Αβέβαιη η βοήθεια που μπορεί να παράσχει η ΕΚΤ στην Ιταλία. Θα πρέπει να γίνουν σημαντικά μεταρρυθμιστικά βήματα
Την πορεία της ιταλικής οικονομίας θέτει ως κριτήριο για μια πιθανή απόφαση από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να προχωρήσει σε πρόγραμμα αγοράς κρατικών ομολόγων, νέα ανάλυση της Wall Street Journal.
Σύμφωνα με την ανάλυση του Simon Dixon, η Ιταλία είναι σε κρίσιμη δοκιμασία.
Η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης πάσχει από ένα τοξικό συνδυασμό υποτονικής ανάπτυξης και δημόσιου χρέους που φτάνει το 135% του ΑΕΠ.
Η ιταλική οικονομία κινδυνεύει να ξαναβρεθεί σε μια τρίτη ύφεση σε διάστημα έξι ετών, ενώ οι πιστωτικές συνθήκες συνεχίζουν να επιδεινώνονται.
Εάν η ποσοτική χαλάρωση δεν μπορεί να διασώσει την Ιταλία, τότε δεν μπορεί να σώσει ούτε την ευρωζώνη, αναφέρει ο Dixon.
Ωστόσο, είναι δύσκολο να δούμε τι μπορεί να κάνει ένα πρόγραμμα QE για την Ιταλία.
Για να καταλάβουμε γιατί, πρέπει να εξετάσουμε το ιταλικό τραπεζικό σύστημα.
Αυτό είναι το κύριο κανάλι μέσω του οποίου κάθε νομισματική τόνωση μπορεί να λειτουργήσει, δεδομένου ότι η Ιταλία είναι μια από τις πιο τραπεζικά εξαρτώμενες οικονομίες στην ευρωζώνη.
Ο τραπεζικός δανεισμός είναι ισοδύναμος με το 53% του ΑΕΠ, υψηλότερος από ό, τι στη Γαλλία ή τη Γερμανία.
Τα τραπεζικά δάνεια αντιπροσωπεύουν το 40% του συνόλου των χρηματοοικονομικών υποχρεώσεων, σε σύγκριση με το 15% στις ΗΠΑ και το 23% στη Γαλλία.
Δυστυχώς, η πρόσφατη αξιολόγηση των μεγαλύτερων τραπεζών της ευρωζώνης από την ΕΚΤ επιβεβαίωσε αυτό που υποψιαζόταν η αγορά: Το ιταλικό τραπεζικό σύστημα είναι το πιο αδύναμο στην ευρωζώνη.
Η ΕΚΤ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι ιταλικές τράπεζες είχαν υποεκτιμήσει το μέγεθος των επισφαλών δανείων τους κατά 12 δισ. ευρώ.
Εννέα από τις 15 ιταλικές τράπεζες που εξετάστηκαν από την ΕΚΤ είχαν κεφαλαιακό έλλειμμα στο τέλος του Δεκεμβρίου του 2013, και τέσσερις ακόμη έχουν ένα συνδυασμένο έλλειμμα 3,1 δισ. ευρώ σήμερα.
Το συμπέρασμα αυτό έφερε σε ιδιαίτερη αμηχανία την Τράπεζα της Ιταλίας.
Στην πραγματικότητα, οι δοκιμές αντοχής έδειξαν ήταν ότι το τραπεζικό σύστημα της Ιταλίας ήταν, τουλάχιστον μέχρι πρόσφατα, υποκεφαλαιοποιημένο, ως εκ τούτου με περιορισμένη ικανότητά στην παροχή πιστώσεων προς την οικονομία.
Μετά από μία ανάλυση των οικονομικών μεγεθών του τραπεζικού κλάδου, ο Dixon καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το πραγματικό πρόβλημα της Ιταλίας είναι ότι η οικονομία της κυριαρχείται από μικρές, υψηλής μόχλευσης οικογενειακές επιχειρήσεις, πολλές από τις οποίες είναι υπερβολικά χρεωμένες.
Αυτό που λείπει πραγματικά δεν είναι τόσο πολύ το τραπεζικό κεφάλαιο ως εταιρικό κεφάλαιο.
Είναι μια μεταρρυθμιστική επανάσταση.
Αλλά αυτό δεν είναι ένα πρόβλημα που ένα QE μπορεί να λύσει, καταλήγει ο Dixon.
www.bankingnews.gr
Σύμφωνα με την ανάλυση του Simon Dixon, η Ιταλία είναι σε κρίσιμη δοκιμασία.
Η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης πάσχει από ένα τοξικό συνδυασμό υποτονικής ανάπτυξης και δημόσιου χρέους που φτάνει το 135% του ΑΕΠ.
Η ιταλική οικονομία κινδυνεύει να ξαναβρεθεί σε μια τρίτη ύφεση σε διάστημα έξι ετών, ενώ οι πιστωτικές συνθήκες συνεχίζουν να επιδεινώνονται.
Εάν η ποσοτική χαλάρωση δεν μπορεί να διασώσει την Ιταλία, τότε δεν μπορεί να σώσει ούτε την ευρωζώνη, αναφέρει ο Dixon.
Ωστόσο, είναι δύσκολο να δούμε τι μπορεί να κάνει ένα πρόγραμμα QE για την Ιταλία.
Για να καταλάβουμε γιατί, πρέπει να εξετάσουμε το ιταλικό τραπεζικό σύστημα.
Αυτό είναι το κύριο κανάλι μέσω του οποίου κάθε νομισματική τόνωση μπορεί να λειτουργήσει, δεδομένου ότι η Ιταλία είναι μια από τις πιο τραπεζικά εξαρτώμενες οικονομίες στην ευρωζώνη.
Ο τραπεζικός δανεισμός είναι ισοδύναμος με το 53% του ΑΕΠ, υψηλότερος από ό, τι στη Γαλλία ή τη Γερμανία.
Τα τραπεζικά δάνεια αντιπροσωπεύουν το 40% του συνόλου των χρηματοοικονομικών υποχρεώσεων, σε σύγκριση με το 15% στις ΗΠΑ και το 23% στη Γαλλία.
Δυστυχώς, η πρόσφατη αξιολόγηση των μεγαλύτερων τραπεζών της ευρωζώνης από την ΕΚΤ επιβεβαίωσε αυτό που υποψιαζόταν η αγορά: Το ιταλικό τραπεζικό σύστημα είναι το πιο αδύναμο στην ευρωζώνη.
Η ΕΚΤ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι ιταλικές τράπεζες είχαν υποεκτιμήσει το μέγεθος των επισφαλών δανείων τους κατά 12 δισ. ευρώ.
Εννέα από τις 15 ιταλικές τράπεζες που εξετάστηκαν από την ΕΚΤ είχαν κεφαλαιακό έλλειμμα στο τέλος του Δεκεμβρίου του 2013, και τέσσερις ακόμη έχουν ένα συνδυασμένο έλλειμμα 3,1 δισ. ευρώ σήμερα.
Το συμπέρασμα αυτό έφερε σε ιδιαίτερη αμηχανία την Τράπεζα της Ιταλίας.
Στην πραγματικότητα, οι δοκιμές αντοχής έδειξαν ήταν ότι το τραπεζικό σύστημα της Ιταλίας ήταν, τουλάχιστον μέχρι πρόσφατα, υποκεφαλαιοποιημένο, ως εκ τούτου με περιορισμένη ικανότητά στην παροχή πιστώσεων προς την οικονομία.
Μετά από μία ανάλυση των οικονομικών μεγεθών του τραπεζικού κλάδου, ο Dixon καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το πραγματικό πρόβλημα της Ιταλίας είναι ότι η οικονομία της κυριαρχείται από μικρές, υψηλής μόχλευσης οικογενειακές επιχειρήσεις, πολλές από τις οποίες είναι υπερβολικά χρεωμένες.
Αυτό που λείπει πραγματικά δεν είναι τόσο πολύ το τραπεζικό κεφάλαιο ως εταιρικό κεφάλαιο.
Είναι μια μεταρρυθμιστική επανάσταση.
Αλλά αυτό δεν είναι ένα πρόβλημα που ένα QE μπορεί να λύσει, καταλήγει ο Dixon.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών