Ο Γερμανός οικονομολόγος τονίζει ότι τα πακέτα διάσωσης ήταν απαραίτητα για την Ελλάδα
Τα πακέτα διάσωσης και κατά συνέπεια η πολική της λιτότητας είναι απαραίτητα για την Ελλάδα, σύμφωνα με τον Γερμανό οικονομολόγο και πρόεδρο του IFO, Hans-Werner Sinn, υποστηρίζοντας ότι η λιτότητα είναι η μόνη ελπίδα για την χώρα.
Όπως σημειώνει ο Sinn για χώρες όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία ή Ισπανία, η επιστροφή στην ανάπτυξη και η ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας απαιτεί την μείωση στις τιμές των προϊόντων τους σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρωζώνη κατά περίπου 30%, όπως σημειώνει σε άρθρο του στο MarketWatch,
Σε αυτό το πλαίσιο, ο Γερμανός οικονομολόγος τονίζει ότι τα πακέτα διάσωσης ήταν απαραίτητα για να απαλλαγεί η Ευρωζώνη από την οικονομική δυσπραγία, ενώ επέτρεψε στις χώρες της νότιας Ευρώπης να αναβάλουν την πραγματική υποτίμηση με τη μορφή της μείωσης των τιμών των αγαθών, που θα οδηγούσε στην αποκατάσταση της ανταγωνιστικότητας.
Χάρη στην οικονομική βοήθεια της Ευρωζώνης, οι τιμές αγαθών στην Ελλάδα έχουν μειωθεί μόλις κατά 6% όπως επισημαίνει ο Sinn, ωστόσο σημειώνει ότι από όλες της χώρες που έλαβαν βοήθεια μόνο η Ιρλανδία κατάφερε να την αξιοποιήσει.
«Η Ελλάδα έλαβε το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων από τα πακέτα διάσωσης της Ευρώπης και σημείωσε τη μεγαλύτερη αύξηση της ανεργίας.
Τα επίσημα δάνεια που χορηγήθηκαν στη χώρα από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τους δανειστές έχουν αυξηθεί περισσότερο από έξι φορές κατά τη διάρκεια των τελευταίων πέντε ετών, από 53 δισ. ευρώ τον Φεβρουάριο του 2010 σε 324 δισ. ευρώ, ή 181% του ΑΕΠ, σήμερα.
Παρ' όλα αυτά, το ποσοστό ανεργίας έχει υπερδιπλασιαστεί, από 11% έως 26%» συμπληρώνει.
Σύμφωνα με τον Sinn για αυτή την κατάσταση υπάρχουν τέσσερις δυνατές απαντήσεις: Πρώτον, η Ευρώπη να γίνει μία ένωση μεταβιβάσεων, όπου ο Βοράς θα δίνει περισσότερη πίστωση στο Νότο και μετά θα παραιτείται από τις αξιώσεις του. Δεύτερον, ο Νότος μπορεί να επιτύχει αποπληθωρισμό. Τρίτον, ο Βοράς μπορεί να ανεβάσει τον πληθωρισμό. Και τέταρτον, οι χώρες που δεν είναι πια ανταγωνιστικές μπορούν να αποχωρήσουν από την Ευρωζώνη και να υποτιμήσουν το νέο τους νόμισμα.
Ωστόσο όλα τα απραπάνω μονοπάτια έχουν σοβαρές επιπλοκές, καθώς το πρώτο διατηρεί τα επίπεδα τιμών στις οικονομίες που λαμβάνουν τις μεταβιβάσεις, κι έτσι δεν επανακτούν την ανταγωνιστικότητά τους, το δεύτερο οδηγεί πολλούς δανειολήπτες στις χώρες με αποπληθωρισμό σε χρεωκοπία, το τρίτο απαλλοτριώνει τις πιστώτριες χώρες και το τέταρτο μπορεί να προκαλέσει μετάδοση της κρίσης μέσω των αγορών κεφαλαίου, εξαναγκάζοντας τις κυβερνήσεις να επιβάλλουν ελέγχους κεφαλαίων (capital controls) όπως συνέβη στην Κύπρο το 2013.
www.bankingnews.gr
Όπως σημειώνει ο Sinn για χώρες όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία ή Ισπανία, η επιστροφή στην ανάπτυξη και η ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας απαιτεί την μείωση στις τιμές των προϊόντων τους σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρωζώνη κατά περίπου 30%, όπως σημειώνει σε άρθρο του στο MarketWatch,
Σε αυτό το πλαίσιο, ο Γερμανός οικονομολόγος τονίζει ότι τα πακέτα διάσωσης ήταν απαραίτητα για να απαλλαγεί η Ευρωζώνη από την οικονομική δυσπραγία, ενώ επέτρεψε στις χώρες της νότιας Ευρώπης να αναβάλουν την πραγματική υποτίμηση με τη μορφή της μείωσης των τιμών των αγαθών, που θα οδηγούσε στην αποκατάσταση της ανταγωνιστικότητας.
Χάρη στην οικονομική βοήθεια της Ευρωζώνης, οι τιμές αγαθών στην Ελλάδα έχουν μειωθεί μόλις κατά 6% όπως επισημαίνει ο Sinn, ωστόσο σημειώνει ότι από όλες της χώρες που έλαβαν βοήθεια μόνο η Ιρλανδία κατάφερε να την αξιοποιήσει.
«Η Ελλάδα έλαβε το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων από τα πακέτα διάσωσης της Ευρώπης και σημείωσε τη μεγαλύτερη αύξηση της ανεργίας.
Τα επίσημα δάνεια που χορηγήθηκαν στη χώρα από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τους δανειστές έχουν αυξηθεί περισσότερο από έξι φορές κατά τη διάρκεια των τελευταίων πέντε ετών, από 53 δισ. ευρώ τον Φεβρουάριο του 2010 σε 324 δισ. ευρώ, ή 181% του ΑΕΠ, σήμερα.
Παρ' όλα αυτά, το ποσοστό ανεργίας έχει υπερδιπλασιαστεί, από 11% έως 26%» συμπληρώνει.
Σύμφωνα με τον Sinn για αυτή την κατάσταση υπάρχουν τέσσερις δυνατές απαντήσεις: Πρώτον, η Ευρώπη να γίνει μία ένωση μεταβιβάσεων, όπου ο Βοράς θα δίνει περισσότερη πίστωση στο Νότο και μετά θα παραιτείται από τις αξιώσεις του. Δεύτερον, ο Νότος μπορεί να επιτύχει αποπληθωρισμό. Τρίτον, ο Βοράς μπορεί να ανεβάσει τον πληθωρισμό. Και τέταρτον, οι χώρες που δεν είναι πια ανταγωνιστικές μπορούν να αποχωρήσουν από την Ευρωζώνη και να υποτιμήσουν το νέο τους νόμισμα.
Ωστόσο όλα τα απραπάνω μονοπάτια έχουν σοβαρές επιπλοκές, καθώς το πρώτο διατηρεί τα επίπεδα τιμών στις οικονομίες που λαμβάνουν τις μεταβιβάσεις, κι έτσι δεν επανακτούν την ανταγωνιστικότητά τους, το δεύτερο οδηγεί πολλούς δανειολήπτες στις χώρες με αποπληθωρισμό σε χρεωκοπία, το τρίτο απαλλοτριώνει τις πιστώτριες χώρες και το τέταρτο μπορεί να προκαλέσει μετάδοση της κρίσης μέσω των αγορών κεφαλαίου, εξαναγκάζοντας τις κυβερνήσεις να επιβάλλουν ελέγχους κεφαλαίων (capital controls) όπως συνέβη στην Κύπρο το 2013.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών