Είναι πολύ δύσκολο να αλλάξουν οι προσδοκίες για τον πληθωρισμό
Τα τρία μαθήματα που έδωσε η Bank of Japan στην Ευρωζώνη αναλύει το ινστιτούτο Bruegel, σε μια προσπάθεια να αφυπνίσει την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να αναλάβει άμεσα δράση.
Σύμφωνα με το Bruegel, η απόφαση της Τράπεζας της Ιαπωνίας τέλη Οκτωβρίου 2014 να επεκτείνει σημαντικά το πρόγραμμα αγοράς ενεργητικού ήρθε ως έκπληξη.
Το γιέν υποχώρησε και τα χρηματιστήρια ενισχύθηκαν.
Η απόφαση ελήφθη με μόνο μια μικρή πλειοψηφία από το διοικητικό συμβούλιο της Τράπεζας δείχνοντας έτσι την αποφασιστικότητά της να αυξήσει τις πληθωριστικές προσδοκίες, έτσι ώστε ο δείκτης να φτάσει στο στόχο του 2%.
Μάλιστα, υπήρχαν φόβοι ότι μετά την αύξηση του φόρου κατανάλωσης, οι προσδοκίες για τον πληθωρισμό θα μετριαστούν πάρα πολύ και η Τράπεζα της Ιαπωνίας θα χάσει το στόχο της.
Άλλωστε τα στοιχεία από το τρίτο τρίμηνο επιβεβαίωσαν το φόβο.
Υπό αυτά τα δεδομένα, ποια είναι τα διδάγματα που μπορεί να αντλήσει η Ευρωζώνη και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα από αυτήν την κίνηση της νομισματικής πολιτικής της Ιαπωνίας;
Σύμφωνα με το Bruegel τρία είναι τα κεντρικά μαθήματα:
Το πρώτο μάθημα είναι ότι είναι πολύ δύσκολο να αλλάξουν οι προσδοκίες για τον πληθωρισμό.
Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό μάθημα για την ΕΚΤ.
Οι προσδοκίες για τον πληθωρισμό στην Ευρωζώνη έχουν ήδη μειωθεί σημαντικά.
Τα 5ετή swaps πληθωρισμού σηματοδοτούν ένα ποσοστό περίπου 1% αντί του επίσημου στόχου της ΕΚΤ για κοντά, αλλά κάτω από το 2%.
Η ΕΚΤ πρέπει να αποτρέψει τον κίνδυνο οι αγορές να χάσουν ακόμα περισσότερο την εμπιστοσύνη τους στην ίδια και να επιτύχει το στόχο της.
Αν η ΕΚΤ θέλει να αποτρέψει ένα τέτοιο σενάριο, θα πρέπει να είναι πιο τολμηρή με τις πολιτικές της, ώστε να εξασφαλίσει ότι οι προσδοκίες για τον πληθωρισμό θα επανέλθουν γρήγορα πίσω στο στόχο.
Δεύτερον, οι κυβερνήσεις δεν πρέπει να παραμελήσουν το ρόλο τους στη δημοσιονομική πολιτική.
Στην Ιαπωνία, η αύξηση των φόρων είναι αναπόφευκτη για την επίτευξη της δημοσιονομικής αξιοπιστίας της πολιτικής.
Η δημοσιονομική εξυγίανση είναι επίσης αναγκαία σε ορισμένες χώρες της Ευρωζώνης.
Οι ασθενέστερες χώρες είναι ιδιαίτερα ευάλωτες σε μια νομισματική ένωση, λόγω της απουσίας ενός δανειστή έσχατης ανάγκης και ως εκ τούτου πρέπει να ξανακερδίζουν τη δημοσιονομική αξιοπιστία τους.
Ωστόσο, οι ταυτόχρονες ανακατατάξεις σε ολόκληρη την Ευρωζώνη μέχρι το 2013 ήταν ένα βαρύ φορτίο για την ανάπτυξη και συνέβαλε στην αντιπληθωριστική δυναμική.
Θα ήταν χρήσιμο εάν η νέα Ευρωπαϊκή Επιτροπή ήταν επιτυχής όσον αφορά τα σχέδιά της να δημιουργήσει ένα ερέθισμα με επενδύσεις, που θα χρηματοδοτούνται από κοινούς φορολογικούς πόρους.
Τέλος, η Τράπεζα της Ιαπωνίας μας διδάσκει το πόσο αμφιλεγόμενα μπορεί να γίνουν τα μέτρα νομισματικής πολιτικής.
Η ισχνή πλειοψηφία στο διοικητικό συμβούλιο της BoJ εξακολουθεί να επιτρέπει την ίδια να λάβει γενναίες αποφάσεις.
Στην Ευρωζώνη μια ισχνή πλειοψηφία είναι πιο δύσκολο να διατηρηθεί.
Αυτή είναι ιδιαίτερα η περίπτωση, καθώς τα αντίπαλα στρατόπεδα στο διοικητικό συμβούλιο της ΕΚΤ διαιρούνται σε χώρες του Βορρά και του Νότου.
Αν και αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι η ΕΚΤ είναι μη λειτουργική, η προκύπτουσα πολιτική πίεση θα είναι σίγουρα υψηλότερη.
Ο κίνδυνος είναι ότι η ΕΚΤ δεν θα είναι σε θέση να πάρει ποτέ αποφάσεις, όπως η BoJ λαμβάνει σήμερα.
Με άλλα λόγια, εάν η Ευρωζώνη κολλήσει στον αποπληθωρισμό, μπορεί να γίνει ακόμη πιο δύσκολη η έξοδος από αυτόν, από ό, τι ήταν για την Ιαπωνία.
Συνολικά, οι πρόσφατες αποφάσεις στην Ιαπωνία παρέχει ένα σημαντικό μάθημα για την Ευρωζώνη, του ότι η νομισματική πολιτική θα πρέπει να δράσει αποφασιστικά, ενώ το πρόγραμμα επενδύσεων που έχει προγραμματιστεί θα πρέπει να εφαρμοστεί άμεσα.
Το μάθημα από την εμπειρία της Ιαπωνίας της δεκαετίας του 1990 θα πρέπει να ληφθεί υπόψη: Τολμηρές και άμεσες πολιτικές για τη μεταρρύθμιση του τραπεζικού τομέα και την ενίσχυση της παραγωγικότητας.
www.bankingnews.gr
Σύμφωνα με το Bruegel, η απόφαση της Τράπεζας της Ιαπωνίας τέλη Οκτωβρίου 2014 να επεκτείνει σημαντικά το πρόγραμμα αγοράς ενεργητικού ήρθε ως έκπληξη.
Το γιέν υποχώρησε και τα χρηματιστήρια ενισχύθηκαν.
Η απόφαση ελήφθη με μόνο μια μικρή πλειοψηφία από το διοικητικό συμβούλιο της Τράπεζας δείχνοντας έτσι την αποφασιστικότητά της να αυξήσει τις πληθωριστικές προσδοκίες, έτσι ώστε ο δείκτης να φτάσει στο στόχο του 2%.
Μάλιστα, υπήρχαν φόβοι ότι μετά την αύξηση του φόρου κατανάλωσης, οι προσδοκίες για τον πληθωρισμό θα μετριαστούν πάρα πολύ και η Τράπεζα της Ιαπωνίας θα χάσει το στόχο της.
Άλλωστε τα στοιχεία από το τρίτο τρίμηνο επιβεβαίωσαν το φόβο.
Υπό αυτά τα δεδομένα, ποια είναι τα διδάγματα που μπορεί να αντλήσει η Ευρωζώνη και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα από αυτήν την κίνηση της νομισματικής πολιτικής της Ιαπωνίας;
Σύμφωνα με το Bruegel τρία είναι τα κεντρικά μαθήματα:
Το πρώτο μάθημα είναι ότι είναι πολύ δύσκολο να αλλάξουν οι προσδοκίες για τον πληθωρισμό.
Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό μάθημα για την ΕΚΤ.
Οι προσδοκίες για τον πληθωρισμό στην Ευρωζώνη έχουν ήδη μειωθεί σημαντικά.
Τα 5ετή swaps πληθωρισμού σηματοδοτούν ένα ποσοστό περίπου 1% αντί του επίσημου στόχου της ΕΚΤ για κοντά, αλλά κάτω από το 2%.
Η ΕΚΤ πρέπει να αποτρέψει τον κίνδυνο οι αγορές να χάσουν ακόμα περισσότερο την εμπιστοσύνη τους στην ίδια και να επιτύχει το στόχο της.
Αν η ΕΚΤ θέλει να αποτρέψει ένα τέτοιο σενάριο, θα πρέπει να είναι πιο τολμηρή με τις πολιτικές της, ώστε να εξασφαλίσει ότι οι προσδοκίες για τον πληθωρισμό θα επανέλθουν γρήγορα πίσω στο στόχο.
Δεύτερον, οι κυβερνήσεις δεν πρέπει να παραμελήσουν το ρόλο τους στη δημοσιονομική πολιτική.
Στην Ιαπωνία, η αύξηση των φόρων είναι αναπόφευκτη για την επίτευξη της δημοσιονομικής αξιοπιστίας της πολιτικής.
Η δημοσιονομική εξυγίανση είναι επίσης αναγκαία σε ορισμένες χώρες της Ευρωζώνης.
Οι ασθενέστερες χώρες είναι ιδιαίτερα ευάλωτες σε μια νομισματική ένωση, λόγω της απουσίας ενός δανειστή έσχατης ανάγκης και ως εκ τούτου πρέπει να ξανακερδίζουν τη δημοσιονομική αξιοπιστία τους.
Ωστόσο, οι ταυτόχρονες ανακατατάξεις σε ολόκληρη την Ευρωζώνη μέχρι το 2013 ήταν ένα βαρύ φορτίο για την ανάπτυξη και συνέβαλε στην αντιπληθωριστική δυναμική.
Θα ήταν χρήσιμο εάν η νέα Ευρωπαϊκή Επιτροπή ήταν επιτυχής όσον αφορά τα σχέδιά της να δημιουργήσει ένα ερέθισμα με επενδύσεις, που θα χρηματοδοτούνται από κοινούς φορολογικούς πόρους.
Τέλος, η Τράπεζα της Ιαπωνίας μας διδάσκει το πόσο αμφιλεγόμενα μπορεί να γίνουν τα μέτρα νομισματικής πολιτικής.
Η ισχνή πλειοψηφία στο διοικητικό συμβούλιο της BoJ εξακολουθεί να επιτρέπει την ίδια να λάβει γενναίες αποφάσεις.
Στην Ευρωζώνη μια ισχνή πλειοψηφία είναι πιο δύσκολο να διατηρηθεί.
Αυτή είναι ιδιαίτερα η περίπτωση, καθώς τα αντίπαλα στρατόπεδα στο διοικητικό συμβούλιο της ΕΚΤ διαιρούνται σε χώρες του Βορρά και του Νότου.
Αν και αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι η ΕΚΤ είναι μη λειτουργική, η προκύπτουσα πολιτική πίεση θα είναι σίγουρα υψηλότερη.
Ο κίνδυνος είναι ότι η ΕΚΤ δεν θα είναι σε θέση να πάρει ποτέ αποφάσεις, όπως η BoJ λαμβάνει σήμερα.
Με άλλα λόγια, εάν η Ευρωζώνη κολλήσει στον αποπληθωρισμό, μπορεί να γίνει ακόμη πιο δύσκολη η έξοδος από αυτόν, από ό, τι ήταν για την Ιαπωνία.
Συνολικά, οι πρόσφατες αποφάσεις στην Ιαπωνία παρέχει ένα σημαντικό μάθημα για την Ευρωζώνη, του ότι η νομισματική πολιτική θα πρέπει να δράσει αποφασιστικά, ενώ το πρόγραμμα επενδύσεων που έχει προγραμματιστεί θα πρέπει να εφαρμοστεί άμεσα.
Το μάθημα από την εμπειρία της Ιαπωνίας της δεκαετίας του 1990 θα πρέπει να ληφθεί υπόψη: Τολμηρές και άμεσες πολιτικές για τη μεταρρύθμιση του τραπεζικού τομέα και την ενίσχυση της παραγωγικότητας.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών