Σημειώνεται πως είναι γνωστή η τακτική της ΕΚΤ να απειλεί τα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης με οικονομική κατάρρευση
Η εκτίμηση ότι «η Ελλάδα και η Γερμανία είναι δεμένες στο ίδιο σχοινί» διατυπώνεται σε ανάλυση της αμερικανικής «δεξαμενής σκέψης» Stratfor, εκτιμώντας παράλληλα ότι η ΕΚΤ είναι αυτή που διαθέτει τη δύναμη να οδηγήσει σε κατάρρευση την ελληνική οικονομία.
Ειδικότερα επισημαίνεται πως «μολονότι το ΔΝΤ και η Ευρωζώνη κατέχουν το μεγαλύτερο μέρος των ελληνικών ομολόγων, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα είναι αυτή που διαθέτει τη δύναμη να οδηγήσει σε κατάρρευση την ελληνική οικονομία κόβοντας τη ρευστότητα στις ελληνικές τράπεζες», χαρακτηρίζοντας «πολύ πιο καθοριστικής σημασίας».
Μάλιστα σημειώνεται πως «είναι γνωστή η τακτική της ΕΚΤ να απειλεί τα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης με οικονομική κατάρρευση εάν δεν συμμορφώνονται με τα προγράμματα διάσωσης» υπενθυμίζοντας τις περιπτώσεις της Ιρλανδίας, της Ισπανίας και της Κύπρου.
« Ξεχνάμε, ωστόσο, μερικές φορές ότι η Τράπεζα δεν δρα μονομερώς. Εάν ο Draghi απειλούσε την Ελλάδα με παρόμοιο τρόπο και υλοποιούσε την απειλή του οδηγώντας την ελληνική οικονομία σε κατάρρευση και, συνακόλουθα, εξαναγκάζοντάς την σε έξοδο από το ευρώ -γεγονός που θα διέλυε ολόκληρη τη νομισματική ένωση- η ιστορία θα κατέγραφε με αρνητικό τρόπο τον μη εκλεγμένο κεντρικό τραπεζίτη που οδήγησε στην καταστροφή του ευρωπαϊκού σχεδίου. Επομένως, μόνο με τη συνδρομή των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων μπορεί η ΕΚΤ να δρα τόσο επιθετικά» αναφέρται χαρακτηριστικά.
Παράλληλα τονίζεται η κρισιμότητα των συναντήσεων των Ευρωπαίων υπουργών Οικονομικών στις 11 Φεβρουαρίου και των αρχηγών κρατών στις 12 ενώ υπογραμμίζεται ότι το μέλλον της Ελλάδας -και της Ευρώπης- θα αποφασισθεί σε αυτές τις συναντήσεις.
Στη συνέχεια, μεταξύ άλλων, υπογραμμίζεται ότι «σε αυτές τις συναντήσεις καθοριστικό ρόλο θα διαδραματίσει η Γερμανία, καθώς δεν είναι μόνο η ισχυρότερη πιστώτρια χώρα, που έχει να χάσει τα περισσότερα στις διαπραγματεύσεις για το χρέος, αλλά και η σημαντικότερη εκπρόσωπος του status quo κατά του οποίου στρέφεται η Ελλάδα. Και άλλες κυβερνήσεις στην Ευρώπη βρίσκουν ενδεχομένως ελκυστικές της προτάσεις του κ. Βαρουφάκη για τον μετά τη λιτότητα κόσμο, αλλά ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών δεν τους έπεισε να συνταυτιστούν με την ελληνική κυβέρνηση στην επερχόμενη αντιπαράθεση».
Οι συντάκτες της ανάλυσης διατυπώνουν την άποψη ότι «οι θέσεις της Γερμανίας και της Ελλάδας είναι εντελώς αντίθετες. Από τη μία πλευρά, η Γερμανία θα ήθελε τη συνέχιση του status quo, την επέκταση δηλαδή του σχεδίου διάσωσης της Ελλάδας, των οικονομικών μεταρρυθμίσεων για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και την σταδιακή αποπληρωμή του χρέους. Από την άλλη πλευρά, ο ΣΥΡΙΖΑ θα ήθελε να ανατρέψει τις εργασιακές μεταρρυθμίσεις, να αυξήσει τις δαπάνες και να κουρέψει το χρέος, μολονότι ο κ. Βαρουφάκης υπαναχώρησε στην τελευταία διεκδίκηση. Εάν οι δύο πλευρές δεν επιτύχουν συμβιβασμό μια έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ φαντάζει αναπόφευκτη».
Τέλος, σημειώνεται ότι «ωστόσο, η Ελλάδα και η Γερμανία είναι δεμένες στο ίδιο σχοινί και κατά συνέπεια εάν πηδήσει ο ένας στον γκρεμό τότε και ο άλλος θα υποστεί σημαντικές απώλειες, κυρίως εάν η Ελλάδα, υπό την τρέχουσα νομοθεσία υποχρεωθεί να εγκαταλείψει όχι μόνο την Ευρωζώνη, αλλά και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Σε αυτήν την περίπτωση, η Ελλάδα θα έχανε ένα ισχυρό νόμισμα, την σχετικά φθηνή πρόσβαση στον δανεισμό, στην ελεύθερη αγορά και στα ταμεία συνοχής της ΕΕ. Η έξοδος της Ελλάδας θα δημιουργούσε, ωστόσο, έναν μηχανισμό αποχώρησης, ο οποίος θα καθιστούσε λιγότερο σταθερή την Ευρωζώνη. Εάν η Ευρώπη διώξει επίσης την Ελλάδα, τότε οι Έλληνες θα αναζητήσουν οικονομική βοήθεια από τη Ρωσία. Δεν είναι βέβαιο ότι η Ρωσία διαθέτει τα απαιτούμενα κεφάλαια για να παράσχει τέτοιου είδους στήριξη, αλλά δεν θα ήταν ευπρόσδεκτη η προοπτική απόκτησης επιρροής της Ρωσίας στην πίσω αυλή της Ευρώπης».
www.bankingnews.gr
Ειδικότερα επισημαίνεται πως «μολονότι το ΔΝΤ και η Ευρωζώνη κατέχουν το μεγαλύτερο μέρος των ελληνικών ομολόγων, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα είναι αυτή που διαθέτει τη δύναμη να οδηγήσει σε κατάρρευση την ελληνική οικονομία κόβοντας τη ρευστότητα στις ελληνικές τράπεζες», χαρακτηρίζοντας «πολύ πιο καθοριστικής σημασίας».
Μάλιστα σημειώνεται πως «είναι γνωστή η τακτική της ΕΚΤ να απειλεί τα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης με οικονομική κατάρρευση εάν δεν συμμορφώνονται με τα προγράμματα διάσωσης» υπενθυμίζοντας τις περιπτώσεις της Ιρλανδίας, της Ισπανίας και της Κύπρου.
« Ξεχνάμε, ωστόσο, μερικές φορές ότι η Τράπεζα δεν δρα μονομερώς. Εάν ο Draghi απειλούσε την Ελλάδα με παρόμοιο τρόπο και υλοποιούσε την απειλή του οδηγώντας την ελληνική οικονομία σε κατάρρευση και, συνακόλουθα, εξαναγκάζοντάς την σε έξοδο από το ευρώ -γεγονός που θα διέλυε ολόκληρη τη νομισματική ένωση- η ιστορία θα κατέγραφε με αρνητικό τρόπο τον μη εκλεγμένο κεντρικό τραπεζίτη που οδήγησε στην καταστροφή του ευρωπαϊκού σχεδίου. Επομένως, μόνο με τη συνδρομή των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων μπορεί η ΕΚΤ να δρα τόσο επιθετικά» αναφέρται χαρακτηριστικά.
Παράλληλα τονίζεται η κρισιμότητα των συναντήσεων των Ευρωπαίων υπουργών Οικονομικών στις 11 Φεβρουαρίου και των αρχηγών κρατών στις 12 ενώ υπογραμμίζεται ότι το μέλλον της Ελλάδας -και της Ευρώπης- θα αποφασισθεί σε αυτές τις συναντήσεις.
Στη συνέχεια, μεταξύ άλλων, υπογραμμίζεται ότι «σε αυτές τις συναντήσεις καθοριστικό ρόλο θα διαδραματίσει η Γερμανία, καθώς δεν είναι μόνο η ισχυρότερη πιστώτρια χώρα, που έχει να χάσει τα περισσότερα στις διαπραγματεύσεις για το χρέος, αλλά και η σημαντικότερη εκπρόσωπος του status quo κατά του οποίου στρέφεται η Ελλάδα. Και άλλες κυβερνήσεις στην Ευρώπη βρίσκουν ενδεχομένως ελκυστικές της προτάσεις του κ. Βαρουφάκη για τον μετά τη λιτότητα κόσμο, αλλά ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών δεν τους έπεισε να συνταυτιστούν με την ελληνική κυβέρνηση στην επερχόμενη αντιπαράθεση».
Οι συντάκτες της ανάλυσης διατυπώνουν την άποψη ότι «οι θέσεις της Γερμανίας και της Ελλάδας είναι εντελώς αντίθετες. Από τη μία πλευρά, η Γερμανία θα ήθελε τη συνέχιση του status quo, την επέκταση δηλαδή του σχεδίου διάσωσης της Ελλάδας, των οικονομικών μεταρρυθμίσεων για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και την σταδιακή αποπληρωμή του χρέους. Από την άλλη πλευρά, ο ΣΥΡΙΖΑ θα ήθελε να ανατρέψει τις εργασιακές μεταρρυθμίσεις, να αυξήσει τις δαπάνες και να κουρέψει το χρέος, μολονότι ο κ. Βαρουφάκης υπαναχώρησε στην τελευταία διεκδίκηση. Εάν οι δύο πλευρές δεν επιτύχουν συμβιβασμό μια έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ φαντάζει αναπόφευκτη».
Τέλος, σημειώνεται ότι «ωστόσο, η Ελλάδα και η Γερμανία είναι δεμένες στο ίδιο σχοινί και κατά συνέπεια εάν πηδήσει ο ένας στον γκρεμό τότε και ο άλλος θα υποστεί σημαντικές απώλειες, κυρίως εάν η Ελλάδα, υπό την τρέχουσα νομοθεσία υποχρεωθεί να εγκαταλείψει όχι μόνο την Ευρωζώνη, αλλά και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Σε αυτήν την περίπτωση, η Ελλάδα θα έχανε ένα ισχυρό νόμισμα, την σχετικά φθηνή πρόσβαση στον δανεισμό, στην ελεύθερη αγορά και στα ταμεία συνοχής της ΕΕ. Η έξοδος της Ελλάδας θα δημιουργούσε, ωστόσο, έναν μηχανισμό αποχώρησης, ο οποίος θα καθιστούσε λιγότερο σταθερή την Ευρωζώνη. Εάν η Ευρώπη διώξει επίσης την Ελλάδα, τότε οι Έλληνες θα αναζητήσουν οικονομική βοήθεια από τη Ρωσία. Δεν είναι βέβαιο ότι η Ρωσία διαθέτει τα απαιτούμενα κεφάλαια για να παράσχει τέτοιου είδους στήριξη, αλλά δεν θα ήταν ευπρόσδεκτη η προοπτική απόκτησης επιρροής της Ρωσίας στην πίσω αυλή της Ευρώπης».
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών