Άρθρα του Γ. Χαρβαλιά στον Τύπο της Κυριακής
Eξαιρετικά χλωμή φαίνεται πλέον η προοπτική να αποφύγει η χώρα έναν νέο κύκλο δανεισμού που θα συνοδεύεται από μνημόνιο και πρόσθετη δέσμη σκληρών μέτρων.
Η παράταση της δανειακής ομηρίας φαίνεται να είναι και ο στόχος του γερμανικού «ευρω-ιερατείου», καθώς στελέχη της κυβέρνησης Μέρκελ και τραπεζικοί κύκλοι του Βερολίνου αποθαρρύνουν με δηλώσεις και «διαρροές» την οποιαδήποτε έξοδο της Ελλάδας στις αγορές, τουλάχιστον για το τρέχον έτος.
Στην ίδια κατεύθυνση κινούνται και τα δηλητηριώδη δημοσιεύματα των πιο «έγκυρων» γερμανικών μέσων ενημέρωσης που αμφισβητούν πλήρως το “success story” της Αθήνας, αφήνοντας να εννοηθεί ότι η… θεραπεία δεν έχει ολοκληρωθεί και ο ασθενής είναι ανέτοιμος να πάρει εξιτήριο.
Μπροστά σε αυτή την ψυχρολουσία, η στρατηγική της ελληνικής κυβέρνησης εμφανίζεται αμήχανη και απλοική. Το οικονομικό επιτελείο προσπαθεί εναγωνίως να σκαρφιστεί τρόπους για να καλύψει εκ των ενόντων το χρηματοδοτικό κενό και ελπίζει ότι θα είναι σε θέση να διαπραγματευτεί μια ελάφρυνση των δανειακών υποχρεώσεων, μόλις στα τέλη Απριλίου καταγραφεί επισήμως από την Ευρωπαική στατιστική υπηρεσία το…πολυθρύλητο πρωτογενές πλεόνασμα.
Στις 5 Μαίου ακολουθεί Γιουρογκρουπ και στο Μέγαρο Μαξίμου θεωρούν πιθανό να αποσπάσουν μία απόφαση, ή έστω ένα χρησμό για το ελληνικό χρέος, που με την κατάλληλη επικοινωνιακή διαχείριση θα μεθερμηνευθεί ως… «κλείσιμο ματιού» της Γερμανίας για ουσιαστική ελάφρυνση/μετάθεση των κρίσιμων δανειακών υποχρεώσεων. Με αυτή την…χαραμάδα ελπίδας, θεωρεί η κυβέρνηση ότι θα μπορέσει να φρενάρει τον κατήφορο των ποσοστών της στις επερχόμενες ευρωεκλογές, καθώς και στην αναμέτρηση για τους δήμους και τις περιφέρειες.
Στην ουσία πάντως αυτού του είδους οι προσδοκίες είναι εξ ολοκλήρου αβάσιμες. Το μόνο που θα μπορούσε να πετύχει η Αθήνα πριν το ορόσημο των ευρω-εκλογών, είναι η μετάθεση της συζήτησης για το τρίτο μνημόνιο, στο άκουσμα και μόνο του οποίου, θα έτριζαν τα ήδη ρωγμώδη θεμέλια της συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου. Η συζήτηση λοιπόν για τον νέο δανειακό…γύρο μάλλον θα πάει για το φθινόπωρο, στο μεταξύ όμως το ελληνικό κράτος πρέπει να καλύψει τις υποχρεώσεις του και κάπου εκεί το πράγμα περιπλέκεται…
Στο υπουργείο οικονομικών καλλιεργούνται ελπίδες ότι η χώρα θα μπορέσει να αποτολμήσει μία προσυνεννοήμενη…μίνι έξοδο στις αγορές μέσω ιδιωτικού placement σε ένα «υβριδικό ομόλογο» 5ετούς διάρκειας και αξίας μόλις 3 δις. Αυτό όμως προυποθέτει εκτός από την συμφωνία ξένων οίκων και συμμετοχή των υπερχρεωμένων ελληνικών τραπεζών. Ο ίδιος ο Γιάννης Στουρνάρας φρόντισε προ ημερών να μετριάσει τις προσδοκίες, εξηγώντας ότι το εγχείρημα μετατίθεται για το δεύτερο εξάμηνο του 2014, δηλαδή μετά τις ευρω-εκλογές. Την ίδια ώρα όμως, «ποντάρει» σε εξίσου…παρακινδυνευμένες λύσεις για να καλύψει την μαύρη τρύπα των εσόδων. Συγκεκριμένα ετοιμάζεται μετά την ολοκλήρωση των stress tests στις συστημικές ελληνικές τράπεζες, να ενθυλακώσει το «μαξιλάρι» 10 δις που διαθέτει σε απόθεμα το ΤΧΣ, ενώ διαρρέει ότι θα προχωρήσει σε «ανακύκλωση» των ομολόγων Αλογοσκούφη που είχαν δοθεί το 2008 για την ενίσχυση των ελληνικών τραπεζών και λήγουν το 2014. Αυτά αντί να πληρωθούν, θα αντικατασταθούν με άλλα μακρύτερης διάρκειας.
Ολοι αυτοί οι λογιστικοί...αυτοσχεδιασμοί βασίζονται δυστυχώς σε αυθαίρετες παραδοχές, καθώς η Τροίκα με προεξάρχουσα την Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα, είναι εξαιρετικά δύσκολο να αποδεχτεί…ρεσάλτο στον κουμπαρά του ΤΧΣ που προορίζεται αποκλειστικά για τις κεφαλαιακές ανάγκες των ελληνικών τραπεζών. Η ΕΚΤ επίσης, έχει απορρίψει την ανανέωση των ομολόγων Αλογοσκούφη. Επομένως η αισιοδοξία του κυρίου Στουρνάρα ότι…θα τα βγάλουμε πέρα με δικά μας μέσα, είναι μάλλον έωλη, καθώς μόνο τον Μάιο λήγουν ομόλογα ύψους 9,2 δις ευρώ και μέχρι τότε η Ελλάδα, είναι ζήτημα αν θα έχει εισπράξει τα μισά(4,9 δις)από την τελευταία δόση του 2013, η έγκριση της οποίας αποκλείεται να κλείσει στην επόμενη αξιολόγηση της Τρόικας που αναμένεται στην Αθήνα στο τέλος του μήνα.
Η…πασιέντζα επομένως δεν βγαίνει χωρίς νέο δάνειο και είναι πράγματι απορίας άξιον πώς και πότε αυτή η κυβέρνηση θα αποφασίσει να το πει στον ελληνικό λαό…
Εκτός από τα ομόλογα συνολικού ύψους 9,2 δις που λήγουν τον Μάιο, τον Αύγουστο λήγουν και άλλα ύψους 3,9 δις, καθώς και «ακούρευτα ομόλογα» 160 εκατ. ευρώ τα οποία η ελληνική κυβέρνηση ακολουθώντας την συνταγή…Παπαδήμου, σκοπεύει να πληρώσει. Επιπλέον εκκρεμεί δόση 0,7 δις προς το ΔΝΤ. Αν σε όλα αυτά βάλουμε και τα χρωστούμενα…στους συνταξιούχους που θα δοθούν από την διανομή του ισχνού πρωτογενούς πλεονάσματος, καταλαβαίνετε που πάμε…
Βρείτε τα τανκς...
Την άποψη μου για τα μπουμπούκια της Χρυσής Αυγής, την έχετε ξαναδιαβάσει. Κολλημένοι με τον…Αδόλφο είναι κι ας υποδύονται τους «Ελληνες εθνικιστές». Ειδικότερα ο ηγετικός τους πυρήνας εμπεριέχει ένα μίγμα ναζιστών, παγανιστών του δωδεκάθεου, χουντικών, αντισιωνιστών και άλλων ιδιόρρυθμων που ελάχιστη σχέση έχουν με τον αγνό πατριωτισμό. Για αυτό και το συγκεκριμένο κόμμα μόνο ζημιά έκανε στον χώρο της πατριωτικής δεξιάς, που θα μπορούσε κάλλιστα να εκφραστεί δυναμικά υπό τις παρούσες συνθήκες, αλλά δυσφημίστηκε με τις ρατσιστικές πρακτικές, τους αγκυλωτούς σταυρούς και τις φασιστικές χαιρετούρες…
Κάπου εδώ συνοψίζεται η πολιτική μου διαφωνία με αυτούς τους τύπους. Μέχρι εδώ όμως. Ούτε επίδοξους πραξικοπηματίες τους θεωρώ, ούτε ικανούς να οργανώσουν μια καλοστημένη συνομωσία ανατροπής του πολιτεύματος. Μπορεί να κάνω λάθος και να υποτιμώ τις δυνατότητες τους. Στο βαθμό όμως, που τα ευρήματα της εισαγγελικής έρευνας περιορίστηκαν σε κάτι…νυχοκόπτες, πτυσσόμενα ρόπαλα και πιστόλια-ρέπλικες, περισσότερο προς μπράβους και χούλιγκανς μου φέρνουν, παρά προς οργανωμένο στρατό με σύγχρονο οπλοστάσιο,…έτοιμο για την κατάληψη των θερινών ανακτόρων.
Η προφυλάκιση τους επομένως, εκτός από την ηθική αυτουργία για την δολοφονία του άτυχου Παύλου Φύσσα που ασφαλώς μπορεί να σταθεί ως κατηγορία, είναι νομικά «στραμπουληγμένη». Κυρίως επειδή επειδή βασίστηκε σε αμφιλεγόμενες μαρτυρίες και ένα πόρισμα το οποίο θύμιζε έκθεση ιδεών του ποδαριού…
Επισημαίνω όλα τα παραπάνω, όχι ασφαλώς για να ταχθώ υπέρ της αποφυλάκισης τους, αλλά για να επαναλάβω μέσα από αυτή τη στήλη, ότι η δικαιοσύνη δεν μπορεί να απονέμεται με δύο μέτρα και σταθμά και επιπλέον δεν μπορεί να χειραγωγείται από πολιτικές σκοπιμότητες.
Καταδικασμένοι σε έξι φορές ισόβια για στυγνές δολοφονίες και εκτελέσεις, δηλωμένοι τρομοκράτες, οργανωμένοι, αδίστακτοι και με βαρύ οπλισμό σουλατσάρουν ελεύθεροι, αποσπώντας πολυήμερες άδειες. Κι όποτε βαρεθούν της φυλακής τα κάγκελα, αποφασίζουν με την βοήθεια σκληρών ποινικών να αποδράσουν. Οι άνθρωποι αυτοί, ανεξαρτήτως κινήτρων και ιδεολογίας που μπορεί να είναι εξίσου ακραία με αυτή της «Χρυσής Αυγής», αποτελούν διαπιστωμένα «δημόσιο κίνδυνο». Κι όμως το ελληνικό δικονομικό και σωφρονιστικό σύστημα τους επιτρέπει να…δραπετεύουν χωρίς την παραμικρή συνέπεια.
Οι συγκρίσεις είναι δυστυχώς μοιραίες. Γιατί στην προσλαμβάνουσα παράσταση της κοινής γνώμης ένας εκτελεστής της 17 Νοέμβρη, όπως ο Χριστόδουλος Ξηρός, φαίνεται παρασάγγας πιο επικίνδυνος για την δημόσια τάξη, από έναν φωνακλά και τραμπούκο, τύπου Κασιδιάρη.
Μας αρέσει, δεν μας αρέσει η «Χρυσή Αυγή» μπήκε στην πολιτική ζωή του τόπου από την μπρος πόρτα του Κοινοβουλίου. Δεν μπήκε με τα Καλάσνικωφ, ούτε με τα τανκς. Κι ας φρόντιζαν όσοι ανησυχούσαν με το «φαινόμενο» να μπαγλαρώσουν κάνα δυο από τους παλλικαράδες την περίοδο των πρώτων ρατσιστικών κρουσμάτων και όχι όταν οι δημοσκοπήσεις βάρεσαν κόκκινο…
Το ξαναλέω λοιπόν. Στο βαθμό που δεν βρεθεί ο κρυμμένος βαρύς οπλισμός και τα άρματα μάχης(όχι τα μουσειακά εκθέματα του Πάλλη, που θαύμασε σύσσωμη η ελληνική πολιτική και πολιτειακή ηγεσία…)η κατηγορία της συνομωσίας με στόχο την κατάλυση του πολιτεύματος δεν στοιχειοθετείται πειστικά. Αντίθετα καταλυτικές θα είναι οι συγκρίσεις με τους αληθινούς…Τουπαμάρος που κυκλοφορούν αδειούχοι και έτοιμοι να εκδικηθούν τη δημοκρατία...
www.bankingnews.gr
Η παράταση της δανειακής ομηρίας φαίνεται να είναι και ο στόχος του γερμανικού «ευρω-ιερατείου», καθώς στελέχη της κυβέρνησης Μέρκελ και τραπεζικοί κύκλοι του Βερολίνου αποθαρρύνουν με δηλώσεις και «διαρροές» την οποιαδήποτε έξοδο της Ελλάδας στις αγορές, τουλάχιστον για το τρέχον έτος.
Στην ίδια κατεύθυνση κινούνται και τα δηλητηριώδη δημοσιεύματα των πιο «έγκυρων» γερμανικών μέσων ενημέρωσης που αμφισβητούν πλήρως το “success story” της Αθήνας, αφήνοντας να εννοηθεί ότι η… θεραπεία δεν έχει ολοκληρωθεί και ο ασθενής είναι ανέτοιμος να πάρει εξιτήριο.
Μπροστά σε αυτή την ψυχρολουσία, η στρατηγική της ελληνικής κυβέρνησης εμφανίζεται αμήχανη και απλοική. Το οικονομικό επιτελείο προσπαθεί εναγωνίως να σκαρφιστεί τρόπους για να καλύψει εκ των ενόντων το χρηματοδοτικό κενό και ελπίζει ότι θα είναι σε θέση να διαπραγματευτεί μια ελάφρυνση των δανειακών υποχρεώσεων, μόλις στα τέλη Απριλίου καταγραφεί επισήμως από την Ευρωπαική στατιστική υπηρεσία το…πολυθρύλητο πρωτογενές πλεόνασμα.
Στις 5 Μαίου ακολουθεί Γιουρογκρουπ και στο Μέγαρο Μαξίμου θεωρούν πιθανό να αποσπάσουν μία απόφαση, ή έστω ένα χρησμό για το ελληνικό χρέος, που με την κατάλληλη επικοινωνιακή διαχείριση θα μεθερμηνευθεί ως… «κλείσιμο ματιού» της Γερμανίας για ουσιαστική ελάφρυνση/μετάθεση των κρίσιμων δανειακών υποχρεώσεων. Με αυτή την…χαραμάδα ελπίδας, θεωρεί η κυβέρνηση ότι θα μπορέσει να φρενάρει τον κατήφορο των ποσοστών της στις επερχόμενες ευρωεκλογές, καθώς και στην αναμέτρηση για τους δήμους και τις περιφέρειες.
Στην ουσία πάντως αυτού του είδους οι προσδοκίες είναι εξ ολοκλήρου αβάσιμες. Το μόνο που θα μπορούσε να πετύχει η Αθήνα πριν το ορόσημο των ευρω-εκλογών, είναι η μετάθεση της συζήτησης για το τρίτο μνημόνιο, στο άκουσμα και μόνο του οποίου, θα έτριζαν τα ήδη ρωγμώδη θεμέλια της συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου. Η συζήτηση λοιπόν για τον νέο δανειακό…γύρο μάλλον θα πάει για το φθινόπωρο, στο μεταξύ όμως το ελληνικό κράτος πρέπει να καλύψει τις υποχρεώσεις του και κάπου εκεί το πράγμα περιπλέκεται…
Στο υπουργείο οικονομικών καλλιεργούνται ελπίδες ότι η χώρα θα μπορέσει να αποτολμήσει μία προσυνεννοήμενη…μίνι έξοδο στις αγορές μέσω ιδιωτικού placement σε ένα «υβριδικό ομόλογο» 5ετούς διάρκειας και αξίας μόλις 3 δις. Αυτό όμως προυποθέτει εκτός από την συμφωνία ξένων οίκων και συμμετοχή των υπερχρεωμένων ελληνικών τραπεζών. Ο ίδιος ο Γιάννης Στουρνάρας φρόντισε προ ημερών να μετριάσει τις προσδοκίες, εξηγώντας ότι το εγχείρημα μετατίθεται για το δεύτερο εξάμηνο του 2014, δηλαδή μετά τις ευρω-εκλογές. Την ίδια ώρα όμως, «ποντάρει» σε εξίσου…παρακινδυνευμένες λύσεις για να καλύψει την μαύρη τρύπα των εσόδων. Συγκεκριμένα ετοιμάζεται μετά την ολοκλήρωση των stress tests στις συστημικές ελληνικές τράπεζες, να ενθυλακώσει το «μαξιλάρι» 10 δις που διαθέτει σε απόθεμα το ΤΧΣ, ενώ διαρρέει ότι θα προχωρήσει σε «ανακύκλωση» των ομολόγων Αλογοσκούφη που είχαν δοθεί το 2008 για την ενίσχυση των ελληνικών τραπεζών και λήγουν το 2014. Αυτά αντί να πληρωθούν, θα αντικατασταθούν με άλλα μακρύτερης διάρκειας.
Ολοι αυτοί οι λογιστικοί...αυτοσχεδιασμοί βασίζονται δυστυχώς σε αυθαίρετες παραδοχές, καθώς η Τροίκα με προεξάρχουσα την Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα, είναι εξαιρετικά δύσκολο να αποδεχτεί…ρεσάλτο στον κουμπαρά του ΤΧΣ που προορίζεται αποκλειστικά για τις κεφαλαιακές ανάγκες των ελληνικών τραπεζών. Η ΕΚΤ επίσης, έχει απορρίψει την ανανέωση των ομολόγων Αλογοσκούφη. Επομένως η αισιοδοξία του κυρίου Στουρνάρα ότι…θα τα βγάλουμε πέρα με δικά μας μέσα, είναι μάλλον έωλη, καθώς μόνο τον Μάιο λήγουν ομόλογα ύψους 9,2 δις ευρώ και μέχρι τότε η Ελλάδα, είναι ζήτημα αν θα έχει εισπράξει τα μισά(4,9 δις)από την τελευταία δόση του 2013, η έγκριση της οποίας αποκλείεται να κλείσει στην επόμενη αξιολόγηση της Τρόικας που αναμένεται στην Αθήνα στο τέλος του μήνα.
Η…πασιέντζα επομένως δεν βγαίνει χωρίς νέο δάνειο και είναι πράγματι απορίας άξιον πώς και πότε αυτή η κυβέρνηση θα αποφασίσει να το πει στον ελληνικό λαό…
Εκτός από τα ομόλογα συνολικού ύψους 9,2 δις που λήγουν τον Μάιο, τον Αύγουστο λήγουν και άλλα ύψους 3,9 δις, καθώς και «ακούρευτα ομόλογα» 160 εκατ. ευρώ τα οποία η ελληνική κυβέρνηση ακολουθώντας την συνταγή…Παπαδήμου, σκοπεύει να πληρώσει. Επιπλέον εκκρεμεί δόση 0,7 δις προς το ΔΝΤ. Αν σε όλα αυτά βάλουμε και τα χρωστούμενα…στους συνταξιούχους που θα δοθούν από την διανομή του ισχνού πρωτογενούς πλεονάσματος, καταλαβαίνετε που πάμε…
Βρείτε τα τανκς...
Την άποψη μου για τα μπουμπούκια της Χρυσής Αυγής, την έχετε ξαναδιαβάσει. Κολλημένοι με τον…Αδόλφο είναι κι ας υποδύονται τους «Ελληνες εθνικιστές». Ειδικότερα ο ηγετικός τους πυρήνας εμπεριέχει ένα μίγμα ναζιστών, παγανιστών του δωδεκάθεου, χουντικών, αντισιωνιστών και άλλων ιδιόρρυθμων που ελάχιστη σχέση έχουν με τον αγνό πατριωτισμό. Για αυτό και το συγκεκριμένο κόμμα μόνο ζημιά έκανε στον χώρο της πατριωτικής δεξιάς, που θα μπορούσε κάλλιστα να εκφραστεί δυναμικά υπό τις παρούσες συνθήκες, αλλά δυσφημίστηκε με τις ρατσιστικές πρακτικές, τους αγκυλωτούς σταυρούς και τις φασιστικές χαιρετούρες…
Κάπου εδώ συνοψίζεται η πολιτική μου διαφωνία με αυτούς τους τύπους. Μέχρι εδώ όμως. Ούτε επίδοξους πραξικοπηματίες τους θεωρώ, ούτε ικανούς να οργανώσουν μια καλοστημένη συνομωσία ανατροπής του πολιτεύματος. Μπορεί να κάνω λάθος και να υποτιμώ τις δυνατότητες τους. Στο βαθμό όμως, που τα ευρήματα της εισαγγελικής έρευνας περιορίστηκαν σε κάτι…νυχοκόπτες, πτυσσόμενα ρόπαλα και πιστόλια-ρέπλικες, περισσότερο προς μπράβους και χούλιγκανς μου φέρνουν, παρά προς οργανωμένο στρατό με σύγχρονο οπλοστάσιο,…έτοιμο για την κατάληψη των θερινών ανακτόρων.
Η προφυλάκιση τους επομένως, εκτός από την ηθική αυτουργία για την δολοφονία του άτυχου Παύλου Φύσσα που ασφαλώς μπορεί να σταθεί ως κατηγορία, είναι νομικά «στραμπουληγμένη». Κυρίως επειδή επειδή βασίστηκε σε αμφιλεγόμενες μαρτυρίες και ένα πόρισμα το οποίο θύμιζε έκθεση ιδεών του ποδαριού…
Επισημαίνω όλα τα παραπάνω, όχι ασφαλώς για να ταχθώ υπέρ της αποφυλάκισης τους, αλλά για να επαναλάβω μέσα από αυτή τη στήλη, ότι η δικαιοσύνη δεν μπορεί να απονέμεται με δύο μέτρα και σταθμά και επιπλέον δεν μπορεί να χειραγωγείται από πολιτικές σκοπιμότητες.
Καταδικασμένοι σε έξι φορές ισόβια για στυγνές δολοφονίες και εκτελέσεις, δηλωμένοι τρομοκράτες, οργανωμένοι, αδίστακτοι και με βαρύ οπλισμό σουλατσάρουν ελεύθεροι, αποσπώντας πολυήμερες άδειες. Κι όποτε βαρεθούν της φυλακής τα κάγκελα, αποφασίζουν με την βοήθεια σκληρών ποινικών να αποδράσουν. Οι άνθρωποι αυτοί, ανεξαρτήτως κινήτρων και ιδεολογίας που μπορεί να είναι εξίσου ακραία με αυτή της «Χρυσής Αυγής», αποτελούν διαπιστωμένα «δημόσιο κίνδυνο». Κι όμως το ελληνικό δικονομικό και σωφρονιστικό σύστημα τους επιτρέπει να…δραπετεύουν χωρίς την παραμικρή συνέπεια.
Οι συγκρίσεις είναι δυστυχώς μοιραίες. Γιατί στην προσλαμβάνουσα παράσταση της κοινής γνώμης ένας εκτελεστής της 17 Νοέμβρη, όπως ο Χριστόδουλος Ξηρός, φαίνεται παρασάγγας πιο επικίνδυνος για την δημόσια τάξη, από έναν φωνακλά και τραμπούκο, τύπου Κασιδιάρη.
Μας αρέσει, δεν μας αρέσει η «Χρυσή Αυγή» μπήκε στην πολιτική ζωή του τόπου από την μπρος πόρτα του Κοινοβουλίου. Δεν μπήκε με τα Καλάσνικωφ, ούτε με τα τανκς. Κι ας φρόντιζαν όσοι ανησυχούσαν με το «φαινόμενο» να μπαγλαρώσουν κάνα δυο από τους παλλικαράδες την περίοδο των πρώτων ρατσιστικών κρουσμάτων και όχι όταν οι δημοσκοπήσεις βάρεσαν κόκκινο…
Το ξαναλέω λοιπόν. Στο βαθμό που δεν βρεθεί ο κρυμμένος βαρύς οπλισμός και τα άρματα μάχης(όχι τα μουσειακά εκθέματα του Πάλλη, που θαύμασε σύσσωμη η ελληνική πολιτική και πολιτειακή ηγεσία…)η κατηγορία της συνομωσίας με στόχο την κατάλυση του πολιτεύματος δεν στοιχειοθετείται πειστικά. Αντίθετα καταλυτικές θα είναι οι συγκρίσεις με τους αληθινούς…Τουπαμάρος που κυκλοφορούν αδειούχοι και έτοιμοι να εκδικηθούν τη δημοκρατία...
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών