γράφει : ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΧΙΟΝΗΣ
Eγχώρια ζήτηση και... ανταγωνιστικότητα τα βασικά κριτήρια
Την οικονομική συνεισφορά της Γερμανίας στα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης αναλύει η Natixis, αμφισβητώντας ευθέως τη γερμανική στήριξη στην ευρωπαϊκή ανάκαμψη…
Σε νέα της έκθεση, υπό τον τίτλο «Is Germany supporting the other eurozone countries?», η Natixis αποδομεί πλήρως την οικονομική στήριξη της Γερμανίας προς τα αδύναμα κράτη – μέλη, καθώς στην πραγματικότητα, τα μακροοικονομικά μεγέθη της Γερμανίας υπολείπονται σε σημαντικό βαθμό έναντι των υπόλοιπών ευρωπαϊκών κρατών.
Όπως εξηγεί η Natixis, από τη δημιουργία του ευρώ μέχρι την εποχή της κρίσης, η ανάπτυξη της Γερμανίας ήταν πιο αδύναμη έναντι των υπόλοιπων κρατών, εξαιτίας της εφαρμογής πολιτικών, που προσέβλεπαν στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας και στην υποτίμηση της αγοράς εργασίας.
Ωστόσο, η κρίση μετέβαλε τα δεδομένα, καθώς η ανάπτυξη των ευρωπαϊκών κρατών ήταν υποδεέστερη πλέον της Γερμανίας. Μάλιστα, πέραν της ανάπτυξης, παρόμοιες τάσεις καταγράφηκαν και στην αγορά εργασίας.
Το ερώτημα που αναγείρεται, σύμφωνα με την Natixis, είναι το εξής: Η Γερμανία βοηθάει τις υπόλοιπες χώρες να βελτιώσουν την οικονομική τους κατάσταση;
Προκειμένου η απάντηση να είναι «ναι», τότε απαιτείται:
1. Η γερμανική ζήτηση να ενισχύει τις εξαγωγές των υπόλοιπων κρατών
2. Η Γερμανία να έχει ταχύτερη ανάπτυξη στο εργατικό κόστος και στις τιμές των προϊόντων, προκειμένου να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα των έτερων ευρωπαϊκών κρατών
Κατά πόσο ωστόσο, οι άνωθεν προϋποθέσεις ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα;
1. Εγχώρια ζήτηση
Οι μισθοί στη Γερμανία αυξάνονται κατά 1% με 1,5% κάθε χρόνο. Παράλληλα, η πίστωση παραμένει στάσιμη, ενώ η δημοσιονομική πολιτική περιορισμένη. Ως αποτέλεσμα, η εγχώρια ζήτηση – η οποία περικλείει την ζήτηση των νοικοκυριών και τις εταιρικές επενδύσεις – καταγράφει μία σημαντική επίταση.
Ωστόσο, οι εξαγωγές των ευρωπαϊκών κρατών προς τη Γερμανία στην καλύτερη περίπτωση παραμένουν στάσιμες και στη χειρότερη συρρικνώνονται. Έτσι, πιστοποιείται πως η ενίσχυση της γερμανικής ζήτησης δεν ωφελεί τις ευρωπαϊκές χώρες.
2. Ανταγωνιστικότητα
Οι ονομαστικοί μισθοί αυξάνονται στη Γερμανία κατά 2,5% έναντι 1,25% στην υπόλοιπη Ευρωζώνη. Ωστόσο, η παραγωγικότητα της Γερμανία είναι ταχύτερη, δεδομένου του «κενού» 1% στο εργατικό κόστος και 0,5% στον πληθωρισμό μεταξύ Γερμανίας και Ευρωζώνης.
Έτσι, εξάγονται τα εξής δύο συμπεράσματα:
- Ενώ υπάρχει ενίσχυση της εγχώριας κατανάλωσης στη Γερμανία, αυτό δεν μεταφράζεται σε περαιτέρω ανάκαμψη των ευρωπαϊκών εξαγωγών προς τη Γερμανία
- Το κόστος της ανταγωνιστικότητας στην Ευρωζώνη βελτιώνεται μόλις κατά 1% ανά έτος έναντι της Γερμανίας
www.bankingnews.gr
Σε νέα της έκθεση, υπό τον τίτλο «Is Germany supporting the other eurozone countries?», η Natixis αποδομεί πλήρως την οικονομική στήριξη της Γερμανίας προς τα αδύναμα κράτη – μέλη, καθώς στην πραγματικότητα, τα μακροοικονομικά μεγέθη της Γερμανίας υπολείπονται σε σημαντικό βαθμό έναντι των υπόλοιπών ευρωπαϊκών κρατών.
Όπως εξηγεί η Natixis, από τη δημιουργία του ευρώ μέχρι την εποχή της κρίσης, η ανάπτυξη της Γερμανίας ήταν πιο αδύναμη έναντι των υπόλοιπων κρατών, εξαιτίας της εφαρμογής πολιτικών, που προσέβλεπαν στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας και στην υποτίμηση της αγοράς εργασίας.
Ωστόσο, η κρίση μετέβαλε τα δεδομένα, καθώς η ανάπτυξη των ευρωπαϊκών κρατών ήταν υποδεέστερη πλέον της Γερμανίας. Μάλιστα, πέραν της ανάπτυξης, παρόμοιες τάσεις καταγράφηκαν και στην αγορά εργασίας.
Το ερώτημα που αναγείρεται, σύμφωνα με την Natixis, είναι το εξής: Η Γερμανία βοηθάει τις υπόλοιπες χώρες να βελτιώσουν την οικονομική τους κατάσταση;
Προκειμένου η απάντηση να είναι «ναι», τότε απαιτείται:
1. Η γερμανική ζήτηση να ενισχύει τις εξαγωγές των υπόλοιπων κρατών
2. Η Γερμανία να έχει ταχύτερη ανάπτυξη στο εργατικό κόστος και στις τιμές των προϊόντων, προκειμένου να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα των έτερων ευρωπαϊκών κρατών
Κατά πόσο ωστόσο, οι άνωθεν προϋποθέσεις ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα;
1. Εγχώρια ζήτηση
Οι μισθοί στη Γερμανία αυξάνονται κατά 1% με 1,5% κάθε χρόνο. Παράλληλα, η πίστωση παραμένει στάσιμη, ενώ η δημοσιονομική πολιτική περιορισμένη. Ως αποτέλεσμα, η εγχώρια ζήτηση – η οποία περικλείει την ζήτηση των νοικοκυριών και τις εταιρικές επενδύσεις – καταγράφει μία σημαντική επίταση.
Ωστόσο, οι εξαγωγές των ευρωπαϊκών κρατών προς τη Γερμανία στην καλύτερη περίπτωση παραμένουν στάσιμες και στη χειρότερη συρρικνώνονται. Έτσι, πιστοποιείται πως η ενίσχυση της γερμανικής ζήτησης δεν ωφελεί τις ευρωπαϊκές χώρες.
2. Ανταγωνιστικότητα
Οι ονομαστικοί μισθοί αυξάνονται στη Γερμανία κατά 2,5% έναντι 1,25% στην υπόλοιπη Ευρωζώνη. Ωστόσο, η παραγωγικότητα της Γερμανία είναι ταχύτερη, δεδομένου του «κενού» 1% στο εργατικό κόστος και 0,5% στον πληθωρισμό μεταξύ Γερμανίας και Ευρωζώνης.
Έτσι, εξάγονται τα εξής δύο συμπεράσματα:
- Ενώ υπάρχει ενίσχυση της εγχώριας κατανάλωσης στη Γερμανία, αυτό δεν μεταφράζεται σε περαιτέρω ανάκαμψη των ευρωπαϊκών εξαγωγών προς τη Γερμανία
- Το κόστος της ανταγωνιστικότητας στην Ευρωζώνη βελτιώνεται μόλις κατά 1% ανά έτος έναντι της Γερμανίας
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών