Η ανάλυση συνοδεύεται από σκίτσο όπου απεικονίζονται τρεις υπάλληλοι του ΔΝΤ. Ο ένας κλείνει τα αυτιά, ο άλλος τα μάτια και ο τρίτος το στόμα
Σκληρή κριτική στα λάθη και τις παραλείψεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην Ελλάδα ασκεί η αρθρογράφος της Le Echos, Catherine Chatignoux, κατηγορώντας το Ταμείο ότι εάν αναγνώριζε τα λάθη του θα μπορούσε να αλλάξει το πρόγραμμα στήριξης της Ελλάδας.
Σύμφωνα με την ίδια, η άνοδος στην εξουσία της «ριζοσπαστικής αριστεράς» έφερε τρεις ριζικές αλλαγές στα πολιτικά ήθη της Ελλάδας.
Μια γενική απαγόρευση των γραβατών, την εκκοσμίκευση της πολιτικής και... κάποια ανδρική αλαζονεία καθώς η κυβέρνηση μετρά μόνο 6 γυναίκες και 33 άνδρες.
Αλλά η πιο σημαντική και πιο ανησυχητική αλλαγή για την Ευρώπη είναι προφανώς αλλού: στην διακύρηξη του νέου πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, για επαναδιαπραγμάτευση του χρέους και εγκατάληψη του προγράμματος λιτότητας.
Η θέση της κυβέρνησης συνοψίζεται σαφώς στα λόγια του υπουργού Οικονομικών, Γιάννη Βαρουφάκη.
Ο νεοδιορισμένος Υπουργός ανέφερε στο BBC ότι "στο δυσβάσταχτο ελληνικό χρέος αντιμετωπίστηκε ως πρόβλημα ρευστότητας."
Με άλλα λόγια, επειδή το ελληνικό χρέος κακώς θεωρείται βιώσιμο, οι Ευρωπαίοι και το ΔΝΤ υπέβαλαν στην Ελλάδα μια θεραπεία σοκ που αποδείχθηκε μοιραία όχι μόνο για την ανάπτυξη αλλά και την κοινωνική συνοχή.
Έπληξε μάλιστα και τις παραγωγικές δυνάμεις της χώρας, προκαλώντας αποπληθωρισμό και βαθιά ύφεση.
Η χώρα έχει χάσει το ένα τέταρτο του πλούτου της και η ανεργία εξερράγη.
Μέχρι στιγμής, οι Ευρωπαίοι ηγέτες κωφεύουν.
Το γεγονός ότι το αίτημα επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους προέρχεται από "τη ριζοσπαστική αριστερά" δεν είναι αξιόπιστο οικονομικά, ενώ θα μπορούσε να επιτρέψει στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να κάνουν το ίδιο.
Σύμφωνα με την Catherine Chatignoux, υπενθυμίζει ότι «από τα πρώτα σχέδια διάσωσης της Ελλάδας, υπήρξε μεγάλη κριτική στο εσωτερικό του ΔΝΤ κατά της υπερβολικής αυστηρότητας των μέτρων που επέβαλαν σε μια χώρα που όλοι ήξεραν ότι ήταν σε κατάσταση πτώχευσης».
Μάλιστα, προς επίρρωση αυτών ήρθε η ομολογία του Reza Moghadam, πρώην διευθυντή του ΔΝΤ στον τομέα Ευρώπης, στις 25 Ιανουαρίου στους Financial Times, σύμφωνα με τον οποίο «τα σημερινά προγράμματα για να φτάσουν το πρωτογενές πλεόνασμα από 1,5% στο 4,5% το 2016, με στόχο τη γρήγορη αποπληρωμή του χρέους, θα μπορούσαν να απειλήσουν την κοινωνική συνοχή και να εκμηδενίσουν κάθε δυνατότητα οικονομικής ανάκαμψης, πράγμα που πολιτικά είναι αδύνατον».
Μάλιστα, ο Moghadam προτείνει σήμερα «κούρεμα του χρέους κατά το ήμισυ».
Επίσης, υπενθυμίζει ότι τον Ιούλιο του 2012, λίγους μήνες μετά την ανακοίνωση ενός δεύτερου σχεδίου διάσωσης για την Ελλάδα, ο πρώην εκπρόσωπος της χώρας στο Ταμείο, Παναγιώτης Ρουμελιώτης, τώρα αντιπρόεδρος της Τράπεζας Πειραιώς, αποκαλύπτει στους "New York Times" αποκάλυψε ότι η συζήτηση σχετικά με τη βιωσιμότητα του χρέους στην αρχή της ελληνικής κρίσης το 2010 ήταν έντονη.
"Γνωρίζαμε από την αρχή ότι το πρόγραμμα αυτό ήταν αδύνατο να εφαρμοστεί, ιδιαίτερα γιατί η Ελλάδα είναι στο ευρώ και δεν θα μπορούσε να υποτιμήσει το νόμισμα της".
Το ΔΝΤ συμφώνησε τελικά να χρηματοδοτηθεί το ελληνικό πρόγραμμα, επειδή ο συστημικός κίνδυνος μόλυνσης από την ελληνική κρίση ήταν πολύ υψηλός.
Είχε ακόμα να αλλάξει το καταστατικό του ώστε να παρεκκλίνει από τους κανόνες που υπάρχουν για να μπορέσει να βοηθήσει μια χώρα, ανέφερε
Λίγους μήνες αργότερα, τον Οκτώβριο του 2012, το ΔΝΤ έκανε ακόμη μια εξομολόγηση: ότι υποτίμησε τις επιπτώσεις των σχεδίων λιτότητας στις χώρες του προγράμματος της ζώνης του ευρώ.
Ο επικεφαλής οικονομολόγος του Ταμείου, Olivier Blanchard, έκανε ένα διακριτικό mea culpa στην ετήσια οικονομική έκθεση, αναγνωρίζοντας ότι ο «πολλαπλασιαστής» που χρησιμοποιείται για τη μέτρηση της επίδρασης των πολιτικών δημοσιονομικής εξυγίανσης ήταν πολύ μεγαλύτερος από ό, τι αναμενόταν πραγματικότητα.
Εκείνη την εποχή, η Ελλάδα διένυε το πέμπτο έτος της ύφεσης.
Παραδόξως, αυτή η πράξη δεν άλλαξε τίποτα στη δημοσιονομική πολιτική που εφαρμόζεται στην Ελλάδα.
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων διαπραγματεύσεων με την κυβέρνηση Σαμαρά το περασμένο φθινόπωρο, η τρόικα εξακολουθούσε να απαιτεί μείωση των συντάξεων, προκειμένου να απελευθερώσει τη δόση.
Έτσι, θα υπάρχουν δύο αλήθειες για την Ελλάδα: αυτή στην οποία οι αξιωματούχοι θα προσκολλώνται όταν βρίσκονται στο σύστημα της τρόικας, εξ ονόματος της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας της ζώνης του ευρώ και του ηθικού κινδύνου.
Και εκείνη, αυτών που δεν ανήκουν στους κυβερνητικούς κύκλους που δείχνει σε όσους δεν έχουν καμία δύναμη να αλλάξουν τα πράγματα ότι η επιθετική θεραπεία που εφαρμόζεται στην Ελλάδα οδηγεί κατ 'ευθείαν στο τοίχο.
Η απλή αναγνώριση και μόνο από το ΔΝΤ των πολλών λαθών του θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν την εκ νέου διαμόρφωση του προγράμματος στήριξης για την Ελλάδα.
Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες πρέπει να υποστούν μια επώδυνη κρίση συνείδησης, καταλήγει η γαλλίδα αρθρογράφος.
www.bankingnews.gr
Σύμφωνα με την ίδια, η άνοδος στην εξουσία της «ριζοσπαστικής αριστεράς» έφερε τρεις ριζικές αλλαγές στα πολιτικά ήθη της Ελλάδας.
Μια γενική απαγόρευση των γραβατών, την εκκοσμίκευση της πολιτικής και... κάποια ανδρική αλαζονεία καθώς η κυβέρνηση μετρά μόνο 6 γυναίκες και 33 άνδρες.
Αλλά η πιο σημαντική και πιο ανησυχητική αλλαγή για την Ευρώπη είναι προφανώς αλλού: στην διακύρηξη του νέου πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, για επαναδιαπραγμάτευση του χρέους και εγκατάληψη του προγράμματος λιτότητας.
Η θέση της κυβέρνησης συνοψίζεται σαφώς στα λόγια του υπουργού Οικονομικών, Γιάννη Βαρουφάκη.
Ο νεοδιορισμένος Υπουργός ανέφερε στο BBC ότι "στο δυσβάσταχτο ελληνικό χρέος αντιμετωπίστηκε ως πρόβλημα ρευστότητας."
Με άλλα λόγια, επειδή το ελληνικό χρέος κακώς θεωρείται βιώσιμο, οι Ευρωπαίοι και το ΔΝΤ υπέβαλαν στην Ελλάδα μια θεραπεία σοκ που αποδείχθηκε μοιραία όχι μόνο για την ανάπτυξη αλλά και την κοινωνική συνοχή.
Έπληξε μάλιστα και τις παραγωγικές δυνάμεις της χώρας, προκαλώντας αποπληθωρισμό και βαθιά ύφεση.
Η χώρα έχει χάσει το ένα τέταρτο του πλούτου της και η ανεργία εξερράγη.
Μέχρι στιγμής, οι Ευρωπαίοι ηγέτες κωφεύουν.
Το γεγονός ότι το αίτημα επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους προέρχεται από "τη ριζοσπαστική αριστερά" δεν είναι αξιόπιστο οικονομικά, ενώ θα μπορούσε να επιτρέψει στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να κάνουν το ίδιο.
Σύμφωνα με την Catherine Chatignoux, υπενθυμίζει ότι «από τα πρώτα σχέδια διάσωσης της Ελλάδας, υπήρξε μεγάλη κριτική στο εσωτερικό του ΔΝΤ κατά της υπερβολικής αυστηρότητας των μέτρων που επέβαλαν σε μια χώρα που όλοι ήξεραν ότι ήταν σε κατάσταση πτώχευσης».
Μάλιστα, προς επίρρωση αυτών ήρθε η ομολογία του Reza Moghadam, πρώην διευθυντή του ΔΝΤ στον τομέα Ευρώπης, στις 25 Ιανουαρίου στους Financial Times, σύμφωνα με τον οποίο «τα σημερινά προγράμματα για να φτάσουν το πρωτογενές πλεόνασμα από 1,5% στο 4,5% το 2016, με στόχο τη γρήγορη αποπληρωμή του χρέους, θα μπορούσαν να απειλήσουν την κοινωνική συνοχή και να εκμηδενίσουν κάθε δυνατότητα οικονομικής ανάκαμψης, πράγμα που πολιτικά είναι αδύνατον».
Μάλιστα, ο Moghadam προτείνει σήμερα «κούρεμα του χρέους κατά το ήμισυ».
Επίσης, υπενθυμίζει ότι τον Ιούλιο του 2012, λίγους μήνες μετά την ανακοίνωση ενός δεύτερου σχεδίου διάσωσης για την Ελλάδα, ο πρώην εκπρόσωπος της χώρας στο Ταμείο, Παναγιώτης Ρουμελιώτης, τώρα αντιπρόεδρος της Τράπεζας Πειραιώς, αποκαλύπτει στους "New York Times" αποκάλυψε ότι η συζήτηση σχετικά με τη βιωσιμότητα του χρέους στην αρχή της ελληνικής κρίσης το 2010 ήταν έντονη.
"Γνωρίζαμε από την αρχή ότι το πρόγραμμα αυτό ήταν αδύνατο να εφαρμοστεί, ιδιαίτερα γιατί η Ελλάδα είναι στο ευρώ και δεν θα μπορούσε να υποτιμήσει το νόμισμα της".
Το ΔΝΤ συμφώνησε τελικά να χρηματοδοτηθεί το ελληνικό πρόγραμμα, επειδή ο συστημικός κίνδυνος μόλυνσης από την ελληνική κρίση ήταν πολύ υψηλός.
Είχε ακόμα να αλλάξει το καταστατικό του ώστε να παρεκκλίνει από τους κανόνες που υπάρχουν για να μπορέσει να βοηθήσει μια χώρα, ανέφερε
Λίγους μήνες αργότερα, τον Οκτώβριο του 2012, το ΔΝΤ έκανε ακόμη μια εξομολόγηση: ότι υποτίμησε τις επιπτώσεις των σχεδίων λιτότητας στις χώρες του προγράμματος της ζώνης του ευρώ.
Ο επικεφαλής οικονομολόγος του Ταμείου, Olivier Blanchard, έκανε ένα διακριτικό mea culpa στην ετήσια οικονομική έκθεση, αναγνωρίζοντας ότι ο «πολλαπλασιαστής» που χρησιμοποιείται για τη μέτρηση της επίδρασης των πολιτικών δημοσιονομικής εξυγίανσης ήταν πολύ μεγαλύτερος από ό, τι αναμενόταν πραγματικότητα.
Εκείνη την εποχή, η Ελλάδα διένυε το πέμπτο έτος της ύφεσης.
Παραδόξως, αυτή η πράξη δεν άλλαξε τίποτα στη δημοσιονομική πολιτική που εφαρμόζεται στην Ελλάδα.
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων διαπραγματεύσεων με την κυβέρνηση Σαμαρά το περασμένο φθινόπωρο, η τρόικα εξακολουθούσε να απαιτεί μείωση των συντάξεων, προκειμένου να απελευθερώσει τη δόση.
Έτσι, θα υπάρχουν δύο αλήθειες για την Ελλάδα: αυτή στην οποία οι αξιωματούχοι θα προσκολλώνται όταν βρίσκονται στο σύστημα της τρόικας, εξ ονόματος της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας της ζώνης του ευρώ και του ηθικού κινδύνου.
Και εκείνη, αυτών που δεν ανήκουν στους κυβερνητικούς κύκλους που δείχνει σε όσους δεν έχουν καμία δύναμη να αλλάξουν τα πράγματα ότι η επιθετική θεραπεία που εφαρμόζεται στην Ελλάδα οδηγεί κατ 'ευθείαν στο τοίχο.
Η απλή αναγνώριση και μόνο από το ΔΝΤ των πολλών λαθών του θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν την εκ νέου διαμόρφωση του προγράμματος στήριξης για την Ελλάδα.
Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες πρέπει να υποστούν μια επώδυνη κρίση συνείδησης, καταλήγει η γαλλίδα αρθρογράφος.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών