Σύμφωνα με τους ιδεολόγους του αλβανικού εθνικισμού, η Μεγάλη Αλβανία περιλαμβάνει το Κοσσυφοπέδιο, καθώς και περισσότερο από τη μισή Βόρεια Μακεδονία, δύο κομμάτια της Νότιας Σερβίας, ανατολικά του Μαυροβουνίου και ένα κομμάτι δυτικά της Ελλάδας.
Φουντώνουν, όπως φαίνεται, ο «αλυτρωτισμός» και οι αναθεωρητικές ιδέες στις γειτονικές με την Ελλάδα χώρες, καθώς μετά την Τουρκία και τα Σκόπια τη σκυτάλη παίρνουν οι Αλβανοί, με την αναζωπύρωση της μεγάλης ιδέας τους για την ένωση των δύο κρατών του αλβανικού Έθνους, της Αλβανίας και του Κοσόβου, αφενός, και την προσάρτηση ελληνικών εδαφών, αφετέρου…
Ειδικότερα, όπως αποκαλύπτει ο Σέρβος πρέσβης στην Ελλάδα, Dušan S. Spasojević, μέσω Twitter:
«Οι καιροσκόποι και εθνικολαϊκιστές, ο «πρωθυπουργός» και η «πρόεδρος» του Κοσσυφοπεδίου, Άλμπιν Κούρτι και Βιόσα Οσμάνι, προωθούν το μεγαλοεθνικιστικό σχέδιο της Μεγάλης Αλβανίας προσαρτίζοντας τμήματα της Σερβίας και της Ελλάδας.
Ο λύκος κι αν εγέρασε δεν άλλαξ´ η προβιά του».
Πρόκειται για εδάφη όπως η Καστοριά, η Θεσπρωτία και η Ήπειρο τα οποία οι Αλβανοί του Κοσόβου θέλουν να συμπεριλάβουν όταν...ενωθούν με την Αλβανία.
Είναι γεγονός ότι η παν-αλβανική ιδέα είναι η πιο επικίνδυνη τώρα στα Βαλκάνια.
Ο αλβανικός εθνικισμός θεωρείται ιδιαίτερα καταστρεπτικός ακόμη και στις χώρες του ΝΑΤΟ.
Διεκδικήσεις
Οι σημερινές διεκδικήσεις των Αλβανών ήρθαν στην επιφάνεια πρώτη φορά το 1878 με τη Λίγκα του Πρίζρεν. Η οργάνωση ιδρύθηκε με στόχο την δημιουργία της Αλβανίας και την ενσωμάτωση των περιοχών που κατοικούνταν από Αλβανούς και που τις θεωρούσαν δικές τους.
Σε αυτό το πλαίσιο, οι Αλβανοί ξεκίνησαν να αποδίδουν τις ρίζες τους στους αρχαίους Ιλλυριούς.
Οι διεκδικήσεις τους βρέθηκαν στο τραπέζι στις αρχές του 20ου αιώνα, όταν το 1912 οι Αλβανοί ζήτησαν ανεξαρτησία με τη βοήθεια της Αυστροουγγαρίας και της Ιταλίας, οι οποίες απέβλεπαν στο να μη βρουν έξοδο η Σερβία και η Ελλάδα στην Αδριατική θάλασσα.
Η ανεξαρτησία της Αλβανίας υπογράφηκε στις 29 Ιουλίου το 1913 από τη Διάσκεψη του Λονδίνου και έγινε πραγματικότητα, με το νεοσυσταθέν κράτος να έχει τα σημερινά σύνορα.
Κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, η Σερβία, το Μαυροβούνιο και η Ελλάδα, που κατάφεραν να επικρατήσουν της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, διεκδικούσαν μεταξύ άλλων και εδάφη που ανήκουν σήμερα στην Αλβανία. Με το τέλος του πολέμου και μετά την υπογραφή συνθηκών, έμεναν περίπου οι μισοί Αλβανοί εκτός των συνόρων της νεοσύστατης Αλβανίας.
Σε αυτό το σημείο, ζητήματα που αφορούσαν αναθεώρηση εδαφών είχαν γίνει πλέον δημοφιλή ανάμεσα στους Αλβανούς.
Ο χάρτης με τα εδάφη που διεκδικούσε η Λίγκα του Πρίζρεν
Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, επιβλήθηκε καθεστώς στην Αλβανία φιλικά προσκείμενο στις Δυνάμεις του Άξονα.
Σε αυτήν την περίοδο, η Αλβανία έλαβε αρκετά εδάφη που διεκδικούσε από τη Γιουγκοσλαβία. Το καθεστώς αυτό, με τη σύμφωνη γνώμη της Ιταλίας, ζητούσε να ενώσει με την Αλβανία επιπλέον και κομμάτια της βορειοδυτικής Ελλάδας (τα οποία είναι γνωστά και ως Τσαμουριά στους Αλβανούς), το σχέδιο όμως δεν έγινε αποδεκτό από τη Γερμανία.
Το αλβανικό κομμουνιστικό κόμμα του Ενβέρ Χότζα από την άλλη οργάνωσε ανταρτοπόλεμο κατά του επιβληθέντος καθεστώτος με σκοπό να επαναφέρει την Αλβανία στα προηγούμενα σύνορά της, μετά από συνεννόηση με τον Τίτο.
Με την απελευθέρωση της Αλβανίας από τον Άξονα το Νοέμβρη του 1944, η τότε Μεγάλη Αλβανία είχε γίνει παρελθόν.
Η Ελλάδα περίπου την ίδια περίοδο έδιωξε τους περισσότερους μουσουλμάνους Αλβανούς Τσάμηδες που είχε στην Ήπειρο, από τους οποίους ένα μέρος είχε συνεργαστεί με τους Γερμανούς και διέπραξαν εγκλήματα σε βάρος των Ελλήνων στη Θεσπρωτία.
Αργότερα, με την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσόβου το 2008, μερίδα των Αλβανών και Κοσοβάρων πολιτικών ξεκίνησαν συζητήσεις για την προσάρτηση του κρατιδίου στην Αλβανία.
Ωστόσο, αυτή η ιδέα δεν ήταν σύμφωνη προς στα σχέδια της Δύσης που ήθελε το Κόσοβο ως ανεξάρτητο κράτος.
Στις κοσοβάρικες εκλογές του 2010-2011, η ιδέα της ένωσης με την Αλβανίας προωθήθηκε από το κόμμα Vetëvendosje! (στα ελληνικά αυτο-προσδιορισμός).
Το 2012, ο Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Αβραμόπουλος ακύρωσε τη συμμετοχή του στην επέτειο των Τιράνων για την ανεξαρτησία της Αλβανίας, έπειτα από σχόλιο του τότε Αλβανού πρωθυπουργού Σαλί Μπερίσα.
Ο Μπερίσα δήλωσε ότι η Αλβανία φτάνει 'από την Πρέβεζα μέχρι το Πρέσεβο, από τα Σκόπια μέχρι την Ποντγκόριτσα'.
www.bankingnews.gr
Ειδικότερα, όπως αποκαλύπτει ο Σέρβος πρέσβης στην Ελλάδα, Dušan S. Spasojević, μέσω Twitter:
«Οι καιροσκόποι και εθνικολαϊκιστές, ο «πρωθυπουργός» και η «πρόεδρος» του Κοσσυφοπεδίου, Άλμπιν Κούρτι και Βιόσα Οσμάνι, προωθούν το μεγαλοεθνικιστικό σχέδιο της Μεγάλης Αλβανίας προσαρτίζοντας τμήματα της Σερβίας και της Ελλάδας.
Ο λύκος κι αν εγέρασε δεν άλλαξ´ η προβιά του».
Σύμφωνα με τους ιδεολόγους του αλβανικού εθνικισμού, η Μεγάλη Αλβανία περιλαμβάνει το Κοσσυφοπέδιο, καθώς και περισσότερο από τη μισή Βόρεια Μακεδονία, δύο κομμάτια της Νότιας Σερβίας, ανατολικά του Μαυροβουνίου και ένα κομμάτι δυτικά της Ελλάδας.Οι καιροσκόποι και εθνικολαϊκιστές, ο «πρωθυπουργός» και η «πρόεδρος» του Κοσσυφοπεδίου, Άλμπιν Κούρτι και Βιόσα Οσμάνι, προωθούν το μεγαλοεθνικιστκό σχέδιο της Μεγάλης Αλβανίας προσαρτίζοντας τμήματα της Σερβίας και της Ελλάδας.
— Dušan S. Spasojević (@DS_Spasojevic) December 14, 2022
Ο λύκος κι αν εγέρασε δεν άλλαξ´ η προβιά του. pic.twitter.com/tmzxdo72uy
Πρόκειται για εδάφη όπως η Καστοριά, η Θεσπρωτία και η Ήπειρο τα οποία οι Αλβανοί του Κοσόβου θέλουν να συμπεριλάβουν όταν...ενωθούν με την Αλβανία.
Είναι γεγονός ότι η παν-αλβανική ιδέα είναι η πιο επικίνδυνη τώρα στα Βαλκάνια.
Ο αλβανικός εθνικισμός θεωρείται ιδιαίτερα καταστρεπτικός ακόμη και στις χώρες του ΝΑΤΟ.
Διεκδικήσεις
Οι σημερινές διεκδικήσεις των Αλβανών ήρθαν στην επιφάνεια πρώτη φορά το 1878 με τη Λίγκα του Πρίζρεν. Η οργάνωση ιδρύθηκε με στόχο την δημιουργία της Αλβανίας και την ενσωμάτωση των περιοχών που κατοικούνταν από Αλβανούς και που τις θεωρούσαν δικές τους.
Σε αυτό το πλαίσιο, οι Αλβανοί ξεκίνησαν να αποδίδουν τις ρίζες τους στους αρχαίους Ιλλυριούς.
Οι διεκδικήσεις τους βρέθηκαν στο τραπέζι στις αρχές του 20ου αιώνα, όταν το 1912 οι Αλβανοί ζήτησαν ανεξαρτησία με τη βοήθεια της Αυστροουγγαρίας και της Ιταλίας, οι οποίες απέβλεπαν στο να μη βρουν έξοδο η Σερβία και η Ελλάδα στην Αδριατική θάλασσα.
Η ανεξαρτησία της Αλβανίας υπογράφηκε στις 29 Ιουλίου το 1913 από τη Διάσκεψη του Λονδίνου και έγινε πραγματικότητα, με το νεοσυσταθέν κράτος να έχει τα σημερινά σύνορα.
Κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, η Σερβία, το Μαυροβούνιο και η Ελλάδα, που κατάφεραν να επικρατήσουν της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, διεκδικούσαν μεταξύ άλλων και εδάφη που ανήκουν σήμερα στην Αλβανία. Με το τέλος του πολέμου και μετά την υπογραφή συνθηκών, έμεναν περίπου οι μισοί Αλβανοί εκτός των συνόρων της νεοσύστατης Αλβανίας.
Σε αυτό το σημείο, ζητήματα που αφορούσαν αναθεώρηση εδαφών είχαν γίνει πλέον δημοφιλή ανάμεσα στους Αλβανούς.
Ο χάρτης με τα εδάφη που διεκδικούσε η Λίγκα του Πρίζρεν
Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, επιβλήθηκε καθεστώς στην Αλβανία φιλικά προσκείμενο στις Δυνάμεις του Άξονα.
Σε αυτήν την περίοδο, η Αλβανία έλαβε αρκετά εδάφη που διεκδικούσε από τη Γιουγκοσλαβία. Το καθεστώς αυτό, με τη σύμφωνη γνώμη της Ιταλίας, ζητούσε να ενώσει με την Αλβανία επιπλέον και κομμάτια της βορειοδυτικής Ελλάδας (τα οποία είναι γνωστά και ως Τσαμουριά στους Αλβανούς), το σχέδιο όμως δεν έγινε αποδεκτό από τη Γερμανία.
Το αλβανικό κομμουνιστικό κόμμα του Ενβέρ Χότζα από την άλλη οργάνωσε ανταρτοπόλεμο κατά του επιβληθέντος καθεστώτος με σκοπό να επαναφέρει την Αλβανία στα προηγούμενα σύνορά της, μετά από συνεννόηση με τον Τίτο.
Με την απελευθέρωση της Αλβανίας από τον Άξονα το Νοέμβρη του 1944, η τότε Μεγάλη Αλβανία είχε γίνει παρελθόν.
Η Ελλάδα περίπου την ίδια περίοδο έδιωξε τους περισσότερους μουσουλμάνους Αλβανούς Τσάμηδες που είχε στην Ήπειρο, από τους οποίους ένα μέρος είχε συνεργαστεί με τους Γερμανούς και διέπραξαν εγκλήματα σε βάρος των Ελλήνων στη Θεσπρωτία.
Αργότερα, με την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσόβου το 2008, μερίδα των Αλβανών και Κοσοβάρων πολιτικών ξεκίνησαν συζητήσεις για την προσάρτηση του κρατιδίου στην Αλβανία.
Ωστόσο, αυτή η ιδέα δεν ήταν σύμφωνη προς στα σχέδια της Δύσης που ήθελε το Κόσοβο ως ανεξάρτητο κράτος.
Στις κοσοβάρικες εκλογές του 2010-2011, η ιδέα της ένωσης με την Αλβανίας προωθήθηκε από το κόμμα Vetëvendosje! (στα ελληνικά αυτο-προσδιορισμός).
Το 2012, ο Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Αβραμόπουλος ακύρωσε τη συμμετοχή του στην επέτειο των Τιράνων για την ανεξαρτησία της Αλβανίας, έπειτα από σχόλιο του τότε Αλβανού πρωθυπουργού Σαλί Μπερίσα.
Ο Μπερίσα δήλωσε ότι η Αλβανία φτάνει 'από την Πρέβεζα μέχρι το Πρέσεβο, από τα Σκόπια μέχρι την Ποντγκόριτσα'.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών