Μια πραγματική λύση θα ήταν να προσφερθεί ελάφρυνση χρέους στην Ελλάδα ως αντάλλαγμα μιας λογικής αναμόρφωσής της υπέρ της αγοράς
Μια έξοδος της Ελλάδας από τη ζώνη το ευρώ δεν αποτελεί λύση για την Ευρώπη, επισημαίνεται σε δημοσίευμα της αμερικανικής εφημερίδας Wall Street Journal με τίτλο «Στην περίπτωση της Ελλάδας, η Ευρώπη μπλοφάρει με τον εαυτό της».
Όπως σημειώνεται στο δημοσίευμα, η νέα ελληνική ηγεσία και οι υπουργοί της ελληνικής κυβέρνησης φέρονται ανόητα στις διαπραγματεύσεις τους με την Ευρωπαϊκή Ένωση, χλευάζοντας τη Γερμανία με τις γερμανικές επανορθώσεις, απειλώντας ότι θα ανοίξει τα σύνορά της στους τζιχαντιστές που προσπαθούν να εισέλθουν στην Ευρώπη και πραγματοποιώντας επαφές με τον ρώσο πρόεδρο, Vladimir Putin.
Παράλληλα, σημειώνεται, ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει παρουσιάσει ένα συναρπαστικό εναλλακτικό σχέδιο για την ανάκαμψη της Ελλάδας, διότι ως σοσιαλιστές πρέπει να αντισταθούν σε πολλά πράγματα που μακροπρόθεσμα θα έβαιναν σε καλό της ελληνικής οικονομίας, όπως οι ιδιωτικοποιήσεις.
Η κυβέρνηση συνεργασίας στην Ελλάδα, αναφέρεται, είναι μια συμμαχία κομμάτων με λίγη κυβερνητική εμπειρία και επισημαίνεται ότι δεν υπάρχει λόγος να πιστεύει κανείς ότι θα επιδιώξουν μια συνεκτική στρατηγική, δρώντας σαν να πιστεύουν ότι η Ε.Ε. μπλοφάρει και ότι τελικά θα τους γράψει μια λευκή επιταγή για να κρατήσουν την Ελλάδα στην Ευρωζώνη.
Η Ευρώπη δεν μπλοφάρει, σύμφωνα με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, διότι οι ευρωπαίοι ηγέτες πιστεύουν ότι η Ευρωζώνη μπορεί να επιβιώσει από μια έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, ότι δεν θα υπάρξει μετάδοση της κρίσης, ενώ ακόμη χώρες όπως η Ιταλία και η Ισπανία θα μπορούσαν να καλωσορίσουν ένα Grexit εν είδει προειδοποίησης προς τα δικά τους ριζοσπαστικά κόμματά.
Όμως, τι θα συνέβαινε αν η Ευρώπη κάνει λάθος, διερωτάται ο αρθρογράφος, επισημαίνοντας ότι μια μετάδοση της κρίσης θα μπορούσε να πάρει πολλές μορφές.
Όπως σημειώνει, η ΕΚΤ μπορεί να αποτελέσει ένα υποκατάστατο των ιδιωτών επενδυτών που αρνούνται να αγοράσουν κρατικά ομόλογα, όμως δεν μπορεί να υποκαταστήσει λόγω αποτυχίας των ιδιωτών επενδυτών την ανάληψη ρίσκου και δημιουργίας επιχειρήσεων. Δεν μπορεί να υποκαταστήσει τους φιλόδοξους νέους της Ευρώπης που φεύγουν στο Λονδίνο ή τη Νέα Υόρκη ή τη Silicon Valley.
Πάντως, κατά τον αρθρογράφο, το μεγάλο πρόβλημα της Ευρώπης δεν είναι η Ελλάδα ή οι δύσκολες διαπραγματεύσεις για το χρέος, αλλά η έλλειψη ανάπτυξης και η αβεβαιότητα των καταναλωτών, των επιχειρήσεων και των φορολογουμένων ότι τα προβλήματα χρέους στη Γηραιά Ήπειρο θα λυθούν.
Παράλληλα, σημειώνει πως αν η Ελλάδα φύγει από το ευρώ και αποδειχθεί πως δεν ήταν μια απείθαρχη, ακραία χώρα, αυτό θα μπορούσε να εκληφθεί ότι αποτελεί την αρχή του τέλους για το ευρωπαϊκό παιχνίδι.
Οι φιλοευρωπαίοι εκτιμούσαν πάντα ότι το ευρώ θα είναι ένας μοχλός για την αναμόρφωση των κρατών-πρόνοιας της ηπείρου.
«Μόνον που το ευρώ μετατράπηκε σε μια συνωμοσία κατά των μεταρρυθμίσεων – επί της ουσίας δεν τους παρέχει βοήθεια.
Η Ευρώπη παραιτήθηκε από τα δικά της αυστηρά δημοσιονομικά πρότυπα για να δεχθεί τη Γερμανία, την Ιταλία, τη Γαλλία και, τελικά, την Ελλάδα.
Για να ανταποκριθεί στην επιτακτική ανάγκη να τα βρουν μεταξύ τους οι λαοί που δυσπιστούσαν, ενθάρρυνε, για κανονιστικούς λόγους, τις ευρωπαϊκές τράπεζες να αντιμετωπίζουν το ελληνικό, το ιταλικό ή το ισπανικό χρέος σαν ίσο με το απόλυτα ασφαλές χρέος της Γερμανίας, ένα τέχνασμα που ενεργοποίησε άμεσα το χρέος, το οποίο χρησιμοποιήθηκε τη δεκαετία του 2000 ως καύσιμο για την κατανάλωση που χρησιμοποιήθηκε ως υποκατάστατο των μεταρρυθμίσεων.
Η μεταρρύθμιση εντός ευρωπαϊκού πλαισίου, σημειώνεται, κατέληξε να σημαίνει παράδοση στους Γερμανούς, δηλαδή το αντίθετο από ό,τι είχαν υποσχεθεί όλοι στους ψηφοφόρους.
Το ευρώ θα πρέπει να αποδείξει ότι μπορεί να προωθήσει την ανάκαμψη των εθνικών οικονομιών, αλλιώς δεν θα μπορέσει να επιβιώσει, επισημαίνει ο αρθρογράφος, ο οποίος τονίζει ότι μια έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ, που ολοένα και πιο πιθανή φαντάζει, δεν θα λύσει τίποτα στην Ευρώπη.
Αν φύγει η Ελλάδα θα είναι γιατί απέτυχε να αδράξει την ευκαιρία των μεταρρυθμίσεων που η υπόλοιπη Ευρώπη αρνείται να κατανοήσει.
Μια πραγματική λύση θα ήταν να δοθεί στην Ελλάδα μια κάποια ελάφρυνση χρέους και εκείνη να προχωρήσει ως αντάλλαγμα σε μια λογική αναμόρφωση υπέρ της αγοράς.
Αυτό είναι κάτι που χρειάζεται η Ευρώπη, καταλήγει.
www.bankingnews.gr
Όπως σημειώνεται στο δημοσίευμα, η νέα ελληνική ηγεσία και οι υπουργοί της ελληνικής κυβέρνησης φέρονται ανόητα στις διαπραγματεύσεις τους με την Ευρωπαϊκή Ένωση, χλευάζοντας τη Γερμανία με τις γερμανικές επανορθώσεις, απειλώντας ότι θα ανοίξει τα σύνορά της στους τζιχαντιστές που προσπαθούν να εισέλθουν στην Ευρώπη και πραγματοποιώντας επαφές με τον ρώσο πρόεδρο, Vladimir Putin.
Παράλληλα, σημειώνεται, ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει παρουσιάσει ένα συναρπαστικό εναλλακτικό σχέδιο για την ανάκαμψη της Ελλάδας, διότι ως σοσιαλιστές πρέπει να αντισταθούν σε πολλά πράγματα που μακροπρόθεσμα θα έβαιναν σε καλό της ελληνικής οικονομίας, όπως οι ιδιωτικοποιήσεις.
Η κυβέρνηση συνεργασίας στην Ελλάδα, αναφέρεται, είναι μια συμμαχία κομμάτων με λίγη κυβερνητική εμπειρία και επισημαίνεται ότι δεν υπάρχει λόγος να πιστεύει κανείς ότι θα επιδιώξουν μια συνεκτική στρατηγική, δρώντας σαν να πιστεύουν ότι η Ε.Ε. μπλοφάρει και ότι τελικά θα τους γράψει μια λευκή επιταγή για να κρατήσουν την Ελλάδα στην Ευρωζώνη.
Η Ευρώπη δεν μπλοφάρει, σύμφωνα με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, διότι οι ευρωπαίοι ηγέτες πιστεύουν ότι η Ευρωζώνη μπορεί να επιβιώσει από μια έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, ότι δεν θα υπάρξει μετάδοση της κρίσης, ενώ ακόμη χώρες όπως η Ιταλία και η Ισπανία θα μπορούσαν να καλωσορίσουν ένα Grexit εν είδει προειδοποίησης προς τα δικά τους ριζοσπαστικά κόμματά.
Όμως, τι θα συνέβαινε αν η Ευρώπη κάνει λάθος, διερωτάται ο αρθρογράφος, επισημαίνοντας ότι μια μετάδοση της κρίσης θα μπορούσε να πάρει πολλές μορφές.
Όπως σημειώνει, η ΕΚΤ μπορεί να αποτελέσει ένα υποκατάστατο των ιδιωτών επενδυτών που αρνούνται να αγοράσουν κρατικά ομόλογα, όμως δεν μπορεί να υποκαταστήσει λόγω αποτυχίας των ιδιωτών επενδυτών την ανάληψη ρίσκου και δημιουργίας επιχειρήσεων. Δεν μπορεί να υποκαταστήσει τους φιλόδοξους νέους της Ευρώπης που φεύγουν στο Λονδίνο ή τη Νέα Υόρκη ή τη Silicon Valley.
Πάντως, κατά τον αρθρογράφο, το μεγάλο πρόβλημα της Ευρώπης δεν είναι η Ελλάδα ή οι δύσκολες διαπραγματεύσεις για το χρέος, αλλά η έλλειψη ανάπτυξης και η αβεβαιότητα των καταναλωτών, των επιχειρήσεων και των φορολογουμένων ότι τα προβλήματα χρέους στη Γηραιά Ήπειρο θα λυθούν.
Παράλληλα, σημειώνει πως αν η Ελλάδα φύγει από το ευρώ και αποδειχθεί πως δεν ήταν μια απείθαρχη, ακραία χώρα, αυτό θα μπορούσε να εκληφθεί ότι αποτελεί την αρχή του τέλους για το ευρωπαϊκό παιχνίδι.
Οι φιλοευρωπαίοι εκτιμούσαν πάντα ότι το ευρώ θα είναι ένας μοχλός για την αναμόρφωση των κρατών-πρόνοιας της ηπείρου.
«Μόνον που το ευρώ μετατράπηκε σε μια συνωμοσία κατά των μεταρρυθμίσεων – επί της ουσίας δεν τους παρέχει βοήθεια.
Η Ευρώπη παραιτήθηκε από τα δικά της αυστηρά δημοσιονομικά πρότυπα για να δεχθεί τη Γερμανία, την Ιταλία, τη Γαλλία και, τελικά, την Ελλάδα.
Για να ανταποκριθεί στην επιτακτική ανάγκη να τα βρουν μεταξύ τους οι λαοί που δυσπιστούσαν, ενθάρρυνε, για κανονιστικούς λόγους, τις ευρωπαϊκές τράπεζες να αντιμετωπίζουν το ελληνικό, το ιταλικό ή το ισπανικό χρέος σαν ίσο με το απόλυτα ασφαλές χρέος της Γερμανίας, ένα τέχνασμα που ενεργοποίησε άμεσα το χρέος, το οποίο χρησιμοποιήθηκε τη δεκαετία του 2000 ως καύσιμο για την κατανάλωση που χρησιμοποιήθηκε ως υποκατάστατο των μεταρρυθμίσεων.
Η μεταρρύθμιση εντός ευρωπαϊκού πλαισίου, σημειώνεται, κατέληξε να σημαίνει παράδοση στους Γερμανούς, δηλαδή το αντίθετο από ό,τι είχαν υποσχεθεί όλοι στους ψηφοφόρους.
Το ευρώ θα πρέπει να αποδείξει ότι μπορεί να προωθήσει την ανάκαμψη των εθνικών οικονομιών, αλλιώς δεν θα μπορέσει να επιβιώσει, επισημαίνει ο αρθρογράφος, ο οποίος τονίζει ότι μια έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ, που ολοένα και πιο πιθανή φαντάζει, δεν θα λύσει τίποτα στην Ευρώπη.
Αν φύγει η Ελλάδα θα είναι γιατί απέτυχε να αδράξει την ευκαιρία των μεταρρυθμίσεων που η υπόλοιπη Ευρώπη αρνείται να κατανοήσει.
Μια πραγματική λύση θα ήταν να δοθεί στην Ελλάδα μια κάποια ελάφρυνση χρέους και εκείνη να προχωρήσει ως αντάλλαγμα σε μια λογική αναμόρφωση υπέρ της αγοράς.
Αυτό είναι κάτι που χρειάζεται η Ευρώπη, καταλήγει.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών