Ο Erdogan είναι έτοιμος να επιτύχει τους στόχους του...
Στις αλλαγές που κομίζει η νέα περίοδος διακυβέρνησης Erdogan στην Τουρκία αναφέρεται με άρθρο του στη γνωστή ιστοσελίδα γεωπολιτικού ενδιαφέροντος ο αναλυτής του American Enterprise Institute Michael Rubin.
Ειδικότερα, όπως επισημαίνει, «Πριν από τριάντα χρόνια, ο Recep Tayyip Erdogan εξήγησε τους στόχους του: "Η δημοκρατία δεν είναι ο τελικός μας στόχος", δήλωσε, "αλλά μάλλον ένα μέσο για να αποκαταστήσουμε τον πολιτισμό του Ισλάμ που στον εικοστό πρώτο αιώνα, και όποιος συμμετέχει στην αναγέννηση αυτού του πολιτισμού, η ανταμοιβή του από τον Θεό θα διπλασιαστεί".
Ο Erdogan είναι έτοιμος να επιτύχει τους στόχους του.
Οι πρόσφατες εκλογές δεν ήταν ούτε ελεύθερες ούτε δίκαιες.
Η εξαπάτηση ήταν προσχεδιασμένη πριν ακόμη ανοίξουν οι κάλπες.
Ενώ οι ακαδημαϊκοί, οι επιστήμονες της Τουρκίας, οι δημοσιογράφοι και οι διπλωμάτες ήλπιζαν ότι η Τουρκία δεν έχει χαθεί, η πραγματικότητα είναι ότι θα αποτελέσει βάρος για το NATO και τη Δύση.
Πού μπορεί να οδηγήσει ο Erdogan την Τουρκία;
Τo τουρκικό νόμισμα συνεχίζει την απότομη πτώση του.
Και παρότι οι οπαδοί του «σουλτάνου» αρχικά πίστευαν ότι ο Erdogan ήταν ο κύριος υπεύθυνος για τη γρήγορη ανάπτυξη της τουρκικής οικονομίας, πλέον αποδεικνύεται ότι απλά είχε την τύχη με το μέρος του:
Απλά ωφελούνταν από το ανθρώπινο δυναμικό της Τουρκίας.
Έτσι, ενώ οι ηγέτες της Ανατολικής Ασίας εκμεταλλεύτηκαν την αύξηση του εργατικού πληθυσμού για να βασίσουν τις οικονομίες τους σε σταθερά θεμέλια για το μέλλον, ο Erdogan σπατάλησε την ευκαιρία.
Η Τουρκία τώρα κινδυνεύει να βρεθεί στο χείλος μιας οικονομικής κατάρρευσης παρόμοιας με αυτή της Βενεζουέλας.
Καθώς η Τουρκία πλησιάζει στην 100ή επέτειο από την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης που καθόρισε τα σύγχρονα σύνορά της, ο Erdogan μπορεί να επιβεβαιώσει την εξέλιξη της εξωτερικής πολιτικής της.
Η Τουρκία συνεχίζει να κατέχει εδάφη της Κύπρου και περιοχές μέσα στη Συρία και το Ιράκ.
Επίσης, εναγκαλίζεται ολοένα και πιο σφιχτά τη Μόσχα, το Πεκίνο και τις δικτατορίες της Ευρασίας.
Ο υπουργός Εσωτερικών, Süleyman Soylu, συνεχίζει να υποκινεί τον αντιαμερικανισμό.
"Η Τουρκία έχει φτάσει σε ένα σημείο που, από δω και πέρα, οποιοσδήποτε ακολουθεί μια πολιτική που επικεντρώνεται στην Αμερική θα ανακηρυχθεί προδότης της πατρίδας", δήλωσε ο Soylu.
Ο Erdogan θεωρεί εαυτόν σουλτάνο.
Όπως ο ρώσος πρόεδρος Vladimir Putin θεωρεί την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης καταστροφή, έτσι και ο Erdogan θεωρεί την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Θέλει όχι μόνο να επαναφέρει τις επικρατούσες δυνάμεις του Α' Παγκοσμίου Πολέμου που απέκλεισαν αδίκως την Τουρκία από εδάφη, αλλά θέλει επίσης να αναθρέψει μια θρησκευτική γενιά που θα ανατρέψει τον επιβληθέντα λαϊκισμό του Mustafa Kemal Atatürk.
Τρεις αλλαγές
Αυτό θα απαιτήσει τρεις αλλαγές στην κοινωνία:
Κατ’ αρχάς, θα πρέπει να καταστήσει τους Χριστιανούς και άλλες θρησκευτικές μειονότητες πολίτες δευτέρας κατηγορίας, κάτι που υπονοεί αυξανόμενη διάκριση εναντίον των Ελλήνων, Αρμενίων και Εβραίων μέσα στην Τουρκία.
Δεύτερον, θα πρέπει να χειραγωγήσει από εκπαιδευτικής απόψεως τη νεολαία της Τουρκίας. Στην Κωνσταντινούπολη, κατά μήκος των αιγαιοπελαγίτικων ακτών και τη Μεσόγειο, και στο κουρδικό τμήμα της Τουρκίας, πολλοί νέοι αντιστέκονται στα προτάγματα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας του Erdogan, ακόμη κι αν οι ίδιοι είναι θρησκευόμενοι.
Για τον Erdogan, αυτό είναι μόνο το ήμισυ της μάχης.
Κατά την άποψή του, ορισμένοι άνθρωποι είναι αναπόσπαστοι.
Αυτή η αντίληψη περιλαμβάνει όχι μόνο τη νεολαία, αλλά και αυτό που απομένει από την πιο εκκοσμικευμένη ή Δυτικοπροσανατολισμένη μεσαία τάξη.
Κατά την άποψη του, του Soylu και του εσωτερικού κύκλου τους, εάν αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να μεταναστεύσουν, τότε θα πρέπει να φύγουν από τη μέση...
Ήδη, η απόδειξη αυτής της φυγής εγκεφάλων είναι εμφανής στο Μαϊάμι, που γρήγορα γίνεται τόσο μικρή Κωνσταντινούπολη όσο και μικρή Αβάνα.
Αυτοί που έχουν στρατιωτικό παρελθόν αναζητούν καταφύγιο στο Νόρφολκ και στη Βιρτζίνια Μπιτς, όπου πρώην συνάδελφοί τους από το NATO παρέχουν ένα δίκτυο υποστήριξης.
Ο Erdogan δεν επανεφευρίσκει τον τροχό, αλλά αγκαλιάζει μια δοκιμασμένη τακτική.
Ο Ayatollah Khomeini μετέτρεψε το Ιράν όχι μόνο μέσω της προπαγάνδας, αλλά και ενθαρρύνοντας τη φυγή εγκεφάλων, για να απαλλάξει το Ιράν από μια ελίτ που θα μπορούσε να μολύνει ιδεολογικά την κοινωνία.
Ο κομμουνιστής δικτάτορας Fidel Castro ενθάρρυνε τη μαζική μετανάστευση όχι μόνο για να απαλλαγεί από μια εγκληματική κοινωνική τάξη, αλλά και από την ελίτ της εποχής του Batista και από εκείνους που δεν υιοθέτησαν το μαρξιστικό του όραμα.
Ο Muqtada al-Sadr ακολούθησε την ίδια στρατηγική στο Ιράκ μετά το 2003, προσπαθώντας να απαλλαγεί από μια μεσαία τάξη στη Βαγδάτη των αξιών της οποίας δεν συμμεριζόταν».
www.bankingnews.gr
Ειδικότερα, όπως επισημαίνει, «Πριν από τριάντα χρόνια, ο Recep Tayyip Erdogan εξήγησε τους στόχους του: "Η δημοκρατία δεν είναι ο τελικός μας στόχος", δήλωσε, "αλλά μάλλον ένα μέσο για να αποκαταστήσουμε τον πολιτισμό του Ισλάμ που στον εικοστό πρώτο αιώνα, και όποιος συμμετέχει στην αναγέννηση αυτού του πολιτισμού, η ανταμοιβή του από τον Θεό θα διπλασιαστεί".
Ο Erdogan είναι έτοιμος να επιτύχει τους στόχους του.
Οι πρόσφατες εκλογές δεν ήταν ούτε ελεύθερες ούτε δίκαιες.
Η εξαπάτηση ήταν προσχεδιασμένη πριν ακόμη ανοίξουν οι κάλπες.
Ενώ οι ακαδημαϊκοί, οι επιστήμονες της Τουρκίας, οι δημοσιογράφοι και οι διπλωμάτες ήλπιζαν ότι η Τουρκία δεν έχει χαθεί, η πραγματικότητα είναι ότι θα αποτελέσει βάρος για το NATO και τη Δύση.
Πού μπορεί να οδηγήσει ο Erdogan την Τουρκία;
Τo τουρκικό νόμισμα συνεχίζει την απότομη πτώση του.
Και παρότι οι οπαδοί του «σουλτάνου» αρχικά πίστευαν ότι ο Erdogan ήταν ο κύριος υπεύθυνος για τη γρήγορη ανάπτυξη της τουρκικής οικονομίας, πλέον αποδεικνύεται ότι απλά είχε την τύχη με το μέρος του:
Απλά ωφελούνταν από το ανθρώπινο δυναμικό της Τουρκίας.
Έτσι, ενώ οι ηγέτες της Ανατολικής Ασίας εκμεταλλεύτηκαν την αύξηση του εργατικού πληθυσμού για να βασίσουν τις οικονομίες τους σε σταθερά θεμέλια για το μέλλον, ο Erdogan σπατάλησε την ευκαιρία.
Η Τουρκία τώρα κινδυνεύει να βρεθεί στο χείλος μιας οικονομικής κατάρρευσης παρόμοιας με αυτή της Βενεζουέλας.
Καθώς η Τουρκία πλησιάζει στην 100ή επέτειο από την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης που καθόρισε τα σύγχρονα σύνορά της, ο Erdogan μπορεί να επιβεβαιώσει την εξέλιξη της εξωτερικής πολιτικής της.
Η Τουρκία συνεχίζει να κατέχει εδάφη της Κύπρου και περιοχές μέσα στη Συρία και το Ιράκ.
Επίσης, εναγκαλίζεται ολοένα και πιο σφιχτά τη Μόσχα, το Πεκίνο και τις δικτατορίες της Ευρασίας.
Ο υπουργός Εσωτερικών, Süleyman Soylu, συνεχίζει να υποκινεί τον αντιαμερικανισμό.
"Η Τουρκία έχει φτάσει σε ένα σημείο που, από δω και πέρα, οποιοσδήποτε ακολουθεί μια πολιτική που επικεντρώνεται στην Αμερική θα ανακηρυχθεί προδότης της πατρίδας", δήλωσε ο Soylu.
Ο Erdogan θεωρεί εαυτόν σουλτάνο.
Όπως ο ρώσος πρόεδρος Vladimir Putin θεωρεί την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης καταστροφή, έτσι και ο Erdogan θεωρεί την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Θέλει όχι μόνο να επαναφέρει τις επικρατούσες δυνάμεις του Α' Παγκοσμίου Πολέμου που απέκλεισαν αδίκως την Τουρκία από εδάφη, αλλά θέλει επίσης να αναθρέψει μια θρησκευτική γενιά που θα ανατρέψει τον επιβληθέντα λαϊκισμό του Mustafa Kemal Atatürk.
Τρεις αλλαγές
Αυτό θα απαιτήσει τρεις αλλαγές στην κοινωνία:
Κατ’ αρχάς, θα πρέπει να καταστήσει τους Χριστιανούς και άλλες θρησκευτικές μειονότητες πολίτες δευτέρας κατηγορίας, κάτι που υπονοεί αυξανόμενη διάκριση εναντίον των Ελλήνων, Αρμενίων και Εβραίων μέσα στην Τουρκία.
Δεύτερον, θα πρέπει να χειραγωγήσει από εκπαιδευτικής απόψεως τη νεολαία της Τουρκίας. Στην Κωνσταντινούπολη, κατά μήκος των αιγαιοπελαγίτικων ακτών και τη Μεσόγειο, και στο κουρδικό τμήμα της Τουρκίας, πολλοί νέοι αντιστέκονται στα προτάγματα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας του Erdogan, ακόμη κι αν οι ίδιοι είναι θρησκευόμενοι.
Για τον Erdogan, αυτό είναι μόνο το ήμισυ της μάχης.
Κατά την άποψή του, ορισμένοι άνθρωποι είναι αναπόσπαστοι.
Αυτή η αντίληψη περιλαμβάνει όχι μόνο τη νεολαία, αλλά και αυτό που απομένει από την πιο εκκοσμικευμένη ή Δυτικοπροσανατολισμένη μεσαία τάξη.
Κατά την άποψη του, του Soylu και του εσωτερικού κύκλου τους, εάν αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να μεταναστεύσουν, τότε θα πρέπει να φύγουν από τη μέση...
Ήδη, η απόδειξη αυτής της φυγής εγκεφάλων είναι εμφανής στο Μαϊάμι, που γρήγορα γίνεται τόσο μικρή Κωνσταντινούπολη όσο και μικρή Αβάνα.
Αυτοί που έχουν στρατιωτικό παρελθόν αναζητούν καταφύγιο στο Νόρφολκ και στη Βιρτζίνια Μπιτς, όπου πρώην συνάδελφοί τους από το NATO παρέχουν ένα δίκτυο υποστήριξης.
Ο Erdogan δεν επανεφευρίσκει τον τροχό, αλλά αγκαλιάζει μια δοκιμασμένη τακτική.
Ο Ayatollah Khomeini μετέτρεψε το Ιράν όχι μόνο μέσω της προπαγάνδας, αλλά και ενθαρρύνοντας τη φυγή εγκεφάλων, για να απαλλάξει το Ιράν από μια ελίτ που θα μπορούσε να μολύνει ιδεολογικά την κοινωνία.
Ο κομμουνιστής δικτάτορας Fidel Castro ενθάρρυνε τη μαζική μετανάστευση όχι μόνο για να απαλλαγεί από μια εγκληματική κοινωνική τάξη, αλλά και από την ελίτ της εποχής του Batista και από εκείνους που δεν υιοθέτησαν το μαρξιστικό του όραμα.
Ο Muqtada al-Sadr ακολούθησε την ίδια στρατηγική στο Ιράκ μετά το 2003, προσπαθώντας να απαλλαγεί από μια μεσαία τάξη στη Βαγδάτη των αξιών της οποίας δεν συμμεριζόταν».
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών