Τα αποτελέσματα των εκλογών δεν πρέπει να αποτελέσουν πρόφαση για την τελμάτωση της μεταρρυθμιστικής προσπάθειας
"Η εφαρμογή μιας κρίσιμης μάζας μεταρρυθμίσεων μπορεί να οδηγήσει την επιστροφή της Ελλάδας σε ένα βιώσιμο μονοπάτι ανάπτυξης, προϋποθέτει όμως προσήλωση στη μεταρρυθμιστική προσπάθεια και πολιτική σταθερότητα", υποστηρίζει η Eurobank, στην καθιερωμένη εβδομαδιαία ανάλυσή της "7 Ημέρες Οικονομία".
Αναλυτικότερα, σύμφωνα με τη Eurobank, η υλοποίηση αυτών των μεταρρυθμίσεων χωρίς ταλαντεύσεις θα επιτρέψει σύμφωνα και με την πρόσφατη μελέτη των ΙΟΒΕ-BCG:
- Την ταχύτερη και αποτελεσματικότερη απονομή δικαιοσύνης
- Τη δημιουργία ενός σταθερού και προβλέψιμου φορολογικού πλαισίου
- Την εξασφάλιση της βιωσιμότητας του ασφαλιστικού συστήματος
- Την αντιμετώπιση της νεανικής ανεργίας
- Την ποιοτική αναβάθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος μέσω της συνεχούς αξιολόγησης.
- Την προώθηση της έρευνας και της εμπορικής αξιοποίησης των καινοτομιών
- Τον περιορισμό της γραφειοκρατίας, της διαφθοράς και της πολυνομίας
- Την επιτάχυνση των διαδικασιών δημοσίων προμηθειών και την ενίσχυση της διαφάνειας στις σχετικές συμβάσεις
- Την ενίσχυση του βαθμού διεθνοποίησης της ελληνικής οικονομίας
Την προηγούμενη εβδομάδα θέσαμε την πολιτική σταθερότητα ως βασική προϋπόθεση για τη συνέχιση της επιβράδυνσης της ύφεσης και την επιστροφή σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης για το 2014 σε ετήσια βάση. Εξακολουθούμε να υποστηρίζουμε ότι τα αποτελέσματα τόσο του δεύτερου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών όσο και των εκλογών για το Ευρωκοινοβούλιο – είτε θετικά είτε αρνητικά είναι για την κυβέρνηση συνεργασίας – δεν πρέπει να αποτελέσουν πρόφαση για την τελμάτωση της μεταρρυθμιστικής προσπάθειας.
Σχολιάζοντας τη χθεσινή ομιλία του πρωθυπουργού Α. Σαμαρά για την παρουσίαση του νέου αναπτυξιακού προτύπου της Ελλάδας και στην προειδοποίησή του πως η Αργεντινή δεν έχει ξεπεράσει ακόμη τον κίνδυνο, η Eurobank αναφέρει: Στην περίπτωση της Αργεντινής, πέρα από τις λανθασμένες πολιτικές επιλογές που οδήγησαν στην πτώχευση, τον κρισιμότερο ρόλο για το συγκεκριμένο αποτέλεσμα αλλά και για την αδυναμία της χώρας να ορθοποδήσει στην συνέχεια κατέχει η έλλειψη καθώς και η αδυναμία δημιουργίας ανοικτών πολιτικών και οικονομικών θεσμών. Σύμφωνα με τους Acemoglou & Robinson (2012), ως τέτοιους ορίζουμε τους θεσμούς που λειτουργούν προς όφελος του κοινωνικού συνόλου και όχι για να εξυπηρετούν τα οικονομικά (μονοπωλιακά ή ολιγοπωλιακά) ή / και τα πολιτικά συμφέροντα συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων. Από την άλλη πλευρά, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία κατάφεραν να επιβιώσουν της κρίσης γιατί κατά την άποψη μας είχαν καλύτερο επίπεδο ανοικτών θεσμών (πολιτικών και οικονομικών). Αν και δεν μπορούμε να μετρήσουμε άμεσα το επίπεδο των θεσμών στις παραπάνω χώρες και να το συγκρίνουμε με το αντίστοιχο της Αργεντινής και της Ελλάδας θεωρούμε ότι ο δείκτης Ease of Doing Business της Παγκόσμιας Τράπεζας μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μια ικανοποιητική προσέγγιση. Δείχνει πόσο ανοιχτή είναι μια οικονομία στον εγχώριο και στο διεθνή ανταγωνισμό, περιβάλλον στο όποιο δύσκολα θα μπορούσαν να επιβιώσουν κοινωνικές ομάδες προωθώντας τα δικά τους οικονομικά και κοινωνικά συμφέροντα εις βάρος του συμφέροντος του κοινωνικού συνόλου, ιδιαίτερα σε μια μικρή ανοικτή οικονομία. Υπό μία έννοια, δείχνει την κρίσιμη εκείνη μάζα μεταρρυθμίσεων που απαιτείται για την ενίσχυση του ανταγωνισμού σε μια οικονομία και συνεπώς της δημιουργίας μιας εκ των βασικών προϋποθέσεων που θα θέσουν την χώρα σε ένα μονοπάτι δημιουργίας ανοικτών θεσμών. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Doing Business 2014 λοιπόν, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Ελλάδα και η Αργεντινή κατατάσσονται στην 15η, 31η, 72η και 126η αντίστοιχα μεταξύ 185 χωρών . Προφανώς η Αργεντινή δεν μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση σε αντίθεση με την Ιρλανδία ή την Πορτογαλία με την οποία η οικονομία μας μοιράζεται περισσότερα κοινά χαρακτηριστικά.
Και η κρίσιμη ερώτηση που προκύπτει εδώ είναι πως μπορεί να εξασφαλιστεί η κίνηση προς την κατεύθυνση της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας και όχι η οπισθοδρόμηση προς της κατεύθυνση της Αργεντινής. Με τον κίνδυνο να γίνουμε γραφικοί θα επαναλάβουμε για μια ακόμη φορά πως η απάντηση είναι απλή - αλλά συνάμα δύσκολη στην εφαρμογή. Μόνο με τη συνέχιση της μεταρρυθμιστικής προσπάθειας θα μπορέσουμε μεσοπρόθεσμα να δομήσουμε μια οικονομία με βιώσιμους θεσμούς που όχι μόνο επιβιώνουν αλλά συμβάλλουν και στην καταπολέμηση των κρίσεων προς όφελος του ευρύτερου κοινωνικού συνόλου. Συνεπώς η περιγραφή των κλάδων που θα αναδειχθούν σύμφωνα με το νέο αναπτυξιακό ελληνικό πρότυπο αν και σημαντική κατέχει δεύτερο ρόλο και το βασικό σημείο ενδιαφέροντος πρέπει να εστιαστεί στους πυλώνες στους οποίους αυτό θα πρέπει να στηριχτεί.
Αυτές οι πυλώνες σύμφωνα με την πρόσφατη ομιλία του Πρωθυπουργού περιλαμβάνουν:
1. Την συνέχιση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων.
2. Την εξασφάλιση της ρευστότητας της οικονομίας.
3. Την μείωση του κόστους παραγωγής σε συγκεκριμένους κλάδους.
4. Τη μείωση της φορολογίας.
5. Τη μείωση της ανεργίας.
Θεωρούμε ως ένα επιπλέον ενθαρρυντικό στοιχείο την δήλωση ότι οι ελληνικές αρχές θα πρέπει να αναλάβουν από μόνες τους την προσπάθεια για την μεταρρύθμιση της οικονομίας ώστε να καταστούν εφικτά τα παραπάνω. Κάτι τέτοιο συμβαδίζει τόσο με τα αποτελέσματα της μελέτης των Acemoglou & Robinson (2012) όσο και με τα αποτελέσματα των αναλύσεων του ΔΝΤ περί της θετικής σχέσης μεταξύ της ανάληψης της ιδιοκτησίας (ownership) των μεταρρυθμιστικών προγραμμάτων από τις αρμόδιες εγχώριες αρχές στις χώρες που έχει παράσχει βοήθεια και της επιτυχίας του προγράμματος. Βέβαια εξακολουθούμε να πιστεύουμε πως η επιτήρηση της εφαρμογής των μεταρρυθμίσεων από την τρόικα ή τουλάχιστον η συμβουλευτική της παρουσία (π.χ. στο πλαίσιο της παροχής τεχνικής βοήθειας από την Task Force) είναι επίσης αναγκαίο να συνεχιστεί ως ασφαλιστική δικλείδα.
Οι πυλώνες που παρουσιάστηκαν παραπάνω μπορεί να φαίνονται γενικόλογοι αλλά ήδη έχει πραγματοποιηθεί σημαντική δουλεία βάσης τόσο ως αποτέλεσμα των αναθεωρήσεων του 1ου και κυρίως του 2ου Προγράμματος Σταθεροποίησης της Ελληνικής Οικονομίας (2ΠΣΕΟ) αλλά και από άλλους φορείς. Κρίσιμη θεωρούμε την πρόσφατη ανάλυση του ΙΟΒΕ-BCG σχετικά με το ρόλο των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων στην αναβάθμιση των προοπτικών της ελληνικής οικονομίας.
Εκεί περιγράφονται μια σειρά από συγκεκριμένες μεταρρυθμιστικές παρεμβάσεις που εξειδικεύουν τους πέντε πυλώνες στους οποίους θα στηριχτεί το νέο ελληνικό αναπτυξιακό πρότυπο.
Οι παρεμβάσεις αυτές θα επιτρέψουν:
1. Την ταχύτερη και αποτελεσματικότερη απονομή δικαιοσύνης.
2. Τη δημιουργία ενός σταθερού και προβλέψιμου φορολογικού πλαισίου
3. Την εξασφάλιση της βιωσιμότητας του ασφαλιστικού συστήματος
4. Την καταπολέμηση της νεανικής ανεργίας.
5. Την ποιοτική αναβάθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος μέσω της συνεχούς αξιολόγησης.
6. Την προώθηση της έρευνας και της εμπορικής αξιοποίησης των καινοτομιών
7. Την πάταξη της γραφειοκρατίας, της διαφθοράς και της πολυνομίας
8. Την επιτάχυνση των διαδικασιών δημοσίων προμηθειών και την ενίσχυση της διαφάνειας στις σχετικές συμβάσεις.
9. Την ενίσχυση της διεθνοποίησης της ελληνικής οικονομίας.
Όσον αφορά την εφαρμογή των συγκεκριμένων δράσεων θεωρούμε ότι μέσα στο επόμενο χρονικό διάστημα – μετά τις εκλογές – οι κυβέρνηση πρέπει να παρουσιάσει συγκεκριμένα αποτελέσματα.. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι η καταβολή των δόσεων που έχουν προγραμματιστεί για το τέλος Μαΐου και το τέλος Ιουνίου 2014 απαιτεί την ολοκλήρωση συγκεκριμένων προαπαιτούμενων μεταρρυθμίσεων. Άλλωστε το φθινόπωρο πλησιάζει και μαζί με αυτό και η αναμενόμενη διαπραγμάτευση για τα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους.
Η συνέχιση της εφαρμογής του προγράμματος διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων μπορεί να αποτελέσει ένα σημαντικό εργαλείο – επιπρόσθετο αυτού της επίτευξης πρωτογενούς πλεονάσματος το 2013 και της διατηρησιμότητας/αύξησης του για τα επόμενα χρόνια – για τις επερχόμενες διαπραγματεύσεις για τα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους.
www.bankingnews.gr
Αναλυτικότερα, σύμφωνα με τη Eurobank, η υλοποίηση αυτών των μεταρρυθμίσεων χωρίς ταλαντεύσεις θα επιτρέψει σύμφωνα και με την πρόσφατη μελέτη των ΙΟΒΕ-BCG:
- Την ταχύτερη και αποτελεσματικότερη απονομή δικαιοσύνης
- Τη δημιουργία ενός σταθερού και προβλέψιμου φορολογικού πλαισίου
- Την εξασφάλιση της βιωσιμότητας του ασφαλιστικού συστήματος
- Την αντιμετώπιση της νεανικής ανεργίας
- Την ποιοτική αναβάθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος μέσω της συνεχούς αξιολόγησης.
- Την προώθηση της έρευνας και της εμπορικής αξιοποίησης των καινοτομιών
- Τον περιορισμό της γραφειοκρατίας, της διαφθοράς και της πολυνομίας
- Την επιτάχυνση των διαδικασιών δημοσίων προμηθειών και την ενίσχυση της διαφάνειας στις σχετικές συμβάσεις
- Την ενίσχυση του βαθμού διεθνοποίησης της ελληνικής οικονομίας
Την προηγούμενη εβδομάδα θέσαμε την πολιτική σταθερότητα ως βασική προϋπόθεση για τη συνέχιση της επιβράδυνσης της ύφεσης και την επιστροφή σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης για το 2014 σε ετήσια βάση. Εξακολουθούμε να υποστηρίζουμε ότι τα αποτελέσματα τόσο του δεύτερου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών όσο και των εκλογών για το Ευρωκοινοβούλιο – είτε θετικά είτε αρνητικά είναι για την κυβέρνηση συνεργασίας – δεν πρέπει να αποτελέσουν πρόφαση για την τελμάτωση της μεταρρυθμιστικής προσπάθειας.
Σχολιάζοντας τη χθεσινή ομιλία του πρωθυπουργού Α. Σαμαρά για την παρουσίαση του νέου αναπτυξιακού προτύπου της Ελλάδας και στην προειδοποίησή του πως η Αργεντινή δεν έχει ξεπεράσει ακόμη τον κίνδυνο, η Eurobank αναφέρει: Στην περίπτωση της Αργεντινής, πέρα από τις λανθασμένες πολιτικές επιλογές που οδήγησαν στην πτώχευση, τον κρισιμότερο ρόλο για το συγκεκριμένο αποτέλεσμα αλλά και για την αδυναμία της χώρας να ορθοποδήσει στην συνέχεια κατέχει η έλλειψη καθώς και η αδυναμία δημιουργίας ανοικτών πολιτικών και οικονομικών θεσμών. Σύμφωνα με τους Acemoglou & Robinson (2012), ως τέτοιους ορίζουμε τους θεσμούς που λειτουργούν προς όφελος του κοινωνικού συνόλου και όχι για να εξυπηρετούν τα οικονομικά (μονοπωλιακά ή ολιγοπωλιακά) ή / και τα πολιτικά συμφέροντα συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων. Από την άλλη πλευρά, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία κατάφεραν να επιβιώσουν της κρίσης γιατί κατά την άποψη μας είχαν καλύτερο επίπεδο ανοικτών θεσμών (πολιτικών και οικονομικών). Αν και δεν μπορούμε να μετρήσουμε άμεσα το επίπεδο των θεσμών στις παραπάνω χώρες και να το συγκρίνουμε με το αντίστοιχο της Αργεντινής και της Ελλάδας θεωρούμε ότι ο δείκτης Ease of Doing Business της Παγκόσμιας Τράπεζας μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μια ικανοποιητική προσέγγιση. Δείχνει πόσο ανοιχτή είναι μια οικονομία στον εγχώριο και στο διεθνή ανταγωνισμό, περιβάλλον στο όποιο δύσκολα θα μπορούσαν να επιβιώσουν κοινωνικές ομάδες προωθώντας τα δικά τους οικονομικά και κοινωνικά συμφέροντα εις βάρος του συμφέροντος του κοινωνικού συνόλου, ιδιαίτερα σε μια μικρή ανοικτή οικονομία. Υπό μία έννοια, δείχνει την κρίσιμη εκείνη μάζα μεταρρυθμίσεων που απαιτείται για την ενίσχυση του ανταγωνισμού σε μια οικονομία και συνεπώς της δημιουργίας μιας εκ των βασικών προϋποθέσεων που θα θέσουν την χώρα σε ένα μονοπάτι δημιουργίας ανοικτών θεσμών. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Doing Business 2014 λοιπόν, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Ελλάδα και η Αργεντινή κατατάσσονται στην 15η, 31η, 72η και 126η αντίστοιχα μεταξύ 185 χωρών . Προφανώς η Αργεντινή δεν μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση σε αντίθεση με την Ιρλανδία ή την Πορτογαλία με την οποία η οικονομία μας μοιράζεται περισσότερα κοινά χαρακτηριστικά.
Και η κρίσιμη ερώτηση που προκύπτει εδώ είναι πως μπορεί να εξασφαλιστεί η κίνηση προς την κατεύθυνση της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας και όχι η οπισθοδρόμηση προς της κατεύθυνση της Αργεντινής. Με τον κίνδυνο να γίνουμε γραφικοί θα επαναλάβουμε για μια ακόμη φορά πως η απάντηση είναι απλή - αλλά συνάμα δύσκολη στην εφαρμογή. Μόνο με τη συνέχιση της μεταρρυθμιστικής προσπάθειας θα μπορέσουμε μεσοπρόθεσμα να δομήσουμε μια οικονομία με βιώσιμους θεσμούς που όχι μόνο επιβιώνουν αλλά συμβάλλουν και στην καταπολέμηση των κρίσεων προς όφελος του ευρύτερου κοινωνικού συνόλου. Συνεπώς η περιγραφή των κλάδων που θα αναδειχθούν σύμφωνα με το νέο αναπτυξιακό ελληνικό πρότυπο αν και σημαντική κατέχει δεύτερο ρόλο και το βασικό σημείο ενδιαφέροντος πρέπει να εστιαστεί στους πυλώνες στους οποίους αυτό θα πρέπει να στηριχτεί.
Αυτές οι πυλώνες σύμφωνα με την πρόσφατη ομιλία του Πρωθυπουργού περιλαμβάνουν:
1. Την συνέχιση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων.
2. Την εξασφάλιση της ρευστότητας της οικονομίας.
3. Την μείωση του κόστους παραγωγής σε συγκεκριμένους κλάδους.
4. Τη μείωση της φορολογίας.
5. Τη μείωση της ανεργίας.
Θεωρούμε ως ένα επιπλέον ενθαρρυντικό στοιχείο την δήλωση ότι οι ελληνικές αρχές θα πρέπει να αναλάβουν από μόνες τους την προσπάθεια για την μεταρρύθμιση της οικονομίας ώστε να καταστούν εφικτά τα παραπάνω. Κάτι τέτοιο συμβαδίζει τόσο με τα αποτελέσματα της μελέτης των Acemoglou & Robinson (2012) όσο και με τα αποτελέσματα των αναλύσεων του ΔΝΤ περί της θετικής σχέσης μεταξύ της ανάληψης της ιδιοκτησίας (ownership) των μεταρρυθμιστικών προγραμμάτων από τις αρμόδιες εγχώριες αρχές στις χώρες που έχει παράσχει βοήθεια και της επιτυχίας του προγράμματος. Βέβαια εξακολουθούμε να πιστεύουμε πως η επιτήρηση της εφαρμογής των μεταρρυθμίσεων από την τρόικα ή τουλάχιστον η συμβουλευτική της παρουσία (π.χ. στο πλαίσιο της παροχής τεχνικής βοήθειας από την Task Force) είναι επίσης αναγκαίο να συνεχιστεί ως ασφαλιστική δικλείδα.
Οι πυλώνες που παρουσιάστηκαν παραπάνω μπορεί να φαίνονται γενικόλογοι αλλά ήδη έχει πραγματοποιηθεί σημαντική δουλεία βάσης τόσο ως αποτέλεσμα των αναθεωρήσεων του 1ου και κυρίως του 2ου Προγράμματος Σταθεροποίησης της Ελληνικής Οικονομίας (2ΠΣΕΟ) αλλά και από άλλους φορείς. Κρίσιμη θεωρούμε την πρόσφατη ανάλυση του ΙΟΒΕ-BCG σχετικά με το ρόλο των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων στην αναβάθμιση των προοπτικών της ελληνικής οικονομίας.
Εκεί περιγράφονται μια σειρά από συγκεκριμένες μεταρρυθμιστικές παρεμβάσεις που εξειδικεύουν τους πέντε πυλώνες στους οποίους θα στηριχτεί το νέο ελληνικό αναπτυξιακό πρότυπο.
Οι παρεμβάσεις αυτές θα επιτρέψουν:
1. Την ταχύτερη και αποτελεσματικότερη απονομή δικαιοσύνης.
2. Τη δημιουργία ενός σταθερού και προβλέψιμου φορολογικού πλαισίου
3. Την εξασφάλιση της βιωσιμότητας του ασφαλιστικού συστήματος
4. Την καταπολέμηση της νεανικής ανεργίας.
5. Την ποιοτική αναβάθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος μέσω της συνεχούς αξιολόγησης.
6. Την προώθηση της έρευνας και της εμπορικής αξιοποίησης των καινοτομιών
7. Την πάταξη της γραφειοκρατίας, της διαφθοράς και της πολυνομίας
8. Την επιτάχυνση των διαδικασιών δημοσίων προμηθειών και την ενίσχυση της διαφάνειας στις σχετικές συμβάσεις.
9. Την ενίσχυση της διεθνοποίησης της ελληνικής οικονομίας.
Όσον αφορά την εφαρμογή των συγκεκριμένων δράσεων θεωρούμε ότι μέσα στο επόμενο χρονικό διάστημα – μετά τις εκλογές – οι κυβέρνηση πρέπει να παρουσιάσει συγκεκριμένα αποτελέσματα.. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι η καταβολή των δόσεων που έχουν προγραμματιστεί για το τέλος Μαΐου και το τέλος Ιουνίου 2014 απαιτεί την ολοκλήρωση συγκεκριμένων προαπαιτούμενων μεταρρυθμίσεων. Άλλωστε το φθινόπωρο πλησιάζει και μαζί με αυτό και η αναμενόμενη διαπραγμάτευση για τα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους.
Η συνέχιση της εφαρμογής του προγράμματος διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων μπορεί να αποτελέσει ένα σημαντικό εργαλείο – επιπρόσθετο αυτού της επίτευξης πρωτογενούς πλεονάσματος το 2013 και της διατηρησιμότητας/αύξησης του για τα επόμενα χρόνια – για τις επερχόμενες διαπραγματεύσεις για τα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών