Ο κίνδυνος του αποπληθωρισμού είναι πολύ μεγαλύτερος από όσο παραδέχεται η ΕΚΤ, τονίζει ο Economist
Να υιοθετήσει άμεσα ένα πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης (QE) καλεί την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) το βρετανικό περιοδικό Economist.
Όπως σημειώνει σε δημοσίευμά του ο Economist, η ΕΚΤ είναι η μόνη μεγάλη κεντρική τράπεζα που αντιστέκεται στην ποσοτική χαλάρωση.
Η πολιτική του τυπώματος χρήματος για την αγορά περιουσιακών στοιχείων, έχει χρησιμοποιηθεί από τις κεντρικής τράπεζες των ΗΠΑ, της Βρετανίας και της Ιαπωνίας, προκειμένου να καταπολεμηθεί η απειλή του αποπληθωρισμού και να στηρίξει τις οικονομίες που υπέστησαν πλήγμα από τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008.
Ωστόσο η ΕΚΤ, αποφεύγει το QE, αντιμετωπίζοντάς το ως το τελευταίο καταφύγιο, παρά το γεγονός ότι η ευρωζώνη υποφέρει από χαμηλό πληθωρισμό, με τις τιμές καταναλωτή μόλις στο +0,4%, μακριά από τον στόχο της ΕΚΤ για πληθωρισμό 2% περίπου.
Είναι σωστό ή λάθος να παραιτηθεί από μια πολιτική που αποτελεί πάγια πρακτική, διερωτάται ο Economist.
Όπως σημειώνει το περιοδικό, ένας λόγος για να αμφισβητήσει κανείς την αποτελεσματικότητα του QE στην ευρωζώνη, είναι το γεγονός ότι οι τράπεζες και όχι οι αγορές, είναι αυτές που κυριαρχούν στην παροχής πιστώσεων.
Στις ΗΠΑ, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, καθώς οι επιχειρήσεις αντλούν κεφάλαια από τις αγορές ομολόγων.
Ένας από τους βασικούς τρόπους με τον οποίο το QE ενίσχυση την οικονομία των ΗΠΑ, ήταν η μείωση του εταιρικού κόστους δανεισμού.
Τα παραπάνω στοιχεία καταδεικνύουν ότι η ΕΚΤ πρέπει να εργαστεί μέσω των τραπεζών, προκειμένου να καταπολεμήσει τον χαμηλό πληθωρισμό.
Η ΕΚΤ προσπαθεί να το επιτύχει με δύο τρόπους.
Τον Ιούνιο μείωσε το βασικό επιτόκιο αναχρηματοδότησης στο ιστορικό χαμηλό του 0,15%, ενώ παράλληλα έγινε η πρώτη κεντρική τράπεζα, η οποία εισήγαγε αρνητικά επιτόκια.
Τα μέτρα αυτά βοήθησαν στην υποχώρηση των επιτοκίων στις αγορές χρήματος της ευρωζώνης, σχεδόν σε μηδενικά επίπεδα, ενώ έβαλαν ένα φρένο στην ανατίμηση του ευρώ, η οποία συμβάλλει στην αποπληθωριστικές πιέσεις.
Παράλληλα, η ΕΚΤ επιδιώκει να κινητοποιήσει την ανάκαμψη στη νότια Ευρώπη, όπου οι μικρές επιχειρήσεις ειδικότερα εξακολουθούν να στερούνται της πίστωσης.
Μιμούμενη την πολιτική που εφάρμοσε η Τράπεζα της Αγγλίας, η ΕΚΤ παρέχει φθηνή ρευστότητα στις τράπεζες μέχρι το 2018, με όρο να ρίξουν χρήμα στον ιδιωτικό τομέα.
Οι νέες λειτουργίες χρηματοδότησης, οι οποίες θα τεθούν σε ισχύ από τον Σεπτέμβριο, απαιτούν χρόνο ώστε να φανούν τα αποτελέσματά τους στην πραγματική οικονομία, ωστόσο η ΕΚΤ μπορεί να κάνει υπομονή, σημειώνει ο Ecoomist.
Η κεντρική τράπεζα πάντα επέμενε σε έναν μακροπρόθεσμο ορίζοντα για την επίτευξη του στόχου της για τον πληθωρισμό.
Ωστόσο, το βρετανικό περιοδικό υποστηρίζει ότι ο κίνδυνος του αποπληθωρισμού είναι πολύ μεγαλύτερος από όσο παραδέχεται η ΕΚΤ.
Δεν υπάρχει τίποτα που να εμποδίζει την ΕΚΤ να επιδιώξει το QE. Η Βρετανία στηρίζεται περισσότερο στις τράπεζες σε σχέση με τις ΗΠΑ, ωστόσο αυτό δεν την εμπόδισε να εφαρμόσει πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης μεταξύ 2009 και 2012.
Η ΕΚΤ θα ήταν μια καθυστερημένη υιοθετών του QE, αλλά αυτό από μόνο του είναι ένα πλεονέκτημα, δεδομένου ότι η πολιτική ήδη δοκιμάστηκε από πιο τολμηρές κεντρικές τράπεζες.
Όπως υποστηρίζει ο Economist, ο πραγματικός λόγος για την «αλλεργία» της ΕΚΤ στο QE, εντοπίζεται στη μοναδική της θέση ως μια υπερεθνική κεντρική τράπεζα για τη νομισματική πολιτική για τις χώρες που διατηρούν τη δημοσιονομική κυριαρχία
www.bankingnews.gr
Όπως σημειώνει σε δημοσίευμά του ο Economist, η ΕΚΤ είναι η μόνη μεγάλη κεντρική τράπεζα που αντιστέκεται στην ποσοτική χαλάρωση.
Η πολιτική του τυπώματος χρήματος για την αγορά περιουσιακών στοιχείων, έχει χρησιμοποιηθεί από τις κεντρικής τράπεζες των ΗΠΑ, της Βρετανίας και της Ιαπωνίας, προκειμένου να καταπολεμηθεί η απειλή του αποπληθωρισμού και να στηρίξει τις οικονομίες που υπέστησαν πλήγμα από τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008.
Ωστόσο η ΕΚΤ, αποφεύγει το QE, αντιμετωπίζοντάς το ως το τελευταίο καταφύγιο, παρά το γεγονός ότι η ευρωζώνη υποφέρει από χαμηλό πληθωρισμό, με τις τιμές καταναλωτή μόλις στο +0,4%, μακριά από τον στόχο της ΕΚΤ για πληθωρισμό 2% περίπου.
Είναι σωστό ή λάθος να παραιτηθεί από μια πολιτική που αποτελεί πάγια πρακτική, διερωτάται ο Economist.
Όπως σημειώνει το περιοδικό, ένας λόγος για να αμφισβητήσει κανείς την αποτελεσματικότητα του QE στην ευρωζώνη, είναι το γεγονός ότι οι τράπεζες και όχι οι αγορές, είναι αυτές που κυριαρχούν στην παροχής πιστώσεων.
Στις ΗΠΑ, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, καθώς οι επιχειρήσεις αντλούν κεφάλαια από τις αγορές ομολόγων.
Ένας από τους βασικούς τρόπους με τον οποίο το QE ενίσχυση την οικονομία των ΗΠΑ, ήταν η μείωση του εταιρικού κόστους δανεισμού.
Τα παραπάνω στοιχεία καταδεικνύουν ότι η ΕΚΤ πρέπει να εργαστεί μέσω των τραπεζών, προκειμένου να καταπολεμήσει τον χαμηλό πληθωρισμό.
Η ΕΚΤ προσπαθεί να το επιτύχει με δύο τρόπους.
Τον Ιούνιο μείωσε το βασικό επιτόκιο αναχρηματοδότησης στο ιστορικό χαμηλό του 0,15%, ενώ παράλληλα έγινε η πρώτη κεντρική τράπεζα, η οποία εισήγαγε αρνητικά επιτόκια.
Τα μέτρα αυτά βοήθησαν στην υποχώρηση των επιτοκίων στις αγορές χρήματος της ευρωζώνης, σχεδόν σε μηδενικά επίπεδα, ενώ έβαλαν ένα φρένο στην ανατίμηση του ευρώ, η οποία συμβάλλει στην αποπληθωριστικές πιέσεις.
Παράλληλα, η ΕΚΤ επιδιώκει να κινητοποιήσει την ανάκαμψη στη νότια Ευρώπη, όπου οι μικρές επιχειρήσεις ειδικότερα εξακολουθούν να στερούνται της πίστωσης.
Μιμούμενη την πολιτική που εφάρμοσε η Τράπεζα της Αγγλίας, η ΕΚΤ παρέχει φθηνή ρευστότητα στις τράπεζες μέχρι το 2018, με όρο να ρίξουν χρήμα στον ιδιωτικό τομέα.
Οι νέες λειτουργίες χρηματοδότησης, οι οποίες θα τεθούν σε ισχύ από τον Σεπτέμβριο, απαιτούν χρόνο ώστε να φανούν τα αποτελέσματά τους στην πραγματική οικονομία, ωστόσο η ΕΚΤ μπορεί να κάνει υπομονή, σημειώνει ο Ecoomist.
Η κεντρική τράπεζα πάντα επέμενε σε έναν μακροπρόθεσμο ορίζοντα για την επίτευξη του στόχου της για τον πληθωρισμό.
Ωστόσο, το βρετανικό περιοδικό υποστηρίζει ότι ο κίνδυνος του αποπληθωρισμού είναι πολύ μεγαλύτερος από όσο παραδέχεται η ΕΚΤ.
Δεν υπάρχει τίποτα που να εμποδίζει την ΕΚΤ να επιδιώξει το QE. Η Βρετανία στηρίζεται περισσότερο στις τράπεζες σε σχέση με τις ΗΠΑ, ωστόσο αυτό δεν την εμπόδισε να εφαρμόσει πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης μεταξύ 2009 και 2012.
Η ΕΚΤ θα ήταν μια καθυστερημένη υιοθετών του QE, αλλά αυτό από μόνο του είναι ένα πλεονέκτημα, δεδομένου ότι η πολιτική ήδη δοκιμάστηκε από πιο τολμηρές κεντρικές τράπεζες.
Όπως υποστηρίζει ο Economist, ο πραγματικός λόγος για την «αλλεργία» της ΕΚΤ στο QE, εντοπίζεται στη μοναδική της θέση ως μια υπερεθνική κεντρική τράπεζα για τη νομισματική πολιτική για τις χώρες που διατηρούν τη δημοσιονομική κυριαρχία
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών