γράφει : ΜΑΡΙΝΑ ΦΟΥΝΤΑ
Η απουσία ανάπτυξης του εξαγωγικού κλάδου κρύβεται πίσω από τη βαθιά και παρατεταμένη ύφεση που έπληξε την οικονομία
Τι είναι αυτό που κάνει την Ελλάδα να παραμένει ακόμη μια ειδική περίπτωση εντός της Ευρωζώνης;
Απάντηση στο εν λόγω ερώτημα επιχειρεί να δώσει ο Daniel Gros, επικεφαλής του γνωστού think tank των Βρυξελλών, Centre for European Policy Studies (CEPS).
Όπως υποστηρίζει στη νέα ανάλυσή του, έως έναν βαθμό η ευρωπαϊκή κρίση μοιάζει να έχει τελειώσει. Οι αποδόσεις των ομολόγων της περιφέρειας ολοένα και αποκλιμακώνονται, ενώ δύο χώρες του Μνημονίου - Ιρλανδία και Πορτογαλία - είδαν άκρη στο φως του τούνελ. Οι δύο χώρες μπορούν πλέον να αναχρηματοδοτηθούν από τις αγορές, ενώ οι οικονομίες τους έχουν βάλει μπροστά τη μηχανή της ανάπτυξης.
Στον αντίποδα, η Ελλάδα συνεχίζει να αντιμετωπίζει προβλήματα στην κατεύθυνση επίτευξης των δημοσιονομικών της στόχων. Οι διαπραγματεύσεις με την τρόικα μοιάζουν να μην έχουν τέλος, ενώ πληθαίνουν οι φωνές που μιλούν για ένα νέο, τρίτο δάνειο προς την Αθήνα.
Ποιο είναι όμως το μεγάλο πρόβλημα της Ελλάδας; Οι εξαγωγές. Ή καλύτερα... η απουσία ανάπτυξης της εξαγωγικής της δραστηριότητας.
Τις τελευταίες εβδομάδες ένα είναι το νέο που κυριαρχεί σε ό,τι αφορά την Ελλάδα: Η παραγωγή πρωτογενούς πλεονάσματος και μάλιστα νωρίτερα του αρχικού χρονοδιαγράμματος. Αναμφίβολα το πρωτογενές πλεόνασμα συνιστά μια εξέλιξη σταθμό για τη μετέπειτα πορεία της ελληνικής οικονομίας. Ωστόσο κανείς δεν έχει αντιληφθεί τη σκληρή πραγματικότητα. Η Ελλάδα το 2013 είχε λιγότερες εξαγωγές από ότι είχε καταγράψει το 2012.
Γιατί όμως η Ελλάδα δεν έχει ακόμη πετύχει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα στο μέτωπο των εξαγωγών; Η πραγματική εξήγηση είναι η εξής: Η ελληνική οικονομία παρέμεινε τόσο αποκομμένη και εσωστρεφής για καιρό, μην μπορώντας να προσαρμοστεί στα μηνύματα που απέστειλαν οι αλλαγές στην πορεία των τιμών.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, ακόμη δεν υπάρχει καμία ουσιαστική απόδειξη πως αρκετές από τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που επιβλήθηκαν, είχαν ως αποτέλεσμα μια ισχυρή και καθοριστική βελτίωση της πλειάδας των ανισορροπιών και αδυναμιών που χαρακτηρίζουν την οικονομία της.
Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι ότι οι εξαγωγές παραμένουν χαμηλές, αλλά ότι απέτυχαν να αυξηθούν σε ικανοποιητικά επίπεδα.
Η απουσία ανάπτυξης του εξαγωγικού κλάδου κρύβεται πίσω από τη βαθιά και παρατεταμένη ύφεση που έπληξε την οικονομία της Ελλάδας. Είναι αυτή που κατέστησε ακόμη πιο δύσκολη την εφαρμογή της δημοσιονομικής προσαρμογής. Η αύξηση των εξαγωγών θα έφερνε και αύξηση εσόδων για τα κρατικά ταμεία.
Όλα τα ανωτέρω συναινούν στην εξής πικρή αλήθεια για την ελληνική οικονομία: Καμία βιώσιμη ανάκαμψη δεν θα έρθει, αν δεν υπάρξει ουσιαστική αύξηση των εξαγωγών.
"Όχι εξαγωγές σημαίνει όχι ανάπτυξη... Η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους κρίνεται σε μεγάλο βαθμό από αυτή τη βασική παράμετρο. Αυτό που πήγε στραβά στην Ελλάδα δεν ήταν η δημοσιονομική προσαρμογή. Αντίθετα, η λιτότητα που επιβλήθηκε ήταν επιτυχής, αν και επώδυνη. Αυτό που πήγε λάθος ήταν ότι η λιτότητα είχε λάθος στόχους...", καταλήγει ο Gross.
Πρώτη ενημέρωση: 07:16, Δευτέρα 10 Μαρτίου 2014
www.bankingnews.gr
Απάντηση στο εν λόγω ερώτημα επιχειρεί να δώσει ο Daniel Gros, επικεφαλής του γνωστού think tank των Βρυξελλών, Centre for European Policy Studies (CEPS).
Όπως υποστηρίζει στη νέα ανάλυσή του, έως έναν βαθμό η ευρωπαϊκή κρίση μοιάζει να έχει τελειώσει. Οι αποδόσεις των ομολόγων της περιφέρειας ολοένα και αποκλιμακώνονται, ενώ δύο χώρες του Μνημονίου - Ιρλανδία και Πορτογαλία - είδαν άκρη στο φως του τούνελ. Οι δύο χώρες μπορούν πλέον να αναχρηματοδοτηθούν από τις αγορές, ενώ οι οικονομίες τους έχουν βάλει μπροστά τη μηχανή της ανάπτυξης.
Στον αντίποδα, η Ελλάδα συνεχίζει να αντιμετωπίζει προβλήματα στην κατεύθυνση επίτευξης των δημοσιονομικών της στόχων. Οι διαπραγματεύσεις με την τρόικα μοιάζουν να μην έχουν τέλος, ενώ πληθαίνουν οι φωνές που μιλούν για ένα νέο, τρίτο δάνειο προς την Αθήνα.
Ποιο είναι όμως το μεγάλο πρόβλημα της Ελλάδας; Οι εξαγωγές. Ή καλύτερα... η απουσία ανάπτυξης της εξαγωγικής της δραστηριότητας.
Τις τελευταίες εβδομάδες ένα είναι το νέο που κυριαρχεί σε ό,τι αφορά την Ελλάδα: Η παραγωγή πρωτογενούς πλεονάσματος και μάλιστα νωρίτερα του αρχικού χρονοδιαγράμματος. Αναμφίβολα το πρωτογενές πλεόνασμα συνιστά μια εξέλιξη σταθμό για τη μετέπειτα πορεία της ελληνικής οικονομίας. Ωστόσο κανείς δεν έχει αντιληφθεί τη σκληρή πραγματικότητα. Η Ελλάδα το 2013 είχε λιγότερες εξαγωγές από ότι είχε καταγράψει το 2012.
Γιατί όμως η Ελλάδα δεν έχει ακόμη πετύχει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα στο μέτωπο των εξαγωγών; Η πραγματική εξήγηση είναι η εξής: Η ελληνική οικονομία παρέμεινε τόσο αποκομμένη και εσωστρεφής για καιρό, μην μπορώντας να προσαρμοστεί στα μηνύματα που απέστειλαν οι αλλαγές στην πορεία των τιμών.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, ακόμη δεν υπάρχει καμία ουσιαστική απόδειξη πως αρκετές από τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που επιβλήθηκαν, είχαν ως αποτέλεσμα μια ισχυρή και καθοριστική βελτίωση της πλειάδας των ανισορροπιών και αδυναμιών που χαρακτηρίζουν την οικονομία της.
Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι ότι οι εξαγωγές παραμένουν χαμηλές, αλλά ότι απέτυχαν να αυξηθούν σε ικανοποιητικά επίπεδα.
Η απουσία ανάπτυξης του εξαγωγικού κλάδου κρύβεται πίσω από τη βαθιά και παρατεταμένη ύφεση που έπληξε την οικονομία της Ελλάδας. Είναι αυτή που κατέστησε ακόμη πιο δύσκολη την εφαρμογή της δημοσιονομικής προσαρμογής. Η αύξηση των εξαγωγών θα έφερνε και αύξηση εσόδων για τα κρατικά ταμεία.
Όλα τα ανωτέρω συναινούν στην εξής πικρή αλήθεια για την ελληνική οικονομία: Καμία βιώσιμη ανάκαμψη δεν θα έρθει, αν δεν υπάρξει ουσιαστική αύξηση των εξαγωγών.
"Όχι εξαγωγές σημαίνει όχι ανάπτυξη... Η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους κρίνεται σε μεγάλο βαθμό από αυτή τη βασική παράμετρο. Αυτό που πήγε στραβά στην Ελλάδα δεν ήταν η δημοσιονομική προσαρμογή. Αντίθετα, η λιτότητα που επιβλήθηκε ήταν επιτυχής, αν και επώδυνη. Αυτό που πήγε λάθος ήταν ότι η λιτότητα είχε λάθος στόχους...", καταλήγει ο Gross.
Πρώτη ενημέρωση: 07:16, Δευτέρα 10 Μαρτίου 2014
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών