Ο Τσίπρας έχει να διδαχθεί πολλά από τα χρόνια της διακυβέρνησης του Αν. Παπανδρέου
Το βασικό ερώτημα, στο οποίο δεν μπορεί να δοθεί ακόμη οριστική απάντηση, είναι εάν ο Αλέξης Τσίπρας εξελιχθεί σε μία μετριοπαθή κυβέρνηση, που θα προχωρήσει σε συμφωνία με τους πιστωτές της χώρας.
Αυτό αναφέρει νέα ανάλυση των Financial Times, η οποία αναρωτιέται εάν ο Τσίπρας γίνει ο επόμενος Lula ή ο Chavez.
Οι Ευρωπαίοι δεν κρύβουν την ανησυχία τους για τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς ο Τσίπρας έχει υποσχεθεί επαναφορά πολλών μέτρων που ελήφθησαν στο πλαίσιο των συμφωνιών για τα πακέτα διάσωσης.
Ο Τσίπρας έχει αναφέρει ότι οι Έλληνες αντιμετωπίζουν το δίλημμα "ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον, ανάμεσα στην πρόοδο και την οπισθοδρόμηση, μεταξύ εξάρτησης και εθνικής ανεξαρτησίας".
Είναι αυτή η φωνή του Αλέξη Τσίπρα, που κέρδισε τις εκλογές της Κυριακής στην Ελλάδα;
Ακούγεται σαν κι αυτόν.
Στην πραγματικότητα, είναι ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο τέως πρωθυπουργός και ηγέτης του Σοσιαλιστικού κόμματος ΠΑΣΟΚ.
Στον εκλογικό θρίαμβο του Παπανδρέου τον Οκτώβριο του 1981, γύρισε σελίδα στην ελληνική πολιτική.
Δημιούργησε αβεβαιότητα στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες για την αξιοπιστία της Ελλάδας, όπως ακριβώς και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Παπανδρέου κυβέρνησε την Ελλάδα καθ 'όλη τη δεκαετία του 1980.
Ο τρόπος με τον οποίο ασκήθηκε η επιρροή και ο χειρισμός των σχέσεων με την Ευρώπη και τις ΗΠΑ πρόσφερε ιδέες για το πώς ο Τσίπρας μπορεί να συμπεριφερθεί.
Οι διαφορές μεταξύ των συνθηκών στην Ελλάδα τότε και τώρα είναι, όμως, τόσο σημαντικές όσο και οι ομοιότητες.
Κατά τις επόμενες εβδομάδες και μήνες, η σταθερότητα των δημόσιων οικονομικών και του τραπεζικού συστήματος θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από τους ξένους πιστωτές.
Το 1981 ο Παπανδρέου είχε περισσότερο χώρο για μια ανεξάρτητη δράση από ό, τι ο Τσίπρας τώρα.
Το ελληνικό δημόσιο χρέος πριν από 34 χρόνια ήταν περίπου 25% του ΑΕΠ.
Αυτό επέτρεψε στον Παπανδρέου να επιδοθεί σε μια τεράστια επέκταση του δημόσιου τομέα, τοποθετώντας στελέχη ΠΑΣΟΚ σε τέτοιο σημείο όπου η γραμμή που χωρίζει το κόμμα από το κράτος έγινε αόρατη.
Ο Τσίπρας υπόσχεται μια μεγάλη αύξηση των δημόσιων δαπανών.
Αυτή θα έχει ως στόχο να τοποθετήσει αξιόπιστα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στον κρατικό μηχανισμό, ένα μέτρο που θα ήθελε να υπενθυμίσει την εγκατάσταση των στελεχών του Παπανδρέου σε θέσεις εργασίας των δημοσίων υπαλλήλων.
Αλλά τα οικονομικά στην Ελλάδα είναι τόσο δυσχερή, που μια αύξηση των δαπανών, κατά το στυλ του ΠΑΣΟΚ, είναι αδιανόητη.
Θα μπορούσε να χρηματοδοτήσει τέτοια μέτρα με αύξηση έως και 2 δισ. ευρώ των εσόδων μέσω της εξάλειψης διαφόρων φορολογικών απαλλαγών.
Στην προσπάθειά του να επαναδιαπραγματευτεί το πρόγραμμα στήριξης των 245 δισ. ευρώ και να κερδίσει ελάφρυνση του χρέους με κάθε δυνατό μέσο, ο Τσίπρας μοιάζει με τον Παπανδρέου, ο οποίος είχε απειλήσει να αποχωρήσει από το ΝΑΤΟ και από την ΕΟΚ, στην οποία η Ελλάδα είχε μπει στις αρχές του 1981.
Στο τέλος, ο κ. Παπανδρέου δεν έκανε τίποτα από τα δύο.
Η πολιτική του τακτική ήταν συγκρουσιακή και η ρητορική του ήταν φλογερή, αλλά η ουσία της εξωτερικής του πολιτικής ήταν ρεαλιστική.
Οι γενναιόδωρες ευρωπαϊκές αγροτικές επιδοτήσεις και, τα επόμενα χρόνια, τα περιφερειακά κονδύλια στήριξης, μετρίασαν το ριζοσπαστισμό του ΠΑΣΟΚ.
Το κεντρικό ερώτημα, στο οποίο δεν μπορεί ακόμη να δοθεί οριστική απάντηση, είναι αν ο Τσίπρας θα ακολουθήσει επίσης μια μέτρια πολιτική στην εξουσία.
Επί τρία χρόνια μερικές φορές ακουγόταν σαν Ούγκο Τσάβες, τον αείμνηστο λαϊκιστή πρόεδρο της Βενεζουέλας και φόβητρο των ΗΠΑ, και μερικές φορές σαν τον Λουίς Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα, τον πρώην πρόεδρο της Βραζιλίας που, έμεινε στην ιστορία ως μεταρρυθμιστής.
Τα πράγματα ενδέχεται να λειτουργήσουν υπέρ του αν επιλέξει το δρόμο του πραγματισμού.
Αν πάντως δεν είναι πραγματιστής τότε τα πράγματα δε θα λειτουργήσουν υπέρ του και οι αποφάσεις που θα πρέπει να λάβει θα είναι τρομακτικά αμήχανες.
Ίσως η πιο ασφαλής πρόβλεψη είναι ότι, σε αντίθεση με τον Παπανδρέου, ο Τσίπρας είναι απίθανο να απολαύσει οκτώ συναπτά έτη στην κυβέρνηση, καταλήγουν οι Financial Times.
www.bankingnews.gr
Αυτό αναφέρει νέα ανάλυση των Financial Times, η οποία αναρωτιέται εάν ο Τσίπρας γίνει ο επόμενος Lula ή ο Chavez.
Οι Ευρωπαίοι δεν κρύβουν την ανησυχία τους για τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς ο Τσίπρας έχει υποσχεθεί επαναφορά πολλών μέτρων που ελήφθησαν στο πλαίσιο των συμφωνιών για τα πακέτα διάσωσης.
Ο Τσίπρας έχει αναφέρει ότι οι Έλληνες αντιμετωπίζουν το δίλημμα "ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον, ανάμεσα στην πρόοδο και την οπισθοδρόμηση, μεταξύ εξάρτησης και εθνικής ανεξαρτησίας".
Είναι αυτή η φωνή του Αλέξη Τσίπρα, που κέρδισε τις εκλογές της Κυριακής στην Ελλάδα;
Ακούγεται σαν κι αυτόν.
Στην πραγματικότητα, είναι ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο τέως πρωθυπουργός και ηγέτης του Σοσιαλιστικού κόμματος ΠΑΣΟΚ.
Στον εκλογικό θρίαμβο του Παπανδρέου τον Οκτώβριο του 1981, γύρισε σελίδα στην ελληνική πολιτική.
Δημιούργησε αβεβαιότητα στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες για την αξιοπιστία της Ελλάδας, όπως ακριβώς και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Παπανδρέου κυβέρνησε την Ελλάδα καθ 'όλη τη δεκαετία του 1980.
Ο τρόπος με τον οποίο ασκήθηκε η επιρροή και ο χειρισμός των σχέσεων με την Ευρώπη και τις ΗΠΑ πρόσφερε ιδέες για το πώς ο Τσίπρας μπορεί να συμπεριφερθεί.
Οι διαφορές μεταξύ των συνθηκών στην Ελλάδα τότε και τώρα είναι, όμως, τόσο σημαντικές όσο και οι ομοιότητες.
Κατά τις επόμενες εβδομάδες και μήνες, η σταθερότητα των δημόσιων οικονομικών και του τραπεζικού συστήματος θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από τους ξένους πιστωτές.
Το 1981 ο Παπανδρέου είχε περισσότερο χώρο για μια ανεξάρτητη δράση από ό, τι ο Τσίπρας τώρα.
Το ελληνικό δημόσιο χρέος πριν από 34 χρόνια ήταν περίπου 25% του ΑΕΠ.
Αυτό επέτρεψε στον Παπανδρέου να επιδοθεί σε μια τεράστια επέκταση του δημόσιου τομέα, τοποθετώντας στελέχη ΠΑΣΟΚ σε τέτοιο σημείο όπου η γραμμή που χωρίζει το κόμμα από το κράτος έγινε αόρατη.
Ο Τσίπρας υπόσχεται μια μεγάλη αύξηση των δημόσιων δαπανών.
Αυτή θα έχει ως στόχο να τοποθετήσει αξιόπιστα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στον κρατικό μηχανισμό, ένα μέτρο που θα ήθελε να υπενθυμίσει την εγκατάσταση των στελεχών του Παπανδρέου σε θέσεις εργασίας των δημοσίων υπαλλήλων.
Αλλά τα οικονομικά στην Ελλάδα είναι τόσο δυσχερή, που μια αύξηση των δαπανών, κατά το στυλ του ΠΑΣΟΚ, είναι αδιανόητη.
Θα μπορούσε να χρηματοδοτήσει τέτοια μέτρα με αύξηση έως και 2 δισ. ευρώ των εσόδων μέσω της εξάλειψης διαφόρων φορολογικών απαλλαγών.
Στην προσπάθειά του να επαναδιαπραγματευτεί το πρόγραμμα στήριξης των 245 δισ. ευρώ και να κερδίσει ελάφρυνση του χρέους με κάθε δυνατό μέσο, ο Τσίπρας μοιάζει με τον Παπανδρέου, ο οποίος είχε απειλήσει να αποχωρήσει από το ΝΑΤΟ και από την ΕΟΚ, στην οποία η Ελλάδα είχε μπει στις αρχές του 1981.
Στο τέλος, ο κ. Παπανδρέου δεν έκανε τίποτα από τα δύο.
Η πολιτική του τακτική ήταν συγκρουσιακή και η ρητορική του ήταν φλογερή, αλλά η ουσία της εξωτερικής του πολιτικής ήταν ρεαλιστική.
Οι γενναιόδωρες ευρωπαϊκές αγροτικές επιδοτήσεις και, τα επόμενα χρόνια, τα περιφερειακά κονδύλια στήριξης, μετρίασαν το ριζοσπαστισμό του ΠΑΣΟΚ.
Το κεντρικό ερώτημα, στο οποίο δεν μπορεί ακόμη να δοθεί οριστική απάντηση, είναι αν ο Τσίπρας θα ακολουθήσει επίσης μια μέτρια πολιτική στην εξουσία.
Επί τρία χρόνια μερικές φορές ακουγόταν σαν Ούγκο Τσάβες, τον αείμνηστο λαϊκιστή πρόεδρο της Βενεζουέλας και φόβητρο των ΗΠΑ, και μερικές φορές σαν τον Λουίς Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα, τον πρώην πρόεδρο της Βραζιλίας που, έμεινε στην ιστορία ως μεταρρυθμιστής.
Τα πράγματα ενδέχεται να λειτουργήσουν υπέρ του αν επιλέξει το δρόμο του πραγματισμού.
Αν πάντως δεν είναι πραγματιστής τότε τα πράγματα δε θα λειτουργήσουν υπέρ του και οι αποφάσεις που θα πρέπει να λάβει θα είναι τρομακτικά αμήχανες.
Ίσως η πιο ασφαλής πρόβλεψη είναι ότι, σε αντίθεση με τον Παπανδρέου, ο Τσίπρας είναι απίθανο να απολαύσει οκτώ συναπτά έτη στην κυβέρνηση, καταλήγουν οι Financial Times.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών