Η λιτότητα: Το κλειδί για την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ
Την άποψη ότι η πολιτική κρίση στην Ελλάδα δεν απειλεί πλέον την Ευρωζώνη, όπως έγινε το 2012, εκφράζει στην ανάλυση του ο Remy Davison, κάτοχος της έδρας Jean Monnet στο Πανεπιστήμιο Monash, η οποία φιλοξενείται στο blog του London School of Economics.
Σύμφωνα με τον Remy Davison, ενώ η απειλή μιας πολιτικής κρίσης είναι πραγματική, η κατάσταση είναι πολύ διαφορετική από το 2012, όπου τα οικονομικά προβλήματα της χώρας απειλούσαν να εξαπλωθούν σε ολόκληρη την Ευρωζώνη.
Οι αγορές απεχθάνονται την αβεβαιότητα.
Μάλιστα, όσο πλησιάζει το τέλος του έτους, οι επενδυτές δεν θέλουν να αφιερώσουν τις εορτές των Χριστουγέννων με την αγωνία της επόμενης μέρας για τα ελληνικά ομόλογα.
Η κρίση στην Ελλάδα ακόμη απειλεί να επηρεάσει και πάλι την ευρωπαϊκή οικονομία.
Σύμφωνα με τον Remy Davison ο Σαμαράς παίζει ένα επικίνδυνο παιχνίδι.
Από τη μία πλευρά, ο ίδιος υπολογίζει στην κοινοβουλευτική στήριξη για μια «καθαρή έξοδο» από το πρόγραμμα διάσωσης, αλλά οι οι αγορές έχουν ήδη αρνηθεί τη ρήξη που ετοιμάζει με το πρόγραμμα διάσωσης.
Ο ίδιος οραματίζεται ένα μέλλον όπου δεν θα υπάρχει ανάγκη για μια πιστωτική γραμμή, σε συνδυασμό με μια προσεκτική αποκατάσταση της ελληνικής κυριαρχίας.
Όμως, το πρόγραμμα του ΔΝΤ για την Ελλάδα έχει προγραμματιστεί να διαρκέσει μέχρι το 2016, πράγμα που σημαίνει ότι θα συνεχιστεί η παρακολούθηση του προγράμματος προσαρμογής.
Από την άλλη πλευρά, ο Σαμαράς διακηρύττει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταστρέψει ότι έγινε στη διάρκεια των τελευταίων δύο ετών.
Ωστόσο, ο ίδιος δεν μπορέσει να πείσει 180 βουλευτές να εκλέξουν τον Σταύρο Δήμα στον τρίτο γύρο στις 29 Δεκεμβρίου, οι πρόωρες εκλογές θα πραγματοποιηθούν πολύ σύντομα, με τον ΣΥΡΙΖΑ να είναι φαβορί για να κερδίσει.
Η λιτότητα: Το κλειδί για την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ
Κατά τη διάρκεια της δεύτερης εκλογικής διαδικασίας του 2012, η ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ ως η μεγαλύτερη κοινοβουλευτική ομάδα φάνηκε εφικτή.
Ο Τσίπρας ηγήθηκε της πολεμικής της λιτότητας, ενώ ταξίδεψε στο Βερολίνο για να συναντηθεί με τον Γερμανό ομόλογό του στην Αριστερά, Oskar Lafontaine, πιέζοντας ώστε να σταματήσει αυτή η πολιτική στη χώρα.
Μάλιστα, προειδοποίησε ότι η Ευρώπη κινδυνεύει να προκαλέσει «παγκόσμιο πόλεμο» εάν βυθιστεί και πάλι σε μια οικονομική κρίση.
Όμως, τόσο η Angela Merkel όσο και ο François Hollande αρνήθηκαν να συναντηθούν με τον Τσίπρα.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο Τσίπρας βιάστηκε και έχασε τις εκλογές του 2012.
Περιέγραψε ως σκληρό και «βάναυσο» το "φάρμακο" που επιβλήθηκε στην Ελλάδα από το Βερολίνο.
Αρνήθηκε να συμμετάσχει σε συνασπισμό ενότητας με επικεφαλής τον Σαμαρά, χαρακτηρίζοντας τον "Πρωθυπουργό του χάους" και οποιαδήποτε συναίνεση με τη Νέα Δημοκρατία για τη διάσωση ως "εγκληματική".
Ζήτησε να σταματήσει η πολιτική της λιτότητας και κάλεσε σε ένα μορατόριουμ για το ελληνικό χρέος.
Μάλιστα, κατηγόρησε τη Merkel ότι μπλοφάρει υποστηρίζοντας ότι η ΕΕ δεν έχει πρόβλημα από μία έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ.
Από το 2012, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας έχουν ταξιδέψει το δικό τους δρόμο προς τη Δαμασκό.
Τα αιτήματά τους έχουν μετριαστεί, αν και το μήνυμα της αντι-λιτότητας παραμένει στο επίκεντρο.
Ο Τσίπρας έχει αποδεχτεί τις ήπιες μεταρρυθμίσεις, την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και τα προγράμματα δημιουργίας θέσεων εργασίας.
Ωστόσο, κανένα από τα μέτρα που προωθεί δεν θα έχει σημαντικό θετικό αντίκτυπο στα δημόσια έσοδα και στην μείωση της ανεργίας, η οποία παραμένει πάνω από το 25%.
Η απάντηση του ΣΥΡΙΖΑ στην κρίση είναι να "κατεδαφίσει" τα βασικά στοιχεία της λιτότητας, αντιστρέφοντας τις περικοπές των συντάξεων και των μισθών σε μια προσπάθεια να τονώσει την εγχώρια ζήτηση.
Επίσης στόχος του είναι να σταματήσει τις ιδιωτικοποιήσεις και τις μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας.
Ο Γιάνης Βαρουφάκης, ακαδημαϊκός οικονομολόγος, ο οποίος αναμένεται να διαδραματίσει βασικό συμβουλευτικό ρόλο σε περίπτωση μιας κυβέρνησης Τσίπρα, υποστήριξε πρόσφατα ότι "η Ελλάδα δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια της, εφ'όσον το χρέος της παραμένει μη βιώσιμο, οι τράπεζες της είναι υπό πτώχευση και ο ιδιωτικός τομέας ανίκανος για την αποπληρωμή των φόρων".
Στην καλύτερη περίπτωση, αυτό που χρειάζεται είναι η άφεση του χρέους και μια αναδιάρθρωσή του, έστω και υπό τη θεσμική επίβλεψη της ΕΕ, προκειμένου να αναθερμανθεί η ελληνική οικονομία.
Μία ακόμη εναλλακτική λύση θα ήταν ένα διάλειμμα στην αποπληρωμή του χρέους, επιτρέποντας την ελληνική οικονομία να ανακτήσει το χαμένο έδαφος και να αναπτυχθεί.
Η Ελλάδα δεν έχει πολλές εναλλακτικές λύσεις, αναφέρει ο Remy Davison.
Η εναλλακτική λύση είναι η άνοδος του εξτρεμισμού, λόγω του απογοητευμένου πληθυσμού και των νέων.
Η έλλειψη της ελληνικής δημοσιονομικής κυριαρχίας έχει δημιουργήσει μια παρατεταμένη ύφεση, με την ανεργία να κινείται σε ανησυχητικά επίπεδα.
Παρά το γεγονός αυτό, η Αθήνα έχει καταγράψει μια αξιόπιστη οικονομική ανάκαμψη την τελευταία διετία, αυτό έγινε με εξαιρετικά βαρύ κοινωνικό κόστος.
Μια ελάφρυνση του χρέους μπορεί να βελτιώσει την εμπιστοσύνη των επενδυτών στη χώρα.
Πιο συμπαγής η ευρωπαϊκή οικονομία
Η αλήθεια είναι ότι οι Ευρωπαίοι πιστωτές θα πρέπει να απορροφήσουν το κόστος μιας νέας αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους.
Γιατί ακόμη και το σχέδιο αναδιάρθρωσης με την επιμήκυνση της περιόδου αποπληρωμής των ελληνικών ομολόγων και τη μείωση των επιτοκίων, δεν θα κάνουν την Ελλάδα βιώσιμη.
Ως εκ τούτου, πιο στιβαρές λύσεις, όπως η συγχώρεση του χρέους, είναι αναγκαίες.
Όμως η παγκόσμια οικονομία το 2014 είναι πολύ διαφορετική από αυτήν που ήταν το 2012.
Η Ελλάδα από μόνη της δεν μπορεί να διαλύσει την ζώνη του ευρώ.
Το 2012 ήταν ο φόβος της μετάδοσης και οι δυσοίωνες προοπτικές μερικών εκ των μεγαλύτερων οικονομιών της Ευρώπης.
Της Ισπανίας και της Ιταλίας.
Τα μέσα δημοσιονομικής και χρηματοοικονομικής σταθεροποίησης της ΕΕ έλειπαν πριν από δύο χρόνια, με αποτέλεσμα ο Mario Draghi να δηλώσει ότι η ΕΚΤ θα κάνει "ό, τι χρειάζεται" για να σώσει την ευρωζώνη.
Ωστόσο, αν και η Ευρωζώνη δεν είναι καθόλου αδιαπέραστη από δονήσεις, παραμένει πεισματικά αδιαπέραστη και στην ανάπτυξη.
Με άλλα λόγια, αυτό που χρειάζεται είναι μια προοδευτική πολιτική μεταρρυθμίσεων σε μια περίοδο σχετικής σταθερότητας.
www.bankingnews.gr
Σύμφωνα με τον Remy Davison, ενώ η απειλή μιας πολιτικής κρίσης είναι πραγματική, η κατάσταση είναι πολύ διαφορετική από το 2012, όπου τα οικονομικά προβλήματα της χώρας απειλούσαν να εξαπλωθούν σε ολόκληρη την Ευρωζώνη.
Οι αγορές απεχθάνονται την αβεβαιότητα.
Μάλιστα, όσο πλησιάζει το τέλος του έτους, οι επενδυτές δεν θέλουν να αφιερώσουν τις εορτές των Χριστουγέννων με την αγωνία της επόμενης μέρας για τα ελληνικά ομόλογα.
Η κρίση στην Ελλάδα ακόμη απειλεί να επηρεάσει και πάλι την ευρωπαϊκή οικονομία.
Σύμφωνα με τον Remy Davison ο Σαμαράς παίζει ένα επικίνδυνο παιχνίδι.
Από τη μία πλευρά, ο ίδιος υπολογίζει στην κοινοβουλευτική στήριξη για μια «καθαρή έξοδο» από το πρόγραμμα διάσωσης, αλλά οι οι αγορές έχουν ήδη αρνηθεί τη ρήξη που ετοιμάζει με το πρόγραμμα διάσωσης.
Ο ίδιος οραματίζεται ένα μέλλον όπου δεν θα υπάρχει ανάγκη για μια πιστωτική γραμμή, σε συνδυασμό με μια προσεκτική αποκατάσταση της ελληνικής κυριαρχίας.
Όμως, το πρόγραμμα του ΔΝΤ για την Ελλάδα έχει προγραμματιστεί να διαρκέσει μέχρι το 2016, πράγμα που σημαίνει ότι θα συνεχιστεί η παρακολούθηση του προγράμματος προσαρμογής.
Από την άλλη πλευρά, ο Σαμαράς διακηρύττει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταστρέψει ότι έγινε στη διάρκεια των τελευταίων δύο ετών.
Ωστόσο, ο ίδιος δεν μπορέσει να πείσει 180 βουλευτές να εκλέξουν τον Σταύρο Δήμα στον τρίτο γύρο στις 29 Δεκεμβρίου, οι πρόωρες εκλογές θα πραγματοποιηθούν πολύ σύντομα, με τον ΣΥΡΙΖΑ να είναι φαβορί για να κερδίσει.
Η λιτότητα: Το κλειδί για την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ
Κατά τη διάρκεια της δεύτερης εκλογικής διαδικασίας του 2012, η ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ ως η μεγαλύτερη κοινοβουλευτική ομάδα φάνηκε εφικτή.
Ο Τσίπρας ηγήθηκε της πολεμικής της λιτότητας, ενώ ταξίδεψε στο Βερολίνο για να συναντηθεί με τον Γερμανό ομόλογό του στην Αριστερά, Oskar Lafontaine, πιέζοντας ώστε να σταματήσει αυτή η πολιτική στη χώρα.
Μάλιστα, προειδοποίησε ότι η Ευρώπη κινδυνεύει να προκαλέσει «παγκόσμιο πόλεμο» εάν βυθιστεί και πάλι σε μια οικονομική κρίση.
Όμως, τόσο η Angela Merkel όσο και ο François Hollande αρνήθηκαν να συναντηθούν με τον Τσίπρα.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο Τσίπρας βιάστηκε και έχασε τις εκλογές του 2012.
Περιέγραψε ως σκληρό και «βάναυσο» το "φάρμακο" που επιβλήθηκε στην Ελλάδα από το Βερολίνο.
Αρνήθηκε να συμμετάσχει σε συνασπισμό ενότητας με επικεφαλής τον Σαμαρά, χαρακτηρίζοντας τον "Πρωθυπουργό του χάους" και οποιαδήποτε συναίνεση με τη Νέα Δημοκρατία για τη διάσωση ως "εγκληματική".
Ζήτησε να σταματήσει η πολιτική της λιτότητας και κάλεσε σε ένα μορατόριουμ για το ελληνικό χρέος.
Μάλιστα, κατηγόρησε τη Merkel ότι μπλοφάρει υποστηρίζοντας ότι η ΕΕ δεν έχει πρόβλημα από μία έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ.
Από το 2012, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας έχουν ταξιδέψει το δικό τους δρόμο προς τη Δαμασκό.
Τα αιτήματά τους έχουν μετριαστεί, αν και το μήνυμα της αντι-λιτότητας παραμένει στο επίκεντρο.
Ο Τσίπρας έχει αποδεχτεί τις ήπιες μεταρρυθμίσεις, την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και τα προγράμματα δημιουργίας θέσεων εργασίας.
Ωστόσο, κανένα από τα μέτρα που προωθεί δεν θα έχει σημαντικό θετικό αντίκτυπο στα δημόσια έσοδα και στην μείωση της ανεργίας, η οποία παραμένει πάνω από το 25%.
Η απάντηση του ΣΥΡΙΖΑ στην κρίση είναι να "κατεδαφίσει" τα βασικά στοιχεία της λιτότητας, αντιστρέφοντας τις περικοπές των συντάξεων και των μισθών σε μια προσπάθεια να τονώσει την εγχώρια ζήτηση.
Επίσης στόχος του είναι να σταματήσει τις ιδιωτικοποιήσεις και τις μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας.
Ο Γιάνης Βαρουφάκης, ακαδημαϊκός οικονομολόγος, ο οποίος αναμένεται να διαδραματίσει βασικό συμβουλευτικό ρόλο σε περίπτωση μιας κυβέρνησης Τσίπρα, υποστήριξε πρόσφατα ότι "η Ελλάδα δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια της, εφ'όσον το χρέος της παραμένει μη βιώσιμο, οι τράπεζες της είναι υπό πτώχευση και ο ιδιωτικός τομέας ανίκανος για την αποπληρωμή των φόρων".
Στην καλύτερη περίπτωση, αυτό που χρειάζεται είναι η άφεση του χρέους και μια αναδιάρθρωσή του, έστω και υπό τη θεσμική επίβλεψη της ΕΕ, προκειμένου να αναθερμανθεί η ελληνική οικονομία.
Μία ακόμη εναλλακτική λύση θα ήταν ένα διάλειμμα στην αποπληρωμή του χρέους, επιτρέποντας την ελληνική οικονομία να ανακτήσει το χαμένο έδαφος και να αναπτυχθεί.
Η Ελλάδα δεν έχει πολλές εναλλακτικές λύσεις, αναφέρει ο Remy Davison.
Η εναλλακτική λύση είναι η άνοδος του εξτρεμισμού, λόγω του απογοητευμένου πληθυσμού και των νέων.
Η έλλειψη της ελληνικής δημοσιονομικής κυριαρχίας έχει δημιουργήσει μια παρατεταμένη ύφεση, με την ανεργία να κινείται σε ανησυχητικά επίπεδα.
Παρά το γεγονός αυτό, η Αθήνα έχει καταγράψει μια αξιόπιστη οικονομική ανάκαμψη την τελευταία διετία, αυτό έγινε με εξαιρετικά βαρύ κοινωνικό κόστος.
Μια ελάφρυνση του χρέους μπορεί να βελτιώσει την εμπιστοσύνη των επενδυτών στη χώρα.
Πιο συμπαγής η ευρωπαϊκή οικονομία
Η αλήθεια είναι ότι οι Ευρωπαίοι πιστωτές θα πρέπει να απορροφήσουν το κόστος μιας νέας αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους.
Γιατί ακόμη και το σχέδιο αναδιάρθρωσης με την επιμήκυνση της περιόδου αποπληρωμής των ελληνικών ομολόγων και τη μείωση των επιτοκίων, δεν θα κάνουν την Ελλάδα βιώσιμη.
Ως εκ τούτου, πιο στιβαρές λύσεις, όπως η συγχώρεση του χρέους, είναι αναγκαίες.
Όμως η παγκόσμια οικονομία το 2014 είναι πολύ διαφορετική από αυτήν που ήταν το 2012.
Η Ελλάδα από μόνη της δεν μπορεί να διαλύσει την ζώνη του ευρώ.
Το 2012 ήταν ο φόβος της μετάδοσης και οι δυσοίωνες προοπτικές μερικών εκ των μεγαλύτερων οικονομιών της Ευρώπης.
Της Ισπανίας και της Ιταλίας.
Τα μέσα δημοσιονομικής και χρηματοοικονομικής σταθεροποίησης της ΕΕ έλειπαν πριν από δύο χρόνια, με αποτέλεσμα ο Mario Draghi να δηλώσει ότι η ΕΚΤ θα κάνει "ό, τι χρειάζεται" για να σώσει την ευρωζώνη.
Ωστόσο, αν και η Ευρωζώνη δεν είναι καθόλου αδιαπέραστη από δονήσεις, παραμένει πεισματικά αδιαπέραστη και στην ανάπτυξη.
Με άλλα λόγια, αυτό που χρειάζεται είναι μια προοδευτική πολιτική μεταρρυθμίσεων σε μια περίοδο σχετικής σταθερότητας.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών