Αν υπάρξει μια συμφωνία προκειμένου να αποτραπεί μια ελληνική χρεοκοπία, τρία τινά θα έπρεπε να συμβούν
Μετά τον σχηματισμό της νέας ελληνικής κυβέρνησης, εισερχόμαστε σε μια περίοδο διαπραγματεύσεων, κάτι που αποτελεί καλή είδηση, αν και καθυστερημένη σε σχέση με την κλίμακα της κοινωνικής και οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα, σημειώνεται σε άρθρο της βρετανικής Guardian.
Ο νέος έλληνας πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, έχει ανακοινώσει ότι δεν θα προχωρήσει σε μονομερείς ενέργειες, ωστόσο θα επιδιώξει τον διάλογο με τις πιστώτριες τράπεζες.
Παράλληλα, σημειώνεται ότι έχει μια σαφή εντολή για αλλαγή, όμως είναι επίσης σημαντικό να έχει στο νου του τους περιορισμούς στην άλλη πλευρά του τραπεζιού των διαπραγματεύσεων.
Η κυβέρνηση συνασπισμού της Angela Merkel στη Γερμανία επίσης έχει μια σαφή πολιτική με καθαρά πολιτικά όρια, εν μέρει επειδή εδώ και μισή δεκαετίας κυκλοφορούν στη Γερμανία μια λανθασμένη ρητορική σχετικά με τις αιτίες της κρίσης στην Ευρωζώνη.
Αν και όπως επισημαίνεται αυτό είναι πολύ ατυχές, είναι σχεδόν απίθανο να υπάρξει πλήρης στροφή προς την Ελλάδα.
Το αντιευρωπαϊκό κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία (ADF) από τις εκλογές του περασμένου Μαΐου έχει κερδίσει σημαντική πολιτική υποστήριξη και προσπαθεί τώρα να χρησιμοποιήσει τις διαδηλώσεις κατά του Ισλάμ σε ορισμένα μέρη της χώρας προκειμένου να κερδίσει την υποστήριξη και άλλων δυσαρεστημένων πολιτών.
Αυτά είναι νέα φαινόμενα στη γερμανική πολιτική και βοηθούν ώστε να εξηγηθεί, όχι όμως και να δικαιολογηθεί, το πείσμα με το οποίο ακολουθούνται λανθασμένες πολιτικές.
Όπως και σε άλλους άλλες χώρες, η γερμανική πολιτική ελίτ φοβάται ότι θα χάσει την επαφή της με την κοινωνία και ως αποτέλεσμα έχει γίνει υπερβολικά επιφυλακτική.
Ωστόσο, τονίζεται στο άρθρο, υπάρχει φως στο τέλος του τούνελ.
Αν και υπάρχει διαφωνία όσον αφορά το χρέος, υπάρχει περιθώριο για μια πολιτική συμφωνία που θα επιτρέψει στις δύο πλευρές να διατηρήσουν την αξιοπιστία τους.
Τρία είναι τα πράγματα που θα μπορούσαν να συμβούν:
1. Να υπάρξει ένα μορατόριουμ για το χρέος
Πρώτα απ' όλα, πρέπει να αντιμετωπιστεί το θέμα του ελληνικού χρέους.
Σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ, ένα κούρεμα ύψους 50% θα ελευθερώσει ένα μεγάλο μέρος του πρωτογενούς πλεονάσματος της χώρας και έτσι, θα επιτραπούν νέες δαπάνες για την αντιμετώπιση των χειρότερων κοινωνικών προβλημάτων και την επανεκκίνηση της ανάπτυξης.
Για τις πιστώτριες χώρες, είναι σημαντικό να δείξουν στα εκλογικά τους σώματα ότι δεν ενδίδουν στις πιέσεις για τη διαγραφή δανείων.
Αυτό είναι ένα ζήτημα αρχής και η λύση σε αυτή την αντιπαράθεση είναι ένα μορατόριουμ – μια συμφωνία για την αποπληρωμή του χρέους, προσαρμογή των επιτοκίων και της διάρκειάς των δανείων (ωριμότητα), και σύνδεση των μελλοντικών πληρωμών με την οικονομική ανάπτυξη.
Αυτό θα επέτρεπε και στις δύο πλευρές να διεκδικήσουν τη νίκη σε αυτή τη διαμάχη: η Γερμανία και οι υπόλοιπες πιστώτριες χώρες δεν θα έχουν υποστεί διαγραφή χρεών και η ελληνική κυβέρνηση θα μπορέσει αν απελευθερώσει χρήματα για τις πολιτικές της προτεραιότητες.
2. Εγκατάλειψη της λιτότητας και αντιμετώπιση της διαφθοράς
Το δεύτερο στοιχείο είναι η επανεκκίνηση της ανάπτυξης και η επιδίωξη μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα.
Αρκετές από τις προτεραιότητες του ΣΥΡΙΖΑ έχουν ως στόχο τη δημιουργία ανάπτυξης και αυτές οι προσπάθειες θα έπρεπε να συνοδεύονται από μια αντιστροφή των όρων λιτότητας της τρόικας.
Υπάρχουν συντριπτικά στοιχεία, σημειώνεται, που καταδεικνύουν ότι η λιτότητα υπήρξε καταστροφική.
Παραδεχόμενοι αυτό και αλλάζοντας πορεία, οι πιστώτριες χώρες θα έδειχναν στον ΣΥΡΙΖΑ ότι έχουν τη βούληση να υπάρξει αλλαγή σελίδας.
Ωστόσο, και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πάρα πολλά να μάθει από τα λάθη του παρελθόντος, σημειώνεται.
Ο νέος υπουργός Οικονομικών, Γιάννης Βαρουφάκης, υποσχέθηκε να καταστρέψει τα θεμέλια της ελληνικής ολιγαρχίας.
Η αντιμετώπιση της διαφθοράς και η μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος, της δημόσιας διοίκησης και άλλων δυσλειτουργικών οργανισμών δεν θα είναι εύκολη, όμως αποτελούν ζωτική ανάγκη για την Ελλάδα, που θα δείξει στις πιστώτριες χώρες ότι η νέα κυβέρνηση λαμβάνει σοβαρά υπόψη τη μεταρρύθμιση των του οίκου της.
3. Ανάπτυξη στην υπόλοιπη ευρωζώνη
Το τρίτο στοιχείο μιας πιθανής συμφωνίας είναι η δημιουργία του ευρωπαϊκού περιβάλλοντος στο οποίο αυτή μπορεί να λειτουργήσει.
Είναι προφανές ότι αν κάποιος θέλει να ασχοληθεί με την αργή ανάπτυξη και τις μεγάλες επιβαρύνσεις χρέους, ένα αποπληθωριστικό περιβάλλον είναι το τελευταίο που επιθυμεί.
Η ευρωζώνη πρέπει να οδηγήσει τον πληθωρισμός πίσω στον στόχο του 2% το συντομότερο δυνατό, κάτι που θα συμβάλει στη μείωση της πραγματικής αξίας του χρέους.
Μονιμότερος αποπληθωρισμός θα μπορούσε να δημιουργήσει προβλήματα, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για άλλες χώρες χώρα με υψηλό δείκτη χρέους προς το ΑΕΠ.
Εκτός από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα που έχει ξεκινήσει την ποσοτική χαλάρωση, κάτι που όπως είπε ο διοικητής Mario Draghi, από μόνο του δεν είναι αρκετό, καθώς χρειάζονται επενδύσεις, την Ελλάδα θα μπορούσε να βοηθήσει και η Κομισιόν, διασφαλίζοντας ότι το μεγαλύτερο μέρος του επενδυτικού προγράμματος της θα πάει εκεί όπου υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη.
Όλα αυτά τα στοιχεία θα οδηγήσουν την Ελλάδα σε μια πορεία ανάπτυξης, κάτι που αν επιτευχθεί, τονίζεται στο άρθρο, δεν θα υπάρχει κανένας λόγος για τον οποίο η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να εξυπηρετήσει το χρέος όταν το μορατόριουμ τελειώσει.
www.bankingnews.gr
Ο νέος έλληνας πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, έχει ανακοινώσει ότι δεν θα προχωρήσει σε μονομερείς ενέργειες, ωστόσο θα επιδιώξει τον διάλογο με τις πιστώτριες τράπεζες.
Παράλληλα, σημειώνεται ότι έχει μια σαφή εντολή για αλλαγή, όμως είναι επίσης σημαντικό να έχει στο νου του τους περιορισμούς στην άλλη πλευρά του τραπεζιού των διαπραγματεύσεων.
Η κυβέρνηση συνασπισμού της Angela Merkel στη Γερμανία επίσης έχει μια σαφή πολιτική με καθαρά πολιτικά όρια, εν μέρει επειδή εδώ και μισή δεκαετίας κυκλοφορούν στη Γερμανία μια λανθασμένη ρητορική σχετικά με τις αιτίες της κρίσης στην Ευρωζώνη.
Αν και όπως επισημαίνεται αυτό είναι πολύ ατυχές, είναι σχεδόν απίθανο να υπάρξει πλήρης στροφή προς την Ελλάδα.
Το αντιευρωπαϊκό κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία (ADF) από τις εκλογές του περασμένου Μαΐου έχει κερδίσει σημαντική πολιτική υποστήριξη και προσπαθεί τώρα να χρησιμοποιήσει τις διαδηλώσεις κατά του Ισλάμ σε ορισμένα μέρη της χώρας προκειμένου να κερδίσει την υποστήριξη και άλλων δυσαρεστημένων πολιτών.
Αυτά είναι νέα φαινόμενα στη γερμανική πολιτική και βοηθούν ώστε να εξηγηθεί, όχι όμως και να δικαιολογηθεί, το πείσμα με το οποίο ακολουθούνται λανθασμένες πολιτικές.
Όπως και σε άλλους άλλες χώρες, η γερμανική πολιτική ελίτ φοβάται ότι θα χάσει την επαφή της με την κοινωνία και ως αποτέλεσμα έχει γίνει υπερβολικά επιφυλακτική.
Ωστόσο, τονίζεται στο άρθρο, υπάρχει φως στο τέλος του τούνελ.
Αν και υπάρχει διαφωνία όσον αφορά το χρέος, υπάρχει περιθώριο για μια πολιτική συμφωνία που θα επιτρέψει στις δύο πλευρές να διατηρήσουν την αξιοπιστία τους.
Τρία είναι τα πράγματα που θα μπορούσαν να συμβούν:
1. Να υπάρξει ένα μορατόριουμ για το χρέος
Πρώτα απ' όλα, πρέπει να αντιμετωπιστεί το θέμα του ελληνικού χρέους.
Σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ, ένα κούρεμα ύψους 50% θα ελευθερώσει ένα μεγάλο μέρος του πρωτογενούς πλεονάσματος της χώρας και έτσι, θα επιτραπούν νέες δαπάνες για την αντιμετώπιση των χειρότερων κοινωνικών προβλημάτων και την επανεκκίνηση της ανάπτυξης.
Για τις πιστώτριες χώρες, είναι σημαντικό να δείξουν στα εκλογικά τους σώματα ότι δεν ενδίδουν στις πιέσεις για τη διαγραφή δανείων.
Αυτό είναι ένα ζήτημα αρχής και η λύση σε αυτή την αντιπαράθεση είναι ένα μορατόριουμ – μια συμφωνία για την αποπληρωμή του χρέους, προσαρμογή των επιτοκίων και της διάρκειάς των δανείων (ωριμότητα), και σύνδεση των μελλοντικών πληρωμών με την οικονομική ανάπτυξη.
Αυτό θα επέτρεπε και στις δύο πλευρές να διεκδικήσουν τη νίκη σε αυτή τη διαμάχη: η Γερμανία και οι υπόλοιπες πιστώτριες χώρες δεν θα έχουν υποστεί διαγραφή χρεών και η ελληνική κυβέρνηση θα μπορέσει αν απελευθερώσει χρήματα για τις πολιτικές της προτεραιότητες.
2. Εγκατάλειψη της λιτότητας και αντιμετώπιση της διαφθοράς
Το δεύτερο στοιχείο είναι η επανεκκίνηση της ανάπτυξης και η επιδίωξη μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα.
Αρκετές από τις προτεραιότητες του ΣΥΡΙΖΑ έχουν ως στόχο τη δημιουργία ανάπτυξης και αυτές οι προσπάθειες θα έπρεπε να συνοδεύονται από μια αντιστροφή των όρων λιτότητας της τρόικας.
Υπάρχουν συντριπτικά στοιχεία, σημειώνεται, που καταδεικνύουν ότι η λιτότητα υπήρξε καταστροφική.
Παραδεχόμενοι αυτό και αλλάζοντας πορεία, οι πιστώτριες χώρες θα έδειχναν στον ΣΥΡΙΖΑ ότι έχουν τη βούληση να υπάρξει αλλαγή σελίδας.
Ωστόσο, και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πάρα πολλά να μάθει από τα λάθη του παρελθόντος, σημειώνεται.
Ο νέος υπουργός Οικονομικών, Γιάννης Βαρουφάκης, υποσχέθηκε να καταστρέψει τα θεμέλια της ελληνικής ολιγαρχίας.
Η αντιμετώπιση της διαφθοράς και η μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος, της δημόσιας διοίκησης και άλλων δυσλειτουργικών οργανισμών δεν θα είναι εύκολη, όμως αποτελούν ζωτική ανάγκη για την Ελλάδα, που θα δείξει στις πιστώτριες χώρες ότι η νέα κυβέρνηση λαμβάνει σοβαρά υπόψη τη μεταρρύθμιση των του οίκου της.
3. Ανάπτυξη στην υπόλοιπη ευρωζώνη
Το τρίτο στοιχείο μιας πιθανής συμφωνίας είναι η δημιουργία του ευρωπαϊκού περιβάλλοντος στο οποίο αυτή μπορεί να λειτουργήσει.
Είναι προφανές ότι αν κάποιος θέλει να ασχοληθεί με την αργή ανάπτυξη και τις μεγάλες επιβαρύνσεις χρέους, ένα αποπληθωριστικό περιβάλλον είναι το τελευταίο που επιθυμεί.
Η ευρωζώνη πρέπει να οδηγήσει τον πληθωρισμός πίσω στον στόχο του 2% το συντομότερο δυνατό, κάτι που θα συμβάλει στη μείωση της πραγματικής αξίας του χρέους.
Μονιμότερος αποπληθωρισμός θα μπορούσε να δημιουργήσει προβλήματα, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για άλλες χώρες χώρα με υψηλό δείκτη χρέους προς το ΑΕΠ.
Εκτός από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα που έχει ξεκινήσει την ποσοτική χαλάρωση, κάτι που όπως είπε ο διοικητής Mario Draghi, από μόνο του δεν είναι αρκετό, καθώς χρειάζονται επενδύσεις, την Ελλάδα θα μπορούσε να βοηθήσει και η Κομισιόν, διασφαλίζοντας ότι το μεγαλύτερο μέρος του επενδυτικού προγράμματος της θα πάει εκεί όπου υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη.
Όλα αυτά τα στοιχεία θα οδηγήσουν την Ελλάδα σε μια πορεία ανάπτυξης, κάτι που αν επιτευχθεί, τονίζεται στο άρθρο, δεν θα υπάρχει κανένας λόγος για τον οποίο η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να εξυπηρετήσει το χρέος όταν το μορατόριουμ τελειώσει.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών