Η Ρωσία συνεχίζει το «πόκερ» και όπως φαίνεται ούτε η καγκελάριος Merkel ούτε ο πρόεδρος Hollande έχουν τον «άσσο στο μανίκι»
Για τον W. Putin που κινεί στην ουσία τα νήματα στην Ουκρανική και τη Συριακή κρίση κάνει λόγο η Deutsche welle λέγοντας ότι η «τετραμερής σύνοδος Γαλλίας, Γερμανίας, Ουκρανίας, Ρωσίας για το ουκρανικό είχε δημιουργήσει υψηλές προσδοκίες όμως τα αποτελέσματα της ήταν πενιχρά, γεγονός που ευνοεί τον ρώσο πρόεδρο Putin».
Όπως αναφέρει το δημοσίευμα «σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής και διεθνών σχέσεων τα πάντα συνδέονται μεταξύ τους.
Δεν μπορούμε να μιλούμε για την ουκρανική κρίση χωρίς αναφορές στο συριακό και τη συνακόλουθη προσφυγική κρίση, με την οποία βρίσκεται αντιμέτωπη η ΕΕ.
Αναμφίβολα επίσης φάνηκε ότι τα νήματα κινεί πλέον ο ρώσος πρόεδρος , ο οποίος εμφανίστηκε στη σύνοδο δίπλα στον γάλλο πρόεδρο Hollande, τη γερμανίδα καγκελάριο Merkel και τον ουκρανό ομόλογό του Porosenko ως ο ενορχηστρωτής των εξελίξεων».
Το πρακτορείο αναφέρει ότι ο ρώσος πρόεδρος έχει ξεκάθαρα το πάνω χέρι στις συνομιλίες καθώς οι ρωσικοί βομβαρδισμοί κατά της συριακής αντιπολίτευσης είναι σε εξέλιξη, ασκώντας με τον τρόπο αυτό έμμεση πίεση στη Δύση.
«Στο μέτωπο της Ανατολικής Ουκρανίας, μολονότι προς το παρόν τηρείται η εκεχειρία, κατέστησε σαφές ότι η πλευρά των φιλορώσων αυτονομιστών θα μπορούσε εκ νέου να οξύνει την κατάσταση, σε περίπτωση που θιγούν τα ρωσικά συμφέροντα.
Από την άλλη πλευρά τα μέσα πίεσης των δυτικών χωρών προς τη Ρωσία δεν έχουν αποφέρει τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα.
Φυσικά οι οικονομικές κυρώσεις που επιβλήθηκαν στη Ρωσία από την ΕΕ και τις ΗΠΑ ήταν επώδυνες, σε καμία όμως περίπτωση δεν κλόνισαν την ισχύ του Putin» αναφέρει.
Σύμφωνα με την ίδια πηγή, η A. Merkel και ο F. Hollande προσπάθησαν χθες να αποσυνδέσουν την ουκρανική από τη συριακή κρίση, τουλάχιστον φαινομενικά.
Στο παρασκήνιο της συνόδου αυτό που συζητήθηκε έντονα είναι πώς η Δύση θα μπορέσει να έρθει σε κάποιου είδους συμβιβασμό με τη Ρωσία. O διεθνής ρόλος της Ρωσίας και η θέση του Κρεμλίνου αυξάνεται το τελευταίο διάστημα και η ρωσική πλευρά γνωρίζει καλά.
Για την Ευρώπη η κρίση στη Συρία και η μαζική έλευση προσφύγων στην Ευρώπη είναι τα δύο μεγάλα αγκάθια.
Ο Putin το γνωρίζει κι έτσι επιδιώκει να κάνει τη «μακάβρια εξίσωση» συριακού και ουκρανικού.
Αυτό που δεν πέτυχε ο Putin στην περίπτωση της ουκρανικής κρίσης μπορεί να το πετύχει στην περίπτωση της συριακής.
Στην ουκρανική κρίση οι Ευρωπαίοι είχαν κοινή γραμμή, κάτι που δεν συμβαίνει στην περίπτωση της Συρίας, λαμβάνοντας υπόψη τις έκτακτες συνθήκες που διαμορφώνονται από την προσφυγική κρίση.
Οι ρωσικοί βομβαρδισμοί στη Συρία αποτελούν έτσι ένα νέο τρόπο άσκησης πίεσης.
Ποιες είναι οι ακριβείς προθέσεις του ρώσου προέδρου απέναντι στην ΕΕ, ακόμη και στις ΗΠΑ, παραμένει ασαφές, ακόμη και μετά την σύνοδο του Παρισιού.
Κανένας συμβιβασμός χωρίς εκατέρωθεν εγγυήσεις.
Αναφορικά με την τύχη της Ουκρανίας, που ήταν και το βασικό θέμα στην ατζέντα της χθεσινής συνόδου, αυτή περνά δίχως αμφιβολία από το Κρεμλίνο.
Η αργή εφαρμογή των όρων της Συμφωνίας του Μινσκ, αφήνει περιθώρια ελιγμών στον Putin, ενώ ο Porosenko είναι τελικά αυτός που δέχεται τις περισσότερες πιέσεις από παντού, από το εσωτερικό και από το εξωτερικό.
Τόσο η Merkel όσο και ο Hollande ασκούν πίεση στην Ουκρανία να κάνει περισσότερα για την έμπρακτη εφαρμογή της Συμφωνίας του Μινσκ. Αυτό που επείγει σε κάθε περίπτωση είναι η διεξαγωγή ελεύθερων και ανεξάρτητων εκλογών στην Ανατολική Ουκρανία μέσα στο επόμενο διάστημα.
Ωστόσο όπως έγινε χθες γνωστό η ημερομηνία της 31ης Δεκεμβρίου, που είχε αρχικά προβλεφθεί ως καταληκτική ημερομηνία βάσει της Συμφωνίας του Μινσκ, ακυρώνεται από την ίδια την πραγματικότητα.
Στο μεταξύ η Ρωσία συνεχίζει το «πόκερ».
Και όπως φαίνεται ούτε η καγκελάριος Merkel ούτε ο πρόεδρος Hollande έχουν τον «άσσο στο μανίκι».
Όπως αναφέρει το δημοσίευμα «σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής και διεθνών σχέσεων τα πάντα συνδέονται μεταξύ τους.
Δεν μπορούμε να μιλούμε για την ουκρανική κρίση χωρίς αναφορές στο συριακό και τη συνακόλουθη προσφυγική κρίση, με την οποία βρίσκεται αντιμέτωπη η ΕΕ.
Αναμφίβολα επίσης φάνηκε ότι τα νήματα κινεί πλέον ο ρώσος πρόεδρος , ο οποίος εμφανίστηκε στη σύνοδο δίπλα στον γάλλο πρόεδρο Hollande, τη γερμανίδα καγκελάριο Merkel και τον ουκρανό ομόλογό του Porosenko ως ο ενορχηστρωτής των εξελίξεων».
Το πρακτορείο αναφέρει ότι ο ρώσος πρόεδρος έχει ξεκάθαρα το πάνω χέρι στις συνομιλίες καθώς οι ρωσικοί βομβαρδισμοί κατά της συριακής αντιπολίτευσης είναι σε εξέλιξη, ασκώντας με τον τρόπο αυτό έμμεση πίεση στη Δύση.
«Στο μέτωπο της Ανατολικής Ουκρανίας, μολονότι προς το παρόν τηρείται η εκεχειρία, κατέστησε σαφές ότι η πλευρά των φιλορώσων αυτονομιστών θα μπορούσε εκ νέου να οξύνει την κατάσταση, σε περίπτωση που θιγούν τα ρωσικά συμφέροντα.
Από την άλλη πλευρά τα μέσα πίεσης των δυτικών χωρών προς τη Ρωσία δεν έχουν αποφέρει τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα.
Φυσικά οι οικονομικές κυρώσεις που επιβλήθηκαν στη Ρωσία από την ΕΕ και τις ΗΠΑ ήταν επώδυνες, σε καμία όμως περίπτωση δεν κλόνισαν την ισχύ του Putin» αναφέρει.
Σύμφωνα με την ίδια πηγή, η A. Merkel και ο F. Hollande προσπάθησαν χθες να αποσυνδέσουν την ουκρανική από τη συριακή κρίση, τουλάχιστον φαινομενικά.
Στο παρασκήνιο της συνόδου αυτό που συζητήθηκε έντονα είναι πώς η Δύση θα μπορέσει να έρθει σε κάποιου είδους συμβιβασμό με τη Ρωσία. O διεθνής ρόλος της Ρωσίας και η θέση του Κρεμλίνου αυξάνεται το τελευταίο διάστημα και η ρωσική πλευρά γνωρίζει καλά.
Για την Ευρώπη η κρίση στη Συρία και η μαζική έλευση προσφύγων στην Ευρώπη είναι τα δύο μεγάλα αγκάθια.
Ο Putin το γνωρίζει κι έτσι επιδιώκει να κάνει τη «μακάβρια εξίσωση» συριακού και ουκρανικού.
Αυτό που δεν πέτυχε ο Putin στην περίπτωση της ουκρανικής κρίσης μπορεί να το πετύχει στην περίπτωση της συριακής.
Στην ουκρανική κρίση οι Ευρωπαίοι είχαν κοινή γραμμή, κάτι που δεν συμβαίνει στην περίπτωση της Συρίας, λαμβάνοντας υπόψη τις έκτακτες συνθήκες που διαμορφώνονται από την προσφυγική κρίση.
Οι ρωσικοί βομβαρδισμοί στη Συρία αποτελούν έτσι ένα νέο τρόπο άσκησης πίεσης.
Ποιες είναι οι ακριβείς προθέσεις του ρώσου προέδρου απέναντι στην ΕΕ, ακόμη και στις ΗΠΑ, παραμένει ασαφές, ακόμη και μετά την σύνοδο του Παρισιού.
Κανένας συμβιβασμός χωρίς εκατέρωθεν εγγυήσεις.
Αναφορικά με την τύχη της Ουκρανίας, που ήταν και το βασικό θέμα στην ατζέντα της χθεσινής συνόδου, αυτή περνά δίχως αμφιβολία από το Κρεμλίνο.
Η αργή εφαρμογή των όρων της Συμφωνίας του Μινσκ, αφήνει περιθώρια ελιγμών στον Putin, ενώ ο Porosenko είναι τελικά αυτός που δέχεται τις περισσότερες πιέσεις από παντού, από το εσωτερικό και από το εξωτερικό.
Τόσο η Merkel όσο και ο Hollande ασκούν πίεση στην Ουκρανία να κάνει περισσότερα για την έμπρακτη εφαρμογή της Συμφωνίας του Μινσκ. Αυτό που επείγει σε κάθε περίπτωση είναι η διεξαγωγή ελεύθερων και ανεξάρτητων εκλογών στην Ανατολική Ουκρανία μέσα στο επόμενο διάστημα.
Ωστόσο όπως έγινε χθες γνωστό η ημερομηνία της 31ης Δεκεμβρίου, που είχε αρχικά προβλεφθεί ως καταληκτική ημερομηνία βάσει της Συμφωνίας του Μινσκ, ακυρώνεται από την ίδια την πραγματικότητα.
Στο μεταξύ η Ρωσία συνεχίζει το «πόκερ».
Και όπως φαίνεται ούτε η καγκελάριος Merkel ούτε ο πρόεδρος Hollande έχουν τον «άσσο στο μανίκι».
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών