Η ελληνική ύφεση συγκαταλέγεται ως μια εκ των μεγαλυτέρων στη σύγχρονη ιστορία
Aισιόδοξη για την πορεία της Ελλάδας εμφανίζεται η Eurobank, καθώς εκτιμά πως έως το 2016 η ελληνική οικονομία θα έχει ανακτήσει το 81,66% του ΑΕΠ του 2007.
Ειδικότερα, σύμφωνα με την εβδομαδιαία οικονομική ανάλυση της τράπεζας, 7 ημέρες οικονομία, οι προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (4/11) συγκλίνουν προς τις εκτιμήσεις (2014, 2015 και 2016) των ασκούντων την οικονομική πολιτική για θετικούς ρυθμούς οικονομικής μεγέθυνσης, αύξηση των επενδύσεων, αύξηση της απασχόλησης και συνέχιση της δημοσιονομικής προσαρμογής.
Με δεδομένες τις προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής η ελληνική οικονομία το 2016 αναμένεται να προσεγγίσει το 81,66% της εγχώριας παραγωγής αγαθών και υπηρεσιών που είχε το 2007.
Η ενίσχυση των επενδύσεων και των εξαγωγών, η μείωση του δημοσίου χρέους, η αύξηση της αποτελεσματικότητας του κράτους, οι ξεκάθαροι και σταθεροί «κανόνες του παιχνιδιού» σε επίπεδο φορολογικής πολιτικής, η ανάληψη εγχώριων πρωτοβουλιών για τη δημιουργία μηχανισμών δέσμευσης οι οποίοι θα έχουν ως κεντρικό στόχο τη συνέχιση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και τη συνεπακόλουθη αύξηση της αξιοπιστίας στην άσκηση οικονομικής πολιτικής, αποτελούν δομικά χαρακτηριστικά τα οποία αυξάνουν την πιθανότητα επίτευξης μακροχρονίως βιώσιμων ρυθμών οικονομικής μεγέθυνσης.
Η ελληνική ύφεση της περιόδου 2007-2013 συγκαταλέγεται ως μια εκ των μεγαλυτέρων στη σύγχρονη ιστορία των οικονομιών της αγοράς. Τα κύρια χαρακτηριστικά της ήταν η μεγάλη διάρκεια (6 χρόνια) και το βάθος (-23,93% συσσωρευμένη πτώση του πραγματικού ΑΕΠ).
Αναλυτικότερα,
Οι προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής συγκλίνουν προς τις εκτιμήσεις (2014, 2015 και 2016) των ασκούντων την οικονομική πολιτική για θετικούς ρυθμούς οικονομικής μεγέθυνσης, αύξηση των επενδύσεων, αύξηση της απασχόλησης και συνέχιση της δημοσιονομικής προσαρμογής.
Την Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2014 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δημοσίευσε τις φθινοπωρινές οικονομικές προβλέψεις για τα έτη 2014, 2015 και 2016. Οι προβλέψεις σχετίζονται με τον ρυθμό οικονομικής μεγέθυνσης (ποσοστιαίος ρυθμός μεταβολής του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος (ΑΕΠ)), με την ποσοστιαία μεταβολή των επενδύσεων και της απασχόλησης, με την μεταβολή του ισοζυγίου της γενικής κυβέρνησης ως ποσοστό του ΑΕΠ και με την ποσοστιαία μεταβολή του εναρμονισμένου δείκτη τιμών καταναλωτή (ΕΔΤΚ), δηλαδή του πληθωρισμού. Για την ελληνική οικονομία οι εν λόγω προβλέψεις έρχονται να επιβεβαιώσουν σε μεγάλο βαθμό τις εκτιμήσεις των ασκούντων την οικονομική πολιτική καθώς και των εγχώριων πιστωτικών και ερευνητικών ιδρυμάτων για θετικό ρυθμό οικονομικής μεγέθυνσης, αύξηση των επενδύσεων, αύξηση της απασχόλησης και περαιτέρω μείωση του ισοζυγίου της γενικής κυβέρνησης για το 2014
Πιο συγκεκριμένα, για τα έτη 2014, 2015 και 2016 προβλέπεται: ρυθμός οικονομικής μεγέθυνσης της τάξης του +0,6%, +2,9% και +3,7% αντίστοιχα, ποσοστιαίος ρυθμός μεταβολής των επενδύσεων της τάξης του +4,5%, +11,7% και +15%, ποσοστιαίος ρυθμός μεταβολής της απασχόλησης της τάξης του +0,6%, +2,6% και +4%, ισοζύγιο της γενικής κυβέρνησης ως ποσοστό του ΑΕΠ της τάξης του -1,6%, -0,1% και +1,3% και πληθωρισμός της τάξης του -1%, +0,3%, +1,1%. Τα προαναφερθέντα στοιχεία είναι ενθαρρυντικά τόσο για την παρούσα όσο και για την μελλοντική πορεία της ελληνικής οικονομίας.
Η πρόβλεψη για θετικό ρυθμό οικονομικής μεγέθυνσης για τρία συνεχόμενα έτη (2014, 2015, 2016) συνεπάγεται ότι η ελληνική οικονομία εισέρχεται στη φάση της ανάκαμψης.
Η αύξηση των επενδύσεων εκτός από την άμεση επίδραση που έχει στην αύξηση της εγχώριας ζήτησης αυξάνει και την μελλοντική παραγωγική ικανότητα της ελληνικής οικονομίας μέσω αύξησης του φυσικού κεφαλαίου. Το γεγονός αυτό δύναται να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας και ως εκ τούτου να οδηγήσει και σε μείωση της ανεργίας. Τέλος, αξίζει να αναφερθεί πως η μείωση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων στο παρόν και η στρατηγική επίτευξης ισοσκελισμένων προϋπολογισμών ή και πλεονασματικών στο μέλλον, ενισχύει τα κίνητρα για επενδύσεις από την πλευρά των επιχειρήσεων και για πιο παραγωγική εργασία από την πλευρά των νοικοκυριών καθώς και οι δύο οικονομικοί φορείς διαμορφώνουν προσδοκίες (προεξοφλούν) ότι δεν θα κληθούν να καταβάλλουν περισσότερους φόρους στο μέλλον.
Όσο πιο αξιόπιστο χαρακτήρα έχει η άσκηση της οικονομικής πολιτικής τόσο πιο μόνιμες και ισχυρές καθίστανται οι προαναφερθείσες προσδοκίες και ως εκ τούτου τόσο αυξάνεται η πιθανότητα να υλοποιηθούν επενδυτικά προγράμματα και να αυξηθεί η παραγωγικότητα των εργαζομένων.
Με δεδομένες τις προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής η ελληνική οικονομία το 2016 αναμένεται να προσεγγίσει το 81,66% της εγχώριας παραγωγής αγαθών και υπηρεσιών που είχε το 2007.
Η διάρκεια της ελληνικής ύφεσης (6 χρόνια) παράλληλα με την απότομη πτώση (π.χ. ρυθμοί οικονομικής μεγέθυνσης -7%) της εγχώριας παραγωγικής δραστηριότητας καθιστούν εξαιρετικά δύσκολη και χρονοβόρα την επιστροφή σε επίπεδα πραγματικού ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος έτους 2007. Ακόμα και στην περίπτωση που επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις τις Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η ελληνική οικονομία το 2016 αναμένεται να προσεγγίσει το 81,66% της εγχώριας παραγωγής αγαθών και υπηρεσιών που είχε το 2007 (βλέπε Σχήμα 1 και Πίνακα 1). Συνεπώς, θα πρέπει να γίνει αντιληπτό από όλους του φορείς της ελληνικής οικονομίας πως για να επιστρέψουμε σε επίπεδα οικονομικής δραστηριότητας παρόμοια με αυτά που ίσχυαν πριν από έξι χρόνια (2007) απαιτείται χρόνος, και παράλληλα συνέχιση και ενίσχυση της αναπτυξιακής πορείας, η οποία όπως δείχνουν τα επίσημα στοιχεία θα ξεκινήσει στο τέλος του 2014. Δεν υπάρχει χρόνος για περαιτέρω καθυστερήσεις και δεν θα πρέπει να λησμονούμε ότι η ανεργία βρίσκεται σε επίπεδα άνω του 25%. Επιπρόσθετα, εξίσου σημαντικό στοιχείο είναι και η μακροχρόνια βιωσιμότητα του νέου ελληνικού υποδείγματος οικονομικής μεγέθυνσης. Δηλαδή, το εν λόγω υπόδειγμα θα πρέπει να έχει δομικά χαρακτηριστικά τα οποία θα καθιστούν ενδογενώς βιώσιμη την πορεία οικονομικής μεγέθυνσης της χώρας μας και επιπρόσθετα θα καθιστούν την ελληνική οικονομία λιγότερο ευάλωτη σε διεθνείς χρηματοπιστωτικές κρίσεις (π.χ. αυτό δεν συνέβη την περίοδο 1995-2007). Για παράδειγμα, η ενίσχυση των επενδύσεων και των εξαγωγών, η μείωση του δημοσίου χρέους, η αύξηση της αποτελεσματικότητας του κράτους, οι ξεκάθαροι και σταθεροί «κανόνες του παιχνιδιού» σε επίπεδο φορολογικής πολιτικής, η ανάληψη εγχώριων πρωτοβουλιών για τη δημιουργία μηχανισμών δέσμευσης οι οποίοι θα έχουν ως κύριο στόχο τη συνέχιση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και τη συνεπακόλουθη αύξηση της αξιοπιστίας στην άσκηση οικονομικής πολιτικής, αποτελούν δομικά χαρακτηριστικά τα οποία αυξάνουν την πιθανότητα επίτευξης μακροχρονίως βιώσιμων ρυθμών οικονομικής μεγέθυνσης.
Η ελληνική ύφεση της περιόδου 2007-2013 συγκαταλέγεται ως μια εκ των μεγαλυτέρων στη σύγχρονη ιστορία των οικονομιών της αγοράς.
Η ελληνική ύφεση της περιόδου 2007-2013 συγκαταλέγεται ως μια εκ των μεγαλυτέρων στη σύγχρονη ιστορία των οικονομιών της αγοράς. Το γεγονός αυτό αποτυπώνεται ξεκάθαρα τόσο στο Σχήμα 1 (α και β) όσο και στον Πίνακα 1. Εκεί παραθέτουμε παραδείγματα χωρών που βίωσαν περιόδους μεγάλης και απότομης πτώσης της οικονομικής τους δραστηριότητας κατά την διάρκεια του 20ου αιώνα. Πιο συγκεκριμένα, παρουσιάζουμε τις περιπτώσεις των ΗΠΑ, του Καναδά και της Γαλλίας για την περίοδο του μεσοπολέμου, των χωρών της Λατινικής Αμερικής, ήτοι Χιλή, Μεξικό, Αργεντινή και Βραζιλία για τη δεκαετία του 80, της Φιλανδίας και της Ιαπωνίας στις αρχές της δεκαετίας του 90 και τις περιπτώσεις της Ελλάδας, της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας και της Ισπανίας για την περίοδο Σε όρους συσσωρευμένης πτώσης του πραγματικού ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος την πρώτη θέση κατέχει ο Καναδάς (-33,46%, 1929-1933), ακολουθούν οι ΗΠΑ (-30,76%, 1929-1933) η Ελλάδα (-23,93%, 2007-2013) η Αργεντινή (-20,54%, 1980-1989), η Χιλή (-18,92%, 1981-1983), η Γαλλία (-15,94%, 1929-1932), το Μεξικό (-14,08, 1981-1988), η Βραζιλία (-13,41%, 1980-1983), η Ιρλανδία (-13,%, 2007-2016), η Ισπανία (-10,%, 2007-2013) και η Πορτογαλία (-9,%, 2007-2013).
Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό για την περίπτωση της Ελλάδας ήταν η διάρκεια και το βάθος της ύφεσης. Το γεγονός αυτό αποτυπώνεται ξεκάθαρα στο Σχήμα 1. Στον έκτο χρόνο ή ακόμα και στον ένατο χρόνο - με βάση τις προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής - από την έναρξη της ύφεσης, η ελληνική οικονομία παρουσιάζει την μεγαλύτερη συσσωρευμένη πτώση από όλες τις οικονομίες του δείγματός μας (με εξαίρεση την Αργεντινή για την περίοδο των 9 ετών). Για παράδειγμα, στις ΗΠΑ το 1935 και το 1938 το πραγματικό ΑΕΠ ήταν στο 80% και στο 88,81% του επιπέδου του 1929, ενώ στην Ελλάδα το 2013 και το 2016 ήταν στο 76,07% και αναμένεται να είναι στο 81,66% του επιπέδου του 2007.
www.bankingnews.gr
Ειδικότερα, σύμφωνα με την εβδομαδιαία οικονομική ανάλυση της τράπεζας, 7 ημέρες οικονομία, οι προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (4/11) συγκλίνουν προς τις εκτιμήσεις (2014, 2015 και 2016) των ασκούντων την οικονομική πολιτική για θετικούς ρυθμούς οικονομικής μεγέθυνσης, αύξηση των επενδύσεων, αύξηση της απασχόλησης και συνέχιση της δημοσιονομικής προσαρμογής.
Με δεδομένες τις προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής η ελληνική οικονομία το 2016 αναμένεται να προσεγγίσει το 81,66% της εγχώριας παραγωγής αγαθών και υπηρεσιών που είχε το 2007.
Η ενίσχυση των επενδύσεων και των εξαγωγών, η μείωση του δημοσίου χρέους, η αύξηση της αποτελεσματικότητας του κράτους, οι ξεκάθαροι και σταθεροί «κανόνες του παιχνιδιού» σε επίπεδο φορολογικής πολιτικής, η ανάληψη εγχώριων πρωτοβουλιών για τη δημιουργία μηχανισμών δέσμευσης οι οποίοι θα έχουν ως κεντρικό στόχο τη συνέχιση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και τη συνεπακόλουθη αύξηση της αξιοπιστίας στην άσκηση οικονομικής πολιτικής, αποτελούν δομικά χαρακτηριστικά τα οποία αυξάνουν την πιθανότητα επίτευξης μακροχρονίως βιώσιμων ρυθμών οικονομικής μεγέθυνσης.
Η ελληνική ύφεση της περιόδου 2007-2013 συγκαταλέγεται ως μια εκ των μεγαλυτέρων στη σύγχρονη ιστορία των οικονομιών της αγοράς. Τα κύρια χαρακτηριστικά της ήταν η μεγάλη διάρκεια (6 χρόνια) και το βάθος (-23,93% συσσωρευμένη πτώση του πραγματικού ΑΕΠ).
Αναλυτικότερα,
Οι προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής συγκλίνουν προς τις εκτιμήσεις (2014, 2015 και 2016) των ασκούντων την οικονομική πολιτική για θετικούς ρυθμούς οικονομικής μεγέθυνσης, αύξηση των επενδύσεων, αύξηση της απασχόλησης και συνέχιση της δημοσιονομικής προσαρμογής.
Την Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2014 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δημοσίευσε τις φθινοπωρινές οικονομικές προβλέψεις για τα έτη 2014, 2015 και 2016. Οι προβλέψεις σχετίζονται με τον ρυθμό οικονομικής μεγέθυνσης (ποσοστιαίος ρυθμός μεταβολής του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος (ΑΕΠ)), με την ποσοστιαία μεταβολή των επενδύσεων και της απασχόλησης, με την μεταβολή του ισοζυγίου της γενικής κυβέρνησης ως ποσοστό του ΑΕΠ και με την ποσοστιαία μεταβολή του εναρμονισμένου δείκτη τιμών καταναλωτή (ΕΔΤΚ), δηλαδή του πληθωρισμού. Για την ελληνική οικονομία οι εν λόγω προβλέψεις έρχονται να επιβεβαιώσουν σε μεγάλο βαθμό τις εκτιμήσεις των ασκούντων την οικονομική πολιτική καθώς και των εγχώριων πιστωτικών και ερευνητικών ιδρυμάτων για θετικό ρυθμό οικονομικής μεγέθυνσης, αύξηση των επενδύσεων, αύξηση της απασχόλησης και περαιτέρω μείωση του ισοζυγίου της γενικής κυβέρνησης για το 2014
Πιο συγκεκριμένα, για τα έτη 2014, 2015 και 2016 προβλέπεται: ρυθμός οικονομικής μεγέθυνσης της τάξης του +0,6%, +2,9% και +3,7% αντίστοιχα, ποσοστιαίος ρυθμός μεταβολής των επενδύσεων της τάξης του +4,5%, +11,7% και +15%, ποσοστιαίος ρυθμός μεταβολής της απασχόλησης της τάξης του +0,6%, +2,6% και +4%, ισοζύγιο της γενικής κυβέρνησης ως ποσοστό του ΑΕΠ της τάξης του -1,6%, -0,1% και +1,3% και πληθωρισμός της τάξης του -1%, +0,3%, +1,1%. Τα προαναφερθέντα στοιχεία είναι ενθαρρυντικά τόσο για την παρούσα όσο και για την μελλοντική πορεία της ελληνικής οικονομίας.
Η πρόβλεψη για θετικό ρυθμό οικονομικής μεγέθυνσης για τρία συνεχόμενα έτη (2014, 2015, 2016) συνεπάγεται ότι η ελληνική οικονομία εισέρχεται στη φάση της ανάκαμψης.
Η αύξηση των επενδύσεων εκτός από την άμεση επίδραση που έχει στην αύξηση της εγχώριας ζήτησης αυξάνει και την μελλοντική παραγωγική ικανότητα της ελληνικής οικονομίας μέσω αύξησης του φυσικού κεφαλαίου. Το γεγονός αυτό δύναται να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας και ως εκ τούτου να οδηγήσει και σε μείωση της ανεργίας. Τέλος, αξίζει να αναφερθεί πως η μείωση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων στο παρόν και η στρατηγική επίτευξης ισοσκελισμένων προϋπολογισμών ή και πλεονασματικών στο μέλλον, ενισχύει τα κίνητρα για επενδύσεις από την πλευρά των επιχειρήσεων και για πιο παραγωγική εργασία από την πλευρά των νοικοκυριών καθώς και οι δύο οικονομικοί φορείς διαμορφώνουν προσδοκίες (προεξοφλούν) ότι δεν θα κληθούν να καταβάλλουν περισσότερους φόρους στο μέλλον.
Όσο πιο αξιόπιστο χαρακτήρα έχει η άσκηση της οικονομικής πολιτικής τόσο πιο μόνιμες και ισχυρές καθίστανται οι προαναφερθείσες προσδοκίες και ως εκ τούτου τόσο αυξάνεται η πιθανότητα να υλοποιηθούν επενδυτικά προγράμματα και να αυξηθεί η παραγωγικότητα των εργαζομένων.
Με δεδομένες τις προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής η ελληνική οικονομία το 2016 αναμένεται να προσεγγίσει το 81,66% της εγχώριας παραγωγής αγαθών και υπηρεσιών που είχε το 2007.
Η διάρκεια της ελληνικής ύφεσης (6 χρόνια) παράλληλα με την απότομη πτώση (π.χ. ρυθμοί οικονομικής μεγέθυνσης -7%) της εγχώριας παραγωγικής δραστηριότητας καθιστούν εξαιρετικά δύσκολη και χρονοβόρα την επιστροφή σε επίπεδα πραγματικού ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος έτους 2007. Ακόμα και στην περίπτωση που επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις τις Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η ελληνική οικονομία το 2016 αναμένεται να προσεγγίσει το 81,66% της εγχώριας παραγωγής αγαθών και υπηρεσιών που είχε το 2007 (βλέπε Σχήμα 1 και Πίνακα 1). Συνεπώς, θα πρέπει να γίνει αντιληπτό από όλους του φορείς της ελληνικής οικονομίας πως για να επιστρέψουμε σε επίπεδα οικονομικής δραστηριότητας παρόμοια με αυτά που ίσχυαν πριν από έξι χρόνια (2007) απαιτείται χρόνος, και παράλληλα συνέχιση και ενίσχυση της αναπτυξιακής πορείας, η οποία όπως δείχνουν τα επίσημα στοιχεία θα ξεκινήσει στο τέλος του 2014. Δεν υπάρχει χρόνος για περαιτέρω καθυστερήσεις και δεν θα πρέπει να λησμονούμε ότι η ανεργία βρίσκεται σε επίπεδα άνω του 25%. Επιπρόσθετα, εξίσου σημαντικό στοιχείο είναι και η μακροχρόνια βιωσιμότητα του νέου ελληνικού υποδείγματος οικονομικής μεγέθυνσης. Δηλαδή, το εν λόγω υπόδειγμα θα πρέπει να έχει δομικά χαρακτηριστικά τα οποία θα καθιστούν ενδογενώς βιώσιμη την πορεία οικονομικής μεγέθυνσης της χώρας μας και επιπρόσθετα θα καθιστούν την ελληνική οικονομία λιγότερο ευάλωτη σε διεθνείς χρηματοπιστωτικές κρίσεις (π.χ. αυτό δεν συνέβη την περίοδο 1995-2007). Για παράδειγμα, η ενίσχυση των επενδύσεων και των εξαγωγών, η μείωση του δημοσίου χρέους, η αύξηση της αποτελεσματικότητας του κράτους, οι ξεκάθαροι και σταθεροί «κανόνες του παιχνιδιού» σε επίπεδο φορολογικής πολιτικής, η ανάληψη εγχώριων πρωτοβουλιών για τη δημιουργία μηχανισμών δέσμευσης οι οποίοι θα έχουν ως κύριο στόχο τη συνέχιση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και τη συνεπακόλουθη αύξηση της αξιοπιστίας στην άσκηση οικονομικής πολιτικής, αποτελούν δομικά χαρακτηριστικά τα οποία αυξάνουν την πιθανότητα επίτευξης μακροχρονίως βιώσιμων ρυθμών οικονομικής μεγέθυνσης.
Η ελληνική ύφεση της περιόδου 2007-2013 συγκαταλέγεται ως μια εκ των μεγαλυτέρων στη σύγχρονη ιστορία των οικονομιών της αγοράς.
Η ελληνική ύφεση της περιόδου 2007-2013 συγκαταλέγεται ως μια εκ των μεγαλυτέρων στη σύγχρονη ιστορία των οικονομιών της αγοράς. Το γεγονός αυτό αποτυπώνεται ξεκάθαρα τόσο στο Σχήμα 1 (α και β) όσο και στον Πίνακα 1. Εκεί παραθέτουμε παραδείγματα χωρών που βίωσαν περιόδους μεγάλης και απότομης πτώσης της οικονομικής τους δραστηριότητας κατά την διάρκεια του 20ου αιώνα. Πιο συγκεκριμένα, παρουσιάζουμε τις περιπτώσεις των ΗΠΑ, του Καναδά και της Γαλλίας για την περίοδο του μεσοπολέμου, των χωρών της Λατινικής Αμερικής, ήτοι Χιλή, Μεξικό, Αργεντινή και Βραζιλία για τη δεκαετία του 80, της Φιλανδίας και της Ιαπωνίας στις αρχές της δεκαετίας του 90 και τις περιπτώσεις της Ελλάδας, της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας και της Ισπανίας για την περίοδο Σε όρους συσσωρευμένης πτώσης του πραγματικού ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος την πρώτη θέση κατέχει ο Καναδάς (-33,46%, 1929-1933), ακολουθούν οι ΗΠΑ (-30,76%, 1929-1933) η Ελλάδα (-23,93%, 2007-2013) η Αργεντινή (-20,54%, 1980-1989), η Χιλή (-18,92%, 1981-1983), η Γαλλία (-15,94%, 1929-1932), το Μεξικό (-14,08, 1981-1988), η Βραζιλία (-13,41%, 1980-1983), η Ιρλανδία (-13,%, 2007-2016), η Ισπανία (-10,%, 2007-2013) και η Πορτογαλία (-9,%, 2007-2013).
Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό για την περίπτωση της Ελλάδας ήταν η διάρκεια και το βάθος της ύφεσης. Το γεγονός αυτό αποτυπώνεται ξεκάθαρα στο Σχήμα 1. Στον έκτο χρόνο ή ακόμα και στον ένατο χρόνο - με βάση τις προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής - από την έναρξη της ύφεσης, η ελληνική οικονομία παρουσιάζει την μεγαλύτερη συσσωρευμένη πτώση από όλες τις οικονομίες του δείγματός μας (με εξαίρεση την Αργεντινή για την περίοδο των 9 ετών). Για παράδειγμα, στις ΗΠΑ το 1935 και το 1938 το πραγματικό ΑΕΠ ήταν στο 80% και στο 88,81% του επιπέδου του 1929, ενώ στην Ελλάδα το 2013 και το 2016 ήταν στο 76,07% και αναμένεται να είναι στο 81,66% του επιπέδου του 2007.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών