Οι γονείς τους οδηγούνται σε αυτή την επιλογή εξαιτίας της κακής κατάστασης των δημόσιων σχολείων
Οι τελευταίες εκτιμήσεις τοποθετούν τον αριθμό των φθηνών ιδιωτικών σχολείων στο Λάγος της Νιγηρίας στα 18000 αναφέρει σε άρθρο του ο Economist. Εκατοντάδες νέα τέτοια σχολεία ανοίγουν κάθε χρόνο και ο μέσος όρος των διδάκτρων είναι 7000 naira (35 δολάρια) το τρίμηνο και το ποσό μπορεί να πέσει και στα 3000 naira (15 δολάρια).
Κάνοντας μία σύγκριση, τη σεζόν 2010-11 η πόλη είχε 1600 δημόσια σχολεία.
Στον ανεπτυγμένο κόσμο τα ιδιωτικά σχολεία έχουν υψηλά δίδακτρα, αλλά και τους πιο καταρτισμένους καθηγητές.
Το ιδιωτικό σχολείο Ken Ade είναι, όμως, πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα του κλάδου, όχι μόνο στη Νιγηρία, αλλά παγκοσμίως.
Υπολογίζεται ότι το 2010 υπήρχαν 1 εκατομμύριο ιδιωτικά σχολεία στον αναπτυσσόμενο κόσμο.
Αρκετά στηρίζονται σε δωρεές, την εκκλησία και το κράτος.
Αλλά υπάρχουν και κάποια με πολύ χαμηλό κόστος, που απευθύνονται σε φτωχές περιοχές που οι κάτοικοι ζουν με 2 δολάρια τον μήνα.
Τα ιδιωτικά σχολεία έχουν έναν μεγαλύτερο αριθμό μαθητών μικρών τάξεων στις φτωχές χώρες απ’ ό,τι στις πλούσιες.
Το 1/5 σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, από το 1/10 που ήταν πριν μία δεκαετία.
Και από τη στιγμή που αρκετά δεν είναι καταγεγραμμένα, είναι σίγουρο ότι η εκτίμηση αυτή θα πρέπει να αναθεωρηθεί προς τα πάνω.
Για παράδειγμα το 2011 ανακαλύφθηκε ότι υπήρχαν τετραπλάσια ιδιωτικά σχολεία στο Λάγος της Νιγηρίας από αυτά που ήταν καταγεγραμμένα στα αρχεία του κράτους.
Ένας λόγος για την έκρηξη των ιδιωτικών σχολείων είναι ότι οι γονείς ψάχνουν εναλλακτικές για να αποφύγουν το δημόσιο σχολείο.
Στη νοτιοδυτική Ασία μετά από τέσσερα χρόνια στο σχολείο τα μισά παιδιά δεν μπορούν να διαβάσουν και στην Αφρική το ένα τρίτο.
Το 2012 αποδείχτηκε ότι η αύξηση του μορφωτικού επιπέδου στην Ινδία ήταν αποτέλεσμα των αυξανόμενων δαπανών των γονιών έτσι ώστε να έχουν καλύτερη εκπαίδευση τα παιδιά τους.
Πολλές φτωχές χώρες δεν μπορούν να χτίσουν αρκετά σχολεία ή, να εκπαιδεύσουν αρκετούς δασκάλους αναλογικά με τον πληθυσμό τους.
Στις μισές από αυτές αντιστοιχούν 50 μαθητές σε έναν καθηγητή.
Και παρά το γεγονός ότι αρκετές από αυτές αφιερώνουν ένα μεγάλο μέρος του κρατικού προϋπολογισμού στην εκπαίδευση, κάποια από τα λεφτά πάνε χαμένα. Κι αυτό διότι υπάρχουν μισθοδοσίες για καθηγητές που έχουν πεθάνει ή, μεταναστεύσει και χρηματοδότηση για σχολεία – φαντάσματα.
Από το 2009 η Σιέρα Λεόνε έκοψε 6000 ψεύτικους καθηγητές από τη μισθοδοσία, ενώ μία έρευνα στο Πακιστάν έδειξε ότι 8000 σχολεία δεν υπήρχαν.
Στην Ινδία οι μαθητές μοίραζαν τις μέρες τους ανάμεσα σε μικρά ιδιωτικά σχολεία που στεγάζονταν σε αποθήκες με τα δίδακτρα να είναι 80-150 ρουπίες (1,25-2,35 δολάρια) κι ένα δωρεάν δημόσιο σχολείο που τους παρείχε γεύματα, αλλά ελάχιστη διδασκαλία.
Μία μελέτη της Παγκόσμιας Τράπεζας έδειξε ότι στις αφρικανικές χώρες οι καθηγητές ήταν απόντες το 15-25% των ωρών διδασκαλίας.
Δίνοντας την επιλογή ενός δωρεάν δημόσιου σχολείου με λίγη διδασκαλία κι ενός ιδιωτικού, που τα παιδιά θα μάθουν κάτι, οι γονείς που μπορούν να πληρώσουν τα δίδακτρα, θα επιλέξουν το δεύτερο.
www.bankingnews.gr
Κάνοντας μία σύγκριση, τη σεζόν 2010-11 η πόλη είχε 1600 δημόσια σχολεία.
Στον ανεπτυγμένο κόσμο τα ιδιωτικά σχολεία έχουν υψηλά δίδακτρα, αλλά και τους πιο καταρτισμένους καθηγητές.
Το ιδιωτικό σχολείο Ken Ade είναι, όμως, πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα του κλάδου, όχι μόνο στη Νιγηρία, αλλά παγκοσμίως.
Υπολογίζεται ότι το 2010 υπήρχαν 1 εκατομμύριο ιδιωτικά σχολεία στον αναπτυσσόμενο κόσμο.
Αρκετά στηρίζονται σε δωρεές, την εκκλησία και το κράτος.
Αλλά υπάρχουν και κάποια με πολύ χαμηλό κόστος, που απευθύνονται σε φτωχές περιοχές που οι κάτοικοι ζουν με 2 δολάρια τον μήνα.
Τα ιδιωτικά σχολεία έχουν έναν μεγαλύτερο αριθμό μαθητών μικρών τάξεων στις φτωχές χώρες απ’ ό,τι στις πλούσιες.
Το 1/5 σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, από το 1/10 που ήταν πριν μία δεκαετία.
Και από τη στιγμή που αρκετά δεν είναι καταγεγραμμένα, είναι σίγουρο ότι η εκτίμηση αυτή θα πρέπει να αναθεωρηθεί προς τα πάνω.
Για παράδειγμα το 2011 ανακαλύφθηκε ότι υπήρχαν τετραπλάσια ιδιωτικά σχολεία στο Λάγος της Νιγηρίας από αυτά που ήταν καταγεγραμμένα στα αρχεία του κράτους.
Ένας λόγος για την έκρηξη των ιδιωτικών σχολείων είναι ότι οι γονείς ψάχνουν εναλλακτικές για να αποφύγουν το δημόσιο σχολείο.
Στη νοτιοδυτική Ασία μετά από τέσσερα χρόνια στο σχολείο τα μισά παιδιά δεν μπορούν να διαβάσουν και στην Αφρική το ένα τρίτο.
Το 2012 αποδείχτηκε ότι η αύξηση του μορφωτικού επιπέδου στην Ινδία ήταν αποτέλεσμα των αυξανόμενων δαπανών των γονιών έτσι ώστε να έχουν καλύτερη εκπαίδευση τα παιδιά τους.
Πολλές φτωχές χώρες δεν μπορούν να χτίσουν αρκετά σχολεία ή, να εκπαιδεύσουν αρκετούς δασκάλους αναλογικά με τον πληθυσμό τους.
Στις μισές από αυτές αντιστοιχούν 50 μαθητές σε έναν καθηγητή.
Και παρά το γεγονός ότι αρκετές από αυτές αφιερώνουν ένα μεγάλο μέρος του κρατικού προϋπολογισμού στην εκπαίδευση, κάποια από τα λεφτά πάνε χαμένα. Κι αυτό διότι υπάρχουν μισθοδοσίες για καθηγητές που έχουν πεθάνει ή, μεταναστεύσει και χρηματοδότηση για σχολεία – φαντάσματα.
Από το 2009 η Σιέρα Λεόνε έκοψε 6000 ψεύτικους καθηγητές από τη μισθοδοσία, ενώ μία έρευνα στο Πακιστάν έδειξε ότι 8000 σχολεία δεν υπήρχαν.
Στην Ινδία οι μαθητές μοίραζαν τις μέρες τους ανάμεσα σε μικρά ιδιωτικά σχολεία που στεγάζονταν σε αποθήκες με τα δίδακτρα να είναι 80-150 ρουπίες (1,25-2,35 δολάρια) κι ένα δωρεάν δημόσιο σχολείο που τους παρείχε γεύματα, αλλά ελάχιστη διδασκαλία.
Μία μελέτη της Παγκόσμιας Τράπεζας έδειξε ότι στις αφρικανικές χώρες οι καθηγητές ήταν απόντες το 15-25% των ωρών διδασκαλίας.
Δίνοντας την επιλογή ενός δωρεάν δημόσιου σχολείου με λίγη διδασκαλία κι ενός ιδιωτικού, που τα παιδιά θα μάθουν κάτι, οι γονείς που μπορούν να πληρώσουν τα δίδακτρα, θα επιλέξουν το δεύτερο.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών