Οι συνέπειες της κρίσης θα συνεχίσουν να σημειώνονται για αρκετό διάστημα, καθώς υπάρχουν ακόμη προσαρμογές που πρέπει να γίνουν στα ευρωπαϊκά χρηματοπιστωτικά συστήματα
Η Ιταλία, μαζί με άλλες χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας, είναι μία από αυτές που υπέφεραν πολύ από την κρίση στην Ευρώπη, επισημαίνει σε σχετική ανάλυσή της η ισπανική τράπεζα BBVA, η οποία σημειώνει ότι το μέγεθος των ιταλικών τραπεζών είναι πολύ σημαντικό σε σχέση με τον συνολικό ευρωπαϊκό τραπεζικό κλάδο, αντιστοιχώντας σε μιάμιση φορά των ισπανικών.
Σε αυτό το πλαίσιο, σημειώνει η BBVA, θα ήταν λογικό να περιμένει κανείς ότι οι ιταλικές τράπεζες θα επηρεάζονταν από την κρίση και ότι το κόστος των προβλημάτων τους θα ήταν σημαντικό σε ευρωπαϊκή προοπτική.
Ωστόσο, διερωτάται η τράπεζα, πώς το ιταλικό τραπεζικό σύστημα δεν χρειάστηκε να αναδιαρθρωθεί κατά τη διάρκεια της κρίσης και οι ενέσεις δημοσίων κεφαλαίων μόλις και μετά βίας να έχουν φθάσει στο 0,5% του ΑΕΠ της έναντι του 38% στην Ιρλανδία ή του 6% στην Ισπανία;
Έχουν οι ιταλικές τράπεζες ανοσία στην κρίση;, αναρωτιέται η BBVA.
Από άποψη ρευστότητας, η τρέχουσα θέση τους είναι καλή.
Πρόκειται για χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που χρηματοδοτούνται παραδοσιακά από καταθέσεις λιανικής, που επίσης αναπτύσσονται ακόμη, αν και εις βάρος μιας γενναιόδωρης αποζημίωσης.
Επιπλέον, χρησιμοποιούν φθηνή ρευστότητα από την ΕΚΤ, κάτι που σήμερα υποδηλώνει ένα «στίγμα» για τις αγορές και έχουν εξασφαλίσεις για να αυξήσουν τη χρήση αυτής της μορφής χρηματοδότησης.
Από άποψη φερεγγυότητας, δεν είναι πλέον σε μια πολύ άνετη θέση.
Τα ευρωπαϊκά stress tests στα τέλη του 2014 έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου, καθώς εννέα από τις δεκαπέντε τράπεζες εμφανίστηκαν να χρειάζονται κεφάλαια.
Έτσι, μπροστά σε αυτή την κατάσταση, η ευρωπαϊκή εποπτεία αποφάσισε να αυξήσει το ποσοστό κεφαλαίου που απαιτεί από ορισμένες ιταλικές τράπεζες.
Ο μέσος δείκτης είναι στο 11,8%, μία ποσοστιαία μονάδα κάτω του μέσου όρου των μεγάλων ευρωπαϊκών τραπεζών.
Επιπλέον, η ποιότητα του ενεργητικού συνεχίζει να επιδεινώνεται, με τον ποσοστό των καθυστερούμενων δανείων να πλησιάζει το 18% και η κάλυψη με προβλέψεις είναι κατώτερη αυτής των συγκρίσιμων ευρωπαϊκών τραπεζών.
Τέλος, όσον αφορά την κερδοφορία, η θέση τους είναι επίσης ανησυχητική.
Το 2014 τα ποσοστό κερδών προς ίδια κεφάλαια ήταν σχεδόν μηδενικό, αν και πολύ καλύτερο από το -11% του 2013.
Παράλληλα, δεν υπάρχει πηγή εσόδων από τη διεθνή δραστηριότητά τους, η οποία βασικά συνίσταται σε θυγατρικές σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, που έχουν αυξήσει τις ζημίες για τους τραπεζικούς ομίλους, καθώς βρίσκονται εγκατεστημένες σε περιοχές με έναν οικονομικό κύκλο παρόμοιο με αυτό των ιταλικών.
Αυτό είναι κάτι που δεν συμβαίνει με τις ισπανικές τράπεζες, οι οποίες αποφάσισαν να επεκταθούν προς τη Λατινική Αμερική.
Στο μέλλον, οι οικονομικές προοπτικές και η πιθανή διατήρηση των επιτοκίων σε μειωμένα επίπεδα υποδηλώνουν ότι η κερδοφορία του κλάδου θα παραμείνει πολύ μέτρια.
Σε αυτό το πλαίσιο και δεδομένου του ευρύ περιθωρίου βελτίωσης όσον αφορά την αποτελεσματικότητα του συστήματος, θα περίμενε κανείς να ξεκινούσε μια διαδικασία συγχωνεύσεων ιταλικών τραπεζών με εγχώριες ή αντίστοιχες ευρωπαϊκές, σε μια προσπάθεια να δοθεί ώθηση στην κερδοφορία.
Εν ολίγοις, οι συνέπειες της κρίσης θα συνεχίσουν να σημειώνονται για αρκετό διάστημα, καθώς υπάρχουν ακόμη προσαρμογές που πρέπει να γίνουν στα ευρωπαϊκά χρηματοπιστωτικά συστήματα.
Δεν είναι ότι οι ιταλικές τράπεζες έχουν βρει τη συνταγή για να μένουν απρόσβλητες από την κρίση, αλλά ότι παραμένουν μέτρα που είναι σε εκκρεμότητα, καταλήγει η BBVA.
Μεταφραστική επιμέλεια: Ελένη Κάτσουρα
www.bankingnews.gr
Σε αυτό το πλαίσιο, σημειώνει η BBVA, θα ήταν λογικό να περιμένει κανείς ότι οι ιταλικές τράπεζες θα επηρεάζονταν από την κρίση και ότι το κόστος των προβλημάτων τους θα ήταν σημαντικό σε ευρωπαϊκή προοπτική.
Ωστόσο, διερωτάται η τράπεζα, πώς το ιταλικό τραπεζικό σύστημα δεν χρειάστηκε να αναδιαρθρωθεί κατά τη διάρκεια της κρίσης και οι ενέσεις δημοσίων κεφαλαίων μόλις και μετά βίας να έχουν φθάσει στο 0,5% του ΑΕΠ της έναντι του 38% στην Ιρλανδία ή του 6% στην Ισπανία;
Έχουν οι ιταλικές τράπεζες ανοσία στην κρίση;, αναρωτιέται η BBVA.
Από άποψη ρευστότητας, η τρέχουσα θέση τους είναι καλή.
Πρόκειται για χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που χρηματοδοτούνται παραδοσιακά από καταθέσεις λιανικής, που επίσης αναπτύσσονται ακόμη, αν και εις βάρος μιας γενναιόδωρης αποζημίωσης.
Επιπλέον, χρησιμοποιούν φθηνή ρευστότητα από την ΕΚΤ, κάτι που σήμερα υποδηλώνει ένα «στίγμα» για τις αγορές και έχουν εξασφαλίσεις για να αυξήσουν τη χρήση αυτής της μορφής χρηματοδότησης.
Από άποψη φερεγγυότητας, δεν είναι πλέον σε μια πολύ άνετη θέση.
Τα ευρωπαϊκά stress tests στα τέλη του 2014 έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου, καθώς εννέα από τις δεκαπέντε τράπεζες εμφανίστηκαν να χρειάζονται κεφάλαια.
Έτσι, μπροστά σε αυτή την κατάσταση, η ευρωπαϊκή εποπτεία αποφάσισε να αυξήσει το ποσοστό κεφαλαίου που απαιτεί από ορισμένες ιταλικές τράπεζες.
Ο μέσος δείκτης είναι στο 11,8%, μία ποσοστιαία μονάδα κάτω του μέσου όρου των μεγάλων ευρωπαϊκών τραπεζών.
Επιπλέον, η ποιότητα του ενεργητικού συνεχίζει να επιδεινώνεται, με τον ποσοστό των καθυστερούμενων δανείων να πλησιάζει το 18% και η κάλυψη με προβλέψεις είναι κατώτερη αυτής των συγκρίσιμων ευρωπαϊκών τραπεζών.
Τέλος, όσον αφορά την κερδοφορία, η θέση τους είναι επίσης ανησυχητική.
Το 2014 τα ποσοστό κερδών προς ίδια κεφάλαια ήταν σχεδόν μηδενικό, αν και πολύ καλύτερο από το -11% του 2013.
Παράλληλα, δεν υπάρχει πηγή εσόδων από τη διεθνή δραστηριότητά τους, η οποία βασικά συνίσταται σε θυγατρικές σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, που έχουν αυξήσει τις ζημίες για τους τραπεζικούς ομίλους, καθώς βρίσκονται εγκατεστημένες σε περιοχές με έναν οικονομικό κύκλο παρόμοιο με αυτό των ιταλικών.
Αυτό είναι κάτι που δεν συμβαίνει με τις ισπανικές τράπεζες, οι οποίες αποφάσισαν να επεκταθούν προς τη Λατινική Αμερική.
Στο μέλλον, οι οικονομικές προοπτικές και η πιθανή διατήρηση των επιτοκίων σε μειωμένα επίπεδα υποδηλώνουν ότι η κερδοφορία του κλάδου θα παραμείνει πολύ μέτρια.
Σε αυτό το πλαίσιο και δεδομένου του ευρύ περιθωρίου βελτίωσης όσον αφορά την αποτελεσματικότητα του συστήματος, θα περίμενε κανείς να ξεκινούσε μια διαδικασία συγχωνεύσεων ιταλικών τραπεζών με εγχώριες ή αντίστοιχες ευρωπαϊκές, σε μια προσπάθεια να δοθεί ώθηση στην κερδοφορία.
Εν ολίγοις, οι συνέπειες της κρίσης θα συνεχίσουν να σημειώνονται για αρκετό διάστημα, καθώς υπάρχουν ακόμη προσαρμογές που πρέπει να γίνουν στα ευρωπαϊκά χρηματοπιστωτικά συστήματα.
Δεν είναι ότι οι ιταλικές τράπεζες έχουν βρει τη συνταγή για να μένουν απρόσβλητες από την κρίση, αλλά ότι παραμένουν μέτρα που είναι σε εκκρεμότητα, καταλήγει η BBVA.
Μεταφραστική επιμέλεια: Ελένη Κάτσουρα
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών