Στα 10 του χρόνια ο μικρός Staffan είχε καταλάβει τι σημαίνει να γίνεσαι πρόσφυγας και να χάνεις την αξιοπρέπειά σου
Ο Staffan De Mistura δεν είναι μόνο το πρόσωπο της ημέρας, γιατί κατάφερε να καθίσει στο ίδιο τραπέζι τους καθεστωτικούς του Assad και 17 ένοπλες αντικυβερνητικές ομάδες.
Είναι μια σπουδαία προσωπικότητα που προσπαθεί τη Γενεύη να εμφυσήσει στους Συριους κάτι από τη δική του ιστορία.
Αυτήν που ξεκινά ως προσφυγόπουλο στις αρχές του 1990 όταν ο πατέρας του, Ιταλός με καταγωγή από τη σημερινή Δαλματία, ήταν πρόσφυγας και άπατρις μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο.
Στα 10 του χρόνια ο μικρός Staffan είχε καταλάβει τι σημαίνει να γίνεσαι πρόσφυγας και να χάνεις την αξιοπρέπειά σου.
Σήμερα είναι ο Ειδικός Απεσταλμένος του ΟΗΕ για τη Συρία, μια «αδύνατη υπόθεση» που προσπαθεί με την αιώνια αισιοδοξία και ικανότητά του να την κάνει «δυνατή».
Ο διπλωμάτης για τις δύσκολες αποστολές
Όλα άρχισαν τον Ιούλιο του 2014, όταν ο De Mistura, 68 χρονών τότε και πρόξενος της Σουηδίας στο ειδυλλιακό Κάπρι της Ιταλίας, δέχθηκε ένα τηλεφώνημα και μία θερμή παράκληση από τον γενικό γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών Ban Ki Μoon.
Να προσφέρει τις υπηρεσίες του για μία τελευταία φορά στον διεθνή οργανισμό και να διαμεσολαβήσει για να τερματιστεί ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία. Για να μπει τέλος στις δολοφονίες και στους θανάτους αμάχων από τον πόλεμο, αλλά και την ασιτία.
«Υπήρχε σε όλους μία αίσθηση, ότι «φτάνει πια» θυμάται ο De Mistura.
Έτσι αποδέχθηκε τη μεγάλη πρόκληση ο ικανός διαμεσολαβητής με εμπειρία 42 ετών στο διπλωματικό σώμα, ο οποίος έχει σουηδική, αλλά και ιταλική υπηκοότητα, ενώ διαθέτει βιογραφικό πλούσιο σε δύσκολες αποστολές:
Στα Βαλκάνια, στην Αφρική, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν.
Ο De Mistura ήταν ο άνθρωπος που είχε πείσει ιδιωτικές αεροπορικές εταιρίες να μεταφέρουν δωρεάν τρόφιμα στην Καμπούλ, είχε «αξιοποιήσει» λαθρέμπορους για να προμηθεύσουν το πολιορκημένο Σεράγεβο με τρόφιμα και φάρμακα, είχε νοικιάσει καμήλες για να μεταφέρει εμβόλια σε απομονωμένα χωριά στο Σουδάν.
Επομένως, μάλλον ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος για τη Συρία και γενικότερα γι αυτό που στα Ηνωμένα Έθνη ονομάζουν mission impossible, δηλαδή «αποστολή ανέφικτη».
Ο ίδιος αστειεύεται με τον τίτλο της γνωστής ταινίας, λέγοντας:
«Θυμάστε αυτό που έλεγαν mission impossible;
Να δούμε, ίσως καταφέρουμε να κάνουμε τη Συρία mission possible».
Αθεράπευτα αισιόδοξος
Αυτοσαρκαζόμενος, ο De Mistura λέει για τον εαυτό του ότι πάσχει από «χρόνια αισιοδοξία».
Πρόκειται για μία ιδιότητα απολύτως απαραίτητη όταν αναλαμβάνει κανείς μία αποστολή, στην οποία είχαν αποτύχει προηγουμένως δύο από τους πιο ικανούς διπλωμάτες που έχουν προσφέρει υπηρεσίες στα Ηνωμένα Έθνη:
Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Αλγερίας Laknar Brahimi, αλλά και ο πρώην γενικός γραμματέας του διεθνούς οργανισμού Koffi Annan.
Ούτε ο ένας ούτε ο άλλος κατάφεραν να τερματίσουν έναν πόλεμο, τον οποίο προφανώς εξακολουθούν να πιστεύουν ότι θα κερδίσουν όλοι όσοι συμμετέχουν σε αυτόν:
Το καθεστώς του Assad, οι αντάρτες, οι ισλαμιστές, οι Κούρδοι.
Ο ίδιος ο De Mistura δεν κουράζεται να επαναλαμβάνει ότι «τη λύση δεν θα τη φέρουν τα όπλα, αλλά ο διάλογος».
Οι διαπραγματεύσεις συνεχίζονται μέρα με τη μέρα, στη δημοσιότητα αλλά και στα παρασκήνια.
Οι επικριτές του θεωρούν ότι ο De Mistura είναι απλώς «αφελής».
Ο ίδιος αντιπαρέρχεται τις αιτιάσεις με ψύχραιμο χαμόγελο, αλλά η αλήθεια είναι ότι έχει μάλλον χάσει πλέον τον λογαριασμό στην προσπάθειά του να διαμεσολαβήσει για τη Συρία και να συγκεντρώσει σε ένα τραπέζι τους εκπροσώπους της αντιπολίτευσης.
«Μαντέψτε με πόσους διαπραγματευτές έχω μιλήσει μέχρι σήμερα: με 18» λέει ο ίδιος, κάνοντας τον απολογισμό του στους δημοσιογράφους.
Είναι μια σπουδαία προσωπικότητα που προσπαθεί τη Γενεύη να εμφυσήσει στους Συριους κάτι από τη δική του ιστορία.
Αυτήν που ξεκινά ως προσφυγόπουλο στις αρχές του 1990 όταν ο πατέρας του, Ιταλός με καταγωγή από τη σημερινή Δαλματία, ήταν πρόσφυγας και άπατρις μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο.
Στα 10 του χρόνια ο μικρός Staffan είχε καταλάβει τι σημαίνει να γίνεσαι πρόσφυγας και να χάνεις την αξιοπρέπειά σου.
Σήμερα είναι ο Ειδικός Απεσταλμένος του ΟΗΕ για τη Συρία, μια «αδύνατη υπόθεση» που προσπαθεί με την αιώνια αισιοδοξία και ικανότητά του να την κάνει «δυνατή».
Ο διπλωμάτης για τις δύσκολες αποστολές
Όλα άρχισαν τον Ιούλιο του 2014, όταν ο De Mistura, 68 χρονών τότε και πρόξενος της Σουηδίας στο ειδυλλιακό Κάπρι της Ιταλίας, δέχθηκε ένα τηλεφώνημα και μία θερμή παράκληση από τον γενικό γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών Ban Ki Μoon.
Να προσφέρει τις υπηρεσίες του για μία τελευταία φορά στον διεθνή οργανισμό και να διαμεσολαβήσει για να τερματιστεί ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία. Για να μπει τέλος στις δολοφονίες και στους θανάτους αμάχων από τον πόλεμο, αλλά και την ασιτία.
«Υπήρχε σε όλους μία αίσθηση, ότι «φτάνει πια» θυμάται ο De Mistura.
Έτσι αποδέχθηκε τη μεγάλη πρόκληση ο ικανός διαμεσολαβητής με εμπειρία 42 ετών στο διπλωματικό σώμα, ο οποίος έχει σουηδική, αλλά και ιταλική υπηκοότητα, ενώ διαθέτει βιογραφικό πλούσιο σε δύσκολες αποστολές:
Στα Βαλκάνια, στην Αφρική, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν.
Ο De Mistura ήταν ο άνθρωπος που είχε πείσει ιδιωτικές αεροπορικές εταιρίες να μεταφέρουν δωρεάν τρόφιμα στην Καμπούλ, είχε «αξιοποιήσει» λαθρέμπορους για να προμηθεύσουν το πολιορκημένο Σεράγεβο με τρόφιμα και φάρμακα, είχε νοικιάσει καμήλες για να μεταφέρει εμβόλια σε απομονωμένα χωριά στο Σουδάν.
Επομένως, μάλλον ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος για τη Συρία και γενικότερα γι αυτό που στα Ηνωμένα Έθνη ονομάζουν mission impossible, δηλαδή «αποστολή ανέφικτη».
Ο ίδιος αστειεύεται με τον τίτλο της γνωστής ταινίας, λέγοντας:
«Θυμάστε αυτό που έλεγαν mission impossible;
Να δούμε, ίσως καταφέρουμε να κάνουμε τη Συρία mission possible».
Αθεράπευτα αισιόδοξος
Αυτοσαρκαζόμενος, ο De Mistura λέει για τον εαυτό του ότι πάσχει από «χρόνια αισιοδοξία».
Πρόκειται για μία ιδιότητα απολύτως απαραίτητη όταν αναλαμβάνει κανείς μία αποστολή, στην οποία είχαν αποτύχει προηγουμένως δύο από τους πιο ικανούς διπλωμάτες που έχουν προσφέρει υπηρεσίες στα Ηνωμένα Έθνη:
Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Αλγερίας Laknar Brahimi, αλλά και ο πρώην γενικός γραμματέας του διεθνούς οργανισμού Koffi Annan.
Ούτε ο ένας ούτε ο άλλος κατάφεραν να τερματίσουν έναν πόλεμο, τον οποίο προφανώς εξακολουθούν να πιστεύουν ότι θα κερδίσουν όλοι όσοι συμμετέχουν σε αυτόν:
Το καθεστώς του Assad, οι αντάρτες, οι ισλαμιστές, οι Κούρδοι.
Ο ίδιος ο De Mistura δεν κουράζεται να επαναλαμβάνει ότι «τη λύση δεν θα τη φέρουν τα όπλα, αλλά ο διάλογος».
Οι διαπραγματεύσεις συνεχίζονται μέρα με τη μέρα, στη δημοσιότητα αλλά και στα παρασκήνια.
Οι επικριτές του θεωρούν ότι ο De Mistura είναι απλώς «αφελής».
Ο ίδιος αντιπαρέρχεται τις αιτιάσεις με ψύχραιμο χαμόγελο, αλλά η αλήθεια είναι ότι έχει μάλλον χάσει πλέον τον λογαριασμό στην προσπάθειά του να διαμεσολαβήσει για τη Συρία και να συγκεντρώσει σε ένα τραπέζι τους εκπροσώπους της αντιπολίτευσης.
«Μαντέψτε με πόσους διαπραγματευτές έχω μιλήσει μέχρι σήμερα: με 18» λέει ο ίδιος, κάνοντας τον απολογισμό του στους δημοσιογράφους.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών