλουν, κατ΄ουδένα τρόπο τις νομικές θέσεις κάθε πλευράς».
Το «Πρωτόκολλο του Βερολίνου» ήταν ουσιαστικά ένα έγγραφο κατανόησης των δύο πλευρών, που καταπατήθηκε από την Άγκυρα προτού καν στεγνώσει το μελάνι με το οποίο γράφτηκε.
Αποτελούνταν από πέντε σημεία.
Το πρώτο ανέφερε ρητά ότι «η Ελλάδα και η Τουρκία θα επαναλάβουν τις διερευνητικές επαφές μέχρι τα τέλη του Αυγούστου 2020, βασιζόμενες στο σημείο στο οποίο είχαν φθάσει τον Μάρτιο του 2016» και ότι το αντικείμενό τους προβλέπει «την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο».
Οι δύο χώρες αναλάμβαναν στο δεύτερο σημείο τη δέσμευση πως κατά τη διάρκεια των συνομιλιών ή και σε περίπτωση δικαστικών διαδικασιών που θα μπορούσαν να ακολουθήσουν «θα απέχουν από οποιαδήποτε μελλοντική δραστηριότητα στο πεδίο των υδρογονανθράκων σε σχέση με την υφαλοκρηπίδα στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, σε περιοχές όπου η άλλη πλευρά θα θεωρούσε ότι μία τέτοια δραστηριότητα θα αποτελούσε παραβίαση των δικαιωμάτων ή θα παρεμπόδιζε τις συνομιλίες/διαπραγματεύσεις/διαδικασίες.
Ο κρίσιμος όρος moratorium
Το κρίσιμο ερώτημα στο σημείο αυτό ήταν τι περιελάμβανε ο όρος «δραστηριότητα» (activity).
Η άτυπη συμφωνία των «3» ήταν ότι με αυτόν τον όρο καλύπτονταν οι άδειες ερευνών, οι έρευνες και οι γεωτρήσεις.
Για την Αθήνα αυτό το σημείο είχε ιδιαίτερη σημασία, διότι διασφαλίζει την αποχή (moratorium) από προκλητικές ενέργειες για ένα σημαντικό χρονικό σημείο.
Ήταν όμως ακριβώς αυτό το σημείο για το οποίο ο Kalin επιφυλάχθηκε να λάβει την έγκριση του Erdogan και για το οποίο ο Cavusoglu επέμενε να μη γίνει δεκτό.
Μερικές εβδομάδες νωρίτερα η Τουρκική Κρατική Εταιρεία Πετρελαίου (ΤΡΑΟ) είχε ζητήσει την έκδοση αδειών για έρευνες σε περιοχές ακριβώς δίπλα στα ελληνικά χωρικά ύδατα των 6 ναυτικών μιλίων σε Ρόδο, Κάρπαθο, Κάσο και νοτιοανατολικά της Κρήτης.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών